Konrad Rękas: Sunak w Warszawie

Premier  W. Brytanii R. Sunak w militarnej
 bazie NATO w Polsce. Fot. printscreen YT

"Pięć lat minęło od dnia, gdy Polska, wysłuchawszy zachęty rządu brytyjskiego i otrzymawszy jego gwarancję, stanęła do samotnej walki z potęgą niemiecką…” – pisał generał Kazimierz Sosnkowski w swym rozkazie do żołnierzy Armii Krajowej z 1 września 1944 roku.

Pod naciskiem Anglików za te słowa prawdy Naczelny Wódz został odwołany ze stanowiska, a rządzącym Polakami widać się utrwaliło, by nigdy nie ujawniać prawdziwych brytyjskich intencji.

Wolność dla Juliana Assange

Julia Assange. Fot Wikipedia

Julian Assange jest założycielem i redaktorem naczelnym witryny internetowej WikiLeaks, która publikowała miliony stron dokumentów rządowych, bankowych i korporacyjnych, ujawniających afery wojenne, przekręty finansowe i spiskowe knowania globalistów.

Assange swój talent informatyczno-hakerski, który pozwoliłby mu włamywać się bez trudu na konta bankowe, skierował w zupełnie inną stronę.  John Pilger, niedawno zmarły legendarny niezależny dziennikarz i filmowiec, w 2018 roku napisał: „Kiedy po raz pierwszy spotkałem Juliana Assange’a ponad dziesięć lat temu, zapytałem go, dlaczego założył WikiLeaks. Odpowiedział:  „Przejrzystość i odpowiedzialność to kwestie moralne, które muszą być istotą życia publicznego i dziennikarstwa”.

Obchody Narodowego Święta Niepodległości w Londynie

 Zjednoczenie Polskie w Wielkiej Brytanii od wielu lat corocznie organizuje w Londynie obchody Narodowego Święta Niepodległości Polski. 11 listopada obchody rozpoczęły się o godz.12:00 Mszą Świętą w kościele p.w. Św. Andrzeja Boboli a następnie akademią o godzinie 16:00 w Teatrze Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego.

Aby wspólnie świętować to najważniejsze dla Polaków Święto Narodowe na uroczystości licznie przybyli przedstawiciele brytyjskiej Polonii i licznych polskich organizacji w Wielkiej Brytanii. Przybyli też z Wielkiej Brytanii i z zagranicy zaproszeni goście: Pan Bartosz Wiśniewski - zastępca Ambasadora RP w Zjednoczonym Królestwie, Konsul Generalny RP w Londynie - Pan Mateusz Stąsiek, Pan Jan Badowski - Dyrektor Departamentu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą w Kancelarii Premiera, zastępca Attaché Obrony Wojskowego, Morskiego i Lotniczego - płk Robert Pawlicki, Starszy Chorąży Sztabowy Marynarki - Paweł Ilnicki, Pan Jarosław Narkiewicz, przewodniczący Rady Polonii Świata, Pani Irena Delmar, Weterani II Wojny Światowej - Pan Słomka i Pan Niedzielski, Pan Andrew Slaughter - Członek Izby Gmin z okręgu Hammersmith, Panowie Tariq Mahmood i Munir Ahmed - Radni dzielnicy Ealing.

Polska światu: Jan Pieńkowski

Jan Pieńkowski. fot. credit: Booktrust.org

Jednym z najbardziej ulubionych ilustratorów dziecięcych książeczek na świecie jest Polak urodzony w Warszawie - Jan Pieńkowski, znany z tzw. rozkładanek w stylu pop-up. Opatrzył swymi ilustracjami  ponad 140 książek.  Zmarł w ub. roku. Przez ostatnie lata żył z chorobą Alzheimera. Dziś przypada jego dzień urodzin. 

 Ósmy odcinek o ludziach, których wielkość wyznaczają ich osiągnięcia, o osiągnięciach, które nie znają granic, o sławie, o którą nikt nie zabiegał i o tym, dlaczego warto powiedzieć „Ja też jestem z Polski”.

Cykl biograficzny dzięki współpracy z portalem "Polska Światu". 

Jan Pieńkowski

Polsko-brytyjski ilustrator i autor książek dla dzieci, poliglota.

