Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong: Viki Dziubiński

 W  cyklu publicystycznym  pt. "Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong",  polscy emeryci  tam zamieszkali opowiadają o sobie: życiu,  zainteresowaniach, preferencjach, odczuciach. Dziś przedstawiamy Panią Viki Dziubińską.

Dom Brata Alberta (*) poznałam w momencie kiedy zachorował moj mąż. Zawsze, kiedy go odwiedzałam z moimi dziećmi, bardzo sobie chwalił opiekę w tym domu. Wraz z dziećmi byłam zadowolona, że znaleźliśmy takie dobre miejsce dla niego. Kiedy sama zachorowałam na zapalenie płuc w 2022 i po wyjściu ze szpitala nie mogłam już się sobą zajmować, zaczełam starać się o przyjęcie tutaj. Mój syn zadzwonił do biura w Domu Alberta i powiedziano mi, że z przyjemnością przyjmą mnie do tej rodziny. Jestem już tu ponad rok i bardzo lubię to miejsce.

Dreamtime – Czas Snu czyli Aborygeńska Fantastyka (1)

Jan Maszczyszyn podczas prelekcji
 w Poznaniu

  Melbourneński pisarz steampunkowy, Jan Maszczyszyn którego twórczość prezentowaliśmy wielokrotnie w Bumerangu Polskim, wygłosił  podczas niedawnej podróży do Polski (m.in. na Pyrkonie - wielkiej poznańskiej imprezie fanów gier  i  literatury Sci-Fi), serię prelekcji o historii, kulturze i fantastycznej twórczości rdzennych mieszkańców Australii.

 Pierwsza część artykułu prelekcyjnego Jana Maszczyszyna o twórczości Aborygenów na polu Science Fiction: Dreamtime. 

      Mitologia Aborygenów, popularnie określana terminem „Dreamtime” czyli „Czasem Snu” obejmuje zasięgiem i źródłem całe terytorium Australii. Jej bohaterzy zaludniają kraj tysiącami postaci, demonów i stworów, które w taki czy inny sposób ściśle związane są z danym terytorium i otaczającymi krajobrazami. Złośliwa XIX wieczna propaganda niegdyś twierdziła, iż składa się nań mnogość zasłyszanych inspiracji z katechizmu, „Białej” religii liturgicznej lub historii cywilizacji i podręcznika do geografii. Poniżające twierdzenia miały uświadomić kolonizatorom, że niczego logicznie uzasadnionego nie można się spodziewać po „czarnych”. Biały dominował na każdym porównawczym froncie. Zatem jego wyższość nawet w sferze wyobraźni pozostawiała daleko w tyle brudnych od przydrożnego kurzu krajowców.

Złoty jubileusz Sydney Opera House

Sydney Opera House podczas dorocznych
pokazów świetlnych. Fot. K.Bajkowski

 Jest to jeden z najsłynniejszych budynków na świecie. Ma natychmiast rozpoznawalną sylwetkę, która zdobi ściereczki kuchenne, otwieracze do butelek i pamiątkowe bluzy.

Miniaturowe wersje chowają się w śnieżnych kopułach. Możesz zbudować własny z klocków Lego . Artystka Bidjigal i starsza Esme Timbery skonstruowała replikę w swojej charakterystycznej muszli . Ken Done umieścił to na okładkach Doona i bikini. Jeśli przeszukasz hashtag na Instagramie, zobaczysz ponad milion postów.

Pięćdziesiąt lat temu, po długim i kontrowersyjnym okresie budowy, królowa Elżbieta II uroczyście otworzyła Opera House w Sydney podczas wystawnej ceremonii.

Skromna legenda Australii. Bill Hayden nie żyje

Bill Hayden -Gubernator Generalny
Australii 1989-1996.
Fot. Wikimedia Commons
 (Department of Foreign Affairs and Trade)

Dzień  zabarwiony zarówno smutkiem, jak i szacunkiem.  Australia opłakuje stratę jednej z najbardziej wpływowych osobistości politycznych kraju. Bill Hayden, tytan Partii Pracy i 21. Generalny Gubernator Commonweath of Australia , zmarł w wieku 90 lat. Jego życie, świadectwo siły pokory, ambicji i służby publicznej, pozostawia niezatarty ślad w australijskim społeczeństwie i jego krajobrazie społeczno-politycznym.

Życie w służbie

Podróż Billa Haydena rozpoczęła się w 1933 roku w Brisbane w stanie Queensland. Po opuszczeniu szkoły w wieku 16 lat pracował na różnych stanowiskach, w tym w policji, zanim jego kariera polityczna nabrała rozpędu. Hayden wszedł do parlamentu federalnego w 1961 roku, zdobywając dla Partii Pracy mandat Oxley w Queensland i szybko piął się po szczeblach kariery. Jego przywództwo w opozycji za rządów Frasera, jego bezinteresowna decyzja o ustąpieniu na rzecz Boba Hawke’a oraz późniejsze role ministra spraw zagranicznych i generalnego gubernatora – wszystko to wskazuje na osobę, która przedkładała służbę ponad siebie.

Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong: Teresa Pietrusiewicz

Teresa Pietrusiewicz

W  cyklu publicystycznym  pt. "Historie mieszkańców Wioski Emerytów w Marayong",  polscy emeryci  tam zamieszkali opowiadają o sobie: życiu,  zainteresowaniach, preferencjach, odczuciach. Dziś przedstawiamy Panią Teresę Pietrusiewicz.

Mieszkałam z mężem w Canberze i pewnego razu wraz z tamtejszą Polonią przyjechałam do Marayongu na wycieczkę do naszego Polskiego Kościoła. To było moje pierwsze spotkanie z tym miejscem.

Po śmierci męża zdecydowałam się przeprowadzić bliżej córki, która mieszkała w Sydney. Chciałam być niezależna i dlatego w maju 2015 zamieszkałam w jednym z domów w Wiosce Emerytów w Marayong. Od razu poczułam się jak w domu. Wiedziałam, ze to jest moje miejsce na ziemi. Za sąsiadów miałam Państwa Bagińskich, których poznałam na wakacjach na Gold Coast. Byli tu również ksiądz Henryk Zasiura i Ksiądz Maksymilian, których poznałam w Canberze.