O obchodach 150 Rocznicy Śmierci P. E. Strzeleckiego w Głuszynie

Tablica pamiątkowa na ścianie kościoła
 w Głuszynie

 O obchodach 150 Rocznicy Śmierci Pawła Edmunda Strzeleckiego w poznańskiej Gluszynie, miejscu narodzin słynnego podróżnika i odkrywcy pisze Marysia Thiele, która była uczestniczką uroczystości. 

Przy wjeździe do Głuszyny, miejsca urodzenia P.E. Strzeleckiego, przybysza zachwyci gotycka bryła kościoła z czerwonej cegły, który pod wezwaniem św. Jakuba Większego Apostoła zwanego Wędrowcem stoi tu ponad 800 lat przyglądając się wydarzeniom historycznym przewalającym się przez Wielkopolskę na przestrzeni wieków.

Obchody roku Pawła Edmunda Strzeleckiego w Wielkopolsce

Marysia Thiele w dworze-muzeum
 P.E.Strzeleckiego w Koszutach

 Obchody Roku Pawła Edmunda Strzeleckiego w Wielkopolsce celebrowano przez cały 2023. Koncerty, zmieniająca miejsca wystawa uliczna, przedstawienia, spotkania, imprezy sportowe i wykłady zapełniały program na przestrzeni roku, utrudniając decyzję w czym wziąć udział i kiedy polecieć do Polski. Sprawę przesądziła wiadomość od dyrektora dworu-muzeum w Koszutach Jacka Piotrowskiego o przygotowaniach do otwarcia Pokoju Pana – Pawła Edmunda Strzeleckiego w 2023: Na oficjalne otwarcie gabinetu wybrałam datę 02.10.

W swej uprzejmości Prezes Wielkopolskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” dr Izabela Wyszkowska dostosowała do mojej obecności uroczystość nadania imienia P.E. Strzeleckiego Domowi Polonii w Poznaniu wyznaczając datę 04.10. oraz jako prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk datę sesji naukowej ‘Paweł Edmund Strzelecki’ na dzień 05.10. W Głuszynie i na Wzgórzu św. Wojciecha obchody 150. rocznicy śmierci podróżnika zaplanowano na 06.10.

Otwarcie gabinetu P.E. Strzeleckiego w Koszutach

 Marysia Thiele w gabinecie P.E. Strzeleckiego
w Koszutach

W poniedziałek 02.10.2023 Paweł Edmund Strzelecki powrócił do reprezentacyjnej rezydencji ziemiaństwa polskiego we Dworze-Muzeum Ziemi Średzkiej (gmina Środa Wlkp. - przyp. red.) w Koszutach, gniazda rodzinnego Oksza-Strzeleckich, gdzie o godzinie trzeciej po południu nastąpiło uroczyste otwarcie "Pokoju Pana" poświęconego pamięci P. E. Strzeleckiego, jedynej na świecie stałej ekspozycji dorobku jego życia dostępnej szerokiej publiczności.

Ponad 60 osób zawitało do dworu by uczcić powrót największego polskiego podróżnika, syna Ziemi Wielkopolskiej. Wśród nich byli: Rafał Grupiński - poseł na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej i wnioskodawca ustanowienia P.E. Strzeleckiego patronem roku 2023; Krzysztof Schramm – Wicekonsul Honorowy Irlandii; dr Izabela Wyszkowska - prezes Stowarzyszenia Wspólnota Polska im. P.E. Strzeleckiego w Poznaniu; dyr. Iwa Ulatowska i Anna Aleksandrzak – reprezentantki Prezydenta Poznania; Marysia Thiele z Adelaide, Australia Poł. – współorganizatorka gabinetu; Zdzisław Leliwa z Bydgoszczy – koordynator strony internetowej mtkosciuszko.org.au reprezentującej Mt.Kosciuszko.Inc. z Perth, Australia Zach.; delegacja z Głuszyny, miejsca urodzin P.E. Strzeleckiego; władze Ziemi Średzkiej; dyrektorzy i delegaci wielkopolskich muzeów; krewni rodu Strzeleckich i Turnów; pracownicy, konserwatorzy i rzemieślnicy, którzy przyczynili się do powstania gabinetu.   
W XVIII wieku majątek Koszuty należał do dziadka podróżnika, Józefa Oksza-Strzeleckiego. Tu z rodzeństwem dorastał Franciszek Oksza-Strzelecki, ojciec Pawła Edmunda.
Inicjatywa utworzenia gabinetu P.E. Strzeleckiego we dworze w Koszutach zrodziła się w roku 2013, a realizacja projektu trwała całe 10 lat.