Ur. 8.08.1936 w Warszawie – zm. 19.02.2022 w Londynie.

Wczesne lata Pieńkowskiego przypadają na czas wojny. Po upadku Powstania Warszawskiego przyszły ilustrator wraz z rodziną opuszcza okupowaną Polskę i trafia do Wielkiej Brytanii.

W wieku 13 lat po raz pierwszy zaczyna uczęszczać na zajęcia z rysunku. Mówi biegle po polsku, angielsku, niemiecku i włosku, później poznaje także grekę i łacinę.

Wielka Brytania i wielki reset króla Karola III

Koronacja Karola III w Londynie, 6.05.2023

 Matthew Ehret-Kump - redaktor naczelny The Canadian Patriot Review przedstawia Wielką Brytanię od strony mało znanej.

W tym tygodniu świat został wystawiony na niepokojące, archaiczne i dziwaczne widowisko, jakiego nie było od 70 lat, a mianowicie koronację króla Karola III jako głowę Globalnej Wspólnoty Narodów, głowę Kościoła anglikańskiego i rzecznika programu Global Britain, który został wprowadzony do Internetu jako oficjalny mandat Partii Konserwatywnej w 2021 roku.

Od czasu, gdy Wielka Brytania rządziła globalnym imperium niewolnictwa gospodarczego i w tym czy innym czasie zaatakowała prawie wszystkie narody na Ziemi, nadal sprawuje rozległą kontrolę nad koncesjami wydobywczymi w Afryce, z ponad bilionem dolarów bezpośrednich udziałów w wydobyciu kontrolowanym przez firmy brytyjskie i/lub firmy Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Według raportu War on Want z 2016 r.: „101 spółek notowanych na Londyńskiej Giełdzie Papierów Wartościowych (LSE) – w większości brytyjskich – prowadzi działalność wydobywczą w 37 krajach Afryki Subsaharyjskiej. Łącznie kontrolują najcenniejsze afrykańskie zasoby o wartości ponad 1 biliona dolarów. Rząd Wielkiej Brytanii wykorzystuje swoje uprawnienia i wpływy, aby zapewnić brytyjskim przedsiębiorstwom wydobywczym dostęp do afrykańskich surowców. Tak było w czasach kolonialnych i tak jest dzisiaj”.

Obalenie mitu wielkości króla

Zbliżająca się koronacja króla Karola III to idealny czas dla Australii i Nowej Zelandii na podsumowanie brytyjskiej monarchii i jej roli w życiu narodowym – w tym pewnych mitów na temat tego, co może oznaczać republika.

W szczególności istnieje powszechne założenie, że oba narody muszą pozostać monarchiami, aby zachować członkostwo we Wspólnocie Narodów. Może to brzmieć logicznie, ale jest całkowicie błędne.

Londyński tydzień pokoju. Głos milczącej większości

Londyn, euroatlantycka stolica wojny i imperializmu, przynajmniej po części stał się jednym z ośrodków ruchu na rzecz pokoju, rozbrojenia i świata wielobiegunowego opartego na poszanowaniu prawa narodów do samostanowienia oraz ich odrębności cywilizacyjnej.

Wszystko za sprawą całej serii wydarzeń, współorganizowanych przez szeroką koalicję ruchów No2NATO – Stop the War – Not Our War, wspieraną przez aktywistów i niezależne autorytety, takie jak ex-kandydat na burmistrza Londynu Piers Corbyn i były ambasador Peter Ford, a także przez gości z zagranicy, na czele z irlandzką europosłanką Clare Daly i deputowaną do Bundestagu z ramienia Die Linke, Sevim Dağdelen.

Przemysław Piasta: Wielka Brytania chce atomowej zagłady?

Powszechnie wiadomym jest, że Wielka Brytania w ramach styczniowego pakietu pomocy wojskowej, zdecydowała się przekazać Ukrainie 14 czołgów Challenger 2 i 30 haubic samobieżnych AS90. Okazuje się jednak, że w grę wchodzi także dostawa amunicji ze zubożonym uranem. Informację taką przekazała w poniedziałek, w odpowiedzi na pytanie członka Izby Lordów, wiceminister obrony Annabelle Goldie. Jak stwierdziła, takie pociski są „wyjątkowo skuteczne w zwalczaniu współczesnych czołgów i pojazdów opancerzonych”. Jak widzimy Anglosasi otwarcie eskalują konflikt na Ukrainie.

