Uwolnienie flagi Aborygenów. Co to naprawdę oznacza?

Graf. Pixabay

 W minionym tygodniu premier Scott Morrison ogłosił , że rząd federalny „uwolnił aborygeńską flagę dla Australijczyków”. Po szeroko zakrojonej kampanii #Freetheflag w mediach społecznościowych rząd federalny kupił prawa autorskie do flagi od Harolda Thomasa, artysty ze szczepu Luritja (szczep aborygeński z Northen Territory - przyp. red.) , który stworzył ją ponad 50 lat temu. Transakcja podobno kosztowała 20 milionów dolarów.

Flaga Aborygenów od dawna jest symbolem oporu i jedności rdzennych mieszkańców Australii. Chociaż ugoda dotycząca praw autorskich jest praktycznym rozwiązaniem kontrowersyjnego problemu, nie wszyscy są zadowoleni, że rząd federalny ma teraz wyłączne prawa do powielania flagi Aborygenów.

Co naprawdę zostało uwolnione?

Dzieciobójstwo w tradycyjnym społeczeństwie aborygeńskim

 Dzieciobójstwo — umyślne morderstwo noworodków i małych dzieci — było szeroko praktykowane i być może wszechobecne wśród australijskich Aborygenów przed przybyciem Europejczyków i narzuceniem zachodnich wartości, które w przeciwieństwie do wartości Aborygenów sprzed kontaktu umyślne zabijanie niemowląt i małych dzieci traktowały jako zabójstwo. Jak powszechne było dzieciobójstwo wśród Aborygenów przed kontaktem z Białymi? 

Według profesora antropologii Uniwersytetu Michigan, Arama Yengoyana, „dzieciobójstwo było głównym środkiem kontroli populacji. Teoretycznie dzieciobójstwo mogło stanowić nawet 40% do 50% wszystkich urodzeń, aby populacja mogła przeżyć. W rzeczywistości wskaźniki dzieciobójstwa były niższe i prawdopodobnie wahały się od 15% do 30% wszystkich urodzeń…Obecnie dzieciobójstwo nie jest już praktykowane na misjach i na stacjach rządowych. Jednakże, zróżnicowaną opiekę (fizyczną i afektywną) rozszerzoną na niemowlęta można interpretować jako dzieciobójstwo”. (Aram Yengoyan, „Składniki biologiczne i demograficzne aborygeńskiej australijskiej organizacji społeczno-gospodarczej”,Oceania, tom. 43 (2), grudzień 1972, s. 88.)

Ernie Dingo na celowniku antyszczepionkowców

Ernie Dingo próbował podnieść wskaźniki szczepień
w Australii Zachodniej. Fot. D. Wilkins

Ikona australijskiej telewizji, Ernie Dingo, został zaatakowany groźbami śmierci po tym, jak postanowił  pomóc Australii Zachodniej w zniesieniu opóźnionych wskaźników szczepień przeciw Covid-19.

65-letni Dingo podróżował po północnej Australii Zachodniej, próbując zwiększyć liczbę szczepień tubylców w całym stanie.

Gospodarz Great Outdoors pracuje nad pozbyciem się antyszczepionkowego piętna  w odległych społecznościach rdzennych mieszkańców Zachodniej Australii.

Potężna symbolika Tęczowego Węża

A sign in Kings Park, Perth showing the Wagyl,
a snakelike being from the Aboriginal Dreamtime.
Fot. Wikimedia commons

Przed kolonizacją było około 250 różnych języków Aborygenów używanych przez około 500 klanów w całej Australii. Każdy klan posiadał liczne historie o Śnieniu (Dreamtime), przedstawiające, jak ziemia była przemierzana i naznaczona przez Istoty Przodków, które stworzyły formy lądowe, ludzi, zwierzęta, rośliny i gwiazdy niebiańskie.

Ich doświadczenia, a często konsekwencje ich działań, stanowiły podstawę dla aborygeńskich systemów pokrewieństwa, praw, sposobów dbania o Ojczyznę i łączenia się z ziemią.

Przodkowie ci nie zostali zepchnięci w przeszłość, ponieważ ich obecność nadal jest wyczuwalna w świętych miejscach i nadal są odpowiedzialni za dostarczanie zasobów, które podtrzymują klan. Niektórzy Aborygeni utrzymują swoje połączenie z tymi potężnymi istotami, kontynuując wykonywanie pieśni i tańców, które im dali, oraz oznaczając swoje ciała i przedmioty świętymi znakami.

Wieczór ze sztuką aborygeńską Julianny Bednarowicz

Julianna Bednarowicz podczas wernisażu swych obrazów
w  Konsulacie RP w Sydney. Fot. K.Bajkowski

Konsulat Generalny w Sydney gościł wystawę prac polskiej artystki z Alice Springs, Julianny Bednarowicz. Wernisaż inspirowanych kulturą aborygeńską prac miał miejsce w piątek 20 października.

Julianna Bednarowicz, mieszkająca i tworząca w samym sercu Australii, stworzyła serię portretów inspirowanych kulturą aborygeńską we współpracy z dwunastoma artystami aborygeńskimi: Gloria Petyarre, Gracie Morton, Judy Watson, Kathleen Petyarre, Kudditji Kngwarreye, Long Jack Philipus, Paddie Sims, Polly Ngale, Willie Tungurray, Daniel Rex Japananngka, Violet Petyarre i Mary Dixon Nungurray. Artystka przedstawiła dwanaście unikatowych portretów łączących wizerunki znanych aborygeńskich artystów malarzy z ich własnymi pracami.