Trwa Festiwal Polskich Filmów w Australii

"Syberiada Polska". Jeden z  festiwalowych filmów

Za sprawą Gajusza Cilniusza Mecenasa, rzymskiego polityka, doradcy i przyjaciela Oktawiana Augusta, zrodziło się pojęcie Mecenasa Sztuki. Gajusz Cilniusz był nie tylko poetą, ale również hojnym patronem innych artystów, między innymi Wergiliusza, Horacego i Propercjusza. Jego nazwisko stało się synonimem protektora sztuki i nauki.
To właśnie dzięki takim ludziom na przestrzeni wieków wielcy artyści mogli tworzyć wielkie dzieła a mali, prowincjonalni artyści nie przymierali głodem. Dawny mecenat dworski, królewski, magnacki i kościelny zastąpiły w czasach współczesnych formy opieki sprawowanej przez wyspecjalizowane instytucje społeczne, fundacje państwowe i prywatne.

Na Antypodach klasyczną funkcję mecenatu sprawuje firma Puma Media, która jest jednym z najbardziej cennych skarbów Polonii australijskiej. Wszystko za sprawą właściciela firmy, Tadeusza Matkowskiego. Jest on nie tylko cenionym dziennikarzem i autorem książek, ale również od lat aktywnie promuje polską kulturę i sztukę. Najmłodszym dzieckiem Pumy jest Festiwal Polskich Filmów w Australii. Pierwszy taki festiwal odbył się w październiku 2012 roku i od początku wzbudził wiele emocji, kontrowersji i niezapomnianych wrażeń. Nie inaczej było i tym razem.

Polskie spotkania

Dom Emeryta księży chrystusowców w Puszczykowie.
Fot. A.Łacek

Wiosna w tym roku zawitała do Polski wcześnie. Podczas gdy rok temu topniały dopiero, spadłe na Wielkanoc śniegi – w tym roku cały Kraj o tej porze tonął w zieleni.

Ulice Warszawy pachniały świeżo rozkwitłymi bzami oraz wszelkimi odmianami kolorowych, kwitnących drzew i krzewów. Aleje i skwery zdobiły majestatyczne kasztanowce, ze śnieżnobiałymi piramidami kwiatów – przysłowiowy już symbol nadchodzącej matury. Balkony domów ozdabiały girlandy rozkwitłych petunii i pelargonii. Trawniki w parkach, wzdłuż chodników i wokół domów wyglądały jak soczyste zielone dywany gęsto usiane rozkwitłymi pomarańczowo mleczami i biało-różowymi główkami stokrotek.

Zmierzch Majdanu. Czy aby na pewno?

Majdan Niezależności w Kijowie. fot.I.Varlamov
(zyalt.livejournal)

Na Majdanie Niezależności w Kijowie znów zapłonęły opony, rzucono koktajle Mołotowa. W ten sposób koczujący na placu aktywiści zareagowali na zamiar rozebrania barykad i namiotów stojących już od ponad pół roku w centrum ukraińskiej stolicy.
 
Sprawa zaprowadzenia porządku na reprezentacyjnym placu miasta stała się palącym problemem nowych władz Kijowa, które nie są w stanie zapanować nad zawiedzionymi i zdemoralizowanymi mieszkańcami miasteczka namiotowego.

__________________________

Z ostatniej chwili: W niedziele ponownie odbył się wiec na  kijowskim Majdanie. Zgromadzeni żadali po adresem nowych władz ujawnienia nazwisk ludzi winnych upadku armii, rozliczenia 100 dni rządu Arsenija Jaceniuka, decentralizacji kraju i budżetu, rozwiązania parlamentu i jak najszybszego przygotowania nowej konstytucji. Szczególnie ta ostatnia sprawa była mocno akcentowana na Majdanie: Rada Najwyższa powinna zrobić tylko jedną rzecz - przygotować nowe prawo wyborcze, a potem się rozejść. W przeciwnym wypadku zostanie wyniesiona. - mówiono. Tymczasem nowy prezydent Ukrainy Petro Poroszenko powiedział, że należy doprowadzić do zawieszenia broni na wschodzie kraju jeszcze w tym tygodniu. (IAR, GłosRosji)

