"Ostatni więzień Rakowieckiej" - książka o Mateuszu Piskorskim

 

Andrzej Szlęzak: Defilada na pokaz i realia

Amerykańskie Abramsy na defiladzie WP
  w Warszawie 15 sierpnia 2024. Fot. YT

Dwa fakty na początek. Kilka dni temu skończyłem czytać książkę Edyty Żemły´ „Armia w ruinie”. Fakt drugi, to defilada wojskowa, która odbyła się w Warszawie 15 sierpnia.

Te dwa fakty w swej wymowie i wnioskach z nich wypływających są w stosunku do siebie, jak prawda i kłamstwo. Te dwa fakty są tak rażącym przeciwieństwem, że wzięte razem nie mogą być jednocześnie ani prawdą, ani kłamstwem. Zestawienie tych dwóch faktów jest tak ogromnym dysonansem, że nie sposób uznać, iż prawda leży gdzieś pośrodku.

Oszustwo klimatyzmu. Książka, która otwiera oczy

„Klimaty na Ziemi zawsze były zmienne i bez wątpienia będą takie w przyszłości. Jak duże będą te przyszłe zmiany i gdzie i jak szybko one nastąpią, nie wiemy” National Academy of Science, 1975

Wydana niedawno praca dr. hab. inż. Piotra Kowalczaka pod tytułem „Zmiany klimatu. Polityka, ideologia, nauka, fakty” to dzieło wyjątkowe zarówno pod względem ilości zgromadzonego materiału jak i szerokości ujęcia, wielości poruszanych zagadnień. Praca liczy ponad 700 stron, bibliografia to ponad tysiąc pozycji, zawiera indeksy nazw geograficznych i nazwisk.

Eksperyment literacki w hołdzie Jerzemu Żuławskiemu

Jan Maszczyszyn, pisarz z Melbourne, którego literaturę fanastyczną wielokrotnie prezentowaliśmy w Bumerangu Polskim  brał ostatno  udział w literackim eksperymencie z okazji 150 urodzin ojca polskiej fantastyki Jerzego Żuławskiego. W rezultacie tego powstała nowa książka. Jej fragment autor udostepnia specjalnie czytelnikom Bumeranga Polskiego. 

Polska Fundacja Fantastyki zwróciła się do Jana Maszczyszyna  z propozycją napisania opowiadania do Młodego Technika - numer lipcowy, które nawiązywałoby do "Trylogii Księżycowej" Jerzego Żuławskiego. 

- Szybko zauważyłem, że mógłbym napisać nie tylko opowiadanie, ale i całą powieść. Pomysł tak mnie porwał, że w przeciągu trzech miesięcy powstała książka - mówi Bumerangowi Polskiemu Jan Maszczyszyn.

"Polak". Najnowsza powieść laureata nagrody Nobla

Powieść "Polak" po polsku
wydał Znak. Fot. księgarnia 
Lubimy czytać

John Maxwell Coetzee (84 l.) laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 2003 roku, dwukrotny zdobywca nagrody Bookera, 22 lata temu zamienił rodzinną Południową Afrykę na Australię. Mieszka w Adelajdzie. Jego pradziadek ze strony matki, Balcer Dubiel, był Polakiem z Wielkopolski, urodził się w Czarnymlesie (1844). Coetzee odwiedził Polskę w 2000, 2006, 2012 i 2018 roku. Najnowszą jego powieść pt. „Polak” australijskie media uznały za jeden z najlepszych tytułów minionego roku. Tłumaczenie polskie ukazało się kilka miesięcy temu. Jaki jest „Polak” Coetzeego?

 Nazywając rzecz wprost i po imieniu, nowela „Polak” to romans. Samotny polski pianista Witold Walczykiewicz (72 lata) – nazwisko tak trudne do wymówienia dla obcokrajowców, że wygodniej nazywać go po prostu Polak – spotyka na swoim koncercie chopinowskim w Barcelonie jedną z jego organizatorek, 20 lat młodszą Beatriz, żonę i matkę w stabilnym stażem małżeństwie. Nawiązuje z nią uczuciową relację, która swą osobliwością trapi czytelnika od pierwszych stron i nie przestaje trapić po przeczytaniu ostatniej. To siła tej książki, ale by jej doświadczyć, trzeba nieco wysiłku. 

Przemysław Piasta: Portret potwora

Pomnik Bandery we współczesnym Lwowie.

