Witold Modzelewski: Nasza demokracja po „operacji Covid”

Fot. Pixabay

Formalnie stan pandemii trwa już ponad trzy lata, mimo że od ponad roku nikogo już nie rajcuje ten temat. Naród – nie po raz pierwszy – „zawiódł zaufanie” koncernów farmaceutycznych i działających w ich interesie polityków oraz mediów i nie chce się szczepić oraz przestrzegać „rygorów pandemicznych”.

Aby jakoś wyjść z tej sytuacji (mimo że „wirus wciąż  szaleje”), ktoś tam ogłosił od początku lipca 2023 r. koniec pandemii, w którą i tak już nikt nie wierzy. Wbrew medialnej propagandzie pojawiają się już pierwsze trzeźwe oceny trzech lat sterowanego absurdu („operacja covid”), który kosztował setki miliardów niepotrzebnie wydanych złotych, co najmniej dwukrotnie więcej strat w postaci utraconych dochodów i deprecjacji wartości majątku oraz kilkadziesiąt tysięcy tzw. nadmiarowych zgonów.

Najemnicy z Polski na wojnie z Rosją

Polish Volunteer Corps fighting on the Ukrainian
 side in the Ukrainian-Russian War.
Fot. Wikimedia commons

Na początku czerwca pojawiły się sensacyjne doniesienia z Ukrainy. Mogliśmy przeczytać, że obywatele polscy, wchodzący w skład organizacji Polski Korpus Ochotniczy, wzięli udział w akcjach zbrojnych 22 maja na terenie Federacji Rosyjskiej, w obwodzie biełgorodzkim. Na stronie Telegramu tejże organizacji czytamy, że działali wspólnie z Rosyjskim Korpusem Ochotniczym. Sekretarz stanu w kancelarii prezesa Rady Ministrów Stanisław Żaryn poinformował więc, że "Polski Korpus Ochotniczy nie jest powiązany z siłami Polski. Działań tych nie należy utożsamiać z organami władz RP".

 
Polskie prawo mówi: "Udział w konflikcie zbrojnym jako najemnik w obcym państwie jest nielegalny". Polskie przepisy są tu jasne, czytelne i zgodne z międzynarodowymi przepisami. Przestępstwo to jest zagrożone karą więzienia od trzech miesięcydo pięciu lat. Ta sama kara grozi za prowadzenie zaciągu obywateli polskich do wojskowej służby najemnej.

Co się dzieje na Ukrainie? Zełenski pod presją Waszyngtonu

Ukraińska armia nie jest zarządzana przez generałów, lecz przez PR-owe sztuczki.

Czego można oczekiwać od rządu kierowanego przez telewizyjnego komika Zełenskiego? - Odpowiedź na to pytanie widzimy dzień po dniu w sposobie, w jaki ukraińskie siły zbrojne prowadzą swoją niecierpliwie oczekiwaną wiosenną kontrofensywę: jest ona inscenizowana przez zespół PR z niewielkim szacunkiem dla życia żołnierzy. Jest tak, bo każde niepowodzenie wojskowe jest przykrywane sensacyjnymi pokazami mającymi na celu odwrócenie uwagi opinii publicznej w kraju, a zwłaszcza za granicą, od tego, co dzieje się na polu bitwy.

 
W ostatnich tygodniach Zelenski znajdował się pod ogromną presją ze strony Waszyngtonu, by w końcu rozpocząć zapowiadaną kontrofensywę. Pomimo jego skarg, że do tej pory nie dostarczono wystarczającej ilości nowego sprzętu wojskowego, a także nie spełniono jego żądań wobec krajów NATO, aby przyspieszyły dostawy czołgów i myśliwców F16, Pentagon nalegał, aby Ukraińcy udowodnili na polu bitwy, że inwestycje Amerykanów i Europejczyków były uzasadnione, udowodnić, że rzeczywiście mogą odepchnąć Rosjan i wyzwolić całe utracone terytorium.

Marsz Tuska czyli myślenie magiczne

  

 Marsz 4 czerwca 2023 r. Setki tysięcy osób na Krakowskim Przedmieściu! (timelapse 8K)

Podobno nawet zwykli ludzie z głębokiej prowincji, Polski B, a nawet C, zmawiali się, by 4 czerwca „zbiorkomem” dojechać do Warszawy i dać odpór wrażej pisowskiej dyktaturze. Mniejsi i więksi polityczni celebryci z szeroko pojętej totalnej opozycji cieszyli się na ten fakt, upatrując powtórki z marszów KOD. Jak się skończył KOD każdy pamięta.

Nie wiem dlaczego większość ludzi przywiązuje do tego marszu, a zwłaszcza frekwencji na nim, wielką wagę. Marsz był niczym więcej niż rytuałem mającym na celu podniesienie morale i zagonienie do partyjnej roboty leniwych szeregowych działaczy, by ci zapewnili kolejną kadencję starej partyjnej elicie. Bo przecież wraz ze wzrostem liczby uczestników marszu nie zmaleje poparcie dla PiS i jednocześnie nie wrośnie poparcie dla opozycji. Oczywiście, po marszu poparcie dla KO chwilowo wzrośnie, ale wybory są prawie za pół roku.

Otwarcie wystawy poświęconej Pawłowi E. Strzeleckiemu w Adelajdzie

Na tle mapy opracowanej przez P.E. Strzeleckiego 
odtworzonej przez E.Dudzińskiego. Od lewej: John Gardner MP,
 Marysia Thiele, Emily Fairfield, Małgorzata Kwiatkowska,
 John Fullbrook MP, Łukasz Graban I sekretarz Ambasady RP
w Canberze, Edward Dudziński

 Paweł Edmund Strzelecki: australijski odkrywca i irlandzki humanitarysta (Wystawa, Adelajda, 19.05.2023)

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2023 Rokiem Pawła Edmunda Strzeleckiego, wybitnego odkrywcy, naukowca, geologa i filantropa, aby upamiętnić 150. rocznicę jego śmierci. P. E. Strzelecki był pierwszym Polakiem, który z własnej inicjatywy opłynął kulę ziemską w celach naukowych.

Polish Hill River Church Museum (PHRCM) zorganizowało wystawę pod tytułem „Sir Paul Edmund Strzelecki: Australian Explorer and Irish Humanitarian”, którą oficjalnie otwarto w piątek, 19 maja 2023 roku w Centralnym Domu Polskim w Adelajdzie.

Wystawę merytorycznie i logistycznie przygotowali Marysia Thiele, dziennikarka i pisarka z Adelajdy, i Ted Dudzinski, kurator PHRCM. To specjalne wydarzenie, będące częścią obchodów Roku Strzeleckiego w Australii, prowadziła Ania Althoff.  W uroczystym otwarciu brali udział honorowi goście: John Fullbrook MP, poseł do Parlamentu dla okręgu Playfort, John Gardner, MP, minister ds. edukacji i szkolenia w gabinecie cieni, Elizabeth Ho przewodnicząca History Trust SA,  Łukasz Graban, I sekretarz Ambasady RP w Canberze, oraz Małgorzata Kwiatkowska, prezes Rady Naczelnej Polonii Australijskiej. Licznie przybyli również prezesi i działacze polonijni z Australii Południowej.