Putin nakazuje „weryfikację rzeczywistości”

Putin: "...zachodni sojusznicy Ukrainy naprawdę
 wydają się być zdeterminowani, by walczyć
 z Rosją do ostatniego Ukraińca."
Fot. printscreen YT

 W krótkich oświadczeniach wydanych pod koniec zeszłego tygodnia w Moskwie – których znaczenie umknęła zachodniej prasie – prezydent Władimir Putin nakazał zweryfikowanie rosyjskiej strategii wojennej. Następnie odpowiedział sobie, ogłaszając koniec wojny, gdy na polu bitwy nie pozostanie ani armia ukraińska, ani broń NATO.  

Ministerstwo Spraw Zagranicznych odpowiedziało, wskazując, że Rosja nie uznaje istnienia legalnego państwa ukraińskiego, ponieważ w rzeczywistości traktat o wzajemnym uznawaniu między Rosją a Ukrainą został anulowany przez prezydentów Petra Poroszenkę i Władimira Zełenskiego w 2018 i 2019 roku .  

„Możemy stwierdzić”, powiedział Putin na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa w czwartek rano, „że z pewnością mogą wysłać dodatkowy sprzęt, ale rezerwa mobilizacyjna nie jest nieograniczona. A zachodni sojusznicy Ukrainy naprawdę wydają się być zdeterminowani, by walczyć z Rosją do ostatniego Ukraińca. Jednocześnie musimy wyjść z faktu, że potencjał ofensywny wroga nie został wyczerpany; mogą mieć jeszcze niewykorzystane rezerwy strategiczne i proszę, abyście o tym pamiętali, opracowując strategie walki. Musisz odejść od rzeczywistości.

Putin kilka godzin śledził oświadczenie MSZ, że Rosja nie uznaje prawnej suwerenności reżimu w Kijowie , a po zerwaniu traktatu między Ukrainą a Rosją w 2019 r. nie ma właściwie żadnego państwa ukraińskiego, z ktorym można podpisać porozumienie o zakończeniu wojny.

Podczas cotygodniowego briefingu dziennikarzy rzeczniczka ministerstwa Maria Zacharowa została zapytana „kiedy Rosja rozpocznie procedurę prawną mającą na celu zerwanie dwustronnego traktatu z Ukrainą o jej suwerenności?” Zacharowa odpowiedziała:

 „Procedurę wypowiedzenia umowy dwustronnej z Ukrainą o jej suwerenności utrudnia brak takiej umowy. W artykule 1 Traktatu o zasadach stosunków między RFSRR a Ukraińską SRR z 19 listopada 1990 r. obie republiki uznały się za „suwerenne państwa”. Traktat z 1990 roku został następnie zastąpiony Układem o przyjaźni, współpracy i partnerstwie między Federacją Rosyjską a Ukrainą z 31 maja 1997 roku (art. 39), który został wypowiedziany przez Ukrainę i wygasł 1 kwietnia 2019 roku”.

Nie ma armii, nie ma państwa. Ale wojna będzie trwała, ponieważ jest to wojna między USA a mocarstwami NATO i Rosją. To też będzie miało zakończenie, ale dłuższe.

„Jeśli [sekretarz generalny NATO] pan Stoltenberg ponownie mówi w imieniu NATO, że są przeciwko zamrożeniu konfliktu na Ukrainie” – powiedział 21 czerwca minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow – „oznacza to, że chcą walczyć. Więc niech walczą. Jesteśmy na to gotowi. Prawdziwe cele NATO na Ukrainie zdaliśmy sobie jakiś czas temu, kiedy ich plany nabrały kształtu w latach następujących po zamachu stanu. Dziś NATO próbuje je wdrożyć… są bezpośrednio zaangażowane w hybrydową i gorącą wojnę wypowiedzianą Rosji”.

Przypomina mi się, dodał Ławrow, „żart z czasów sowieckich, w którym zauważono, że Związek Radziecki znajduje się zbyt blisko amerykańskich baz wojskowych”. Związek Radziecki został rozwiązany, ale wojna z Rosją trwa. Skończy się, gdy USA zostaną zepchnięte na bezpieczną odległość. Jak bezpiecznie, Putin poprosił ministra obrony Siergieja Szojgu o wyjaśnienie w odpowiedzi na dwa pytania.

