Dramat Anzac i australijska żałoba

Ponad 60 000 Australijczyków nigdy nie wróciło...
Obelisk ANZAC w Remembrance Park
w Lidcombe. Fot. D.Wawrzyniec

 Victor Farr, szeregowy z 1 Batalionu Piechoty, był jednym z pierwszych, którzy wylądowali w Anzac Cove ( półwysep Gallipoli w Turcji)  tuż przed świtem 25 kwietnia 1915 roku.

W tym chaosie zawieruchy bitewnej  Farr zaginął. Kiedy 29 kwietnia odbył się pierwszy apel, nie pojawil się na nim, nigdzie go nie było. Jego zapis został zmieniony na "zaginiony", co z pewnością wprawi każdego rodzica w ślepą panikę. Dopiero w styczniu 1916 roku ustalono, że Farr zginął w akcji w Turcji między 25 a 29 kwietnia. W chwili śmierci miał 20 lat.

Jego matka, Mary Drummond, spędziła miesiące w agonii, czekając na jakiekolwiek wieści o swoim jedynym dziecku. Jej początkowy szacunek dla władz ustąpił miejsca coraz bardziej rozpaczliwej i gniewnej korespondencji.

Medal Najlepszej Nauczycielki 2024 dla Polki z Sydney

Czwartek, 14 marca z pewnością zapisze się złotymi zgłoskami w historii nie tylko sydnejskiej, ale poprzez media, całej australijskiej Polonii. Znana i ceniona od wielu lat przedstawicielka polskiej społeczności Pani Małgorzata (Gosia) Vella została uhonorowana medalem Najlepszej Nauczycielki 2024 r., otrzymując The 2024 Community Languages Teacher Medal.

Odbyło się to podczas uroczystości ‘Premier’s Harmony Dinner’ przy wypełnionej do ostatniego miejsca sali ICC w Darling Harbour. Wśród ponad 1 600 uczestników zasiadali najważniejsi politycy stanu NSW wraz z premierem The Hon. Chris Minns na czele.

Medal przyznawany jest jednemu z nadzwyczajnych, pełnych innowacji nauczycieli, który nie tylko przekazuje uczniom wiedzę, ale potrafi wyposażyć ich na całe życie w umiłowanie języka i kultury narodu, z którego się wywodzą. I taka jest właśnie nasza Gosia.

Marianna Łacek: POLSKI JEST ‘COOL’!

Spotkanie edukacyjne w Konsulacie RP w Sydney

Byłoby niewątpliwie marzeniem każdego nauczyciela, aby z sobotnich klas języka polskiego nasi australijscy uczniowie wybiegali z takim właśnie okrzykiem: ‘Polski jest cool’! Czy to możliwe? Oczywiście, że tak! Jak zawsze, początek roku szkolnego napawa wszystkich optymizmem.

Nauczanie, to jak wzniecanie ogniska. Można je rozpalić, ale by ogień nie wygasł, lecz wesoło buzował, muszą być spełniane pewne warunki. Każdy płomień zniknie, jeśli nie będzie się nieustannie dokładać paliwa. Paliwo w edukacji, to nasz niesłabnący nauczycielski entuzjazm, niezbędny przy wykonywaniu tej specyficznej pracy. Podstawę entuzjazmu stanowi oczywiście znajomość i ukochanie ojczystego języka. To jest bardzo dużo, ale jeszcze nie wszystko. Czasy się zmieniają. Nasi uczniowie, to nie polskie, lecz australijskie dzieci, polskiego pochodzenia. W codziennej szkole nauczyciele przekazują im wiedzę metodami dawno wykraczającymi poza przysłowiowy ‘chalk and talk’. W polskiej klasie oczekują tego samego, a nawet więcej. Wszak jest to szkoła nadprogramowa, która musi konkurować z wieloma łatwo dostępnymi atrakcjami sobotnich ranków.

Lato 2024 w Krainie Błękitnych Gór i Siedmiu Dolin

"Mitchells Ridge" z widokiem na  Kanimbla Valley,
 VictoriaPass, NSW. Fot. Danuta Wawrzyniec

Miejscowość Mt Victoria leży na wysokości 1064 m n.p.m. z najwyżej położonym punktem w Górach Błękitnych - górą Victoria 1111 m n.p.m. i znajduje się około 123 km na zachód od Sydney.