W centrum Lwowa, nad placem Kropywnyckiego, który przed II wojną światową nosił imię biskupa Józefa Bilczewskiego, góruje okazały monument. Na tle 30-metrowego łuku triumfalnego, usadowiona na postumencie, pyszni się siedmiometrowa figura mężczyzny wykonana z brązu.

Przystojny, charyzmatyczny mąż spogląda przed siebie uwiecznionym w metalu śmiałym wzrokiem. W intencji twórcy dzieła, ukraińskiego rzeźbiarza Mykoły Posikiry, rzeźba przedstawiać miała przywódcę ukraińskich nacjonalistów Stepana Banderę. Rzecz w tym, że ma się nijak do historycznego pierwowzoru. Stepan Bandera cechował się powierzchownością z wszech miar odpychającą. Był niski, niezbyt atrakcyjny fizycznie. Rówieśnicy przewyższali go o głowę. Miał nieproporcjonalnie długie ręce. Jego twarz szpeciła wysunięta górna szczęka, która sprawiała, że wciąż uniesiona warga odsłaniała wystające zęby. Być może ten karykaturalny wygląd i związane z nim kompleksy pchnęły młodego  Stepana Banderę na drogę, która doprowadziła go do przyjęcia roli fanatyka, terrorysty i mordercy. Ale także niekwestionowanego przywódcy ukraińskiego nacjonalizmu. Człowieka, który uformował ten nurt na swój wypaczony obraz.

„Życie. Moja historia w Historii”. Nowa książka papieża Franciszka

fot. @VaticanNewsPL

 To książka, w której Papież otwiera swoje serce dla wszystkich czytelników, ponieważ, jak mówi, ważne jest, aby od czasu do czasu ponownie otworzyć księgę wspomnień, księgę swojego życia, aby rozeznać i przejrzeć wszystko, co się wydarzyło - powiedział Vatican News - Radiu Watykańskiemu Fabio Marchese Ragona, włoski dziennikarz, współautor książki „Życie. Moja historia w Historii”, która dziś ma w Polsce swoją premierę.

„Życie. Moja historia w Historii” to książka, w której Papież Franciszek opowiada o swoim życiu od trzeciego roku życia, kiedy wybuchła II Wojna Światowa. „Zaproponowałem Papieżowi napisanie tej książki, ponieważ jako dziennikarz byłem ciekawy np. gdzie był Papież, kiedy upadł Mur Berliński, co myślał, gdy Argentyna wygrała mistrzostwa świata albo też co robił pod koniec II Wojny Światowej” - podkreślił Ragona.

Najnowsza książka Mariana Kałuskiego: O Japonii i tamtejszych Polakach

 W lubelskim fachowym wydawnictwie Werset, znanym z wydawania dobrych i wartościowych pozycji, ukazała się ostatnio nowa książka historyka polskiego z Australii – Mariana Kałuskiego pt. „Japonia – kraj daleki, a jakże nam bliski. Polacy w Japonii i powiązania polsko-japońskie”. 

Książka ma 270 stron, a na jej tekst składają się rozdziały:

Przedmowa (ks. prof. dr hab. Waldemar Gliński);

Pionierski okres kontaktów polsko-japońskich;

Polacy w Japonii i Japończycy w Polsce;

Polska katolicka działalność misyjna i duszpasterska;

Stosunki polityczne i gospodarcze Polski z Japonią: W latach 1919-1957, Mandżukuo w stosunkach polsko-japońskich, Od 1957 roku, Po 1989 roku, Współpraca ekonomiczna polsko-japońska po 1989 roku, Współpraca kulturalna polsko-japońska po 1989 roku;

Polsko-japońskie powiązania kulturalne, literackie, naukowe i sportowe: Recepcja muzyki Fryderyka Chopina w Japonii, Muzyka, Teatr, Film, Literatura, Sztuka, Nauka, Sport;

Ku większemu zbliżeniu i większej współpracy i przyjaźni polsko-japońskiej.

Olaf Swolkień: Głupota ma swoje przyczyny

Głupi […] nie filozofują i żaden z nich nie chce być mądry. Bo to właśnie jest całe nieszczęście w głupocie, że człowiek nie będąc ani pięknym i dobrym, ani mądrym, przecie uważa, że mu to wystarczy. Bo jeśli człowiek uważa, że mu czegoś nie brak, czyż będzie pragnął tego, na czym mu, jego zdaniem, nie zbywa?”