Informacja o planach Brytyjczyków została opublikowana na stronach parlamentu. We wtorek nagłośniły ją szeroko ukraińskie media. To oczywiście, natychmiast spotkało się z ostrą reakcją Kremla. „Dzisiaj okazało się, że Wielka Brytania za pośrednictwem wiceminister obrony zapowiedziała nie tylko dostawę czołgów na Ukrainę, ale także pocisków ze zubożonym uranem. Wygląda na to, że Zachód naprawdę zdecydował się walczyć z Rosją do ostatniego Ukraińca nie słowami, ale czynami.” – oznajmił prezydent Władimir Putin. W opinii przywódcy Rosji, w sytuacji gdy zachód zaczyna używać broni z komponentem nuklearnym, „Rosja będzie zmuszona odpowiedzieć”. Możemy zatem spodziewać się w takiej sytuacji użycia przez stronę rosyjską nawet taktycznej broni jądrowej.

Konrad Rękas: Rishi Sunak - premier kryzysu i premier wojny

 Rishi Sunak zdążył już porozmawiać z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, ale nie znalazł jeszcze czasu dla Mateusza Morawieckiego. Dobrze to oddaje niezmienne priorytety polityki brytyjskiej, jak i obecną pozycję międzynarodową III RP, a dokładniej nasze znalezienie się poza wszelkimi dyplomatycznymi klasyfikacjami. Co gorsza – na własne (?) życzenie.

 

Głupie Jaśki dyplomacji

Zjednoczone Królestwo nieodmiennie, pod kierunkiem trzeciego już premiera, zamierza odgrywać wiodącą rolę w organizowaniu euroatlantyckiej agresji przeciw Rosji i Białorusi. Ukraina w ramach tego planu jest zarówno polem bitwy, jak i pierwszym dostawcą siły żywej do zużycia w konflikcie. Polska natomiast wciąż czeka jako rezerwa drugiego rzutu, gdyby władzom w Kijowie skończyli się poborowi albo chęć do walki i bezdyskusyjnego słuchania Zachodu. Póki co nie ma więc o czym z Warszawą rozmawiać, tym bardziej, że przecież polscy politycy od lutego powtarzają ciągle to samo: że stoją jednoznacznie po stronie kijowskich władz, że domagają się kontynuowania wojny, zaostrzania sankcji wobec Rosji i natychmiastowego odejścia od wszelkich z nią stosunków gospodarczych, w tym kupowania surowców energetycznych. Polski rząd nie widzi przy tym możliwości żadnych rozmów z Rosją ani negocjacji pokojowych na żadnych właściwie warunkach poza rosyjską pełną kapitulacją. Nie tym więc nawet rzecz, że jest to stanowisko skrajnie nierealistyczne i w dodatku niezgodne z obiektywną polską racją stanu. Jeszcze gorzej na pozycję Warszawy wpływa, że ta zajmując tak nieprzejednane stanowisko – praktycznie sama wyeliminowała się z jakichkolwiek targów i rozgrywek dyplomatycznych.

Konrad Rękas: Wizja Brytanii króla Karola

Poundbury, modelowe miasteczko stworzone
 w Dorset zgodnie z wizją księcia Karola.
Fot. Wikimedia commons / E.Birchall

 Zjednoczone Królestwo, podzielone jak nie zdarzyło się od lat powraca aktywnie na scenę międzynarodową, reprezentując interesy jednego z potężnych nurtów globalizmu.

Czy zatytułowanie książki o architekturze i planowaniu przestrzennym „Wizja Brytanii” nie było nieco zbyt bombastyczne? Nie, jako że sygnowana była przez samego wówczas księcia Walii, Karola Mountbatten-Windsor, czyli obecnego już Karola III. Napisana w 1989 r., z wyraźnym podkreśleniem w podtytule autorskiego i osobistego charakteru przedstawianych przemyśleń, rzecz pozornie o budownictwie pozwoliła przemycić sporą garść refleksji dobrze oddających nastawienie Karola do zagadnień społecznych. Warto dziś odświeżyć tę pozycję, także by dostrzec ewolucję nowego monarchy i zmianę narracji, jaką zwłaszcza w ostatnich dekadach zaczął reprezentować.