Dyr. Dworu – Muzeum w Koszutach Jacek Piotrowski powitał gości otwierając uroczystość.

Australia Południowa w obchodach Roku Pawła Edmunda Strzeleckiego

 Parlament Rzeczpospolitej Polskiej ustanowił rok 2023 'Rokiem Pawła Edmunda Strzeleckiego', którego obchody zdominowały tematykę mediów polonijnych Adelajdy i zjednoczyły we współpracy organizacje Australii Południowej.

Adelajdzki miesięcznik ilustrowany Pejzaże zainicjował światowe obchody 150 rocznicy (06.10.1873) śmierci największego polskiego podróżnika, odkrywcy i filantropa, który wszedł do historii nauki, humanitaryzmu i romantycznej miłości sławnych tego świata. W 21 numerze lutowej edycji roku 2023 Pejzaże zamieściły artykuł Marysi Thiele "Rok Pawła Edmunda Strzeleckiego w Adelajdzie", informujący o obchodach w Australii Południowej oraz zapowiadając wystawę 'Sir Paul Edmund Strzelecki - Australian Explorer, Irish Humanitarian', w ramach majowego South Australia's Historii Festival 2023.  

Małgorzata Kwiatkowska nagrodzona przez Wspolnotę Polską i PKOl

Prezes PKOl Radosław Piesiewicz, prezes
 Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Dariusz
Piotr Bonisławski wręczają nagrodę Malgorzacie
Kwiatkowskiej. Fot PAI

 W roku 2022 Stowarzyszenie Wspólnota Polska z Polskim Komitetem Olimpijskim ustanowiło Honorową Nagrodę im. Haliny Konopackiej, upamiętniającą wybitne osiągnięcia sportowe polskiej lekkoatletki i Damy Orderu Orła Białego. Przyznawana corocznie nagroda uznaje zasługi laureatów dla sportu i działalności na rzecz społeczności polonijnych.

Halina Konopacka urodziła się w Rawie Mazowieckiej 26 lutego 1900 roku, zmarła na Florydzie 28 stycznia 1989 roku. Jej prochy spoczywają na Brudnie w Warszawie. Pochodziła z rodziny pasjonującej się sportem i aktywnie uczestniczącej w jego różnych dyscyplinach.
Halinę pociągało narciarstwo, ale będąc studentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim wstąpiła do AZS Warszawa, zamieniając tę pasję na lekkoatletykę.

Świąteczny Opłatek w Adelaide

W sobotę, 02.12.2023 w Klubie Millennium 1 Flint Street Enfield w Adelaide, obchodziliśmy Boże Narodzenie i Dzień Wolontariusza, uroczystość  zorganizowaną przez Zarząd Federacji Polskich Organizacji w Południowej Australii w kooperacji z Klubem Milenium.

W nastroju iście Bożonarodzeniowym, wśród strojnych choinek, słuchając kolęd polskich w wykonaniu Mazowsza, zebraliśmy się wokół stołów udekorowanych stroikami wykonanymi przez Seniorów, podopiecznych FoPOSA.

Wystawa o Pawle E. Strzeleckim w Adelajdzie

 Polish Hill River Church Museum Committee zaprasza Polonię Australii Południowej, a także Rodaków z całego kontynentu, na wystawę pn. ”PAWEŁ EDMUND STRZELECKI – urodzony w Polsce australijski odkrywca i irlandzki humanista”.  Otwarcie wystawy - 20 maja w  Centralnym Domu Polskim w Adelajdzie. W tym roku przypada 150 rocznica śmierci Pawła E. Strzeleckiego.

 W ramach adalajdzkiej  wystawy będą przedstawione trasy niebezpiecznych i odkrywczych wypraw Pawła Edmunda Strzeleckiego w takie miejsca kontynentu australijskiego, na których nie stanęła przed nim stopa białego człowieka.

Starosłowiańskie święto zbiorów w Adelajdzie

 W sercu miasta, na Victoria Square, adelaidzka Polonia celebrowała Święto Plonów 2022. Do starosłowiańskiej tradycji świętowania zbiorów powrócono w Polsce w XVI wieku, kontynuując tę tradycję do dnia dzisiejszego.

