Wędrówki po Polsce: Zagłębie Staszicowskie. Dymarki

Skarżysko-Kamienna, Rejów.
Fot. Wikimedia commons

  Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  odwiedzamy Skarżysko-Kamienną w Małopolsce i odkrywamy skarby skarżyskiego hutnictwa.

Dzięki zapiskom kronikarskim kilku mieszkańców Skarżyska – Kamiennej, można dowiedzieć się o istniejącym niegdyś na tym terenie Zagłębiu Staszicowskim. Znajdujące się na terenie miasta wielkie piece, służyły do wytopu żelaza przez wiele stuleci. Najwięcej wyrobów wspomnianego zagłębia, służyło do celów militarnych.

 - Tereny kielecczyzny zawsze cechowały się ogromnymi pokładami rud żelaza – mówi Czesław Ludwiński świętokrzyski kronikarz. Początkowo, człowiek wykorzystywał pokłady rudy żelaza zwane hematytem, do rytualnego malowania swojego ciała. Jednakże z czasem, ze wspomnianego złoża otrzymywano potrzebny sprzęt rolniczy oraz wojskowy - dodaje.

Wędrówki po Polsce: Zamek w Rabsztynie

Ruiny zamku w Rabsztynie. Jedna z atrakcji
 turystycznych na Szlaku Orlich Gniazd.
Fot. Wikimedia commons CC 4.0

 Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  odwiedzamy zamek w Rabsztynie w Małopolsce.

Zamek w Rabsztynie, wybudowano na Wzgórzu rabsztyńskim. Jego nazwa   pochodzi z terminu niemieckiego „Rabenstein”, co w tłumaczeniu na język polski oznacza „kruczą skałę”. Wiąże się to ze znaczną obecnością tych właśnie ptaków, na wspomnianym wzgórzu.

 Nie ma dokładnych informacji co do początku powstania zamku. Pierwsze zapiski pochodzą z 1396 roku, dotyczą kapelana zamkowej kaplicy Grzegorza oraz Iwa burgrabiego rabsztyńskiego. Dzięki szeregu badań archeologicznych wiadomo jest, że pierwsze drewniane budynki warowni, pobudowano na wapiennej skale już w drugiej połowie XIII wieku. Warownia ta pełniła funkcję strażnicy granicznej z Czechami, a także była siedzibą tutejszych starostów.

Wędrowki po Polsce: Oblęgorek

Pałacyk w Oblęgorku. Fot. E. Michałowska-Walkiewicz

 Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  tym razem zwiedzamy   Malopolskę.  

Oblęgorek to wieś polska, usytuowana w województwie świętokrzyskim, w gminie Strawczyn. Oblęgorek znajduje się 18 kilometrów od Kielc, największego miasta wspomnianego województwa.

 

Od szesnastego stulecia

 Nie wiadomo jak odległych czasów sięga historia wspomnianej wioski. Pierwsze wzmianki o niej sięgają do czasów osiadłych tutaj Celtów. W XVI wieku, wieś ta należała do Hieronima Odrowąża. Był to bardzo dobry gospodarz i miłośnik polskiej sztuki i polowań. Główny folwark był natomiast współwłasnością Adama Śladkowskiego i Katarzyny Wolskiej.

Wędrówki po Polsce: Piastowski Stęszew

Stęszew - historyczny układ urbanistyczny mający
poczatek w XIV w. Fot. T.Stachowiak -Wikimedia commons

 W dalszym ciągu  zwiedzamy  Wielkopolskę  w ramach cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce.  Dziś odwiedzamy podpoznański Stęszew.

Stęszew, którego niemiecka nazwa brzmi Stenschewo, to niewielkie miasto usytuowane w województwie wielkopolskim, które położone jest około 25 km na południowy zachód od Poznania.

 Decyzja Kazimierza Wielkiego

W 1370 roku, ostatni z panującej dynastii Piastów król Kazimierz Wielki, nadał Stęszewowi prawa miejskie. W 1458 roku, miasto to jako jedno z bogatszych na Wielkopolsce, wystawiło 6 żołnierzy na wyprawę zbrojną na Malbork, podczas trwającej trzynaście lat wojny z Krzyżakami, tak zwanej wojny trzynastoletniej.