Kontakt z przeszłością 

„Wierzę, że gdy człowiek traci kontakt z przeszłością, traci swoją duszę” – zaczynał swoje rozważania książę i czyż podobne zdanie nie mogłoby wyjść choćby spod biura Tolkiena? Karol zresztą w przemyślany sposób dobrał cytaty i przywołania, stąd zainteresowany, a zapewne nieco zaskoczeni znajdą w „HRH The Prince of Wales’ A Vision of Britain” także odniesienia do Chestertona i… Chateaubrianda. Przede wszystkim jednak Karol domagając się poszanowania historycznej substancji architektonicznej i ochrony tradycyjnego krajobrazu UK – jednoznacznie opowiadał się też za społeczną, a nie tylko estetyczną funkcją zabudowy. Wzorem takiego umiejętnego połączenia własnych, historycznych nurtów budownictwa z zadaniem przeciwdziałania gettoizacji i wykluczeniu, jest dla Karola dr Hassan Fathy, twórca egipskiej szkoły Architektury dla Ubogich.

Australia ma nową głowę państwa. Jakim królem będzie Karol?

Karol III.Nowy król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej oraz 14 innych, suwerennych królestw wspólnotowych.
Fot. (AP Photo/Alastair Grant, Pool File)

Wraz ze śmiercią królowej Elżbiety II Australia ma nowego króla. Jej syn Karol przyjął królewskie imię „Król Karol III”.

Karol został mianowany księciem Walii w wieku dziewięciu lat w 1958 roku – a jego inwestytura odbyła się dekadę później – co czyni go najdłużej sprawującym władzę dziedzicem królewskim w najdłuższym okresie panowania brytyjskiego monarchy.

Znamy go jako seniora królewskiego, ale jak będzie teraz, gdy jest królem?

Refleksja nad długimi relacjami królowej Elżbiety II z Australią

Kiedy królowa Elżbieta II zeszła na ląd
 w Farm Cove w Sydney w 1954 roku, była
pierwszym brytyjskim monarchą, który
postawił stopę na australijskiej ziemi. 
Fot. AP/The Conversation

„Elizabeth II, z łaski Bożej Królowa Australii i jej innych królestw i terytoriów, Głowa Wspólnoty Narodów” zmarła. Biorąc pod uwagę jej zaawansowany wiek, od dawna tego się spodziewano, ale nadal wydaje się niewiarygodne, że ta kobieta, która była królową Australii przez większość życia Australijczyków, nie jest już z nami.

Chociaż formalności i ceremonia śmierci królowej Elżbiety II skupią się na Londynie i Wielkiej Brytanii, nie ma wątpliwości, że będzie to bacznie obserwowane przez wielu Australijczyków.

Królowa lubiła Australię i Australijczyków. Przybyła tu 16 razy w ciągu swoich rządów i była, jak wiadomo, w drodze do naszych brzegów w 1953 roku, kiedy dowiedziała się, że jej ojciec zmarł. Została w tym momencie królową.

Jej wizyty w Australii – od jej pierwszej w 1954 r. do ostatniej w 2011 r. – dają obraz zmieniających się relacji, jakie Australijczycy mieli ze swoim suwerenem i monarchią.

Królowa Elżbieta II nie żyje. Tron objął Karol III

 Królowa Elżbieta II (1926 - 2022)
Image by WikiImages from Pixabay

 Brytyjska królowa Elżbieta II odeszła w wieku 96 lat. O śmierci królowej poinformował Pałac Buckingham.

Elżbieta II urodziła się 21 kwietnia 1926 roku w Londynie jako córka księcia i księżnej Yorku i członek dynastii Windsorów.

Po abdykacji jej wuja, króla Edwarda VIII w 1936 roku, jej ojciec został królem Jerzym VI, a ona sama następcą tronu.

Elżbieta została królową Wielkiej Brytanii, świecką głową Kościoła Anglii i głową Commonwealthu (obejmującego prawie wszystkie dawne kolonie brytyjskie) 6 lutego 1952 r. Została koronowana 2 czerwca 1953 r. w Opactwie Westminsterskim w obecności siedmiu tysięcy gości. Uroczystość koronacyjna była pierwszym ogólnokrajowym wydarzeniem transmitowanym na żywo w telewizji.