W deszczową niedzielę Polonia uczestniczyła we mszy św koncelebrowanej przez ks Michała Skibę w asyście krakowianek i krakowiaków z zespołu Tatry.

Obrazy Jacka Limanówki w Wenecji

 W gotyckim Weneckim Palazzo Bembo na kanale Venice Grang Canal trwają ITSLIQUID Międzynarodowe Targi Sztuki. Obecny jest tam tez polski akcent artystyczny. 

W EGO’ Boutique Hotel przy współpracy z ACIT Wenecko-Włosko-Niemieckim Stowarzyszeniem Kultury zorganizowano wystawę pn. Anima Mundi. Wystawa prezentuje techniki wyrazu zawarte w malarstwie, fotografii, sztuki filmowej, artystycznych instalacjach, architekturze, ruchomych układów przestrzennych i rzeźbach.

Anima Mundi to myśl przewodnia w wielu kulturach, religiach i systemach filozoficznych, wyznających duchowe połączenie między wszystkimi żyjącymi istotami na naszej planecie, niewidzialna energia natury intrygującej i inspirującej człowieka ku kreowaniu i wytwarzaniu przedmiotów, obiektów i tworzyw pozwalających mu żyć na planecie Ziemi.

Na wystawie Anima Mundi jest prezentowanych pięć obrazów Jacka Limanówki z serii Autumn Rhythms.

Polski artysta plastyk z Adelajdy: Jacek Limanówka

Jacek Limanówka Fot. FB Skeg

Jacek Limanówka urodził się w Polsce, ale żyje i tworzy w Adelajdzie, w Południowej Australii. Jego twórczość plastyczna rozwinęła się po nieszczęśliwym wypadku samochodowym, który pozostawił Jacka inwalidą. Prawie 30 letnia praca artystyczna pomaga Jackowi w procesie samo uzdrawiania emocjonalnego.

Artysta wypowiada się w technikach: digital art, olej na kanwie, oraz prace na papierze. W swojej pracy artystycznej Jacek jest wspierany przez S.A. Art, organizację wspomagającą artystów inwalidów.

Pożegnanie Hieu Van Le - Gubernatora Południowej Australii

Tessa Waksmundzka, autorka ręcznie wykonanej
narzuty, prezentu od Koła Polek w Poł. Au. dla państwa
Gubernatorstwa, Mrs Lan Le i J.E. Hon. Hiue Van Le,
Prezes Koła Polek Gosia Skałban OAM.

W listopadzie 1977 roku do brzegów Darwinu w Północnym Terytorium Australii dobiła rybacka łódź z 40 nielegalnymi emigrantami, uchodźcami z opanowanego przez komunistów Wietnamu Południowego via Malazja. Gdy Amerykanie w popłochu opuszczali lotnisko w Sajgonie, oni w zatłoczonej łodzi w popłochu odbili od brzegów Wietnamu unosząc tylko życie i marzenia. Wśród uciekinierów była młoda para małżeńska – 20 letnia Lan Le i jej 23 letni mąż, w przyszłości His Excellency the Honorable Hieu Van Le AC Gubernator Południowej Australii 2014 - 2021.

Południowa Australia jest pierwszym i jedynym stanem Australii, gdzie nielegalnego emigranta uhonorowano nominacją na najwyższy urząd stanu. W piątek 03.09.2021 roku Południowa Australia pożegnała ulubionego Gubernatora przyjęciem, jakiego żaden poprzednik His Excellency the Honorable Hieu Van Le AC nie doświadczył. Dla uhonorowania zasług odchodzącego Gubernatora Premier Hon Steven Marshall MP zaprosił 728 gości na uroczystą kolację połączoną z artystycznymi występami w Convention Centre na North Tarrace w Adelajdzie. Wśród zaproszonych obecny był Leader Opozycji Peter Malinauskas,  przedstawiciele Rządu i Opozycji  Południowej Australii, grup etnicznych, religijnych wyznań, ponad 200 organizacji pod patronatem Jego Ekscelencji, weterani wojny w Wietnamie, oraz nie-zrzeszone osoby.