Wędrówki po Polsce: Pałac w Głuchowie

Palac Żółtowskich w Głuchowie. Fot. kkaziu1 YT

Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  w dalszym ciągu  zwiedzamy t Wielkopolskę.  Dziś odwiedzamy Głuchowo - dawną własność zakonu Joanitów. 

Pałac Zółtowskich

 

Leżący na pojezierzu poznańskim Głuchowo jest wsią, która na przestrzeni wieków często zmieniała swoich właścicieli. W roku 1251, wspomniana wieś została nadana klasztorowi Cystersek z Owińska. Z biegiem lat, Głuchowo przeszło na własność zakonu Joannitów z Poznania.

 

Szesnaste stulecie

 W XVI wieku posiadłość ta, została sprzedana świeckim nabywcom, czyli rodzinie Dłuskich, którzy z kolei odstąpili majątek rodowi Zadrowskich. Kalejdoskop właścicieli trwał przez kolejne stulecia. Głuchowo przechodziło kolejno w ręce Trabczyńskich, Boguckich, Roztworowskich, Kołaczkowskich, Gliszczyńskich, Knolle von Knoll, a następnie Jaraczewskich. Przez te lata, we wsi Głuchowo nic nie pobudowano znaczącego, a przy okazji mało też wzrastała ekonomia mieszkańców wsi. Pobudowano tu jedynie, parterową rezydencję dla państwa.

Wędrówki po Polsce: Winna Góra - miejsce winnic

Pałac w Winnej Górze. Fot Wikipedia / Cronwood

Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  zwiedzamy tym razem Wielkopolskę.  Dziś odwiedzamy Winną Górę w okolicach Środy Wlkp. 

Winna Góra, to wieś polska usytuowana w województwie wielkopolskim, a dokładnie w powiecie średzkim. Nazwa pochodzi od powszechnych w tej okolicy średniowiecznych winnic, które uprawiano tu do końca XIX wieku.

Wieś poznańskiego biskupstwa

Wieś ta była zwana powszechnie uważana za „wieś duchowną”, a to z tego względu, iż stanowiła ona własność biskupstwa poznańskiego. Pod koniec XVI stulecia, leżała ona w powiecie pyzdrskim, które należało do województwa kaliskiego.

Wędrówki po Polsce: Pałac w Śmiełowie

Widok pałacu w Śmiełowie z lotu ptaka. 
Fot. Fallaner - Wikimedia commons

 Po ponad rocznej przerwie wznawiamy cykl turystyczno-krajoznawczy Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce. Tym raem zwiedzamy Wielkopolskę. 

Pałac w Śmiełowie. Ukochane miejsce Adama Mickiewicza

 

W Śmiełowie, znajduje się pałac pobudowany w roku 1797. Jego głównym architektem był Stanisław Zawadzki. Jest to jedna z najpiękniejszych konstrukcji architektonicznych Wielkopolski.

 

Wygląd pałacu

 Pałac składa się z piętrowej bryły całego budynku, połączonej z półkolistymi galeriami, a także z oficynami. Budynek główny poprzedza czterokolumnowy portyk, uszeregowany w należytym porządku. Inspiracją dla architekta była Villa Badoer we Fratta. Jest to włoska miejscowość usytuowana niedaleko Wenecji. Autorem jej projektu jest Andrea Palladio. Często też na pałac śmiełowski mówi się obiekt palladyński.

 

Wędrówki z osiołkami szlakiem polskiego Camino

Droga w lesie, gdzieś między Rypinem a Lipnem ( okolice Włoclawka - przyp. red.), a na niej osły oraz tłum ludzi przygotowujących się do kilkudniowego wymarszu. Gabriela i Leszek Jastrzębscy co roku organizują wędrówki z osiołkami szlakiem polskiego Camino. W tym roku 4-dniowa pielgrzymka odbyła się już po raz szósty. Uczestniczyło w niej 150 osób z Polski i z zagranicy.

 

„Nasze Camino to pomysł terapeutyczno-duchowy, który pozwala wejść w głąb siebie. Nie ma tu presji ani przymusu. Są polne drogi, ptaki, a wokół przepiękne krajobrazy. Sercem tych wędrówek są ludzie, którzy zmagają się z trudnościami, uzależnieniami i słabościami, a chcą poczuć się ważni i kochani ”– mówi Gabriela Jastrzębska.