Z punktu widokowego Mitchells Ridge Lookout i picnic area w Mt Victoria rozciąga się panorama na Kanimbla Valley i pasmo górskie, dawniej nie do przebycia nazwane potem Mitchells Ridge.

Ażeby przedostać się w kierunku  płaskowyżyn/ West Tableland/ wiele wysiłku włożono przy budowie "drogi na "zachód" w 1832 roku, którą nadzorował Major Thomas Mitchell/ Surveyar of the Colony of New South Wales/. Drogę tę nazwano "Victoria Pass" a punkt widokowy " Mitchells Lookout".

Program Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Sydney

32. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy odbędzie się w niedzielę, 28 stycznia. W tym roku pieniądze zbierane będą na zakup sprzętu do diagnozowania, monitorowania i rehabilitacji chorób płuc dla pacjentów na oddziałach pulmonologicznych.  Dziś gra z WOŚP aż 1 685 Sztabów, w tym 101 Sztabów zagranicznych. W Australii w Perth, Melbourne i Sydney.

Finał rozpoczynamy w południe i kończymy o naszej 16.30, czyli o 6.30 polskiego czasu - przypomnia Katarzyna Jaros ze sztabu w Sydney, który zorganizowany został w nowym Klubie Polskim w Ashfield.

Dlaczego Dzień Australii ma znaczenie?

Zadziwiającym, choć mało zauważanym faktem w kontekście obecnych obaw związanych z zabezpieczeniem granic Australii – na przykład „Operacja Suwerenne Granice” – jest to, że są one całkowicie morskie. Nie mamy granic lądowych, a Australia jest największym krajem na świecie, który ich nie ma. Według Geoscience Australia linia brzegowa ma prawie 60 000 kilometrów (kontynent plus wyspy). Prawdopodobnie obwód naszych wód terytorialnych jest dłuższy, a zewnętrzna krawędź naszej wyłącznej strefy ekonomicznej (WSE) znów dłuższa. Na lądzie mamy oczywiście granice państwowe i kiedyś zbudowaliśmy płot chroniący przed królikami na tysiącach kilometrów buszu, ale tylko na morzu dzielimy międzynarodowe granice z innymi krajami (PNG, Indonezja i Timor Wschodni).

Australia jest jedynym zamieszkałym kontynentem, który nie jest poprzecinany granicami międzynarodowymi i mozaiką państw narodowych. Nie dla nas płoty z drutu kolczastego, betonowe bariery, posterunki strażnicze, punkty kontrolne, załogowe przejścia graniczne, ciężko uzbrojone patrole graniczne, sporny teren. Jesteśmy jednym krajem, jednym narodem, obejmującym cały kontynent i jego przybrzeżne wyspy. Kształt jest tak charakterystyczny i tak bardzo odzwierciedla wizerunek naszego kraju, że uważamy go za coś oczywistego.

Esej ten opublikowano po raz pierwszy w styczniu 2017 r. Został on powtórzony, ponieważ podczas corocznego festiwalu żalu, gniewu i pokrętnej historii z okazji Dnia Australii odrobina prawdy nie zaszkodzi.

Minęły 4 lata od pierwszego przypadku Covid-19 w Australii

Typowe obrazki uliczne podczas pandemii w Sydney
Fot. BumerangMedia/K./Bajkowski

Aż trudno w to uwierzyć, ale minęły cztery lata od czasu, gdy 25 stycznia 2020 r. potwierdzono pierwszy przypadek Covid-19 w Australii. Pięć dni później Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła „stan nadzwyczajny w zakresie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym”, jak nowy koronawirus (później nazwany SARS-CoV-2) zaczął rozprzestrzeniać się na całym świecie.

11 marca WHO ogłosiła Covid-19 pandemią, podczas gdy mniej więcej w tym samym czasie australijskie rządy federalne i stanowe pospiesznie wprowadziły środki mające na celu „powstrzymanie rozprzestrzeniania się” wirusa. Obejmowały one zamknięcie międzynarodowych granic Australii, zamknięcie nieistotnych przedsiębiorstw, szkół i uniwersytetów oraz ograniczenie przemieszczania się ludzi poza ich domami.