Platon, „Uczta”

Wydane ostatnio staraniem wydawnictwa Wektory dzieło jednego z współtwórców krakowskiej szkoły historycznej księdza Waleriana Kalinki „Przyczyny upadku Polski. Ostatnie lata panowania Stanisława Augusta” jest obok „Dziejów głupoty” Aleksandra Bocheńskiego chyba najgłośniejszą pozycją z nurtu, który za polskie dziejowe klęski obwinia w pierwszym rzędzie nie obcych, a w szczególności naszych sąsiadów, ale nas samych. Obok opartej na dokumentach rzetelnej analizy politycznej autor wiele miejsca poświęcił przyczynom takich a nie innych posunięć politycznych poszczególnych aktorów ówczesnego politycznego teatru. Co ważne, w odróżnieniu od np. współczesnych politycznych realistów nie bał się pokazać jak polityczne posunięcia wiążą się z psychiką i charakterami zarówno poszczególnych aktorów jak i narodów.

Także ta cecha sprawia, że książkę czyta się momentami jak powieść, a słowa uznania należą się wydawcom i redaktorom, dzięki którym język został wprawdzie uwspółcześniony, ale nie stracił nic ze swojej barwy i żywego stylu.

Kulisy ukraińskiej historii miłosnej

Czasami wychodzi tak, że osoby chcące w jakiś sposób nadać sobie i swoim działaniom bardziej ludzkie oblicze odsłaniają kulisy swojego faktycznego statusu, którego my sami możemy się tylko domyślać.

Tak właśnie jest w przypadku najnowszej książki Zbigniewa Parafianowicza, która w zasadzie stanowi zbiór cytatów różnych anonimowych urzędników, dyplomatów i mundurowych odpowiedzialnych za realizację oficjalnej polskiej polityki wobec Ukrainy w ostatnich kilkunastu miesiącach. Parafianowicz to nie tylko dziennikarz i korespondent wojenny, ale również – jak możemy wnioskować nie tylko z jego wydanej właśnie książki – postać o dość rozległych znajomościach w świecie polskiej polityki, przede wszystkim średniego pokolenia jej uczestników orbitujących wokół POPiSu. Wielu z nich przeszło do polityki ze świata mediów. Część otarła się o służby specjalne. I to ci właśnie ludzie najpewniej stanowią źródła anonimowych wypowiedzi przytaczanych w książce "Polska na wojnie" dziennikarza „Dziennika. Gazety Prawnej” Zbigniewa Parafianowicza.

Jan Maszczyszyn: Zagraniczne wojaże i nowe książki

Jan Maszczyszyn na festiwalu Pyrkon w Poznaniu

Nadeszła pora, aby opowiedzieć o moich tegorocznych wojażach -  mówi piszący i publikujący w Polsce, a zamieszkały od trzydziestu pięciu lat w Melbourne pisarz, Jan Maszczyszyn.

W czerwcu 2023 roku miały w Polsce miejsce dwa wydarzenia na które otrzymałem imienne zaproszenie. Pierwszy chronologicznie był Pyrkon- coroczna potężna impreza fanów gier i twórczości Science Fiction ściągająca do Poznania po kilkadziesiąt tysięcy fanów. Drugi naprawdę klimatyczny i uroczy festiwal fantastyki w Waplewie na Mazurach. Na obu miałem okazję zaprezentować prelekcje własne, wziąć udział w panelach tematycznych oraz spotkać się z wymarzonymi czytelnikami oraz znawcami literatury znanymi mi głównie przez media społecznościowe . Miały też miejsce premiery moich najnowszych książek. W jednej prelekcji poruszyłem mało znany temat twórczości Aborygenów na polu Science Fiction  zahaczając o porę lodowcową w Australii, temat niezwykle pasjonujący.

Przemilczane ludobójstwo na Polakach. Nowa książka Marka Koprowskiego

Pełna historia ludobójstwa
Polaków dokonanego przez
 ukraińskich nacjonalistów.

Zaniedbane pole, wszędzie rośnie rachityczne zboże, w nim sporo chwastów. Aż trudno uwierzyć, że kilkadziesiąt lat temu była tu tętniąca życiem wieś. W Ostrówkach żyli, pracowali, kochali się, a czasami i nienawidzili zwykli ludzie, tacy jak my. Żyli obok swoi ukraińskich sąsiadów raz bardziej a raz mniej zgodnie. Ale zazwyczaj normalnie, tak jak z sąsiadami.

