Pierwsza edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Fryderyka Chopina, który odbył się w Canberze na początku maja, wyłoniła trzech laureatów:
Zwycięzcą Konkursu został Australijczyk z Melbourne, Peter de Jager. Drugie miejsce zdobył także Australijczyk, Oliver She z Brisbane. Trzecie miejsce otrzymał Polak, Gracjan Szymczak. Wśród uczestników Konkursu było jeszcze dwoje Polaków – Karolina Nadolska z Gdańska oraz Konrad Olszewski z Melbourne. Konrad, który awansował do półfinału, oprócz wyróżnienia z racji uczestnictwa w Konkursie, otrzymał także nagrodę najlepszego Australijczyka polskiego pochodzenia. Poszczególne etapy Konkursu odbywały się w siedzibie Australijskiego Uniwersytetu Narodowego (ANU School of Music). Nie wszystkim mieszkańcom Sydney dane było uczestniczyć w Konkursie ani w towarzyszących Konkursowi imprezach. Dlatego też z radością przyjęto wiadomość o mającym się odbyć w Sydney Koncercie Zwycięzcy Konkursu. Koncert zaplanowano na środę 11 maja w Sydney Conservatorium of Music, na godz. 18.00. Pierwsi uczestnicy zaczęli gromadzić się już półtorej godziny wcześniej. Na kwadrans przed rozpoczęciem, licząca 500 miejsc sala koncertowa Verbrugghen Hall, wypełniona została do ostatniego prawie miejsca. Mniej więcej połowę przybyłej na Koncert publiczności stanowili Polacy. Ci zatrudnieni blisko City, przyszli prosto z pracy. Wielu przybyło z odległych dzielnic Sydney, jadąc jak dowiedzieliśmy się później, nawet półtorej godziny pociągami. Wszak był to Koncert Zwycięzcy Konkursu Fryderyka Chopina – naszego Chopina!
Oficjalna część Koncertu trwała krótko. Rolę Mistrza Ceremonii wziął w swe ręce pan Paul Rickard – Ford, Kierownik Wydziału Pianistyki Konserwatorium Muzycznego w Sydney, który powitał przybyłą na Koncert publiczność a szczególnie honorowych gości, wśród których byli politycy a także przedstawiciele świata muzycznego. Na Koncert Zwycięzcy przybył między innymi z Canberry główny organizator Konkursu Pianistycznego Muzyki Chopina, pan Arnan Wiesel z Wydziału Muzyki, Australijskiego Uniwersytetu Narodowego.
Prof. Adrian Walter, dyrektor Wydziału Muzyki Australijskiego Uniwersytetu Narodowego w Canberze podkreślił w swym przemówieniu znaczenie Konkursu nie tylko dla muzyki w Australii ale także dla całego regionu, który obejmuje również Nowa Zelandię i znaczną część Azji. Prof. Walter zarysowal odmienny charakter tego Konkursu, podkreślając wagę jaką członkowie jury przykładali do specyficznej interpretacji utworów. Poetycka ekspresja, liryzm i romantyka wykonywanych utworów oceniane były wyżej od wirtuozerii i brawury.
Słowa wdzięczności prof. Walter wyraził pod adresem Ambasady Polskiej w Canberze, która wspólnie ze Szkołą Muzyczną była współorganizatorem Konkursu, a także pod adresem Konsul Daniela Gromanna, jednego z głównych sponsorów Koncertów w Sydney i w Melbourne. Specjalne podziękowanie otrzymał dr Paul Rickard-Ford za udostępnienie reprezentacyjnej sali koncertowej – Verbrugghen Hall dla zwycięzcy Konkursu. Profesor podkreślił rolę jaką w organizacji Konkursu pełniło polskie społeczeństwo a przede wszystkim Stowarzyszenie Przyjaciół Konkursu Chopinowskiego, z prezesem, panią Wandą Horky na czele oraz obecną na Koncercie w Sydney, panią Jolantą Gallagher.