Kolejna dawka dobrych emocji czyli Mam Teatr już w Australii

Doskonale znani widowni na antypodach aktorzy Mam Teatr: Marzanna Graff i Aleksander Mikołajczak po raz kolejny przywieźli nowości teatralne. Tym razem różne tytuły w różnych miastach ale dwa pojawią się w każdym z odwiedzanych: komedia prawie kryminalna „Dżunio” oraz szalona bajka na każdy wiek „Zamieszanie”.

W Melbourne już odbył się wieczór poezji „Norwid w dialogu damsko męskim”. Widownia długo jeszcze po zakończeniu nie wychodziła i prowadziła ożywione dyskusje wokół tematu wierszy i dramatów.

Australia Południowa w obchodach Roku Pawła Edmunda Strzeleckiego

 Parlament Rzeczpospolitej Polskiej ustanowił rok 2023 'Rokiem Pawła Edmunda Strzeleckiego', którego obchody zdominowały tematykę mediów polonijnych Adelajdy i zjednoczyły we współpracy organizacje Australii Południowej.

Adelajdzki miesięcznik ilustrowany Pejzaże zainicjował światowe obchody 150 rocznicy (06.10.1873) śmierci największego polskiego podróżnika, odkrywcy i filantropa, który wszedł do historii nauki, humanitaryzmu i romantycznej miłości sławnych tego świata. W 21 numerze lutowej edycji roku 2023 Pejzaże zamieściły artykuł Marysi Thiele "Rok Pawła Edmunda Strzeleckiego w Adelajdzie", informujący o obchodach w Australii Południowej oraz zapowiadając wystawę 'Sir Paul Edmund Strzelecki - Australian Explorer, Irish Humanitarian', w ramach majowego South Australia's Historii Festival 2023.  

52. Walny Zjazd Delegatów SPK w Australii

Delegaci Zjazdu SPK (Australia) w Brisbane: 
  Roman Kucharczyk, Krystyna Tkaczyk, Zdzisław Koch,
 Dorota Szweryn, Bożena Maciejewska, Stanisław
Jakubowski, Richard Dobosz, Emil Filip, Wiesław Bożyk,
 Helena Basia Andrusiewicz i Jan Tkaczyk.

 W dniu 21. pażdziernika 2023 roku w siedzibie Koła SPK Nr 8 w Brisbane (Capalaba), odbył się 52. Walny Zjazd Delegatów Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (SPK) w Australii.  W zjeździe wzięły udział Koła SPK z Sydney, Hobart, Gellong i Brisbane, w sumie 12 delegatów, reprezentujących 191 finansowych członków.  Osobiście w zjeżdzie uczestniczyli delegaci z Hobart, Geelong i z Brisbane.  Delegaci z Sydney wzięli udział w zjeździe przez internet, za pomocą komunikatora MEET. 

 

Komisja Weryfikacyjna w składzie: Krystyna Tkaczyk, Bożena Maciejewska i Helena Basia Andrusiewicz wydała dwanaście (12) mandatów uprawnionych do głosowania i podała, że wymagane kworum osiągnięto w pierwszym terminie.  Koło SPK Nr 1 (Sydney, NSW) reprezentowali: prezes Stanisław Żak i wiceprezes Ryszard Dzierzba, Koło SPK Nr 7 (Hobart, TAS) reprezentowali: prezes Emil Filip i wiceprezes Richard Dobosz, Koło SPK Nr 8 (Brisbane, Qld) reprezentowali: prezes Zdzisław Koch, sekretarz Roman Kucharczyk, skarbnik Bożena Maciejewska i delegaci Wiesław Bożyk, Michał Andrusiewicz i Dorota Szweryn.  Delegatem Koła SPK Nr 12 (Geelong, VIC) był prezes Stan Jakubowski.  Koło SPK Nr 3 z Melbourne nie wzięło udziału z 52 Walnym Zjeździe Delegatów SPK i nie otrzymało mandatów. 

Historia Polskiego Ośrodka w Marayong. Historia miłości i służby

- Malutki domek stał wśród 26 akrów płaskiego pola zarośniętego trawą...  Kilka starych rozpadających się szop i kurniki stanowiły całe gospodarstwo - Tak wspomina s. Joanna, jedna z pierwszych sióstr Zgromadzena Najświętszej Rodziny z Nazaretu, która zamieszkała w Marayong w dalekiej zachodniej dzielnicy metropolii sydnejskiej  w 1954 roku. Od tego czasu rozpoczął się rozwój polskiego ośrodka katolickiego: najpierw sierociniec (Dom Dziecka), potem szkoła podstawowa i  średnia aż wreszcie  budowa o wyjątkowej architekturze kościoła polskiego. Później powstał Dom Emeryta a następnie całe osiedle domków  dla seniorów. W końcu Ośrodek Opieki – Holy Family Aged Care Services. 

