Módlmy się w intencji pokoju... na Ukrainie

Na zaproszenie papieża Franciszka do wspólnej modlitwy
w Ogrodach Watykańskich przybyli prezydent Izraela
 Szymon Perez, Palestyny - Mahmud Abbas i Patriarcha
Ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I.

W minioną niedzielę w Ogrodach Watykańskich miała miejsce znamienna ceremonia – uroczyste multi-religijne spotkanie modlitewne pod przewodnictwem papieża Franciszka, w intencji pokoju na Bliskim Wschodzie.
 
Nie byłoby w tym nic specjalnego – takie rzeczy papiestwo organizowało już za pontyfikatu Jana Pawła II i wcześniej. Jednak bezprecedensowe było w tym to, że na zaproszenie papieża Franciszka zjawili się przywódcy państw i narodów, które z rzeczonym bliskowschodnim pokojem mają na pierwszy rzut oka najmniej wspólnego. Przybył prezydent Izraela Szimon Peres oraz prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmud Abbas. We wspólnych modłach uczestniczył też Jego Świątobliwość Bartłomiej I, Arcybiskup Konstantynopola – Nowego Rzymu i Patriarcha Ekumeniczny.

Pomysł ściągnięcia Peresa i Abbasa do Watykanu wyszedł od papieża Franciszka podczas jego niedawnej pielgrzymki do Ziemi Świętej. Franciszek zaskakiwał w trakcie tej pielgrzymki na każdym kroku – choćby tym, że odbywał ją „niepolitycznie” od wschodu na zachód (od Jordanii przez Autonomię Palestyńską do Izraela) jak żaden inny papież wcześniej. Zaskoczył również nieoczekiwaną propozycją modlitwy o pokój w Watykanie z bardzo szybkim terminem spotkania. Zaproszenie zostało błyskawicznie przyjęte przez obie strony, zważywszy dobiegającą końca kadencję sędziwego prezydenta Peresa.

O pokój więc modlili się w Ogrodach Watykanu chrześcijanie rzymsko-katoliccy i prawosławni, modlili się żydzi i modlili się muzułmanie.

Jeden dzień. Polska jaką pamiętam: Rozmowa z Rudą

Fot. OLU (Creative Commons)

"Wygodnie rozciągnięty w zaroślach zapomnianego zakola Starej Odry, z leniwą bezmyślnością wodziłem wzrokiem po okolicy. Z ogromną satysfakcją stwierdziłem, że czas zakpił sobie tutaj z zachodzących zmian, pozostawiając wszystko takim jak przed trzydziestu laty. Nawet spoglądający na mnie bezdomny pies, wbrew wszelkiej logice, pozostał dokładnie taki sam. (...)"

Przedstawiamy cały tekst nagrodzonej  pracy  w konkursie literackim wydawnictwa Favoryta “Jeden dzień. Polska jaką pamiętam”, ktorego rezultaty podawliśmy w ubiegłym tygodniu. Konkurs był zorganizowany z okazji 25 lecia historycznych wyborow czerwcowych roku 1989  dla Polonii na całym świecie. W konkursie wzięło udzial 61 uczestników z Australii, USA, Kanady, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Węgier, Hiszpanii i Koreii. 
Nagrodę specjalną Konsul RP w Sydney (obiad z Panią Konsul w jednej z sydnejskich restauracji i iPad) dla najwyżej ocenionej pracy dla autora z  Australii, otrzymał Jerzy Krysiak z Melbourne za utwór pt. "Rozmowa z Rudą".

Podróż do źródła: Canberra jest dobra na...

Australijskie słońce jest dobre na jesienną chandrę, wspinaczka po górach jest dobra na niedzielne popołudnie, a skrzek cockatoo jest niezawodny na pobudkę poranną.

Wszystkie te doświadczenia zawdzięczam  Canberze. Mieszkam tutaj od ponad roku i wiem, że stolica Australii jest też dobra na wiele innych rzeczy. 
Oto kilka z nich:

Canberra jest dobra na nazwę stolicy.

Canberra powstała w wyniku  kompromisu  jaki został zawarty między dwoma miastami Sydney i Melbourne (co za koncept!). Oba walczyły o miano stolicy. Wybrano więc miejsce pomiędzy nimi i padło na....stację owiec, leżącą na ziemi ludu Ngunnawal zwaną Canberry, Canburry, Kembery, Camberry a nawet czasami Gnabra.  Konkurs na jej nazwę był jednak nadal sprawą otwartą. Współzawodniczyły ze sobą nazwy  takie jak Sydmelperadbrisho albo Meladneyperbane – amalgamat imienia każdej ze stolic, były też nieco lżej brzmiące propozycje jak Shakespeare, Emu, Eucalypta czy Opossum. Nazwa oficjalnie została ustalona 12 Marca 1913, kiedy to żona Guwenatora Generalnego Lady Denman wypowiedziała  ją z akcentem na pierwszą sylabę Can-bra i tak już zostało. Rodząca się stolica wiedziała jak brzmi jej  imię, trudniej było doszukać się jego znaczenia.

Mundial 2014. Socceroos w Brazylii

It's football time! Dzisiaj rozpoczną się w Brazylii 20. piłkarskie mistrzostwa świata - największa po Olimpiadzie sportowa impreza na świecie. W turnieju wystąpią 32 drużyny, które na 12 stadionach w 12 brazylijskich miastach rozegrają w sumie 64 mecze. Po raz drugi z rzędu zabraknie Polaków. Wystąpi natomiast Australia - po raz czwarty w historii. Tytułu bronią Hiszpanie.

 Jako pierwsze na boisku pojawią się drużyny gospodarzy i Chorwacji, a mecz w Sao Paulo rozpocznie się o godz. 22 czasu warszawskiego (6 rano w piątek AEST). Finał 32-dniowych zmagań zaplanowano na 13 lipca na słynnej Maracanie w Rio de Janeiro.

25 minut przed pierwszym meczem odbędzie się ceremonia otwarcia – nie podobna do tych z igrzysk olimpijskich. Organizatorzy piłkarskich MŚ w Brazylii postawili na skromniejszą uroczystość - z muzyką i tańcem. I bez przemówień.