O zabranie głosu poproszony został Konsul Generalny RP w Sydney, pan Daniel Gromann. Pan Konsul w obydwu językach, po angielsku i po polsku wyraził radość z widoku tak wypełnionej sali. Serdecznie powitał przybyłych na Koncert oficjalnych gości między innymi przedstawicieli korpusu dyplomatycznego. Podziękował także państwu Mariannie i Bronisławowi Łackom, którzy działając z ramienia sydnejskiego oddziału Stowarzyszenia Przyjaciół Konkursu Chopinowskiego, pomogli w zorganizowaniu tego Koncertu.
A potem rozpoczęła się już muzyka. Do fortepianu podszedł młody artysta. Wysmukła sylwetka, sięgające prawie ramion blond włosy – to Peter de Jagar. Obecnie jest on studentem Wydziału Muzyki w klasie kompozycji na Uniwersytecie w Melbourne.
Swój recital Peter rozpoczął utworem „Barcarole Op. 60” . Był to jeden z ulubionych utworów Kompozytora. Fryderyk Chopin zamieścił go w programie swojego ostatniego koncertu w Paryżu, 16 lutego 1848 roku. „Barcarole” jest syntezą sztuki kompozytorskiej Chopina. Wymaga od pianisty kunsztu muzycznego wysokiej klasy, doskonałej techniki, połączonej z dojrzałością wykonania. Peter sprostał temu zadaniu. „Barcarolę” wykonał ekspresyjnie i lirycznie. Pianista umiejętnie wydobył spokojny, jak gdyby falisty rytm utworu, osiągając w sposób naturalny dramatyczne szczyty kompozycji.
Kolejnym punktem programu były Mazurki – pierwsze dwa Chopina (op. 41 i Op.63) – prześliczne, proste rzewne. Aż trudno było uwierzyć, że to palce pianisty z odległej od Polski krainy potrafiły wyczarować tak miłe dla polskiego ucha melodie, pozwalając przenieść się wyobraźni „do tych pól [...]pozłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem”. Kolejne dwa Mazurki Szymanowskiego (Op.50 No. 1 i No. 2) wykonane zostały z porywającą energią i doskonałym wyczuciem rytmu oraz dynamiki tych uworów.
Szczególnie urzekająco pod palcami młodego pianisty zabrzmiał Nocturn Op.40. Z niekłamanym podziwem słuchaliśmy, jak pianista zda się tylko leciutkim muśnięciem klawisza wyczarowywać pełną liryki linię melodyczną utworu.
Pierwszą część Koncertu zakończyła doskonale wykonana Ballada Op. 23.
Po przerwie pianista wykonał kolejne dwa utwory – Prelude Op. 28 i Sonatę Op. 58. Tutaj artysta ukazał publiczności swoją niesłychaną wirtuozerię, dynamikę a zarazem liryzm, kreując wielki kontrast dynamiczny – od ledwie słyszalnego pianissimo do brawurowego forte. Nic dziwnego, że publiczność nie pozwoliła Peterowi zejść ze sceny. Wywołany brawami, usiadł znowu przy fortepianie, aby zakończyć swój występ utworem „Berceuse” – była to delikatnie z prawdziwym wdziękiem wykonana kołysanka.
Wśród kolejnych, długo niemilknących braw publiczności na scenę weszła para dorodnych Krakowiaków – to Kasia Elep i Mateusz Kamiński, uczniowie klasy maturalnej języka polskiego z Ashfield. Reprezentując zgromadzonych na sali Polaków wręczyli artyscie bukiet kwiatów oraz przekazali mu serdeczne gratulacje.
Publiczność powoli rozchodziła się do domów, wymieniając pochlebne uwagi przede wszystkim pod adresem artysty, ale także wyrażając podziw i uznanie dla organizatorów Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Muzyki Chopina.
Marianna Łacek