O historii dzialalności sióstr nazaretanek i  polskiego ośrodka katolickiego w Marayong pisze Izabela Gendera-Bres z Holy Family Services. 

Wraz z masowym napływem Polaków do Australii, w końcu lat 40-tych i na początku 50-tych XX w., zaistniała wyraźna potrzeba powstania polskiego ośrodka, który zapewniłby opiekę nad dziećmi podczas pracy rodziców. Pojawił się również problem opieki nad sierotami. Potrzeby te rozumiał doskonale ówczesny kapłan Polonii Sydney, ks. Franciszek Arciszewski CM, który przez istniejącą już Komisję Oświatową zaczął propagować ideę powstania Polskiego Domu Dziecka. Powołany został Komitet Budowy Domu Dziecka, któremu przewodniczył ks. Wojciech Sojka. Na lata 1952 i 1953 przypada gorączkowy okres pracy Komitetu nad zebraniem funduszy. Ze względów finansowych wybrano miejsce na peryferiach Sydney – Marayong, gdzie ceny gruntów były w tym czasie przystępniejsze.

Jan Maszczyszyn: Fascynujące wiktoriańskie Melbourne

Royal Exibition Building 1880, Melbourne.
 Fot. J.Maszczyszyn

 W mojej fantastycznej twórczości literackiej wielka role odegrało miejsce mojego nowego zamieszkania, celu mojej emigracji z Polski. W niniejszym artykule pragnę o tym bliżej opowiedzieć. Co może posiadać tu tak mocarny energetyczny vibe? Po kolei…

Epoką wiktoriańską określa się czas świetności imperium brytyjskiego, to jest okres panowania królowej Wiktorii 1837-1901. Był nie tylko jednym z najdłuższych okresów królowania jednego monarchy, lecz również epoką rewolucyjnego rozwoju nauki i techniki, a w obyczajowości nie rzadko czasem zakłamanej podwójnej moralności i społecznych konwenansów. 

Pożegnanie Krystyny Cyroń - duszy Domu Polskiego w Canley Vale

1937 - 2023

W środę, 8 listopada  pożegnaliśmy  w Sydney Krystynę  Cyroń – wieloletnią  prezes Polskiego Związku w Cabramattcie,  troskliwą gospodynię Polskiego  Domu  „Orła Białego”  w Canley Vale.  Zmarła 31 października  2023 r. po długiej chorobie nowotworowej w wieku 86 lat. Uroczystość  pogrzebowa odbyła się w Kościele katolickim w Cabramattcie.  Ś.p. Krystyna Cyroń została pochowana tego samego dnia na cmentarzu w Liverpool. 

  Przez ponad pół wieku  Pani Cyroń poświęcała się na wielu obszarach aktywności polonijnej i dla lokalnej społecznosci w zachodnich dzialnicach Sydney.  W 2010 roku została uhonorowana przez władze Australii tytułem  Citizen of  the Year ( Obywatel  Roku) a 10 lat później  medalem Orderu  Australii - Order of Australia Medal.  W 2011 roku prezydent Polski Bronisław Komorowski przyznał Pani Krystynie Cyroń Złoty Krzyż Zasługi za pracę na rzecz Polonii.

Dreamtime – Czas Snu czyli Aborygeńska Fantastyka (2)

Jan Maszczyszyn swej pracowni literackiej
w Melbourne. Fot. K.Bajkowski

Druga część artykułu prelekcyjnego* Jana Maszczyszyna o twórczości Aborygenów na polu Science Fiction: Dreamtime. 

W pierwszej części autor opisuje, jak  pierwotny mieszkaniec Australii żyje w bezczasowym kontinuum obcowania z wszechświatem, ukazuje  świat sakralnej fantasy, pełen wyimaginowanych tworów i ponadczasowej mocy i  Sen, któremu towarzyszy życie, gdzie człowiek jest elementem wspólnym z naturą, a nie celem samym w sobie.

