Jak chrześcijanie w pierwszych wiekach świętowali Wielkanoc?

O tym, jak Wielkanoc była przeżywana w pierwszych wiekach rodzącego się Kościoła, aby lepiej zrozumieć jej znaczenie dla chrześcijan, opowiada o. prof. Bazyli Degórski OSPPE, patrolog Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu i Instytutu Duchowości „Teresianum” w Rzymie.

W pierwszych wiekach obchody Wielkanocy skupiały się w całości na Wigilii Paschalnej. „Najstarsze świadectwo znajduje się w tzw. ‘Liście Apostołów’ z połowy II wieku” – mówi Family News Service o. prof. Bazyli Degórski. Dodaje, że dokument przedstawia uczniów obchodzących Wielkanoc podczas „nocy czuwania”, na pamiątkę śmierci Pana, którego uważa się za zmartwychwstałego i żyjącego. „List mówi, że o porze piania koguta czuwanie ma się zakończyć agapē, czyli Eucharystią, którą należy sprawować aż do ostatecznego przyjścia Pana” – wyjaśnia patrolog.

Orędzie arcybiskupa Sydney na Wielkanoc A.D. 2023

Wielkanoc wzywa nas do odłożenia na bok frakcyjności i wrogości powiedział w Wielkanocnym Orędziu  Arcybiskup Sydney  Anthony Fisher OP.

 

Treść Orędzia: 

Pod wieloma względami współczesne społeczeństwa są głęboko podzielone. Nasza polityka jest często spolaryzowana, a media społecznościowe złośliwe, język ekstremalny,  wszystko albo nic.

Czujemy, że od tamtego pierwszego Wielkiego Piątku niewiele się zmieniło.

Wściekłe tłumy wciąż domagają się ukrzyżowania lub anulowania. Wydaje się, że nie ma miejsca na debatę, na słuchanie, przekonywanie i bycie przekonywanym, na dobry kompromis.

„Pro Terra Sancta”. Dla przetrwania chrześcijan w Ziemi Świętej

Dziś we wszystkich kościołach w Polsce zbiórka na pomoc chrześcijanom w Ziemi Świętej. Chcemy „zwrócić się do wszystkich (...), żeby zawsze na uwadze mieli tę troskę o Jerozolimę, o święty Boży Grób, o Palestynę i te wszystkie sprawy” – powiedział kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, a jednocześnie od 2013 r. Wielki Przeor Zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego. O włączenie się w wielkopiątkową zbiórkę apeluje Watykan, który uznał tę pomoc za niezwykle ważną dla przetrwania chrześcijan w Ziemi Świętej.

Watykańska Dykasteria ds. Kościołów Wschodnich zwróciła się z apelem o udział w wielkopiątkowej zbiórce na chrześcijan w Ziemi Świętej. „Z całego serca proszę, aby kolekta Wielkiego Piątku była hojna ze strony wszystkich, jak tyle drobnych ofiar wdowy wychwalanej przez Jezusa w Ewangelii” – napisał prefekt dykasterii ds. Kościołów Wschodnich abp Claudio Gugerotti. W imieniu Ojca Świętego podziękował biskupom, proboszczom, wszystkim wspólnotom zakonnym i parafialnym, którzy w wielu miejscach na świecie świadczą pomoc. Podziękował zwłaszcza w imieniu tych, którzy dzięki tej pomocy mają szansę na godniejsze życie.

Czy Wielki Post zawsze był wielki?

Image by Grzegorz Krupa from Pixabay 

Skąd wzięły się Środa Popielcowa i Wielki Post? Czy zawsze i wszędzie trwał 40 dni? Jak kiedyś wyglądał obrzęd posypania popiołem? O genezie Środy Popielcowej i Wielkiego Postu oraz zwyczajach z nimi związanych w rozmowie z Family News Service opowiedział o. prof. Bazyli Degórski, patrolog, z Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu w Rzymie.

„W pierwszych wiekach chrześcijaństwa poszczono tylko przez 40 godzin w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę” – mówi o. prof. Bazyli Degórski. „Post trwający 40 dni poprzedzających Wielkanoc rozpowszechnił się w pierwszej połowie IV wieku” – dodaje. Pod koniec pontyfikatu Grzegorza Wielkiego (zmarł w 604 r.), ustalono rozpoczęcie Wielkiego Postu w środę poprzedzającą pierwszą niedzielę postu. W niedziele post oczywiście nie obowiązywał, a więc dodane dni dawały ważną liczbę 40 dni, która odnosi się do wydarzeń biblijnych, między innymi postu Jezusa na pustyni.

"Kochaliśmy kardynała Pella bardziej niż świat go nienawidził"

Podczas gdy odchodzący biskupi są z reguły opłakiwani przez swoje wspólnoty, kardynał George Pell był tak wielki, że wiadomość o jego śmierci w wieku 81 lat w Rzymie 11 stycznia została przyjęta przez australijskich katolików  jako cios i natychmiast  rozprzestrzeniła się w mediach na całym świecie.

Efekt został spotęgowany Jego wpływem  na Kościół i politykę przez dziesięciolecia  i próbę legalnego zabójstwa przez publiczną histerię w prawdopodobnie najbardziej haniebnym wydarzeniu prawnym w historii Australii.

Do czasu swojej śmierci stał się trzecią najważniejszą postacią w Watykanie, służąc jako pierwszy prefekt Sekretariatu ds. finansów.

Zarówno w Australii, jak i na arenie międzynarodowej, kardynał Pell był łącznikiem między dwoma światami: znacznie silniejszą i bardziej pewną wiarą katolicką pierwszej połowy 20 wieku i poszukiwaniem przez Kościół sposobów odpowiedzi na wyzwania współczesności, która coraz bardziej postrzegała chrześcijaństwo, a Kościół katolicki w szczególności, jako nieistotny dla sensu ludzkiego życia.