Miasto Żywiec liczy ponad 700 lat. Nazwa miasta pochodzi od słowa „żywić", co wskazuje na to, że tutejsze ziemie od zawsze były urodzajne, a lasy obfitowały w zwierzynę. Pierwsza wzmianka o tym mieście pochodzi ze spisów świętopietrza Diecezji Krakowskiej, pochodzącego z 1308 roku, w których wymieniona jest „parochia ecclesie de Ziwicz", czyli parafia żywiecka. W 1327 roku Żywiec miał ustanowione prawa miejskie.
W rękach różnych włodarzy
Na przestrzeni dziejów Żywiec zmieniał swoich właścicieli.
Początkowo należał do książąt cieszyńskich, a następnie do oświęcimskich.
Ostatni z książąt piastowskich Przemysław, władał Żywiecczyzną do roku 1433. Po
nim ziemię tę objęli Skrzyńscy herbu Łabędź, którzy trudnili się rozbojem, a
okres ich władania należał do najbardziej burzliwych w dziejach tego miasta. W
1456 roku Ziemię Żywiecką wykupił król Kazimierz Jagiellończyk. Po nim
Żywiecczyzną kolejno władali Komorowscy i żona Zygmunta III Wazy Konstancja. W
1626 roku Konstancja wydała ordynację dla Żywca, która nadała miastu prawa
miejskie. Przyniosło to przyspieszenie
rozwoju gospodarczego Żywca.