Nelson zachodniej hegemonii pod lufami armat

Fetowany w Polsce niczym imperator świata, prezydent USA Barack Obama, strojący różne fochy wobec prezydenta Rosji został 6 czerwca na plaży w Normandii sprowadzony przez prezydenta Francji do parteru.

Dla pociechy posadzono Obamę obok brytyjskiej królowej Elżbiety II i Bronisława Komorowskiego i przestano zwracać na niego uwagę. Żądania wstrzymania budowy uzbrojenia morskiego dla Rosji, prezydent Holland zbył stwierdzeniem, że mu się taki manewr „made in USA” nie opłaca i nie ma zamiaru spełniać próśb amerykańskiego kolegi.
Natomiast zabrał się z kanclerz Angelą Merkel do naprawiania tego, co prezydenci Obama z Komorowskim namotali na Ukrainie. Nie zapomniał też o należytym uhonorowaniu gościa z Rosji. Poza wydaniem uroczystej kolacji w Pałacu Elizejskim, prezentując zwycięstwa aliantów na zachodzie Europy przypomniano o dokonaniach Armii Czerwonej i radzieckich żołnierzy w czasie II wojny światowej. Było o tym wspominane i w wystąpieniu prezydenta Francji i w okolicznym widowisku.

Trwa Festiwal Polskich Filmów w Australii

"Syberiada Polska". Jeden z  festiwalowych filmów

Za sprawą Gajusza Cilniusza Mecenasa, rzymskiego polityka, doradcy i przyjaciela Oktawiana Augusta, zrodziło się pojęcie Mecenasa Sztuki. Gajusz Cilniusz był nie tylko poetą, ale również hojnym patronem innych artystów, między innymi Wergiliusza, Horacego i Propercjusza. Jego nazwisko stało się synonimem protektora sztuki i nauki.
To właśnie dzięki takim ludziom na przestrzeni wieków wielcy artyści mogli tworzyć wielkie dzieła a mali, prowincjonalni artyści nie przymierali głodem. Dawny mecenat dworski, królewski, magnacki i kościelny zastąpiły w czasach współczesnych formy opieki sprawowanej przez wyspecjalizowane instytucje społeczne, fundacje państwowe i prywatne.

Na Antypodach klasyczną funkcję mecenatu sprawuje firma Puma Media, która jest jednym z najbardziej cennych skarbów Polonii australijskiej. Wszystko za sprawą właściciela firmy, Tadeusza Matkowskiego. Jest on nie tylko cenionym dziennikarzem i autorem książek, ale również od lat aktywnie promuje polską kulturę i sztukę. Najmłodszym dzieckiem Pumy jest Festiwal Polskich Filmów w Australii. Pierwszy taki festiwal odbył się w październiku 2012 roku i od początku wzbudził wiele emocji, kontrowersji i niezapomnianych wrażeń. Nie inaczej było i tym razem.

Polskie spotkania

Dom Emeryta księży chrystusowców w Puszczykowie.
Fot. A.Łacek

Wiosna w tym roku zawitała do Polski wcześnie. Podczas gdy rok temu topniały dopiero, spadłe na Wielkanoc śniegi – w tym roku cały Kraj o tej porze tonął w zieleni.

Ulice Warszawy pachniały świeżo rozkwitłymi bzami oraz wszelkimi odmianami kolorowych, kwitnących drzew i krzewów. Aleje i skwery zdobiły majestatyczne kasztanowce, ze śnieżnobiałymi piramidami kwiatów – przysłowiowy już symbol nadchodzącej matury. Balkony domów ozdabiały girlandy rozkwitłych petunii i pelargonii. Trawniki w parkach, wzdłuż chodników i wokół domów wyglądały jak soczyste zielone dywany gęsto usiane rozkwitłymi pomarańczowo mleczami i biało-różowymi główkami stokrotek.

Zmierzch Majdanu. Czy aby na pewno?

Majdan Niezależności w Kijowie. fot.I.Varlamov
(zyalt.livejournal)

Na Majdanie Niezależności w Kijowie znów zapłonęły opony, rzucono koktajle Mołotowa. W ten sposób koczujący na placu aktywiści zareagowali na zamiar rozebrania barykad i namiotów stojących już od ponad pół roku w centrum ukraińskiej stolicy.
 
Sprawa zaprowadzenia porządku na reprezentacyjnym placu miasta stała się palącym problemem nowych władz Kijowa, które nie są w stanie zapanować nad zawiedzionymi i zdemoralizowanymi mieszkańcami miasteczka namiotowego.

__________________________

Z ostatniej chwili: W niedziele ponownie odbył się wiec na  kijowskim Majdanie. Zgromadzeni żadali po adresem nowych władz ujawnienia nazwisk ludzi winnych upadku armii, rozliczenia 100 dni rządu Arsenija Jaceniuka, decentralizacji kraju i budżetu, rozwiązania parlamentu i jak najszybszego przygotowania nowej konstytucji. Szczególnie ta ostatnia sprawa była mocno akcentowana na Majdanie: Rada Najwyższa powinna zrobić tylko jedną rzecz - przygotować nowe prawo wyborcze, a potem się rozejść. W przeciwnym wypadku zostanie wyniesiona. - mówiono. Tymczasem nowy prezydent Ukrainy Petro Poroszenko powiedział, że należy doprowadzić do zawieszenia broni na wschodzie kraju jeszcze w tym tygodniu. (IAR, GłosRosji)

___________________________

Będąc w trakcie wyborów prezydenckich w Kijowie z nieskrywanym rozczarowaniem obserwowałem to co pozostało ze sławnego swymi protestami na całym świecie Majdanu Niezależności. Obraz placu w niewielkim stopniu przypomina ten sprzed jeszcze trzech miesięcy, gdy ten skrawek Ukrainy był „najlepiej zarządzanym państwem w historii ukraińskiego narodu”. To państwo w państwie było wówczas wzorem samoorganizacji i dyscypliny, zaś panująca na nim atmosfera mogła wzbudzać wyłącznie podziw. Dziś Majdan sprawia bardzo przykry widok.