Po dwóch latach Australia otworzyła granice!

Powitanie gości zagranicznych
po dwu letniej  przerwie.
Fot. Sydney Airport FB

W poniedziałek Australia ponownie otworzyła swoją międzynarodową granicę dla zaszczepionych na Covid-19 turystów. W ten sposób rząd zakończył niemal  dwuletnią twardą blokadę kontaktóe ze światem, która skutecznie zatrzymała międzynarodową turystykę. Liderzy branży twierdzą , że odbudowa sektora może zająć miesiące, a pełna odbudowa może zająć lata.Turystyka, niegdyś jedna z największych gałęzi krajowego przemysłu, która przynosiła rocznie ok. 60 mld AUD i zatrudniała ok. 5 proc. siły roboczej w kraju, w trakcie pandemii poniosła poważne straty.

Australia otworzyła swoje granice dla wszystkich w pełni zaszczepionych posiadaczy wiz w poniedziałek, kończąc twardą politykę graniczną uchwaloną przez wladze fedralne ponad 700 dni temu w odpowiedzi na pandemię COVID-19.  

Pierwsze przyloty w poniedzialek, 21 lutego   wywołały sceny radości na międzynarodowych lotniskach Australii, ponieważ od dawna rozdzielone rodziny i przyjaciele połączyły się po raz pierwszy od prawie dwóch lat.

Turystyka szczepionkowa w San Marino po "Sputnika V"

Sputnik V - pierwsza zarejestrowana w świecie
Szczepionka przeciw Covid-19.
Fot. Mos.ru (Wikipedia)

Zagraniczni turyści, którzy przyjeżdżają do San Marino, aby zaszczepić się rosyjską szczepionką "Sputnik V", chcą mieć pewność, że otrzymają tę konkretną szczepionkę i często zabierają do domu puste ampułki na pamiątkę, poinformował agencję Sputnik Instytut Opieki Społecznej w San Marino.

Republika San Marino zezwoliła na stosowanie szczepionki Sputnik V w lutym 2021 roku. Wcześniej Rosyjski Fundusz Inwestycji Bezpośrednich podkreślił, że dzięki szczepieniom Sputnikiem V San Marino stało się pierwszym krajem w Europie, który pokonał koronawirusa.

Małe państwo na Półwyspie Apenińskim od połowy maja uruchomiło turystykę „szczepionkową”, oferując każdemu chętnemu możliwość zaszczepienia się rosyjskim preparatem. Cudzoziemiec musi zarezerwować pokój w jednym z hoteli i spędzić co najmniej sześć dni na górze Titano: dwa okresy po trzy dni wystarczają na monitorowanie szczepienia, z przerwą od 21 do 28 dni. Nie licząc pobytu w hotelu koszt szczepienia to 50 euro.

Wędrówki po Polsce: KOWARY. Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska

Eksponaty Parku Miniatur Zabytków Dolnego
Śląska w Kowarach. Fot. L.Wątróbski

Któż z nas nie zna słynnych dywanów z Kowar. Ich jakość i  przepiękne wzory były dumą niejednego mieszkania lub domu  w Polsce. Dziś w dobie ograniczeń podróżniczych Leszek Wątrobski zaprasza na wirtualną wycieczkę do Kowar i unikalnej atrakcji turystycznej znajdującej się tam. 

 Kowary położone są przy granicy z Czechami, na południe od Jeleniej Góry. Ich powstanie i rozwój związany był głównie z górnictwem rud żelaza i kowalstwem. W roku 1148 gwarek Walon Wawrzyniec Angelus odkrył na zboczu góry Rudnik rudę żelaza. Kilka lat później, z polecenia ówczesnego księcia Polski Bolesława Kędzierzawego, założono tam osadę. Zaczęto też eksploatację rudy, kucie żelaza i wytwarzanie różnych wyrobów z metalu. Działalność górnicza dawała gwarkom wiele przywilejów. Dzięki górnictwu, hutnictwu, kowalstwu Kowary stały się szybko osadą w miarę bogatą, konkurującą z pobliską Jelenią Górą.