Zostali wymordowani.  145 mężczyzn, 125 kobiet i 204 dzieci. Często maleńkich dzieci. Wymordowano ich z największym okrucieństwem. Za pomocą siekier, wideł i maczug. Bez litości. Bez miłosierdzia.

Nie zrobili tego najeźdźcy z obcych krain. Nie zrobili tego Niemcy ani Rosjanie. Zrobili to sąsiedzi. Ukraińcy. Ci sami, których wnuki niechlujnie wysiały zboże porastające dziś bezimienne groby.

Poznań: Wydawniczy pomnik pracy organicznej

 Ta książka jest darem dla Wielkopolski i dla wszystkich pokoleń Polaków – mówią przedstawiciele opiniotwórczych środowisk, którzy zapoznają się z publikacją pt.: „Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego * Historia i dokonania * 1998-2022”. Jej autorem jest dr Marian Król, Prezydent Towarzystwa THC. Rangę wydawnictwa podkreślają partnerzy projektu, a wśród nich: Samorząd Województwa Wielkopolskiego i Powiat Poznański. Partnerem wydawnictwa jest ENEA. 

Wartość merytoryczną podkreśla współpraca autora z Radą Programową, w której widnieją takie osoby jak: prof. Marian Gorynia, prof. Tomasz Łodygowski, prof. Grzegorz Skrzypczak, prof. Tadeusz Wallas, Edmund Dudziński, Jerzy Gołębiewski, Marek G. Nowak, Ryszard Szulc i Dominik Górny (sekretarz rady).

„Bydlęta w ludzi przemieniwszy” czyli opowieść o Pawle Brzozowskim

"Brzostowski jeszcze w XVIII wieku stworzył w swoich dobrach prawdziwą chłopską republikę. Nazwał ją Rzeczpospolita Pawłowska. Uczył w niej chłopów czytać, pisać, gospodarować i samodzielnie się rządzić. A były to przecież czasy, gdy szlachta na ogół starała się utrzymywać chłopów w jak najgorszym położeniu, by – jak mówiono – nie rozzuchwalać bydła."

Książka „Chamstwo” Kacpra Pobłockiego (to jedna z tych pozycji opowiadających o historii Polski, które warto znać) rozpoczyna się od opisu sytuacji, do której doszło w XVIII wieku: „Nie wiemy, kim był człowiek, który chcąc się przypodobać Marcinowi Mikołajowi Radziwiłłowi, nie odstępował go ani na krok. Tłumaczył, że to dla wygody księcia. Że chce być zawsze na jego widoku, nieustannie pod ręką i do usług. Radziwiłł postanowił mu to ułatwić. Chwilę przed tym, jak mężczyznę powieszono na szubienicy, miał on usłyszeć: »Teraz waćpan  będziesz mi zawsze na widoku«”. Mężczyznę powieszono dla żartu. Za to, że zbyt namolnie – zdaniem swojego pana, który uważał się za jego właściciela – wykonywał pracę.

Gdańsk: Od Solidarności do cenzury

Hasło na murze: "Precz z cenzurą!", namalowane
 przez członków NSZZ "Solidarność", Gdańsk,
09.1981, Fot. W. Górka/FORUM

Gdańsk  - "Miasto wolności". O takim tytule przewodnik, można nabyć w moim pięknym mieście, który ja parafrazuję w zamierzony sposób. Jest to wynik ostatnich wydarzeń które przyspieszyły przed weekendem, a potem także w dniu, w którym miała się odbyć prezentacja oraz dyskusja na temat książki z wybranymi artykułami Aleksandra Dugina, przetłumaczonymi na język polski przez Mateusza Piskorskiego*.

Najpierw po zamieszczeniu ogłoszenia, że prezentacja oraz dyskusja na temat książki odbędzie się w Gdańskiej Szkole Wyższej rozpętała się burza, w wyniku której po interwencji dziennikarki „Gazety Wyborczej” oraz bombardowaniu uczelni przez ludzi, którzy w większości są tutaj gośćmi, władze szkoły zrezygnowały z użyczenia sali. Gdy nasz przyjaciel postanowił tym razem w tajemnicy wynająć salę w znanym w mieście lokalu, który po uzyskaniu informacji od zaufanej osoby miał być miejscem spotkania, na które miały przybyć tylko poinformowane w dyskretny sposób osoby, to w dniu tegoż spotkania, gdy z Łodzi jechali do Gdańska członkowie redakcji „Myśli Polskiej” po przeprowadzonej tam bez zakłóceń prezentacji oraz dyskusji otrzymał on telefon od człowieka wynajmującego mu salę i został poinformowany, że niestety salę musi mu wypowiedzieć, gdyż interweniowała w tej sprawie m.in. pani ze wschodnim akcentem oraz ABW.