    Chciałbym wspomnieć teraz o narzędziach jakimi posługuje się ta barwna kultura, o multimedialności i lingwistyce, która te wszystkie skarby opisuje i skupić się na użyteczności fantastycznych wzorców, które oferuje.

    Rozpocznijmy od lingwistyki. Zadziwiająca jest jej skuteczność w śledzeniu  ruchów migracyjnych. I tak wydaje się, że w przypadku kontynentu australijskiego brały one początek z półwyspu York, który ogromnym jęzorem wysuwa się w kierunku Nowej Gwinei. Pierwsze plemiona, po przekroczeniu terenów zalewowych pradawnego kontynentu glacjalnego - Sahul zmierzały w dwóch falach migracyjnych ku południu i ku zachodowi kontynentu, a świadczą o tym badania przeprowadzone przez historyków i lingwistów.

Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong: Viki Dziubiński

 W  cyklu publicystycznym  pt. "Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong",  polscy emeryci  tam zamieszkali opowiadają o sobie: życiu,  zainteresowaniach, preferencjach, odczuciach. Dziś przedstawiamy Panią Viki Dziubińską.

Dom Brata Alberta (*) poznałam w momencie kiedy zachorował moj mąż. Zawsze, kiedy go odwiedzałam z moimi dziećmi, bardzo sobie chwalił opiekę w tym domu. Wraz z dziećmi byłam zadowolona, że znaleźliśmy takie dobre miejsce dla niego. Kiedy sama zachorowałam na zapalenie płuc w 2022 i po wyjściu ze szpitala nie mogłam już się sobą zajmować, zaczełam starać się o przyjęcie tutaj. Mój syn zadzwonił do biura w Domu Alberta i powiedziano mi, że z przyjemnością przyjmą mnie do tej rodziny. Jestem już tu ponad rok i bardzo lubię to miejsce.

Dreamtime – Czas Snu czyli Aborygeńska Fantastyka (1)

Jan Maszczyszyn podczas prelekcji
 w Poznaniu

  Melbourneński pisarz steampunkowy, Jan Maszczyszyn którego twórczość prezentowaliśmy wielokrotnie w Bumerangu Polskim, wygłosił  podczas niedawnej podróży do Polski (m.in. na Pyrkonie - wielkiej poznańskiej imprezie fanów gier  i  literatury Sci-Fi), serię prelekcji o historii, kulturze i fantastycznej twórczości rdzennych mieszkańców Australii.

 Pierwsza część artykułu prelekcyjnego Jana Maszczyszyna o twórczości Aborygenów na polu Science Fiction: Dreamtime. 

      Mitologia Aborygenów, popularnie określana terminem „Dreamtime” czyli „Czasem Snu” obejmuje zasięgiem i źródłem całe terytorium Australii. Jej bohaterzy zaludniają kraj tysiącami postaci, demonów i stworów, które w taki czy inny sposób ściśle związane są z danym terytorium i otaczającymi krajobrazami. Złośliwa XIX wieczna propaganda niegdyś twierdziła, iż składa się nań mnogość zasłyszanych inspiracji z katechizmu, „Białej” religii liturgicznej lub historii cywilizacji i podręcznika do geografii. Poniżające twierdzenia miały uświadomić kolonizatorom, że niczego logicznie uzasadnionego nie można się spodziewać po „czarnych”. Biały dominował na każdym porównawczym froncie. Zatem jego wyższość nawet w sferze wyobraźni pozostawiała daleko w tyle brudnych od przydrożnego kurzu krajowców.

Złoty jubileusz Sydney Opera House

Sydney Opera House podczas dorocznych
pokazów świetlnych. Fot. K.Bajkowski

 Jest to jeden z najsłynniejszych budynków na świecie. Ma natychmiast rozpoznawalną sylwetkę, która zdobi ściereczki kuchenne, otwieracze do butelek i pamiątkowe bluzy.

Miniaturowe wersje chowają się w śnieżnych kopułach. Możesz zbudować własny z klocków Lego . Artystka Bidjigal i starsza Esme Timbery skonstruowała replikę w swojej charakterystycznej muszli . Ken Done umieścił to na okładkach Doona i bikini. Jeśli przeszukasz hashtag na Instagramie, zobaczysz ponad milion postów.