___________________________

Będąc w trakcie wyborów prezydenckich w Kijowie z nieskrywanym rozczarowaniem obserwowałem to co pozostało ze sławnego swymi protestami na całym świecie Majdanu Niezależności. Obraz placu w niewielkim stopniu przypomina ten sprzed jeszcze trzech miesięcy, gdy ten skrawek Ukrainy był „najlepiej zarządzanym państwem w historii ukraińskiego narodu”. To państwo w państwie było wówczas wzorem samoorganizacji i dyscypliny, zaś panująca na nim atmosfera mogła wzbudzać wyłącznie podziw. Dziś Majdan sprawia bardzo przykry widok.

Olivia Urbaniak - Young Steinway Artist 2014

Ma dopiero 16 lat, a swoimi osiągnięciami potrafiłaby ubogacić więcei niż jeden życiorys dorosłego człowieka.

Pierwsze i najważniejsze – Olivia to uczennica prestiżowej prywatnej szkoły Abbotsleigh School in Wahroonga. Jest prawdopodobnie jedną z najmłodszych, a może nawet najmłodszą maturzystką w NSW . Będzie zdawać przyspieszoną maturę na poziomie ‘3 units’ z angielskiego i muzyki oraz na poziomie ‘2 units’ z zajęć artystycznych i języka francuskiego. Do końca klasy 11 studiowała także polski. Jest bardzo dobrą, zdobywającą wyróżnienia uczennicą.

Nic więc dziwnego, że Olivia należy do elitarnej grupy Mensa, skupiającej osoby z wybitnym ilorazem inteligencji (IQ). Od początku tego roku jest także stypendystką Sydney Conservatorium of Music, gdzie studiuje pod kierunkiem wybitnej pianistki Natalii Sheludiakowej.

Obama w Warszawie: "Ich bin...ein Warschauer"?

Barak Obama I Bronislaw Komorowski podczas obchodów
 25 lat Wolności na Pl. Zamkowym w Warszawie
Fot.screenshot KPRM

„Ich bin… ein Warschauer”*.  T o tylko cytat i wspomnienie dawnego przemówienia prezydenta USA, Johna F. Kennedy’ego z czerwca 1963 roku. Kto wie, o co wtedy chodziło, zapewne sobie je przypomniał w trakcie wizyty prezydenta Baracka Obamy w Polsce. Nie o Berlin dziś chodziło, nie o Niemcy i Rosję. O Unię Europejską i Moskwę. A i siła wygłoszonych dziś słów była  mniejsza, choć dla nas, polskiej polityki i wspomnień ważna.

Prezydent Obama pojawił się w Warszawie rzecz jasna nie tylko dla realizacji naszych interesów. Oczywiście polskie interesy i wartości zostały zaakcentowane, ale ani o jotę nie zostały wzmocnione w samej Unii Europejskiej. To się odbywa w Brukseli, na spotkaniu G8 (dziś G7, bez Rosji). Amerykanie głosem Baracka Obamy oczywiście realizują  – przygotowaną zresztą przez Polskę – „mocną” politykę wobec Ukrainy, oczywiście patrząc w kierunku Kremla. Nie był to jednak interes naszego kraju przede wszystkim. To był interes, w kolejności – Unii Europejskiej, Ukrainy, USA, na końcu Polski. Gdzie interes naszego kraju zostanie wzmocniony – tego dziś do końca nie wiemy. Barack Obama kilkakrotnie wspomniał, jak ważnym i rozwiniętym krajem jest Polska XXI wieku. Tylko że… dalej ważne interesy robi się patrząc na całą Europę. Konkrety polityczne i ekonomiczne zapadają w Brukseli, Strasburgu… dalej nie w Warszawie.