"Broilia" i "Ciernie". Kolejne fantastyczne książki Jana Maszczyszyna

 Na rynku wydawniczym w Polsce ukazały się dwie kolejne książki steampunkowego pisarza z Melbourne Jana Maszczyszyna: "Broilia" oraz "Ciernie". Prezentujemy dwie recenzje tych fantastycznych pozycji wydawniczych. 

Broilia, powieść Jana Maszczyszyna, tak o niej pisze profesor Uniwersytetu Łódzkiego dr. hab. Natalia Lemann (autorka bardzo szczegółowej pracy o steampunku):

Broila Jana Maszczyszyna to fantastyka, jak zwykle w przypadku tego autora, zadziwiająca. Pisarz zabiera nas w podróż po świecie alternatywnej ziemi, która składa się z pięciu nakładających się na siebie wymiarów. Kiedy z jednego z nich wyłaniają się Broilowie, inaczej ewoluujące w jednym z wymiarów dinozaury, losy planety są zagrożone. Maszczyszyn zadziwiająco łączy mitologię Aborygenów i ich koncepcję mistycznej wędrówki ze steampunkiem. Przewrotnie nawiązuje do twórczości Julesa Verne`a i George`a Herberta Wellsa.

George Bush: „Do diabła z tym. Wygraliśmy, oni przegrali”

Książka, w które znajdziemy odpowiedź na pytanie o genezę tego co obecnie dzieje się na Ukrainie. Autor z zaskakującym obiektywizmem opisuje oszustwa jakich dokonywali Amerykanie w relacjach z ZSRR i Rosją, najpierw oszukano Gorbaczowa, potem Jelcyna, no i schody zaczęły się za Putina aż do dzisiaj.

Według autora najbardziej cyniczna, ideologiczna, pełna pychy i poczucia misji (doktryna wyjątkowości) była ekipa Billa Clintona, ale zaraz potem Georga Busha juniora. Motywem przewodnim tych oszustw, które doprowadziły obecnie świat na  skraj wielkiego kryzysu – była kwestia poszerzenia NATO. A cała gra zaczęła się tak:

Historia niczym baśń. Niezwykła książka Sławomira Malinowskiego

Czasem mamy szczęście trafić na książki niezwykłe. I zadajemy sobie wtedy pytanie – jak to się stało że dopiero dzisiaj je odkryłem. Tak właśnie jest z niezwykłą książką autorstwa Sławomira W. Malinowskiego „Telewizja Dziewcząt i Chłopców 1957-1993. Historia niczym baśń z innego świata”.

Opowiada ona o czasach gdy telewizja kierowała dla dzieci i młodzieży programy mądre i pozbawione tandetnego naśladownictwa. Gdy telewizja autentycznie uczyła przez zabawę. „Ekran z bratkiem”, „Zwierzyniec”, „Niewidzialna ręka”, „Klub Pancernych”. Przypomina ona ludzi, którzy wnieśli ogromny wkład w polepszenie naszego kulturowego DNA – Wandzie Chotomskiej, Macieju Ziemińskim, Krzysztofie Baranowskim, Szymonie Kobylińskim, Zygmuncie Kęstewiczu, Januszu Przymanowskim czy wielkim piewcy naszej przyrody Michale Sumińskim. Jest ona nie tylko poświęcona samym programom ale również ich widzom. To opowieść o akcjach społecznych w których brały udział dziesiątki tysięcy młodych Polaków zachęconych programami telewizyjnymi. Akcjach, które uczyły ich empatii, i budowały prawdziwą wspólnotę narodową.

Czas na publiczne rozliczenie w sprawie Kardynała Pella

Ręce Kard. Georga Pella w momencie 
uwięzienia, 13 marca 2019 r. w Melbourne.