Olivia Urbaniak - Young Steinway Artist 2014

Ma dopiero 16 lat, a swoimi osiągnięciami potrafiłaby ubogacić więcei niż jeden życiorys dorosłego człowieka.

Pierwsze i najważniejsze – Olivia to uczennica prestiżowej prywatnej szkoły Abbotsleigh School in Wahroonga. Jest prawdopodobnie jedną z najmłodszych, a może nawet najmłodszą maturzystką w NSW . Będzie zdawać przyspieszoną maturę na poziomie ‘3 units’ z angielskiego i muzyki oraz na poziomie ‘2 units’ z zajęć artystycznych i języka francuskiego. Do końca klasy 11 studiowała także polski. Jest bardzo dobrą, zdobywającą wyróżnienia uczennicą.

Nic więc dziwnego, że Olivia należy do elitarnej grupy Mensa, skupiającej osoby z wybitnym ilorazem inteligencji (IQ). Od początku tego roku jest także stypendystką Sydney Conservatorium of Music, gdzie studiuje pod kierunkiem wybitnej pianistki Natalii Sheludiakowej.

Obama w Warszawie: "Ich bin...ein Warschauer"?

Barak Obama I Bronislaw Komorowski podczas obchodów
 25 lat Wolności na Pl. Zamkowym w Warszawie
Fot.screenshot KPRM

„Ich bin… ein Warschauer”*.  T o tylko cytat i wspomnienie dawnego przemówienia prezydenta USA, Johna F. Kennedy’ego z czerwca 1963 roku. Kto wie, o co wtedy chodziło, zapewne sobie je przypomniał w trakcie wizyty prezydenta Baracka Obamy w Polsce. Nie o Berlin dziś chodziło, nie o Niemcy i Rosję. O Unię Europejską i Moskwę. A i siła wygłoszonych dziś słów była  mniejsza, choć dla nas, polskiej polityki i wspomnień ważna.

Prezydent Obama pojawił się w Warszawie rzecz jasna nie tylko dla realizacji naszych interesów. Oczywiście polskie interesy i wartości zostały zaakcentowane, ale ani o jotę nie zostały wzmocnione w samej Unii Europejskiej. To się odbywa w Brukseli, na spotkaniu G8 (dziś G7, bez Rosji). Amerykanie głosem Baracka Obamy oczywiście realizują  – przygotowaną zresztą przez Polskę – „mocną” politykę wobec Ukrainy, oczywiście patrząc w kierunku Kremla. Nie był to jednak interes naszego kraju przede wszystkim. To był interes, w kolejności – Unii Europejskiej, Ukrainy, USA, na końcu Polski. Gdzie interes naszego kraju zostanie wzmocniony – tego dziś do końca nie wiemy. Barack Obama kilkakrotnie wspomniał, jak ważnym i rozwiniętym krajem jest Polska XXI wieku. Tylko że… dalej ważne interesy robi się patrząc na całą Europę. Konkrety polityczne i ekonomiczne zapadają w Brukseli, Strasburgu… dalej nie w Warszawie.

Warszawa w fotografii z okazji 25 lat Wolności

Otwarcie wystawy fotograficznej "Warsaw -Success City"
w Konsulacie RP w Sydney z okazji Dnia Wolności.
Fot.K.Bajkowski

Ważne wydarzenia miały miejsce na przelomie XX i XXI wieku zarówno w historii Polski jak i historii fotografii. Pokazuje je jak w soczewce skupiającej czas wystawa fotograficzna dotycząca Warszawy – miasta sukcesu Tomasza Sobeckiego otwarta w Konsulacie RP w Sydney.

Wystawa zostala zorganizowana z okazji 25 lat historycznych wyborów 4 czerwca 1989 roku, które zapoczątkowały drogę Polski do odzyskania pełnej niezależnosci i wolności.  Fotografie zamieszczone na murze okalającym Polski Konsulat na Trelawney Street na Woollahra pokazują trzy części stolicy Polski: odbudowaną po zniszczeniach wojennych średniowieczną Starówkę, wybudowany w latach 50-tych jako symbol dominacji w Polsce ideologii sowieckiej Pałac im. Józefa Stalina , przemianowany po jego śmierci na Palac Kultury i Nauki oraz nowoczesne wieżowce skupione w jego sąsiedztwie.

Uroczystego otwarcia wystawy dokonała w środę  Konsul Generalna RP w Sydney Regina Jurkowska w obecności autora - Tomasza Sobeckiego, artysty fotografika.

"Bestia" w Polsce czyli bratnia wizyta

Superpancerny cadillac zwany "bestią" towarzyszy w każdej
podróży prezydenta USA

Samoloty i helikoptery nad miastem, snajperzy na dachach, policja za każdym rogiem, kilka tysięcy tajnych agentów ubranych po cywilnemu. Gdzieniegdzie „zielone ludziki” z nowoczesna bronią i zasłoniętymi twarzami. Sparaliżowany transport miejski. Słowiańsk, Ługańsk, Donieck? Nie ! Bratnią wizytę w Warszawie złożył Barack Obama.

3 i 4 czerwca Polska świętowała 25 wolności. W 1989 r. odbyły się w ówczesnej PRL wybory parlamentarne. Ich wynik – korzystny dla opozycji – zapoczątkował głębokie zmiany polityczne i gospodarcze w Europie Środkowo – Wschodniej. Doprowadziły one do rozpadu tzw. bloku wschodniego, a w końcu i ZSRR. Zmieniła się Polska, zmieniła Europa, zmienił się świat.

Rozstrzygnięcie Konkursu "Jeden Dzień. Polska jaką pamiętam"

Mamy wyniki konkursu literackiego dla Polonii na całym świecie   pn. „Jeden Dzień. Polska jaką pamiętam”, zorganizowanego przez polsko- australijską oficynę niezależnych autorów   Favotyta    z okazji 25 rocznicy  wyborów 1989 roku.  Zwyciezcą konkursu został uczestnik ze  Stanów Zjednoczonych. Specjalna nagroda została też przyznana przez Konsul RP w Sydney.  