Polskie ślady na Santorini

Fira - stolica Santorini. Fot. L.Wątróbski

 Santorini to jedna z najładniejszych wysp greckich Cyklad, na której od kilkunastu lat mieszkają także Polacy. Dostać się na nią można promem z Pireusu w 8 godzin lub w ciągu 3 z Krety oraz samolotem z Aten zaledwie w 40 minut.

Wyspa ma prawie 30 km długości i od 1,5 do 5 km szerokości i jest wulkanicznego pochodzenia. Liczy pond 15 tys. mieszkańców poza sezonem. W okresie zaś od maja do września wyspę odwiedzają dziesiątki tysięcy turystów.

W czasie wydobywania tam popiołu wulkanicznego, potrzebnego do budowy kanału  Sueskiego, natrafiono w wiosce Akrotiri na mury starych domów. Następnie, prowadzone tam wykopaliska, doprowadziły do stwierdzenia, że na wyspie znajdowało się przed wielkim wybuchem wulkanu starożytne miasto, które było znaczącym ośrodkiem kultury egejskiej. Przed wybuchem wulkanu istniała na wyspie rozwinięta cywilizacja. Część jej mieszkańcy opuściło wyspę tuż przed wybuchem wulkanu, po wielkim trzęsieniu ziemi. Współcześni badacze przypuszczają, że wybuch wulkanu i późniejsze jego zapadnięcie się pod powierzchnię obecnego poziomu morza spowodował powstanie olbrzymiej fali tsunami o wysokości dochodzącej do 200 metrów. Jedna z hipotez utożsamia zniszczenie wyspy z mityczną Atlantydą. Obecnie na wyspie rozwija się turystyka, która stanowi jedno z głównych źródeł dochodu. 

Wędrówki po Polsce: Borne Sulinowo – miasto, którego nie było…

Na pamiątkę słusznie minionych czasów, obchodzi się w Bornym Sulinowie święto pracy czyli pierwszego maja. Biorą w nim udział mieszkańcy miasteczka oraz turyści licznie obecni tam w pierwszy weekend majowy. Są tam, w kolumnie pochodu, samochody i motory z minionej epoki oraz miejscowi przebrani za Lenina, dowódcę garnizonu radzieckiego i żołnierzy radzieckich.

Przez wiele lat mało kto słyszał o Bornym Sulinowie. Oficjalnie miasto „nie istniało’. Faktycznie było najpilniej strzeżoną bazą Północnej Grupy Wojsk Radzieckich, a wcześniej – jeszcze przed rokiem 1944 militarną bazą niemiecką. Struktura Bornego Sulinowa stworzona została dla potrzeb Wehrmachtu, co stwarzało duże możliwości techniczne zbudowania pod ziemią „części niejawnej” miasta.

Wędrówki po Polsce: Międzyzdroje – letnia stolica Pomorza Zachodniego

Sezon letni w Międzyzdrojach dobiegł do końca. Wspaniała pogoda, wiele wydarzeń kulturalnych, koncertów i atrakcji dla dzieci pozwoliły turystom spędzić w tym kurorcie niezapomniane chwile. Program wydarzeń kulturalnych, organizowanych przez Międzynarodowy Dom Kultury w Międzyzdrojach oferował różnorodne animacje dla najmłodszych – takie jak: pojedynki iluzjonistów, rodzinne malowanie, zabawy z Klaunem Konewką, Klaun Tomi Show, Małe Formy Teatralne – codzienne zabawy sprawiły dzieciom i całym rodzinom ogrom radości.

            Międzyzdroje (dawne niemieckie Misdroy) położone są na wyspie Wolin nad Morzem Bałtyckim, przy granicy z Niemcami, obok Świnoujścia, w województwie zachodniopomorskim. Piaszczyste, szerokie plaże, najwyższe w Polsce wybrzeże morskie, urozmaicona przyroda Wolińskiego Parku Narodowego stanowią wielki magnes dla tysięcy turystów.