Niewinny! Ten ostateczny werdykt został wydany po tym, jak George kardynał Pell zniósł  cztery lata dokuczliwych oskarżeń, śledztw, procesów, publicznych upokorzeń i ponad rok więzienia po tym, jak został skazany przez australijski sąd za przestępstwo, którego nie popełnił. Odprowadzenie do więzienia w kajdankach, po wyroku wydanym 13 marca 2019 r., miało oznaczać dla  78-letniego australijskiego prałata odsiadkę  sześciu lat więzienia za jak to określono  „historyczne przestępstwa napaści na tle seksualnym”. Kardynał Pell przetrwał ponad trzynaście miesięcy w odosobnieniu, zanim australijski Sąd Najwyższy  głosami  7-0 obalił  pierwotny  wyrok. Zwycięstwo Pella nad niesprawiedliwością było nie tylko osobiste, ale całego Kościoła katolickiego.

 

Fragmenty posłowia George’a Weigela do trzeciego tomu Prison Journal George'a Pella : Prison Journal, Volume 3 , wydanego przez Ignatius Press w San Francisco (www.ignatius.com) i Freedom Publishing Books w Melbourne.

Poważna niesprawiedliwość została  anulowana, gdy Sąd Najwyższy Australii 7 kwietnia 2020 r. usprawiedliwił kardynała George'a Pella i przywrócił mu wolność. Czego świat nie mógł wtedy wiedzieć a  czego czytelnicy wszystkich trzech tomów Prison Journal kardynała Pella teraz mogą odkryć, że kardynał dobrze wykorzystał swoje 404 dni uwięzienia, większość z nich w odosobnieniu. Modlił się, nie tylko za ofiary wykorzystywania seksualnego przez duchownych. Czytał, studiował i pogłębiał  myślenie o współczesnej sytuacji Kościoła katolickiego, o rodzimej Australii, o reformie w Watykanie, o niespokojnym świecie. Uczestniczył w pracach swojego zespołu obronnego. I sporządził pamiętnik więzienny, który jest jasnym świadectwem mocy wiary, nadziei i miłości  człowieka znajdującego się w najtrudniejszych okolicznościach.

Łukasz M. Jastrzębski: Pisać trzeźwo o wyklętych

 Stała się rzecz zła. “Żołnierze wyklęci” stali się dogmatem politycznym. I jako dogmat nie podlegają dzisiaj normalnej ocenie historycznej. Na straży tego dogmatu stoją samozwańczy obrońcy wyklęcizmu. Jak nie podzielasz zdania o ich zbiorowej szlachetności, mądrości i prawości – przestajesz być Polakiem. Mało istotne że takie słowa są również dla tych co upominali się o pamięć o tych żołnierzach gdy temat był niszowy i nie funkcjonował w przestrzeni publicznej – red. Jana Engelgarda, prof. Anny Raźny czy red. Konrada Rękasa. 

Wszyscy uznani za wyklętych zostali bezrefleksyjnie wpisani do naszego panteonu bohaterów narodowych. Nie ma już miejsca na żadne odcienie. Prawda ma być jedna. Według talmudystów wyklęcizmu nie wolno nawet krytykować jawnych zbrodniarzy, którzy mordowali ludność cywilną pod płaszczykiem patriotyzmu i antykomunizmu. W dyskusjach internetowych arcybiskup Stanisław Wielgus został zrównany z Stefanem Michnikiem. Stało się tak tylko dlatego że odważył się w swoich wspomnieniach napisać kilka gorzkich słów o wyklętych z swojej okolicy. Nawet Jędrzej Giertych stał się dla części wyznawców wyklęcizmu podejrzany za brak entuzjazmu w stosunku do działań powojennego podziemia. Dzisiaj jako żołnierzy wyklętych wymienia się ludzi nie mających z tym zjawiskiem nic wspólnego: Zygmunta Waltera-Jankego, Emila Fieldorfa, Witolda Pileckiego, Witolda Staniszkisa, Władysława Wójcika czy Stanisława Skalskiego. Pomieszane zostały pojęcia represjonowanych i prześladowanych w okresie bezprawia bermanoszczyzny z wyklętymi. Kult tzw. żołnierzy wyklętych wpisał się trwale w historię i niestety przestał być kwestią politycznych debat i dyskusji. Stał się nie tylko dogmatem, ale również częścią oficjalnej ideologii państwowej współczesnej Polski. Jest to TENDENCJA SAMOBÓJCZA NARODU POSKIEGO wpisująca się w ciąg DZIEJÓW GŁUPOTY W POLSCE.