Konrad Rękas: „The Worst B.J. in His Life”

 Czy zmiana premiera wpłynie na pro-wojenną politykę Zjednoczonego Królestwa?

W najstarszej liberalnej demokracji świata można wygrać wybory bezprzykładną większością głosów, można mieć zdecydowane poparcie większości parlamentarnej, a także statutowych władz własnej partii. Można wreszcie przetrwać szereg naprawdę poważnych kryzysów, błędów wizerunkowych i prawdziwych problemów społecznych oraz ekonomicznych – a fotel premiera traci się, bo tak ustaliły nieodpowiedzialne przed nikim kręgi wewnętrzne, powiązane z czołówką kapitału i głównych rodzin. A co więcej, Zjednoczone Królestwo po spektaklu z rozjechaniem własnego demokratycznie wybranego premiera – nadal będzie innych uczyć demokracji i parlamentaryzmu…

 

Ostatni moment na premierobójstwo?

Ba, to nie wszystko. Wszak już okrzykuje się wymuszoną rezygnację Borisa Johnsona wręcz „triumfem demokracji brytyjskiej”, a nawet „sukcesem parlamentarnej kontroli”. A przecież równo miesiąc temu premier wyraźnie wygrał głosowanie wniosku o wotum nieufności. 6. czerwca poparło go 59 proc. torysowskich parlamentarzystów, nadal też cieszył się zdecydowanym poparciem członków partii, którą poprowadził do zwycięstwa w wymiarze thatcherowskim. Dymisji BoJo chciały jednak przednie rzędy, partyjne elity doskonale rozumiejące, że albo zagrają teraz zero-jedynkowo, albo to premier pognębi rywali.

Królowa Elżbieta II świętuje 70. rocznicę objęcia tronu

 Elżbieta II obchodzi dziś 70. rocznicę (platynową) wstąpienia na tron. Została królową 6 lutego 1952 roku, w dniu śmierci swojego ojca Jerzego VI.

Królowa Elżbieta II, która w tym roku kończy 96 lat, jest pierwszym brytyjskim monarchą, który obchodzi platynową rocznicę. Ze względu na to, że pogoda w Wielkiej Brytanii w lutym jest zazwyczaj nieprzyjemna, świętowanie odkłada się na lato. Oficjalne urodziny brytyjskich monarchów również obchodzone są latem, niezależnie od tego, kiedy faktycznie przypadają.

Stanislaw Lewicki: Ukraiński zugzwang i UPA 2.0

 Jest takie pojęcie w grze w szachy, określane jako zugzwang, które oznacza  sytuację podczas gry, gdzie wykonanie ruchu powoduje od razu  pogorszenie sytuacji strony wykonującej ruch. To zdarza się, co zrozumiałe, w końcowych częściach partii. Można śmiało uznać, że tak opisany zugzwang przedstawia, w miarę dobrze, obecną sytuację na Ukrainie.

W zugzwangu jest, na pewno, prezydent Zełenski, gdyż cokolwiek by nie zrobił, to będzie źle. Jeśli zaatakuje Donbas, to Rosja przystąpi do działań zbrojnych, co zresztą już zapowiedziała. Jeśli zaś zgodzi się na żądania rosyjskie, czyli wypełni zapisy porozumień mińskich, wówczas opozycja, szczególnie Poroszenko i nacjonaliści rzucą się na niego. Może spróbować zgnieść opozycję, ale na to, jak na razie, jest za słaby. Może też starać się odstraszyć Rosję, ale to nie wydaje się, z uwagi na dysproporcję sił, wróżyć sukcesu, tym bardziej, że potencjalni sojusznicy zapowiedzieli, że swoich wojsk na Ukrainę nie wyślą. Trwać zaś w obecnej sytuacji bez końca też nie może, gdyż wykazuje ona tendencję do pogarszania się.

