Przemysław Piasta: Wojna o TVP

Główna siedziba TVP w Warszawie

 Zaczęło się dziać w sprawie mediów publicznych. Na ostro. Na przekór spekulacjom, minister kultury Bartłomiej Sienkiewicz nie przyjął ścieżki likwidacji TVP, ani zawieszenia jej zarządu.

Wybrał trzecią, równie dyskusyjną prawnie procedurę. Powołując się na wczorajszą uchwałę Sejmu w sprawie „przywrócenia ładu prawnego oraz bezstronności i rzetelności mediów publicznych, oraz Polskie Agencji Prasowej” odwołał dotychczasowych prezesów zarządów TVP, Polskiego Radia i Polskiej Agencji Prasowej i ich rady nadzorcze. Po czym powołał nowe rady nadzorcze, te natomiast powołały nowe zarządy.

Przemysław Piasta: „Dziękuję” po ukraińsku

Jak podały we wtorek światowe agencje informacyjne Ukraina złożyła skargę do Światowej Organizacji Handlu (WTO) na Polskę, Węgry i Słowację w związku z przedłużeniem przez te kraje embarga na ukraińskie produkty rolne. Sprawę skomentował w swoim stylu prezydent tego państwa Wołodymir Zełeński, który wystąpił w debacie generalnej 78 sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

„Alarmujące jest to, co widzimy, że niektórzy w Europie, jak niektórzy z naszych przyjaciół w Europie, grają naszą solidarnością w teatrze politycznym, robiąc ze sprawy zboża dreszczowiec.” – powiedział Zełenski – „Niektórym z naszych przyjaciół w Europie wydaje się, że grają na siebie, a w rzeczywistości pomagają przygotować scenę dla aktora z Moskwy.”

Przemilczane ludobójstwo na Polakach. Nowa książka Marka Koprowskiego

Pełna historia ludobójstwa
Polaków dokonanego przez
 ukraińskich nacjonalistów.

Zaniedbane pole, wszędzie rośnie rachityczne zboże, w nim sporo chwastów. Aż trudno uwierzyć, że kilkadziesiąt lat temu była tu tętniąca życiem wieś. W Ostrówkach żyli, pracowali, kochali się, a czasami i nienawidzili zwykli ludzie, tacy jak my. Żyli obok swoi ukraińskich sąsiadów raz bardziej a raz mniej zgodnie. Ale zazwyczaj normalnie, tak jak z sąsiadami.

Zostali wymordowani.  145 mężczyzn, 125 kobiet i 204 dzieci. Często maleńkich dzieci. Wymordowano ich z największym okrucieństwem. Za pomocą siekier, wideł i maczug. Bez litości. Bez miłosierdzia.

Nie zrobili tego najeźdźcy z obcych krain. Nie zrobili tego Niemcy ani Rosjanie. Zrobili to sąsiedzi. Ukraińcy. Ci sami, których wnuki niechlujnie wysiały zboże porastające dziś bezimienne groby.

Przemysław Piasta: Powstanie, którego nie było

Pomnik Poznańskiego Czerwca'56
na Placu Mickiewicza w Poznaniu

 28 czerwca w Poznaniu tradycyjnie wspominamy wydarzenia z 1956 roku, które do historii przeszły pod nazwą „poznańskiego czerwca”. Tymczasem, pomiędzy kolejnymi rocznicami, nawet nie spostrzegliśmy jak „poznański czerwiec” przeistoczył się w „Powstanie Poznańskiego Czerwca 1956 Roku”. Różnica pozornie kosmetyczna, jednak niepozbawiona znaczenia. W końcu „powstanie” to rzecz poważna, narodowa. Tego miana nie dostaje u nas każda prowincjonalna ruchawka.

Samo objawienie się w przestrzeni polityczno-historycznej nowego powstania poważnie skłania do refleksji. Jak to się mogło stać, że nie tylko poznaniacy ale i parający się tą materią profesjonalnie historycy, przez całe dziesięciolecia nic o nim nie wiedzieli? Czyżby dopadła nas zbiorowa zaćma lub demencja. A może jednak użycie określenia „powstanie” jest semantycznym nadużyciem, kolejną próbą poprawiania historii pod tezę? Przyjrzyjmy się zatem wydarzeniom sprzed 67 laty.

Przemysław Piasta: Tupolew nasz codzienny

 Aż trudno uwierzyć, że to już 13 rocznica tragicznego wypadku lotniczego pod Smoleńskiem. Tragicznego nie tylko dlatego, że w jego skutek śmieć poniósł Prezydent RP wraz z małżonką i całą masą oficjeli. Przede wszystkim dlatego, że na jego skutek utkwiliśmy jako naród w swoistym chocholim tańcu. Absurdalnym, groteskowym i niezwykle szkodliwym.

Tak naprawdę wszyscy jesteśmy ofiarami wypadku pod Smoleńskiem. Bez niego najprawdopodobniej Lech Kaczyński zwyczajnie przegrałby wybory prezydenckie, a PiS byłby nadal zwyczajną partią, być może jedną z kilku lub kilkunastu. Tymczasem zamiast normalnych partii i normalnego sporu, mamy dziś w Polsce polityczne sekty rytualnie okładające się po głowach i obrzucające fekaliami. Zamiast rozumu i trzeźwej analizy własnych potrzeb i możliwości, wyłącznie rozgrzane do białości emocje.