Pięćdziesiąt lat temu, po długim i kontrowersyjnym okresie budowy, królowa Elżbieta II uroczyście otworzyła Opera House w Sydney podczas wystawnej ceremonii.

Skromna legenda Australii. Bill Hayden nie żyje

Bill Hayden -Gubernator Generalny
Australii 1989-1996.
Fot. Wikimedia Commons
 (Department of Foreign Affairs and Trade)

Dzień  zabarwiony zarówno smutkiem, jak i szacunkiem.  Australia opłakuje stratę jednej z najbardziej wpływowych osobistości politycznych kraju. Bill Hayden, tytan Partii Pracy i 21. Generalny Gubernator Commonweath of Australia , zmarł w wieku 90 lat. Jego życie, świadectwo siły pokory, ambicji i służby publicznej, pozostawia niezatarty ślad w australijskim społeczeństwie i jego krajobrazie społeczno-politycznym.

Życie w służbie

Podróż Billa Haydena rozpoczęła się w 1933 roku w Brisbane w stanie Queensland. Po opuszczeniu szkoły w wieku 16 lat pracował na różnych stanowiskach, w tym w policji, zanim jego kariera polityczna nabrała rozpędu. Hayden wszedł do parlamentu federalnego w 1961 roku, zdobywając dla Partii Pracy mandat Oxley w Queensland i szybko piął się po szczeblach kariery. Jego przywództwo w opozycji za rządów Frasera, jego bezinteresowna decyzja o ustąpieniu na rzecz Boba Hawke’a oraz późniejsze role ministra spraw zagranicznych i generalnego gubernatora – wszystko to wskazuje na osobę, która przedkładała służbę ponad siebie.

Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong: Teresa Pietrusiewicz

Teresa Pietrusiewicz

W  cyklu publicystycznym  pt. "Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong",  polscy emeryci  tam zamieszkali opowiadają o sobie: życiu,  zainteresowaniach, preferencjach, odczuciach. Dziś przedstawiamy Panią Teresę Pietrusiewicz.

Mieszkałam z mężem w Canberze i pewnego razu wraz z tamtejszą Polonią przyjechałam do Marayongu na wycieczkę do naszego Polskiego Kościoła. To było moje pierwsze spotkanie z tym miejscem.

Po śmierci męża zdecydowałam się przeprowadzić bliżej córki, która mieszkała w Sydney. Chciałam być niezależna i dlatego w maju 2015 zamieszkałam w jednym z domów w Wiosce Emerytów w Marayong. Od razu poczułam się jak w domu. Wiedziałam, ze to jest moje miejsce na ziemi. Za sąsiadów miałam Państwa Bagińskich, których poznałam na wakacjach na Gold Coast. Byli tu również ksiądz Henryk Zasiura i Ksiądz Maksymilian, których poznałam w Canberze.

Gala Konkursu „W duchu Strzeleckiego” w 150 rocznicę śmierci odkrywcy

Fot. N.A.Khan

 W piatek, 6 października w Brian Brown Theatre w Bankstown odbyła się Gala Międzynarodowego Konkursu  „W duchu Strzeleckiego” zorganizowanego przez sydnejskie stowarzyszenie Kościuszko Heritage Inc.  z okazji 150 rocznicy śmierci Pawła Edmunda Strzeleckiego - podróżnika, odkrywcy, naukowca i filantropa, dzięki któremu najwyższa góra Australii nosi nazwę Mt Kościuszko. Paweł Strzelecki zmarł dokładnie 150 lat temu, 6 paździenika 1873 roku.

W uroczystej galii, na której ogłoszono wyniki konkursu i wręczono obecnym w Sydney laureatom nagrody uczestniczył m.in. ambasador Polski w Australii Maciej Hmieliński wraz z małżonką.  Oprawę muzyczną gali stanowiły utwory Wieniawskiego i Chopina w wykonaniu  Sebastiana Banasiaka i  Krzysztofa Małka oraz tańce zespołu folklorystycznego „Lajkonik”. Sydnejska Kapela Polska z solistką Dorotą Banasiak przedstawiła publiczności  kilka piosenek  związanych ze Strzeleckim m.in te, które zostały wyróżnione w konkursie. W foyer sali teatralnej zainstalowana została wystawa prac graficznych nadesłanych na konkurs.