Mateusz Piskorski: Wielkimi krokami w rok 1984

 W Wielkiej Brytanii władze wytaczają najcięższe działa przeciwko ruchom tzw. antyszczepionkowców. Do tej pory starano się zwalczać ich argumentację za pomocą kampanii medialnych, korzystając z tradycyjnego instrumentarium dyskredytacji (ośmieszenie, wykazywanie braku kompetencji, poszukiwanie podejrzanych powiązań, w tym – oczywiście – z zagranicznymi służbami). Teraz środowiska przeciwników szczepień przeciwko COVID-19 mają znaleźć się na celowniku służb specjalnych.

Biali „alfa” w średnim wieku

Jak doniosły brytyjskie media, monitorowaniem i przeciwdziałaniem aktywności anti-vaxx ma zająć się podległe resortowi spraw wewnętrznych Biuro Bezpieczeństwa i Antyterroryzmu (OSCT) oraz działająca w jego ramach Jednostka ds. Badań, Informacji i Komunikacji (RICU). Za dokumentowanie działań tzw. antyszczepionkowców odpowiada zaś Komórka ds. Przeciwdziałania Ekstremizmowi (CEAI) oraz podległa Departamentowi Cyfryzacji, Kultury, Mediów i Sportu Jednostka ds. Przeciwdziałania Dezinformacji.

Zemsta na Julianie Assange

Próba ekstradycji Juliana Assange'a do Stanów Zjednoczonych nie jest oparta na żadnych faktycznych zarzutach, ale jest motywowana wyłącznie chęcią zemsty tego kraju. Jest to nadużycie prawa i twierdzenie o wszechmocy USA - mówi  Kristinn Hrafnsson, dyrektor Wikileaks w rozmowie z Mirą Teradą, dyr. Fundation to Battle Injustice (FBI). 

Wywiad pt. 'USA revenge on Julian Assange' ukazał się 15.12.2021 na voltairenet.org.

Mira Terada: Dzień dobry, cieszę się ze spotkania. Bardzo dziękuję,że znalazłaś dla mnie czas. Mam kilka pytań. Angielski sąd zmienił styczniowe postanowienie westminsterskiego sądu i zadośćuczynił żądaniu strony amerykańskiej o wydanie Assange Stanom Zjednoczonym. Sąd brytyjski uwierzył USA, które twierdziły, że oskarżony nie będzie umieszczony w areszcie o zaostrzonym rygorze ani podczas procesu, ani po wydaniu wyroku. Co myślisz, czy Stany spełnią swoją obietnicę? Jakie prawne dokumenty gwarantują to?

Deklaracja pięciu mocarstw: Ryzyko wojny nuklearnej zredukowane

Fot. public domain

 Z inicjatywy Kremla przywódcy Chin, Rosji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Francji wydali w poniedziałek oświadczenie w sprawie zapobiegania wojnie nuklearnej i wyścigu zbrojeń. 

Na stronach internetowych Kremla i Białego Domu opublikowano wspólne oświadczenie przywódców pięciu państw posiadających broń jądrową w sprawie zapobiegania wojnie nuklearnej i wyścigu zbrojeń.

Ryzyko wybuchu konfliktu między Zachodem a Rosją. Co się zmieniło?

Rozmowa Piotra Korczakowskiego z kanału eMisja
z Konradem Rękasaem.

 „Ryzyko wybuchu konfliktu między Zachodem a Rosją od czasów zimnej wojny jest obecnie największe, a wiele tradycyjnych narzędzi dyplomatycznych nie jest już dostępnych.” To zdanie wypowiedział ostatnio głównodowodzący brytyjskiej armii, gen. Nick Carter. Jego kraj jako pierwszy udzielił Polsce wsparcia w zabezpieczeniu granicy z Białorusią. Zjednoczone Królestwo jest także gotowe wysłać na Ukrainę 600 żołnierzy z jednostek specjalnych, którzy mają pomóc w zabezpieczeniu zagrożonego odcinka w Donbasie.

 Szefowa brytyjskiego MSZ, Lizz Truss nawołuje do zablokowania rurociągu Nord Stream 2 twierdząc, że jest on jednym z narzędzi nacisku jakie Rosja może wkrótce wykorzystać do wywarcia presji na kraje Europy Środkowej. Ewidentnie na naszych oczach dochodzi do radykalnej zmiany polityki w Europie, zarówno pod względem pobłażliwości dla nielegalnej imigracji, jak i postrzegania Federacji Rosyjskiej jako politycznego partnera.