            

Międzyzdroje to letnia stolica Pomorza Zachodniego. Tradycje wczasowe miasta sięgają roku 1830, kiedy to radca sanitarny z Berlina dr Oswald rozsławił w swoich publikacjach walory lecznicze nadmorskiej miejscowości Misdroy.                                             

Wędrówki po Polsce: Biały Bór

Biały Bór - cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia
Przenajświętszej Bogarodzicy. Fot. L.Wątróbski

Biały Bór - miasteczko położone  we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego (szczecińskiego) - ok. 30 km na północny-wschód od Szczecinka (niemieckie Neustettin). Zamieszkują go dziś Polacy i Ukraińcy przesiedleni tam w ramach akcji „Wisła”. Są też ślady żydowskie m.in. cmentarz z XVIII wieku, zdewastowany w czasach II wojny światowej. W miasteczku istniała niewielka gmina żydowska, która posiadała małą szachulcową synagogę w okolicach młyna.                                                                                                                 

Prawa miejskie Biały Bór otrzymał w roku 1382 roku. Dwadzieścia lat później, w roku 1408 rozwój miasta zahamował wielki pożar. W kolejnym stuleciu miasto było jeszcze 3 razy niszczone przez pożary. W 1772 roku Biały Bór znalazł się pod zaborem pruskim. Podczas I wojny światowej miasto było ważnym punktem niemieckiego oporu. 26 lutego 1945 roku, zniszczony w 80%, Biały Bór przyznano Polsce.

Wędrówki po Polsce: Żywiec

Miasto Żywiec  liczy ponad 700 lat. Nazwa miasta pochodzi od słowa „żywić", co wskazuje na to, że tutejsze ziemie od zawsze były urodzajne, a lasy obfitowały w zwierzynę. Pierwsza wzmianka o tym mieście pochodzi ze spisów świętopietrza Diecezji Krakowskiej, pochodzącego z 1308 roku, w których wymieniona jest „parochia ecclesie de Ziwicz", czyli parafia żywiecka. W 1327 roku Żywiec miał ustanowione prawa miejskie.

W rękach różnych włodarzy

Na przestrzeni dziejów Żywiec zmieniał swoich właścicieli. Początkowo należał do książąt cieszyńskich, a następnie do oświęcimskich. Ostatni z książąt piastowskich Przemysław, władał Żywiecczyzną do roku 1433. Po nim ziemię tę objęli Skrzyńscy herbu Łabędź, którzy trudnili się rozbojem, a okres ich władania należał do najbardziej burzliwych w dziejach tego miasta. W 1456 roku Ziemię Żywiecką wykupił król Kazimierz Jagiellończyk. Po nim Żywiecczyzną kolejno władali Komorowscy i żona Zygmunta III Wazy Konstancja. W 1626 roku Konstancja wydała ordynację dla Żywca, która nadała miastu prawa miejskie. Przyniosło to  przyspieszenie rozwoju gospodarczego Żywca.

Wędrówki po Polsce: Pustelnia Świętego Jana w Dukli

Będąc na wycieczce w Bieszczadach, nasza redakcja udała się do pustelni świętego Jana, aby tam podziwiać uroki południowej Polski, ale też aby pokontemplować w leśnej ciszy. W 605 rocznicę urodzin wspomnianego świętego, odwiedziliśmy mało znany zakątek bieszczadzkiej ziemi, która stanowiła kiedyś jego skromne mieszkanie.

Kim był Jan z Dukli?

Święty Jan z Dukli urodził się w 1414 roku, a jego rodzice mieszkali w Starej Dukli obecnie miejscowość ta nazywa się Nadole. Mało możemy powiedzieć o młodości Jana. Wiemy jedynie, że uczęszczał on do szkoły elementarnej w Dukli, a następnie nauki pobierał w Akademii Krakowskiej. Według przesłanek już w wieku niemowlęcym zapowiadał się na wielkiego ascetę. Podobno jadał on jedynie raz dziennie i to po wieczornej modlitwie rodziców. Znany jest również fakt, że jako młodzieniec Jan prowadził życie pustelnicze w lasach pod Cergową. Z czasem jednak wstąpił on do klasztoru franciszkanów konwentualnych w pobliskim Krośnie, co miało miejsce w roku 1434. Odbył tam nowicjat i został wyświęcony na kapłana. Jan musiał wykazywać się szczególną mądrością, gdyż niedługo po święceniach otrzymał stanowisko kaznodziei.