Wieczór Wspomnień Rady Naczelnej Polonii Australijskiej

Nagodzeni medalami RNPA .Od lewej: Bogumiła Filip,
Teresa Grabek, Adam Grabek, Robert Czernkowski,
Marian Radny, Marysia Thiele, Marysia Hock,
Małgorzata Kwiatkowska, Gustaw Czechowicz,
 Edward Dudziński, Konsul Monika Kończyk,
Henryk Kurylewski. Fot. B.Kwiatkowska

Rada Naczelna Polonii Australijskiej (RNPA) od 70 lat skupia Polaków żyjących w Australii, stanowiąc centralny kontakt między polskimi Federacjami, Polonią światową i Polską. Dzięki tej kooperacji Polonia zachowuje wartości i tradycje narodowe utrzymywane przez wiele pokoleń emigrantów polskich we wszystkich zakątkach świata.

Obecnie do RNPA należą 22 organizacje polonijne ze wszystkich stanów Australii i Australijskiego Terytorium Stołecznego.  Przez 70 lat RNPA pozostaje w przyjaznych kontaktach z administracją rządową Australii na wszystkich szczeblach podkreślając wkład Polaków w rozwój Australii.

Z okazji 53. Zjazdu Rady Naczelnej Polonii Australijskiej w Adelajdzie, stolicy Australii Południowej i obchodów 70-lecia Rady, w Domu Polskim przy Angas Street, odbył się Wieczór Wspomnień – bankiet - z udziałem zaproszonych gości - Konsul Generalnej RP dr Moniki Kończyk, Konsul Honorowej RP w Adelajdzie, pani Gosi Hill, księdza prowincjała  Tadeusza Przybylaka oraz księdza Michała Skiby.

70-lecie RNPA. Galowy Koncert Davida Helfgotta

Brighton Secondary School Concert Choir

 W stolicy Południowej Australii, Adelajdzie, Rada Naczelna Polonii Australijskiej obchodziła 70. rocznicę swojego powstania. Organizacja powstała w 1950 roku z potrzeby przynależności i tęsknoty za Polską, rodzimą kulturą i językiem. Powojenna emigracja Polaków, najpierw pozbawionych młodości przez niemieckiego okupanta, a po wojnie wolnej i demokratycznej Ojczyzny, zjednoczyła się w RNPA, która stanowi jedną z najstarszych organizacji etnicznych założonych w Australii.

Pierwszym wydarzeniem uświetniającym 70. urodziny RNPA był Koncert Galowy muzyki klasycznej Davida Helfgotta. W sali koncertowej Brighton Performing Art Centre stanowiącej część Brighton Secondary School członkowie RNPA powitali zaproszonych gości, oraz około 300 osób liczącą wielokulturową publiczność. 

Koło Polek z Południowej Australii na rzecz cierpiących na raka

Wspólnie wokół stołu członkinie Koła Polek

Koło Polek w Południowej Australii jest najstarszą organizacją kobiecą na naszym kontynencie, działającą bez przerw przez 67 lat w nieustającej pracy charytatywnej na rzecz potrzebujących pomocy. Zapoczątkowane w 1954 roku z myślą o Polakach fizycznie i emocjonalnie okaleczonych drugą wojną światową i rozsianych po całym świecie, Koło Polek kierowało się chrześcijańską myślą: nagich odziać, głodnych nakarmić, cierpiącym ulżyć, smutnych pocieszyć i osieroconych przygarnąć.

Z czasem Koło Polek poszerzyło swoją działalność na rzecz wielokulturowej społeczności Australii, zawsze pamiętając o Rodakach tu i wszędzie na świecie. W dzisiejszej dobie Koło Polek jest uznaną charytatywną organizacją Południowej Australii włączającą się we wszystkie akcje pomocy na rzecz potrzebujących.

Tym razem na rzecz cierpiących na choroby spowodowane rakiem Koło Polek podjęło inicjatywę Australian Biggest Morning Tea kontynuując tradycje Herbatki w 2019r (w 2020 r z powodu Covidu herbatka się nie odbyła), na której zebrano $800.

W Roku Góry Kościuszki: Ballady Marysi Thiele

Góra Kościuszki  w Alpach Australijskich. Najwyższy
szczyt kontynentu. Fot. T.Thomas (CC-BY-SA 3.0)

Trwa Rok Góry Kościuszki* noszącej imię Wielkiego Polaka, imię nadane najwyższemu szczytowi kontynentu australijskiego przez Pawła Edmunda Strzeleckiego. Tadeusz Kościuszko i Paweł Edmund Strzelecki inspirują wartościami nigdy nieprzemijającymi: umiłowaniem wolności, humanizmem i szlachetnością. Są to wartości ponadczasowe i ponadnarodowościowe w historii ludzkości i warto je pielęgnować w następnych pokoleniach. 