Konkurs, ogłoszony w 25-letnią rocznicę wyborów 1989 roku, otwarty był dla wszystkich polskich emigrantów na całym świecie. Miał na celu rozwijanie zainteresowania twórczością literacką w języku polskim oraz wzmocnienie integracji Polaków mieszkających w różnych regionach świata poprzez wspólną refleksję nad istotą naszych polskich korzeni – refleksję pisaną dzisiaj, w czasie gdy możemy celebrować naszą wolność. Trwał od 1 marca do 1 maja. Ogłoszenie wyników odbyło się 1 czerwca.

25 lat Wolności. Polacy świętują

"4 czerwca 1989 roku to tryumf solidarności i odwagi nad zwątpieniem i politycznym osamotnieniem. 4 czerwca 1989 roku to początek udanej, wielkiej zmiany ustroju. 4 czerwca 1989 roku to powrót nadziei na suwerenność państw Europy Środkowej i Wschodniej, to początek drogi ku jedności Europy.

Wybory 4 czerwca, choć tylko częściowo demokratyczne, były wolne naprawdę: niesfałszowane, nieokupione represjami. Ich wynik ujawnił realny układ sił w społeczeństwie. Doprowadził do głębokich zmian. Zwyciężyła solidarna decyzja milionów Polaków. Zwyciężyła wspólnota.

Dzień Dziecka w Konsulacie Polskim w Sydney - wideo

Laureaci konkursu "Czym jest dla mnie Polska?".
Fot K.Bajkowski

W wesołej, pełnej energii atmosferze upłynął Dzien Dziecka w Konsulacie Polskim w Sydney. Na dzieci polonijne, które tłumnie przybyly wraz ze swoimi rodzicami czekały niezwykle atrakcje: przedstawienie Teatru „Fantazja” , warsztaty plastyczne z Jakubem Mazerantem a nawet króliczki w mini ogródku.

Dzien Dziecka byl okazją do jeszcze jednej milej uroczystości. Pani Konsul Regina Jurkowska wręczyła nagrody laureatom konkursu literacko-plastycznego dla dzieci i młodzieży pn. „Czym jest dla mnie Polska?” . Zwycięzcy  otrzymali iPady a laureaci drugich i trzecich miejsc  mini iPady. Pełną listę nagrodzonych dzieci podajemy poniżej.

Dzień Dziecka w Konsulacie w Sydney - fotoreportaż

Warsztaty plastyczne Jakuba Mazeranta w Dniu Dziecka w Konsulacie RP w Sydney. Fot. J. Ławoński

W niedzielę na całym świecie obchodzony był Międzynarodowy Dzień Dziecka .  W Europie i w Polsce to wielka tradycja kiedy to dzieci opanowują tego dnia  miejsca zarezerwowane na co dzień dla doroslych  - stacje telewizyjne i radiowe a nawet parlamenty. W Sydney dzieci opanowały polską  placówkę konsularną.

Przejmowanie ról dorosłych przez dzieci  to tradycja każdego roku w pierwszym dniu czerwca.  Tak  jest i tak było  tym razem  w Polsce gdzie do Sejmu zgłosił się komplet młodzieżowych  posłów. Ponoć bardziej zdyscyplinowanych i rozsądniejszych niż ci wybrani w realnych wyborach. W Sydney również  wiele atrakcji w związku z dziecięcym świętem.  Polski Konsulat zorganizował po raz pierwszy imprezę uświetniającą ten dzień zapraszając polonijne dzieci.

Dwa rekordy Guinessa na Harbour Bridge jednocześnie

Członkowie klubów rotariańskich z calego świata
na łuku Harbour Bridge. Fot: eFlashRotary

W piątek w Sydney pobito niezwykłe rekordy i to od razu dwa naraz. Na sydnejskim  słynnym Harbour Bridge, pobito rekord Guinnessa w liczbie zgromadzonych tam osób oraz powiewających międzynarodowych flag.

 Na górny pas potężnej kratownicy łukowej o wypukłości 134 m nad wodami zatoki Port Jackson,  jedego z największych tego typu mostów  na świecie, weszło razem 340 osób. Wniosły ze sobą aż 219 flag narodowych. Bijącym oba rekordy chodziło przede wszystkim o wsparcie światowej kampanii szczepień przeciwko polio. Akcję zorganizowali członkowie klubów rotariańskich z całego świata którzy przyjechali  na odbywajacą się w Sydney od niedzieli  Międzynarodową Konwencję Rotary.

Eurosceptycy a sprawa wschodnia

Wybory do Parlamentu Europejskiego przyniosły więcej pytań niż odpowiedzi dotyczących, zarówno przyszłości Unii Europejskiej, jak i relacji z jej wschodnimi sąsiadami. Choć nieprzypadkowo wybory prezydenckie na Ukrainie zbiegły się w czasie z wyborami do Parlamentu Europejskiego, ich wyniki wskazują, że interesy oraz oczekiwania Wschodu i Zachodu Europy są coraz bardziej rozbieżne.

Równoczesne wybory w UE i na Ukrainie to nie jedyny splot wydarzeń, któremu można przypisać znaczenie symboliczne. 29 maja br. Władimir Putin powołał Unię Euroazjatycką, której sygnatariuszami oprócz Rosji zostały Białoruś i Kazachstan, a docelowo mają do niej dołączyć również Kirgistan i Tadżykistan. Jednocześnie 27 maja minęła szósta rocznica przedstawienia przez Polskę i Szwecję na forum Rady Europejskiej inicjatywy powołania Partnerstwa Wschodniego. Mniej lub bardziej przypadkowa zbieżność tych wydarzeń rodzi pytania dotyczące nie tylko nastrojów w UE, ale również kształtu przyszłych relacji z krajami Partnerstwa Wschodniego.

Bumerang Polski w Komie

Cezary Ciszewski  pokazał w Polonii w Komie materiał
Bumeranga Polskiego. Fot. Facebook - Polonia w Komie

" Nasz telewizor, wasza telewizja" - to slogan programu POLONIA W KOMIE Cezarego Ciszewskiego, który pokazywany jest codziennie w TV Polonia.  Program istnieje na antenie od dwóch lat, w którym znajdują się materiały zrealizowane przez Polaków rozsianych w różnych zakątkach świata. Wczoraj "Polonia w Komie" pokazała materiał Bumeranga Polskiego.