Wróćmy do Soczi

Soczi - turystyczna stolica Rosji

Wiecie państwo ilu polskich turystów odwiedziło w sezonie turystycznym 2019 Soczi? Podpowiem, że grupa 20 polskich dziennikarzy, którzy we wrześniu odwiedzili miasto uczestnicząc w forum medialnym „Cała Rosja” zawyżyli ten wynik o 10 procent…

  Dzieło dwóch olimpiad
 
 A przecież Soczi, mimo swoich kamienistych plaż było wśród Polaków popularną lokalizacją wczasową w latach 80-tych, bez tych wszystkich krymskich obozów pionierów, za to z fascynującą bliskością Kaukazu. Kurort znany już w czasach carskich, po których pamiątkami są charakterystyczne, okrągłe wille przycupnięte na wzgórzach nad miastach – stał się beneficjentem zafiksowania ZSSR, a następnie Federacji Rosyjskiej na… sukcesy sportowe. Pierwszy impuls rozbudowy nowoczesnej bazy hotelowej Soczi przyszedł bowiem wraz z Igrzyskami w Moskwie w 1980 r., zaś obecny kształt, sznyt i połysk stolica Kaukaskiej Riviery zawdzięcza oczywiście Olimpiadzie zimowej 2014 r. Wbrew sceptykom, wskazującym na ogromne koszty utrzymania obiektów i całej infrastruktury wznoszonej przy takich okazjach – władze rosyjskie dbają, by efekt promocyjny miasta i subregionu nie poszedł w zapomnienie. Soczi stało się tradycyjnym miejscem międzynarodowych spotkań prezydenta Władymira Putina, odbywają się tam liczne konferencje i zjazdy, a dzięki racjonalnej decyzji administracyjnej, tworzącej wielki obszar miejski Soczi – od szczytów dwutysięcznych gór i ośrodków narciarskich, przez nadrzeczne, leśne uzdrowiska nad Macestą, po subtropikalne palmy na nadmorskiej promenadzie – udaje się uniknąć tradycyjnego (nie tylko w Rosji…) zapętlenia biurokratyczno-decyzyjnego. Oczywiście, z drugiej strony czyni to Soczi urbanistycznym ewenementem: nie tylko jednym z najdłuższych miasta na świecie (147 km wzdłuż czarnomorskiego wybrzeża), ale i kolosalnym obszarowo – 3,505 km2, a więc… 7 razy więcej od Warszawy!
 

25 Festiwal Słowian i Wikingów w Wolinie

Wejście do osady Festiwalu Słowian i Wikingów
Fot. L.Wątróbski

Jedna z największych, wczesnośredniowiecznych imprez w Europie, w której uczestniczy ok. 2000 osób z ponad 30 krajów. Prezentowane są warsztaty dawnych rzemiosł, odbywają się występy zespołów muzyki dawnej, regaty i rejsy rekonstrukcji dawnych łodzi, inscenizacje wydarzeń historycznych i obrzędów oraz wielkie bitwy na 600 wojów.

Festiwal Słowian i Wikingów w Wolinie to wyprawa w czasie do mroków wieków średnich, podczas której poznacie kulturę wczesnośredniowiecznych ludów nadbałtyckich. Coroczny zlot miłośników „archeologii żywej” gromadzi na małej wysepce położonej na Dziwnie ponad tysiąc wojowników, rzemieślników, grajków oraz odtwórców dawnych obrzędów z wielu krajów Europy. Jest on również magnesem przyciągającym kilkadziesiąt tysięcy turystów.

Wędrówki po Polsce: Szlakiem latarni morskich

Zdecydowana większość latarni morskich na polskim wybrzeżu to zabytki. Wiele z nich nadal jednak służy ludziom morza, aby bezpiecznie docierali do portu.   W wędrówkach po Polsce szlakiem polskich latarni  morskich prowadzi  nas Leszek Wątróbski.

Za pierwszą latarnię świata uważa się jeden z 7 cudów starożytnych - latarnie morską na wyspie Faros, zbudowaną w roku 279 p.n.e. na zlecenie Ptolemeusza II według projektu Sostratos’a z Knidos. Latarnia ta miała kształt graniastosłupa o wysokości 120-135 metrów. Światło zapalone na jej szczycie, było wzmacniane lustra-mi i było je widać z odległości 30 km. Dziś na fundamentach latarni stoi wybudowany w XV wie-ku fort sułtana Qaitbajaw, w którym umieszczono Muzeum Morskie.