Postacie obu Polaków upamiętniłam w poematach opiewających ich życie, które w Roku Góry Kościuszki chcę przypomnieć.

 

Dziedzictwo P.E.Strzeleckiego: Zygmunt Światopełk-Słupski

Zygmunt Światopełk-Słupski herbu Lis (1851 – 1928)

W roku 2020 obchodzimy 180 rocznicę zdobycia najwyższego szczytu kontynentu australijskiego przez polskiego podróżnika Pawła Edmunda Strzeleckiego (20.07.1797-06.10.1873), wybitnego odkrywcy, naukowca i filantropa. Zmarł w Londynie bezdzietnie. Jego najbliższa rodzina to siostra Izabela (1790(?)-1868) ze Strzeleckich Światopełk-Słupska, Piotr Felicjan Celestyn Filip Strzelecki (1794-1869) i ich potomkowie.

Zygmunt Światopełk-Słupski herbu Lis (1851 – 1928)

Wnuk Józefa i Izabeli (Beluni) ze Strzeleckich Światopełk-Słupskich, samotnik o niespokojnym duchu, nieustannie głodny nowych wrażeń, pochłonięty samokształceniem, działalnością twórczą i organizacyjną, nigdy się nie ożenił.

Natura obdarzyła go talentami, inteligencją i energią życiową, które w ciągu 77 lat życia w pełni wykorzystał

Polacy w Australii: Marek Hurburt - artysta plastyk

 Obrazy kreowane przez Marka Herburta są rezultatem obserwacji i artystycznego widzenia natury, oraz odczuwania bogatego w kontrasty krajobrazu Południowej Australii. Wystawa w Marion Cultural Centre w Adelajdzie „Images of Bush – Contemporary Landscapes by Marek Herburt”, zaprezentowała artystyczny dorobek współczesnego polskiego malarza, tworzącego obrazy unikalnego pleneru najsuchszego i najgorętszego stanu Australii.

  Marek Herburt urodził się w Łodzi w 1954 roku. Ojciec Marka, architekt, wcześnie zauważył artystyczne zdolności syna, który w wieku ośmiu lat odtwarzał obrazy natury w malarskiej manierze. W Łódzkim Liceum Plastycznym Marek wprowadził do swoich obrazów kolorystykę zaczerpniętą z prac Impresjonistów, mających ogromny wpływ na odczuwanie krajobrazu przez początkującego artystę.

Marysia Thiele: Pamięci kobiet Powstania Styczniowego (2)

Dwór w Kuklówce ok. 1880 r. Ze zbiorów prawnuka Józefa
 Chełmońskiego, podarowane autorce na spotkaniu w Kuklówce
 w 2015 roku.

Matki, siostry, narzeczone, żony i córki Powstania Styczniowego to Polki, które błogosławiły swoich mężczyzn do boju o ukochaną Ojczyznę, zmuszały opornych do walki, szły do powstania razem z nimi, błagały mężczyzn by nie brali udziału w insurekcji bez szans zwycięstwa, a potem wspierały Powstańców działalnością konspiracyjną, grzebały poległych, a z tymi, co przeżyli, dobrowolnie jechały na zsyłkę, świadomie rujnując własne, młode życie...

Druga część historii kobiet z okresu Powstania Styczniowego - praprababki i prababki Marysi Thiele. (Zob. Część 1)


W mroźne lutowe popołudnie 1866 roku ktoś zapukał do drzwi mieszkania Zimodrów. Po chwili do apartamentu wpadli Moskale. Młody oficer sprawdził tożsamość mieszkańców, skonfiskował fałszywe dokumenty i odczytał wyrok: przykazem cara Józef został skazany na 20 lat katorgi. Maria w pośpiechu pakowała kufry, gdy oficer oświadczył: „Madame, pani i dziecko nie jesteście skazani i radzę nie jechać.” Maria spojrzała mu w oczy i hardo odparła: „Ale pojedziemy by zobaczyć jak dzicz moskiewska znęca się nad bezbronnymi”.
Oficer zamilkł. Po upadku powstania jawna wrogość w stosunku do Rosjan była karana zsyłką. Moskal wiedział, że Polacy uważają się za europejski, cywilizowany naród, kulturą stojący znacznie wyżej niż Rosjanie, ale nigdy nie usłyszał tego na własne uszy. Nie odezwał się więcej. Przekonywania Józefa też na nic się nie zdały. Maria pakowała rodzinę na Sybir.
 

