Jan Engelgard: Rocznica Solidarności i Gorbaczow

 Z roku na rok obchody kolejnych rocznic podpisania porozumień gdańskich w 1980 roku są coraz bardziej groteskowe. Obie strony sporu, niczym bolszewicy i mieńszewicy, licytują się, kto jest prawdziwym dziedzicem rewolucji.

Wałęsowcy zbierają się wcześniej i gardłują przeciwko obecnej Solidarności. Pani Danuta Wałęsowa nazwała obecnych przywódców tego związku złodziejami. Oni zaś zorganizowali w sali BHP, gdzie Lech Wałęsa podpisał porozumienia gdańskie – szopkę z udziałem premiera Mateusza Morawieckiego. Już na wejściu witała go wystawa planszowa z ogromnym portretem… Kornela Morawieckiego. Na wystawie oczywiście ani słowa o Wałęsie, jest za to zdjęcie z demonstracji Solidarności Walczącej (ale już z końca lat 80.) z transparentem „Precz z Wałęsą”.

Nie żyje Michaił Gorbaczow. Putin: Miał ogromny wpływ na historię świata

Michaił Gorbaczow (1931 - 2022)

 Pierwszy i jedyny prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow zmarł w wieku 91 lat po długiej chorobie - poinformował we wtorek Centralny Szpital Kliniczny w Moskwie.

"Michaił Siergiejewicz Gorbaczow zmarł dziś wieczorem po ciężkiej i długotrwałej chorobie" - poinformował Centralny Szpital Kliniczny. Były prezydent ZSRR skończył w tym roku 91 lat.

Gorbaczow kierował Związkiem Radzieckim w latach 1985-1991, najpierw jako sekretarz generalny KC KPZR (Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego) i przewodniczący Rady Najwyższej, potem jako prezydent ZSRR, a jako swoje główne osiągnięcie wymieniał pierestrojkę, choć przyznawał, że była ona trudna, obarczona błędami.

Zbrodnia UPA pod Bełżcem

Na zdjęciu: autor i ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
pod pomnikiem w Zatylu

 W dniu 16 czerwca 1944 r. doszło do bestialskiej zbrodni dokonanej przez  banderowców  na polskich pasażerach pociągu relacji  Bełżec – Rawa Ruska – Lwów.

Tego dnia  w godzinach porannych, kilkanaście minut po wyjechaniu pociągu z Bełżca ( dzisiaj powiat Tomaszów Lubelski – w 1944 r. powiat Rawa Ruska, woj. lwowskie), został on zatrzymany  w lesie  koło wsi Zatyle, blisko Lubyczy Królewskiej, gdzie następnie  ukraińska banda zamordowała około 70 Polaków – mieszkańców Bełżca, Tomaszowa Lubelskiego, Narola, Rawy Ruskiej i Lwowa. Wśród ofiar byli polscy studenci, łączniczki AK oraz przede wszystkim  zwykli ludzie wiozący do Lwowa  „na szmugiel” ser, masło i mięso.

Przemysław Piasta: 1 sierpnia nie jest świętem Ukraińców

Pomnik Małego Powstańca
w Warszawie
Fot. Wikimedia commons

Gdy już wydaje się, że to partia rządząca osiągnęła szczyt głupoty i żenady o swoim istnieniu przypomina opozycja. I natychmiast podnosi poprzeczkę nieco wyżej.

Pierwszego sierpnia o godzinie siedemnastej Polacy tradycyjnie wspominają wybuch powstania warszawskiego. Duża część z nas przystaje. Bez okrzyków i haseł. W milczeniu, zadumie. Bo to dla nas smutna, straszna rocznica. W tej chwili pamiętamy o tragedii miasta, pokolenia i narodu. Przerażającej w swojej skali hekatombie. Tym straszniejszej, że bezcelowej i niepotrzebnej.

Tymczasem lokalni politycy Platformy Obywatelskiej spoglądają na tą historyczną tragedię z innej perspektywy. Prezydent Poznania Jacek Jaśkowiak zadecydował, że tego dnia syreny w stolicy Wielkopolski nie będą uruchomione. Rzecz jasna by nie zranić uczuć naszych bezcennych Ukraińców. Przebił go prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski, który obwieścił, że syreny zawyją także dla Ukraińców, by pokazać im, że są w mieście, które się nie poddaje.

Historia Zaślubin z Morzem

Zaślubiny Polski z Morzem odbyły się 10 lutego 1920 r. Miejscem tej pamiętnej uroczystości był Puck. Było to ukoronowanie procesu odzyskiwania przez Polskę dostępu do morza.

Temu wydarzeniu poświęcone jest wydawnictwo okolicznościowe przygotowane wspólnie przez Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku oraz wydawnictwo BiT z Gdańska. Łączy ono w sobie dwa elementy. W warstwie opisowej są to teksty historyczne. Otwiera go artykuł dotyczący zagadnień Frontu Pomorskiego (Mirosław Kuklik: „Idziemy nad polskie morze. Przejmowanie Pomorza przez Front Pomorski”). Jego autor zwraca uwagę na jeden znamienny fakt w tej historii. Otóż marsz Wojska Polskiego ku morzu, wzdłuż Wisły i systematyczne przejmowanie Ziemi Pomorskiej przez polską administrację, odbył się niemal bezkrwawo. Poza sporadycznymi i nielicznymi incydentami, nie doszło do starć pomiędzy oddziałami polskimi i niemieckimi. Dlatego też, co podkreśla autor, ów brak wydźwięku martyrologicznego w tych wydarzeniach zdecydował, iż nie doczekał się on tak bogatej literatury jak choćby te na przeciwległym końcu odradzającej się Rzeczypospolitej powstania śląskie.