 Program Cezarego Ciszewskiego realizowany jest w niekonwencjonalny sposób. Daje unikalny głos Polonii w telewizji przeznaczonaj właśnie dla Polonii.. To tu Polonia autentycznie mówi o sobie.   " Nasz telewizor” - bo program kręcony jest w makiecie telewizora Rubin - nienaruszonym stylu peerelowskiej perły elektroniki lampowej. "Wasza telewizja” - bo w każdym odcinku jest prezentowane nagranie rodaka, który znalazł się za granicą na stałe lub w podróży i tam zarejestrował coś ważnego. W piątek wieczorem autorzy programu pokazali materiał zrealizowany przez nasz magazyn podczas dorocznego biegu na Górę Kościuszki - „Kosciuszko Run”.

Podróż do źródła: Rezerwat Tidbinbilla

Dzisiaj jest szaro-buro. Australia przyzwyczaiła nas do słońca i zwykle w takie dni nasze potrzeby zawężają się do dobrego filmu i dużych frytek z Watson Take-Away.  Tym razem jesteśmy po paru dniach ciężkiej pracy i za wszelką cenę chcemy wyjść na świeże powietrze.  Rozwiązaniem dobrym na dzisiaj będzie koala. Zobaczę go na żywo pierwszy raz w życiu!

Rezerwat Tidbinbilla znajduje się  jakieś 45 minut od centrum Canberry w przepięknej  dolinie otoczonej wnoszącymi się łagodnie górami.  Tego poranka szarość i wilgoć w powietrzu wydobyły soczyste kolory trawy pokrywającej wszystko dookoła.  Intensywna zieleń łagodnie dotykała porannej mgły.  Tak bardzo przypominało mi to krajobraz europejski.  Na szczytach wyższych wzniesień  majaczyły kontury ogromnych, granitowych głazów, budując romantyczny dramatyzm sceny.  Jeszcze trochę i mogłabym przekształcić je w swojej głowie w ruiny średniowiecznych zamków, które rozbudzały dawniej moją dziewczęcą wyobraźnię. 

Gdyby nie było Jaruzelskiego, trzeba by było go wymyślić

W ostatnią niedzielę zmarł generał Wojciech Jaruzelski. To bardzo zła i bardzo smutna wiadomość. I to zarówno dla jego przeciwników, jak i zwolenników.

Na początek rzecz podstawowa: gen. Jaruzelski nie jest przeciętnym Janem Kowalskim, lecz postacią historyczną. Wywarł ogromny wpływ na wydarzenia w Polsce, efekty jego działań widzimy po dziś dzień i jeszcze przez wiele dekad będziemy widzieć. Dlatego też nawoływanie do „milczenia nad misterium śmierci” traktuję jako coś, mówiąc delikatnie, dziwnego. Nie przypominam sobie, by klauzula taka dotyczyła jakiejkolwiek innej postaci historycznej. Nikt nie milczał nad zgonem Stalina, Napoleona czy Lavoisiera, dlaczego więc Jaruzelski miałby podlegać innym zasadom? Ponieważ jego bliscy żyją? Czy czyni go to postacią mniej historyczną, sprawia, że jego spuścizna i czyny przestają podlegać ocenie? Śmierć gen. Jaruzelskiego to tragedia dla jego bliskich tak samo, jak tragedią jest śmierć członka rodziny dla każdego z nas. Ale nie jest to powód, by w imię empatii zacząć go traktować ze specjalnymi honorami i czynić wyjątki. O ile pamiętam, gdy osiem lat temu zmarł gen. Augusto José Ramón Pinochet Ugarte, nikt się o „milczeniu nad misterium śmierci” nie zająknął. I bardzo dobrze, byłoby to bowiem właśnie pozbawianie postaci historycznej jej roli, więc dajmy spokój z żonglowaniem „postacią prywatną” i „postacią historyczną”.

Międzynarodowy Dzień Dziecka w Konsulacie Polskim - zaproszenie

Przedstawienie teatralne Teatru Fantazja pt. „Fantazja Dzieciom” w języku polskim, warsztaty plastyczne z Jakubem Mazerantem pt. „Bociany, kangury - artyści z natury” oraz rozstrzygnięcie konkursu plastyczno-literackiego pt. „Czym jest dla mnie Polska” wraz z wręczeniem nagród laureatom to tylko niektóre z atrakcji jakie proponuje Konsulat Polski w Sydney dzieciom i młodzieży z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka. Impreza odbędzie się w sali recepcyjnej Konsulatu  w niedziele, 1 czerwcza o godzinie 15.00.

Gościem specjalnym imprezy będzie mieszkający w Sydney Jakub Mazerant -  polski  grafik, malarz i ilustrator, założyciel znanego projektu Grupy  IlustrateYourLIFE.com promujacego młodych artystów, twórca galerii ilustrateYourself.com oraz  Projektu Pieces - www.piecesbooks.com . Warto dodać, że w październiku ub.r. pierwsza Księga Projektu Pieces zdobyła światowy rekord Guinnessa w kategorii "Największa ilość współtwórców drukowanego komiksu".

Ukraina: Jak szybko historia zatoczyła koło?

"Krol czekolady" - miliarder Petro Poroszenko wygrał wybory
prezydenckie na Ukrainie zdobywając 54% głosów.
Fot. O.Polinkina.(Wikimedia Commons)

Ukraina – jak szybko historia zatoczyła koło? Czekoladowa jedność oligarchów z Narodem dała Ukrainie nowego Prezydenta elekta Petro Poroszenko, miliardera, przemysłowca, osobę akceptowaną na Zachodzie i zgodnie z zapowiedziami – uznawaną przez Rosję.

To zadziwiające, jak szybko historia na Ukrainie zatoczyła koło. Majdan był tak niedawno, ludzie protestowali przeciwko korupcji, przeciwko złu, przeciwko wszechwładzy oligarchów. W niedzielę Ukraina wybrała jednego ze swoich najbogatszych obywateli na swojego przywódcę. To fenomenalne, naprawdę nawet jak na warunki ukraińskie – nie ma żadnej logiki.