Marysia Thiele: Pamięci kobiet Powstania Styczniowego (1)

Marysieńka - Maria Józefa Zimodro-Różańska
 w wieku sześciu lat. Warszawa 1869 rok.
Fot. Archiwum rodzinne autorki

Matki, siostry, narzeczone, żony i córki Powstania Styczniowego to Polki, które błogosławiły swoich mężczyzn do boju o ukochaną Ojczyznę, zmuszały opornych do walki, szły do powstania razem z nimi, błagały mężczyzn by nie brali udziału w insurekcji bez szans zwycięstwa, a potem wspierały Powstańców działalnością konspiracyjną, grzebały poległych, a z tymi, co przeżyli, dobrowolnie jechały na zsyłkę, świadomie rujnując własne, młode życie. Wyrzucone ze skonfiskowanych majątków wraz z dziećmi tułały się po dworach w roli rezydentek, lub przymierały z głodu i chłodu, tracąc dzieci jedne po drugich. Nie wystawiono pomnika Kobiecie Powstania Styczniowego i nie wiele wiadomo o ich bohaterstwie oraz ich cierpieniach.

Historię dwóch kobiet z okresu Powstania Styczniowego - praprababki i prababki -  opisuje Marysia Thiele.

MARIA (1843- ok. 1885) I MARYSIEŃKA (1863-1922)

Część 1

Maria urodziła się w inteligenckiej rodzinie zamożnego ziemianina na Wileńszczyźnie. Była najmłodszym dzieckiem i jedyną dziewczynką, wychowującą się wśród braci i ich przyjaciół. Chłopcy nie zawsze traktowali Marię z należną delikatnością i czasem doprowadzali ją do łez. Siedmioletnia Maria zbudowała bałwanka przed dworem. Rozbawiona chmara chłopców wypadła z domu robiąc z bałwanka cel kul śniegowych. Maria zasłoniła bałwanka sobą i śnieżka uderzyła ją w policzek. Rozpłakała się, a jeden z łobuziaków, Józef Zimodro, pochwycił Marię w ramiona i zaczął uciekać przed innymi. Maria objęła wybawcę za szyję, a chłopcy udając, że chcą zbiegów dogonić, popychali się i przewracali w śniegu. Maria się śmiała szczęśliwa, że bałwanek ocalał. Dziesięcioletnia Maria zaczęła naukę na pensji w Wilnie, gdy bracia studiowali na uniwersytetach.

Australia upamiętnia 125 rocznicę “Womens Suffrage”

 Kobiety uczciły 125 rocznicę pierwszego głosowania
Australijek w wyborach federalnych. Wspólne zdjęcie
 przed Parlamentem Australii Południowej

Walka o równouprawnienie i o prawo kobiet do głosowania rozpoczęła się już w wieku 18, wraz z Rewolucją Francuską. Pierwszą sufrażystką była Francuska, Olimpia de Gouges, która w wyniku zwycięstwa Rewolucji nadającej wszystkim równe prawa odważyła się przygotować „Deklarację Praw Kobiety i Obywatelki”. Przypłaciła to życiem skazana na śmierć. Ścięto jej głowę w Paryżu trzeciego listopada 1793 roku, lecz to nie przestraszyło sufrażystek innych krajów i walka o prawo do głosowania dla kobiet rozgorzała na wszystkich kontynentach cywilizowanego świata, by odnieść zwycięstwo pod koniec 19 wieku.

Kobiece organizacje formowane przez Sufrażystki walczyły o reformy prawne, ekonomiczne i polityczne, dające kobietom równouprawnienie z mężczyznami, oraz prawo do decydowania o sobie, rodzinie i o losach ich kraju. Na całym świecie powstawały lokalne, krajowe i międzynarodowe organizacje żądające prawa głosowania dla kobiet. Pierwsze zdobyły prawo do głosowania kobiety w Terytorium Wyoming w Stanach Zjednoczonych w roku 1869. Następnie właścicielki posiadłości ziemskich na Isle of Man (kolonia Ang.) w roku 1881, kobiety w Nowej Zelandii (kolonia Ang.) uzyskały prawo do głosowania w 1893, a w 1904 po raz pierwszy głosowały kobiety w Australii. Australia jest pierwszym niepodległym krajem na świecie, w którym kobiety głosowały w wyborach cało krajowych (federalnych).