Pytanie Putina:

„Wiemy, że wróg ma otrzymać dodatkowy zachodni sprzęt. Co myśli MON o zagrożeniach w związku z tym?”

Odpowiedź Shoigu:

„Wszystkie arsenały, zgromadzone przez Związek Radziecki i kraje byłego bloku socjalistycznego, zostały praktycznie wyczerpane. To samo można powiedzieć o byłych ukraińskich zasobach… ilość, która ma być dostarczona w ciągu całego 2023 roku, jak i już dostarczona broń, nie wpłynie poważnie na przebieg działań wojennych. Ponadto większość pojazdów opancerzonych i bojowych należy do poprzedniej lub nawet wcześniejszej generacji. Z jednej strony ich pancerz jest słaby i nieskuteczny w porównaniu z nowoczesnym wyposażeniem. Panie prezydencie, nie widzimy tu żadnych zagrożeń”.

Pytanie:

„Panie Shoigu, jaki jest odsetek zachodniego sprzętu ze sprzętu, który został zniszczony od 4 czerwca, o którym pan Patruszew właśnie poinformował, podając uogólnione dane? Około."

Odpowiedź:

„Z 246 zniszczonych czołgów 13 było wyprodukowanych na Zachodzie. Jednocześnie należy zauważyć, że jeśli weźmiemy pod uwagę dostarczony sprzęt, w szczególności czołgi: dostarczono 81 czołgów produkcji zachodniej. Z 81 zachodnich czołgów 13 [16%] zostało zniszczonych. Spośród bojowych pojazdów opancerzonych zniszczono 59 zachodnich. Do tej pory kraje zachodnie dostarczyły Ukrainie około 109 bojowych wozów opancerzonych Bradley. Ze 109 BFV 18 [17%] zostało zniszczonych. Ogółem zniszczono 59 pojazdów opancerzonych produkcji zachodniej. Jeśli chodzi o artylerię polową i działa, tutaj oczywiście mogę od razu oszacować, że z 48 zniszczonych sztuk około 30 procent pochodziło z Zachodu”.

„Rzeczywistość”, podsumował publicznie Putin, nie dla Szojgu czy Sztabu Generalnego, jest taka, że ​​procent broni NATO zniszczonej na polu bitwy gwałtownie wzrośnie, ponieważ „potencjał ofensywny wroga nie został wyczerpany; mogą mieć jeszcze niewykorzystane rezerwy strategiczne”. Kiedy te rezerwy zostaną pokonane, nie pozostanie ani broń NATO, ani ukrainska.

Znaczenie tego ponownego dostrojenia celów wojennych Rosji zostało na kilka godzin odwrócone przez aferę Prigożyna .  

Powrót kolumn Wagnera do ich baz w Ługańsku, rozwiązanie Wagnera przez Ministerstwo Obrony i wyjście Prigożyna do aresztu domowego na Białorusi usuwa odwrócenie uwagi od pola bitwy i strategii wojennej Sztabu Generalnego. Jeśli Prigożyn nie może znieść milczenia, braku dostępu do zgromadzonej fortuny i utraty swobody poruszania się, może podjąć próbę ucieczki do Afryki, by zaplanować powrót do rosyjskiej polityki. Będzie też świadomy precedensu z Łebedia – i niebezpieczeństw związanych z przejażdżkami helikopterem .  

Rosyjskie źródła wojskowe uważają, że wynik jednorękiego buntu będzie zbawienny dla kluczowych decydentów, w tym Putina i Szojgu; najmniej ze Sztabu Generalnego i szefa, generała Walerija Gierasimowa , którzy wyszli z tej afery z większą polityczną przewagą nad Kremlem. Według jednego ze źródeł moskiewskich: „Teraz, gdy Sztab Generalny uratował prezydenta, ten ostatni pozwoli generałowi Patience kontynuować swoją pracę, tak jak wydaje się, że generałowie Iskander i Kinzhal wykonują teraz swoją”.

Więcej: Global Research

(Wszystkie artykuły Global Research można przeczytać w 51 językach, aktywując przycisk Przetłumacz witrynę pod nazwiskiem autora.)