Jak można wybrać jednego z głównych beneficjentów systemu, przeciwko któremu się walczyło w krwawej rewolucji?

Warsaw - Success City. Wystawa w Konsulacie

“Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm”. To słynne zdanie Joanny Szczepkowskiej stało się symbolem przemian, jakie nastąpiły w Polsce po pierwszych wolnych wyborach od czasu zakończenia II wojny światowej.

 Bez rewolucji i przelewu krwi, na bazie politycznego porozumienia, Polacy rozpoczęli budowę demokratycznego państwa, kładąc tym samym podwaliny przemian w całej Środkowo-Wschodniej Europie, nazwanych później Jesienią Ludów.

Zmarł Wojciech Jaruzelski. Oceny i pośmiertny wywiad

Gen.Wojciech Jaruzelski (1923-2014)

Nie żyje gen. Wojciech Jaruzelski. Był ostatnim przywódcą PRL, współtwórcą Okrągłego Stołu, pierwszym prezydentem RP po '89 r. Później sądzony w procesie autorów stanu wojennego i ws. masakry na Wybrzeżu w 1970 r. Był sybirakiem, żołnierzem II wojny światowej.

Zmarł w niedzielę o godz. 15.24 w szpitalu w Warszawie, gdzie przebywał z przerwami od kilku miesięcy.

Wojciech Jaruzelski był politykiem, dowódcą wojskowym, działaczem komunistycznym, w latach 1981-1989 I sekretarzem KC PZPR. W nocy 12/13 grudnia 1981 stanął na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, w imieniu której ogłosił stan wojenny.

Wyniki wyborów do Parlamentu Europejskiego

Parlament Europejski.. UN photo.(Creative Commons)

Zakończyły się czterodniowe  wybory do Parlamentu Europejskiego. W niedzielę wieczorem zaczęto publikować pierwsze wyniki. Wg wstępnego sondażu exit poll  wygrała EPP - Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci) - 211 mandatów w tym Platforma Obywatelska - 19 mandatów i Polskie Stronnictwo Ludowe - 4 mandaty. 

 Na drugim miejscu  znalazł sie S&D - Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów - 193 w tym Sojusz Lewicy Demokratycznej - 5 mandatów. Kolejne dwa miejsca zdobyły partie do których nie należy żadne z polskich ugrupowań politycznych. Piąte miejsce zajeli Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR) zdobywajac wg exit poll 39 mandatów w tym Prawo i Sprawiedliwość - 19 mandatów. Z polskich partii do Parlamentu Europejskiego wejdzie też po raz pierwszy nie należąca do żadnego europejskiego stronnictwa politycznego Nowa Prawica Janusza Korwin - Mikkego z 4 mandatami.

Teatr "Fantazja" w Albion

Jola Szewczyk i Ula Orczykowska (Sophie
 i Stephanie Michotte ). Fot. T.Koprowski

Na przedstawienie sydnejskiego teatru „Fantazja” w klubie polskim w Albion szedłem z mieszanymi uczuciami, a to za sprawą moich poprzednich doświadczeń w roli widza teatrów amatorskich w Australii. Przyzwyczaiłem się do usprawiedliwiania wszelkich mankamentów takich przedstawień, wynikających głównie ze skromnych środków finansowych teatru amatorskiego a skutkujących ograniczonym zapleczem technicznym, ubogą scenografią, brakiem kostiumów, odpowiedniego oświetlenia, poprawnego dźwięku i słabą grą aktorską. Te same kryteria musiałem stosować w stosunku do wizytujących Australię zawodowych teatrów polskich, które – ze zrozumiałych względów – również zmuszone były do improwizacji.

Ale sydnejski Teatr „Fantazja” takich usprawiedliwień ani nie szukał, ani nie potrzebował. Jest to teatr amatorski działający na poziomie dobrego teatru zawodowego. Ani ograniczone zaplecze techniczne, ani brak odpowiedniego oświetlenia, brak rekwizytów (sciany, drzwi, okna, meble, itp.), kostiumów, nie były w stanie odbić się negatywnie na jakości ich wspaniałego spektaklu. Doskonała reżyseria, fantastyczna gra aktorska, pomysłowa scenografia i trafność doboru akcentów muzycznych udowodniły, że nawet przy skromnych środkach finansowych można zrobić fenomenalny teatr. Diabeł tkwi w szczegółach, a te były dopracowane do perfekcji. Dobra gra mimiczna i przekonywująca, naturalna gestykulacja sprawiały że postacie zyskiwały na autentyczności.

Ukraina: "Życie po nowemu", a jednak jak zawsze

Petro Poroszenko nowym prezydentem Ukrainy? Dziś wybory.
Fot. Kathrin Mobius (Wikimedia Commons) 

„Żyć po nowemu” – proponuje Ukraińcom Petro Poroszenko, w ogólnym przekonaniu właściwie pewny zwycięzca wyborów, zwany „Królem Czekolady”. Z twarzy łudząco podobny do kilkanaście lat młodszego Wiktora Janukowycza, w polityce zaczynał w 1998 roku jako poseł prokuczmowskich postkomunistów.

Potem założył własną lewicową partię o nazwie „Solidarność”. W 2001 roku brał udział w tworzeniu Partii Regionów, do której nigdy nie przystąpił, przystąpił za to do Juszczenki i Pomarańczowej Rewolucji.

Były prezydent  jest ojcem chrzestnym jego dzieci, a także rozkwitu jego politycznej kariery: za czasów Juszczenki, Poroszenko był szefem MSZ, banku centralnego, Narodowej Rady Bezpieczeństwa i Obrony. Za Janukowycza z kolei został ministrem rozwoju ekonomicznego i handlu. W sumie, trudno oprzeć się wrażeniu, że wybranie na prezydenta oligarchy, od kilkunastu lat obecnego w polityce, nie jest gwarantem radykalnej zmiany. I też nikt tak naprawdę takiej zmiany nie oczekuje. Jeśli ludzie na coś liczą, to na to, że okres przejściowy się wreszcie skończy, że kraj będzie miał prezydenta zdolnego do podejmowania decyzji. Czy z prawdziwą legitymacją demokratyczną? O tym można dyskutować.

