Wędrówki po Polsce: Pałac w Głuchowie

Palac Żółtowskich w Głuchowie. Fot. kkaziu1 YT

Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  w dalszym ciągu  zwiedzamy t Wielkopolskę.  Dziś odwiedzamy Głuchowo - dawną własność zakonu Joanitów. 

Pałac Zółtowskich

 

Leżący na pojezierzu poznańskim Głuchowo jest wsią, która na przestrzeni wieków często zmieniała swoich właścicieli. W roku 1251, wspomniana wieś została nadana klasztorowi Cystersek z Owińska. Z biegiem lat, Głuchowo przeszło na własność zakonu Joannitów z Poznania.

 

Szesnaste stulecie

 W XVI wieku posiadłość ta, została sprzedana świeckim nabywcom, czyli rodzinie Dłuskich, którzy z kolei odstąpili majątek rodowi Zadrowskich. Kalejdoskop właścicieli trwał przez kolejne stulecia. Głuchowo przechodziło kolejno w ręce Trabczyńskich, Boguckich, Roztworowskich, Kołaczkowskich, Gliszczyńskich, Knolle von Knoll, a następnie Jaraczewskich. Przez te lata, we wsi Głuchowo nic nie pobudowano znaczącego, a przy okazji mało też wzrastała ekonomia mieszkańców wsi. Pobudowano tu jedynie, parterową rezydencję dla państwa.

Wędrówki po Polsce: Winna Góra - miejsce winnic

Pałac w Winnej Górze. Fot Wikipedia / Cronwood

Z cyklu turystyczno-krajoznawczego Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce  zwiedzamy tym razem Wielkopolskę.  Dziś odwiedzamy Winną Górę w okolicach Środy Wlkp. 

Winna Góra, to wieś polska usytuowana w województwie wielkopolskim, a dokładnie w powiecie średzkim. Nazwa pochodzi od powszechnych w tej okolicy średniowiecznych winnic, które uprawiano tu do końca XIX wieku.

Wieś poznańskiego biskupstwa

Wieś ta była zwana powszechnie uważana za „wieś duchowną”, a to z tego względu, iż stanowiła ona własność biskupstwa poznańskiego. Pod koniec XVI stulecia, leżała ona w powiecie pyzdrskim, które należało do województwa kaliskiego.

Wędrówki po Polsce: Pałac w Śmiełowie

Widok pałacu w Śmiełowie z lotu ptaka. 
Fot. Fallaner - Wikimedia commons

 Po ponad rocznej przerwie wznawiamy cykl turystyczno-krajoznawczy Ewy Michałowskiej-Walkiewicz - Wędrówki po Polsce. Tym raem zwiedzamy Wielkopolskę. 

Pałac w Śmiełowie. Ukochane miejsce Adama Mickiewicza

 

W Śmiełowie, znajduje się pałac pobudowany w roku 1797. Jego głównym architektem był Stanisław Zawadzki. Jest to jedna z najpiękniejszych konstrukcji architektonicznych Wielkopolski.

 

Wygląd pałacu

 Pałac składa się z piętrowej bryły całego budynku, połączonej z półkolistymi galeriami, a także z oficynami. Budynek główny poprzedza czterokolumnowy portyk, uszeregowany w należytym porządku. Inspiracją dla architekta była Villa Badoer we Fratta. Jest to włoska miejscowość usytuowana niedaleko Wenecji. Autorem jej projektu jest Andrea Palladio. Często też na pałac śmiełowski mówi się obiekt palladyński.

 

Wędrówki po Polsce: Muzeum Browaru w Żywcu

Muzeum Browar Żywiec.  Fot. E.Michałowska-Walkiewicz

Browar żywiecki założony został w 1856 roku, przez arcyksięcia Albrechta Fryderyka Habsburga. Do lat 80-tych XIX wieku beczki drewniane, były w browarze podstawowym opakowaniem na piwo. Beczki te przewożono wozami transportowymi, a zimą saniami do różnych miejscowości, by i tam raczono się tym niezwykłym trunkiem. Browar korzystał z usług około 30 woźniców, a po wybudowaniu żywieckiej bocznicy kolejowej w 1891 roku, uzyskał on bezpośrednie połączenie z kolejami europejskimi. Od tego czasu kolej była głównym środkiem transportu piwa. 

Zwiedzając mury muzeum

 
W dniu 9 września 2006 roku, nastąpiło otwarcia Muzeum Browaru Żywiec, zlokalizowanego na terenie zakładu. Stało się to przy okazji uroczystych obchodów 150 rocznicy powstania Browaru w Żywcu. Na powierzchni 1,6 tys. m² w 18 salach zgromadzono unikalne pamiątki obrazujące historię żywieckiego Browaru, prezentujące surowce potrzebne do produkcji piwa oraz oddające klimat dawnych czasów. Zwiedzający mogą zapoznać się z historią żywieckiego producenta piwa, przejść po replice XIX-wiecznej uliczki, zajrzeć do galicyjskiej karczmy, czy posłuchać odgłosów dawnej produkcji tego trunku.
 

Wędrówki po Polsce: Żywiec

Miasto Żywiec  liczy ponad 700 lat. Nazwa miasta pochodzi od słowa „żywić", co wskazuje na to, że tutejsze ziemie od zawsze były urodzajne, a lasy obfitowały w zwierzynę. Pierwsza wzmianka o tym mieście pochodzi ze spisów świętopietrza Diecezji Krakowskiej, pochodzącego z 1308 roku, w których wymieniona jest „parochia ecclesie de Ziwicz", czyli parafia żywiecka. W 1327 roku Żywiec miał ustanowione prawa miejskie.

W rękach różnych włodarzy

Na przestrzeni dziejów Żywiec zmieniał swoich właścicieli. Początkowo należał do książąt cieszyńskich, a następnie do oświęcimskich. Ostatni z książąt piastowskich Przemysław, władał Żywiecczyzną do roku 1433. Po nim ziemię tę objęli Skrzyńscy herbu Łabędź, którzy trudnili się rozbojem, a okres ich władania należał do najbardziej burzliwych w dziejach tego miasta. W 1456 roku Ziemię Żywiecką wykupił król Kazimierz Jagiellończyk. Po nim Żywiecczyzną kolejno władali Komorowscy i żona Zygmunta III Wazy Konstancja. W 1626 roku Konstancja wydała ordynację dla Żywca, która nadała miastu prawa miejskie. Przyniosło to  przyspieszenie rozwoju gospodarczego Żywca.