Minęły 4 lata od pierwszego przypadku Covid-19 w Australii

Typowe obrazki uliczne podczas pandemii w Sydney
Fot. BumerangMedia/K./Bajkowski

Aż trudno w to uwierzyć, ale minęły cztery lata od czasu, gdy 25 stycznia 2020 r. potwierdzono pierwszy przypadek Covid-19 w Australii. Pięć dni później Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła „stan nadzwyczajny w zakresie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym”, jak nowy koronawirus (później nazwany SARS-CoV-2) zaczął rozprzestrzeniać się na całym świecie.

11 marca WHO ogłosiła Covid-19 pandemią, podczas gdy mniej więcej w tym samym czasie australijskie rządy federalne i stanowe pospiesznie wprowadziły środki mające na celu „powstrzymanie rozprzestrzeniania się” wirusa. Obejmowały one zamknięcie międzynarodowych granic Australii, zamknięcie nieistotnych przedsiębiorstw, szkół i uniwersytetów oraz ograniczenie przemieszczania się ludzi poza ich domami.

Witold Modzelewski: Nasza demokracja po „operacji Covid”

Fot. Pixabay

Formalnie stan pandemii trwa już ponad trzy lata, mimo że od ponad roku nikogo już nie rajcuje ten temat. Naród – nie po raz pierwszy – „zawiódł zaufanie” koncernów farmaceutycznych i działających w ich interesie polityków oraz mediów i nie chce się szczepić oraz przestrzegać „rygorów pandemicznych”.

Aby jakoś wyjść z tej sytuacji (mimo że „wirus wciąż  szaleje”), ktoś tam ogłosił od początku lipca 2023 r. koniec pandemii, w którą i tak już nikt nie wierzy. Wbrew medialnej propagandzie pojawiają się już pierwsze trzeźwe oceny trzech lat sterowanego absurdu („operacja covid”), który kosztował setki miliardów niepotrzebnie wydanych złotych, co najmniej dwukrotnie więcej strat w postaci utraconych dochodów i deprecjacji wartości majątku oraz kilkadziesiąt tysięcy tzw. nadmiarowych zgonów.

Putin zabił Covida

Ukraina nagle zastąpiła COVID. Wirus nagle zniknął, aby ustąpić miejsca wojnie. Ta „wielka zamiana” przywołuje sztuczną naturę troski, podniesionej do rangi obsesji, by jak najdłużej hipnotyzować sumienia. W miarę kształtowania się zagrożenia militarnego kasta u władzy zamierza opowiedzieć o nim na tych samych podstawach co o COVID aby uzyskać te same korzyści: posłuszeństwo narodów, rozszerzenie władzy elit, ograniczenie wolności. Ale czy będzie miała środki, by sprostać tym ambicjom? Nagle COVID zniknął a teraz liczy się tylko Ukraina. Dwa lata obsesji nagle poszły z dymem.

Czy powinniśmy z tego wywnioskować, że Ukraina przetasowuje karty i otwiera nową grę w całkowitym zerwaniu z sekwencją koronawirusa? Wielu jest zdezorientowanych. Wielu jest rozwścieczonych polityczną instrumentalizacją COVID ale rezygnują z wypowiadania się przeciwko "przerażającej rosyjskiej agresji", która ich szokuje. Inni uważają, że kryzys na Ukrainie to tylko zmiana scenerii w jednym i tym samym pomieszczeniu. Jak zawsze, w szokach systemowych trudno rozstrzygnąć tego typu debatę w ciągu zaledwie kilku dni. Ale zbiór wskazówek daje kilka kluczowych sygnałów, co jest naprawdę zagrożone w porządku międzynarodowym przez osiem dni.

Po dwóch latach Australia otworzyła granice!

Powitanie gości zagranicznych
po dwu letniej  przerwie.
Fot. Sydney Airport FB

W poniedziałek Australia ponownie otworzyła swoją międzynarodową granicę dla zaszczepionych na Covid-19 turystów. W ten sposób rząd zakończył niemal  dwuletnią twardą blokadę kontaktóe ze światem, która skutecznie zatrzymała międzynarodową turystykę. Liderzy branży twierdzą , że odbudowa sektora może zająć miesiące, a pełna odbudowa może zająć lata.Turystyka, niegdyś jedna z największych gałęzi krajowego przemysłu, która przynosiła rocznie ok. 60 mld AUD i zatrudniała ok. 5 proc. siły roboczej w kraju, w trakcie pandemii poniosła poważne straty.

Australia otworzyła swoje granice dla wszystkich w pełni zaszczepionych posiadaczy wiz w poniedziałek, kończąc twardą politykę graniczną uchwaloną przez wladze fedralne ponad 700 dni temu w odpowiedzi na pandemię COVID-19.  

Pierwsze przyloty w poniedzialek, 21 lutego   wywołały sceny radości na międzynarodowych lotniskach Australii, ponieważ od dawna rozdzielone rodziny i przyjaciele połączyły się po raz pierwszy od prawie dwóch lat.

Kanadyjczycy stracili cierpliwość

Ottawa. Protest Freedom Convoy.
Fot. Wikimedia commons (V.Gagnon)

Kanadyjczycy stracili cierpliwość wobec rozporządzeń własnego rządu dotyczących rzekomej ochrony przed rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Mimo niemal 81% poziomu wyszczepienia populacji tego kraju, premier Justin Trudeau postanowił nie rezygnować z ograniczania swobód obywatelskich a ponadto kontynuować politykę dyskryminacji z klucza sanitarnego. Kanadyjczycy w odpowiedzi rozpoczęli masowe protesty w największych miastach za pomocą blokady dróg oraz dostaw ciężarówkami. Wedle medialnych doniesień, obywatele przygotowywali się do ogólnokrajowego strajku od dłuższego czasu poprzez zbiórkę pieniędzy, żywności i paliwa, gdyż generalny bunt łączy się z paraliżem życia społecznego i gospodarczego.

Tolerancja – tak, ale dla wybranych

Premier Kanady, znany ze swoich wystąpień na temat poszanowania praw człowieka, demokracji oraz tolerancji dla osób ze środowiska LGBT, postanowił wytoczyć jak najbardziej autorytarne działa przeciwko pokojowo protestującym obywatelom. Wprowadził on m.in. stan wyjątkowy, który w praktyce jest analogiem polskiego stanu wojennego. Został ograniczony dostęp Kanadyjczyków do mediów społecznościowych i Internetu, nakazano rekwirowanie paliwa, dostarczanego kierowcom (niezbędnego wszak do działania ogrzewania kabiny pojazdu), aresztowanie osób przynoszących wszelkie dobra protestującym tj. zakazano przekazywania jedzenia, odzieży, koców, leków etc. pod groźbą potraktowania pomagającego jako terrorysty lub popierającego terroryzm.