Widziane z Canberry: Pierwszy budżet rządu Tony'ego Abbotta

Pierwszy pakiet budżetowy liberalnego federalnego ministra ekonomii (Federal Treasurer) Joe Hockey spowodował najbardziej potężny wybuch emocji z wyraźną przewagą od ponad 20 lat zdecydowanie wrogich reakcji. W całej Australii wciąż mnożą się protestacyjne demonstracje zwłaszcza ale wcale nie tylko studenckie. Są nawet szkolne. Gwałtowne runęły w dół rządowe notowania sondażowe. Przybiera na sile niezwykle zacięta - nawet w historycznej perspektywie - połajanka w parlamencie i mediach. Widzimy ostre obniżenie wskaźników intencji konsumentów.

 Od dawna nie było tak natychmiastowej, wyraźnie wściekłej i sensacyjnie nagłośnianej w mediach reakcji na temat tego z istoty rzeczy bardzo złożonego i zawsze kontrowersyjnego zagadnienia. Każdy  kolejny federalny pakiet budżetowy wzbudza duże, okresowo wielkie emocje. Szczagólnie jaskrawym objawem reakcji zdecydowanej większości ludności są wyjątkowo niekorzystne dla koalicyjnego, liberalno-narodowego (agrarnego) federalnego rządu premiera Tony'ego Abbotta ankietowe  notowania wzorców intencji wyborczych. Według pobudżetowego sondażu opinii wyborczej Fairfax, rządowe notowania pod względem zasadniczych głosów spadły z 40%  do 35% ankietowanych a laburzystowskie wzrosły z 34% do 40%. Po teoretycznym podziale preferencyjnych głosów laburzysztowska opozycja wyprzedza rząd w stosunku 56% do 44%.  Podobne są wyniki ankiety Newspoll, według której rządowe notowania pod względem zasadniczych głosów spadły z 38% do 36% ankietowanego wzorca zaś laburzystowskie wzrosły z 34% do 38%. Według tej ankiety po teoretycznym podziale preferencyjnych głosów laburzysztowska opozycja wyprzedza rząd w stosunku 55% do 45%. Prawdopodobnie na razie wyklucza to opcję przedterminowego rozwiążania obu izb federalnego parlamentu i nowe wybory.  Oczywiście notowania ankietowe nie są Pismem Świętym ani wyrocznią. Są zmienne lecz właśnie dla tego uwypuklają na bieżąco również  zawsze często zmienne nastroje australijskiego elektoratu. Odczekałem ponad tydzień ze swoim pierwszym komentarzem budżetowym. Nie widać wzrostu społecznej akceptacji budżetowych posunięć federalnego rządu premiera Tony'ego Abbotta i min. Hockey'a.

Podróż do źródła: Podniebne stworzenia Australii

Dzisiaj będzie o stworzeniach podniebych, co prawda dwóch tylko, ale za to niebagatelnych. Jedno nazywa się Cockatoo, w skrócie Koki, a drugie to Skywhale, w tłumaczeniu Podniebny Wieloryb. Oba są niezwykle widowiskowe i charakterne, oba należą do tych istot, obok których nie można przejść obojętnie i oba rozgościły się na australijskim niebie. 

Otwarta przestrzeń i porażające słońce wyolbrzymiły mi to niebo. Teraz przeglądam się w nim bez granic, ale podczas pierwszych dni spędzonych tutaj czułam jakby prześwietlało, świadome, że należy rozgrzać moje blade, zziębnięte, wschdnioeuropejskie kości.  Często mówi się o tym, jak ostre jest australijskie słońce, rzadko wspomina o współudziale nieba  w popełnianiu pogody doskonałej.

O kanonizacji Jana Pawła II mówi ks. Slawomir Oder

Ks. Slawomir Oder, postulator w procesie
kanonizacyjnym Jana Pawła II.
Fot. M.Józefaciuk/SenatRP(cc)

Wywiad pod tytułem “Poszukując Świętego” zamieścił tygodnik “Wprost”. A rozmawiali ksiądz Sławomir Oder, postulator w procesie kanonizacyjnym Jana Pawła Drugiego i dziennikarka Magdalena Rigamonti. 

Ksiądz Oder otrzymał mandat na prowadzenie procesów beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego od Papieża Benedykta XVI wkrótce po pogrzebie Ojca Świętego. Wierni zgromadzeni na placu Św. Piotra wołali “Santo subito”, domagając się natychmiastowego ogłoszenia zmarłego Papieża Świętym. A wkrótce potem Papież Benedykt powiedział do Księdza Sławomira : “Pracuj szybko, ale pracuj dobrze”. Oba procesy trwały jednak 9 lat, co w istocie było czasem rekordowym. Wszak wymagane są potwierdzenia dwóch cudów spowodowanych interwencją kandydata na świętego.

Ukraina w ogniu

Separatyści ogłosili niepodległość Zagłębia Donieckiego
 w postaci dwóch państw Republiki Ługiańskiej i Republiki
Donieckiej oraz zwrócili się z prośbą o włączenie ich w skład
 Federacji Rosyjskiej.

Powiedzmy to otwarcie – „projekt Ukraina” okazał się niezdolny do samodzielnej egzystencji. I właśnie na naszych oczach się rozpada. Powiedzmy jeszcze więcej – Rosjanie w tym sporze mają rację. Nie mogą bowiem zostawić swojej ludności na pastwę jakichś podejrzanych ludzi z Kijowa.

Ukraina na naszych oczach się rozpada jako jednolite państwo. Na wschodzie kraju rozpala się powstanie narodowe tamtejszej ludności, wśród której dominującą grupę stanowi ludność rosyjskojęzyczna.

Lokalne powstania objeły nie tylko miasta wschodniej Ukrainy, ale także Odessę, w której doszło do tragicznych wydarzeń w piątek 2 maja. Prokijowscy manifestanci otoczyli i podpalili budynek związków zawodowych, który był sztabem tzw. separatystów czyli antykijowskich powstańców. Budynek podpalono koktajlami Mołotowa, a wyskakujących ludzi bili bojówkarze – jak twierdzi rosyjska telewizja – z nacjonalistycznej organizacji „Prawy Sektor”, którzy po przewrocie utworzyli Gwardię Narodową i zostali przewiezieni na wschód, żeby tłumić prorosyjskie powstanie. Zginęło 46 osób, jest wielu rannych.

