Prof. Bieleń: Ojkofobia, czyli choroba zdrady narodowej

Prof. Stanisław Bieleń - polski politolog specjalizujący się
 w problematyce tożsamości w stosunkach międzynarodowych,
 polityce zagranicznej Rosji, międzynarodowej roli mocarstw,
 strategiach i stylach w negocjacjach międzynarodowych.

 Od wielu lat obserwujemy haniebną wyprzedaż polskich interesów narodowych przez kolejne formacje polityczne, zdobywające władzę w sposób legalny, na drodze bardziej lub mniej uczciwych wyborów powszechnych.

W rzeczywistości elektorat, czyli tzw. suweren, nie ma żadnego wpływu na prowadzoną przez rządzących politykę, zwłaszcza opartą na daleko idących wyrzeczeniach i zobowiązaniach wobec obcych podmiotów – mocarstw i wielkich korporacji. Począwszy od  „wieczystego” uzależniania się od Stanów Zjednoczonych, o czym świadczą kolejne kontrakty zbrojeniowe na taką skalę, że kilka następnych pokoleń nie zdoła spłacić horrendalnych kosztów kredytów, a kończąc na skrajnie asymetrycznym i nieprzewidywalnym w skutkach porozumieniu polsko-ukraińskim o współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa, podpisanym 8 lipca 2024 roku w Warszawie.

Prof. Stanisław Bieleń: Język wojny

Graf. Polityka Realna

 Niedawne informacje „New York Times” o dwunastu tajnych bazach CIA na Ukrainie, z których szpiegowano Rosję, nie są bynajmniej przedmiotem zainteresowania i komentarzy polskich polityków, którzy uparcie wierzą w niczym „niesprowokowaną” napaść tego wrogiego państwa na „niewinnego” sąsiada.

Wielu Polaków rozumie powagę sytuacji, ale niewiele może zdziałać. Sporo ludzi po prostu jest obojętnych, lekceważy niebezpieczeństwo albo z powodu psychologicznego „wypierania”, albo zastraszenia. Ci, którzy dostrzegają prawdziwe, acz ukrywane intencje władz, odpowiedzialnością za obecny stan wojny nadal obarczają wyłącznie Putina. Nawet gdy sami Amerykanie zaczynają ujawniać informacje o swojej współwinie i współodpowiedzialności, liderzy polityki i funkcjonariusze mediów zachowują się niczym „barany wiedzione na rzeź”, do ostatniej chwili ufając swoim „panom” znad Wisły, Dniepru, Sprewy, Sekwany, Tamizy i Potomaku.

Prof. Stanisław Bieleń: „Lunatycy” wojny

Szymon Hołownia: "Wgnieciemy Putina w ziemię".
(z przemówienia w Kielcach, 17.02.2023)
Fot. printscreen z analizy Leszka Sykulskiego YT

W dzisiejszej Polsce dzieją się rzeczy przedziwne. W imię wygrania wojny Ukrainy z Rosją nowa ekipa rządząca staje się jeszcze bardziej gorliwa niż jej poprzednicy w nawoływaniu do zbrojeń i zaangażowania potencjału całej Europy w tym tragicznym starciu.

Nawet minister obrony Władysław Kosiniak-Kamysz, mający opinię rozumnego polityka, stawia na najwyższe ryzyko konfrontacji, choć nie ma ku temu obiektywnych przesłanek. Sam zresztą przyznaje, że Polska nie ma żadnej strategii bezpieczeństwa. Komu zatem potrzebna jest wojna? Jakie cele przyświecają Polsce w jej przygotowaniach? Czy chodzi o straszenie i odstraszanie Rosji, czy też narzucenie sojusznikom w NATO przez Stany Zjednoczone wielkiej awantury wojennej?

Prof. Stanisław Bieleń: Wstyd

Prof. Stanislaw Bieleń podpisuje swoja
najnowszą książkę pt. „Pod prąd wołanie daremne”

 Wśród emocji społecznych, takich jak poczucie winy, dumy, zazdrość, wdzięczność, podziw, oburzenie, pogarda i zakłopotanie występuje złożone uczucie, wywołujące  chęć „zapadnięcia się pod ziemię”, czyli wstyd. 

Pojawia się on wtedy, kiedy ludzie mają poczucie, że naruszyli jakieś ważne reguły, odnoszące się do norm, wartości czy relacji obowiązujących w danej grupie odniesienia. Ludzie odczuwają wstyd nie ze względu na jakąś wewnętrzną ocenę siebie, ale z powodu pewnego „społecznego lustra”, odbicia w umysłach innych ludzi. Jeśli oceny zewnętrzne są negatywne, wówczas powinny zmuszać do zastanowienia się nad sobą i wyzwolenia tendencji korygujących, tak, aby odczucie wstydu zredukować.

Prof. Bieleń: Tożsamość wyborcza

Prof. Stanislaw Bieleń: Wybory to także
sprawdzian dojrzałości obywatelskiej.

Każdy człowiek, występujący na co dzień w wielu rolach społecznych, zadaje sobie od czasu do czasu pytanie, kim jest, jaka jest jego indywidualna, osobista tożsamość, i jak plasuje się w relacjach zbiorowych (na tle grupy – od rodziny poczynając, na społeczeństwie i państwie kończąc). Czy jest sprawcą pewnych zdarzeń, czy tylko niemym świadkiem historii?

Najważniejszym czynnikiem warunkującym naszą przynależność jest geografia. Każdy podlega w jakimś stopniu topofilii. To głęboki związek uczuciowy, przywiązanie, osobliwa miłość do miejsca swojego urodzenia, wychowania, zamieszkania, a nawet hołubienia i wywyższania ponad inne. Z tego powodu  stałe miejsce zamieszkania i poczucie wspólnoty z pobratymcami  determinuje przynależność do grupy narodowej czy etnicznej, zajmującej określone terytorium.