Polonijne szkolnictwo. Kwietniowa Konferencja w Londynie

Polski Uniwersytet Na Obczyźnie z siedzibą w Londynie, realizując trzyletni projekt badawczy pod nazwą "Szkolnictwo polskie poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej od roku 1918”, zapoczątkowany Konferencją Kwietniową w 2012 roku, zaprosił na już ostatnią w tym cyklu konferencję dotyczącą kwestii szkolnictwa polskiego poza granicami Polski - tym razem w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Australii. Konferencja odbyła się w dniach 12 – 13 kwietnia w  Polskim Ośrodku Społeczno Kulturalnym w londyńskiej dzielnicy Hammersmith.  
 Marianna Łacek, która uczestniczyła w konferencji jako reprezentantka Australii, relacjonuje dla Bumeranga Polskiego jej przebieg:
 
Organizatorami Konferencji poświęconej szkolnictwu polskiemu poza granicami Kraju były dwa uniwersytety – krakowski Uniwersytet Jagielloński oraz zlokalizowany w Londynie Polski Uniwersytet na Obczyźnie (w skrócie PUNO).

Uniwersytetu Jagiellońskiego przedstawiać nie potrzeba. Natomiast należy wspomnieć chociażby w skrócie o PUNO. Polski Uniwersytet na Obczyźnie powstał w listopadzie 1939 roku w Paryżu. Celem tej uczelni było zapewnienie ciągłości polskiego szkolnictwa wyższego, ponieważ Niemcy zabronili w okupowanej Polsce działalności jakichkolwiek instytucji naukowych i kulturalnych. Dwa lata później, po zajęciu Francji przez Niemcy, Uniwersytet został przeniesiony do Londynu, gdzie funkcjonuje do dzisiaj. Od roku 1952 PUNO posiada pełne prawa akademickie.

Monte Cassino - 70 lat po zwycięskiej bitwie. Pamiętamy!

Uroczystości na Monte Cassino w 70. rocznicę zwycięskiej bitwy. Fot. M.Śmiarowski/KPRM (cc)

Ponad 50 polskich weteranów walk o Monte Cassino uczestniczyło w uroczystościach z okazji 70. rocznicy zakończenia bitwy. Przybyli z różnych krajów kombatanci podkreślali, że cieszy ich przede wszystkim obecność licznych grup młodzieży.

W mszy świętej i późniejszych uroczystościach na Polskim Cmentarzu Wojennym u stóp klasztoru benedyktynów udział wzięło kilka tysięcy osób, w tym 1800 harcerzy.

 – Niech ten święty cmentarz będzie ostrzeżeniem dla całej Europy, by nie przyzwoliła na przemoc – apelował premier Donald Tusk podczas uroczystości 70. rocznicy zakończenia bitwy o Monte Cassino. Na polski Cmentarz Wojenny na wzgórzu oprócz polskich weteranów przybył m.in. książę Harry, reprezentujący królową Elżbietę II, córka generała Władysława Andersa, Anna Anders oraz wdowa po ostatnim prezydencie na uchodźstwie Ryszardzie Kaczorowskim, Karolina Kaczorowska.

Człowiek w sukience i z brodą śpiewa! Co w tym złego?

Thomas Neuwirt (Concita Wurst) z Austrii zdobył
najwięcej punktów w tegorocznym Konkursie
Eurowizji w Kopenhadze

Co komu do cudzej brody? Nawet jeżeli dana osoba jest ubrana w ubranie typowe dla płci przeciwnej, nawet jeżeli akurat śpiewa, tańczy, zachowuje się w sposób dowolny – nie łamiąc prawa? Co to kogo obchodzi, że dana osoba ma brodę? Alternatywnie, że brody nie ma?  Ewentualnie -  że ma ją na połowie twarzy?

Wiadomo, że wzorce kulturowe zakładające hetero normatywność wykluczają u kobiet zarost na twarzy, łydkach, a nawet w pachwinach! Jednakże natura jest taka jaką jest, nie zmienimy jej. Nie da się jej oszukać, no chyba że ktoś na siłę chce się zmienić, to znane są przypadki transformacji poprzez korektę płci fizycznej z olbrzymimi sukcesami. Nie będziemy tutaj wymieniać nazwisk, czy też pseudonimów artystycznych tych osób, ale można się założyć, że niektóre z tych najbardziej udanych – są nie do odróżnienia nawet dla 100% „heteroseksualnych macho”. Po prostu dzisiejsza chirurgia plastyczna, kosmetologia i farmaceutyki – robią cuda, można zrobić z ciałem człowieka bardzo wiele, zwłaszcza jeżeli robi się to w stosunkowo młodym wieku i ma się gigantyczne pieniądze.

Australia najszczęśliwsza po raz czwarty!

W tzw. „indeksie lepszego życia” najszczęśliwszym krajem świata   już czwarty rok z rzędu OECD uznało Australię.  Polsce przypadło 27 miejsce w rankingu 36 najbardziej uprzemysłowionych krajów świata.
 

Polska slabo wypadła pod względem pracy i dochodów ale ma też jednak swoje atuty w innych dziedzinach.

Ranking państw - członków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju OECD mierzy 11 kryteriów, w tym zatrudnienie, dochody, poziom edukacji,  stan środowiska naturalnego, bezpieczeństwo, służbę zdrowia, czy generalnie zadowolenie z życia.

Bumerang Juniora: Natalka zaprasza na Festiwal Książki

Cześć to znowu ja, Natalka. Musze powiedzieć Wam coś bardzo ważnego!

 Jeśli lubicie czytać książki (tak jak ja)  i chcielibyście spotkać swoich ulubionych autorów to w Sydney własnie rozpoczął się Festiwal Książki (Writers Festival).
W niedziele, 25 maja na Walsh Bay organizowany jest Dzień Rodzinny (Family Day). Będzie się działo!