Nawalny. Amunicja przeciwko Rosji pod respiratorem

Oligarcha Michaił Chodorowski i jego "podopieczny" Aleksiej Nawalny

Lansowana przez Zachód wersja o otruciu Nowinką (nowiczokiem) Aleksieja Nawalnego przez „reżim Kremla” do mnie absolutnie nie przemawia. Po pierwsze - Nawalny, chociaż w marnym stanie, ale żyje. Otruty, nie żyłby. Zwłaszcza tajemniczą substancją z grupy „nowiczok”. Po drugie - w jego przypadku jest zbyt wiele niewiadomych i niejednoznacznych zdarzeń. 
 
Bliższe spojrzenie na sprawę, potwierdza m.in. oświadczenia białoruskiego prezydenta, łącznie z ujawnioną rozmową zachodniej, angielskojęzycznej agentury z Polski i Niemiec.

100-lecie bitwy warszawskiej: „Jestem chodzącą historią”

Sierpień 1920. Ochotnicy na wojnę polsko-bolszewicką
na ul. Białostockiej w Warszawie.
 Fot. M.Fuks (domena publiczna)

Niebawem 100-lecie bitwy warszawskiej, zwycięskiego starcia na przedpolach stolicy wojsk polskich i rosyjskich. Bitwy szalenie istotnej dla międzywojennej Polski, odegrała bowiem kluczową rolę w wojnie polsko-bolszewickiej, która zwieńczyła ustalanie wschodnich granic państwa po I wojnie światowej.

Jestem „chodzącą historią”, siostrzenicą bohatera tamtych czasów – Tadeusza Jeziorowskiego, młodszego brata mamy. Wówczas 12-letniego harcerza, który wsławił się obroną Płocka w wojnie polsko-bolszewickiej.

Staram się na historię patrzeć z dużym dystansem i na ile potrafię – obiektywnie, co nie zawsze jest łatwe, zwłaszcza, gdy dotyczy ona bezpośrednio rodziny. Nie można jednak patrzeć na polską historię przez pryzmat krewnych, czy też przez pryzmat Polski XXI wieku. By dawne czasy zrozumieć, trzeba na historię spoglądać w oparciu o fakty – oczami ludzi tamtych czasów, ich emocjami, ich wiedzą. Inaczej się nie da.

Dyrygent, kompozytor, szef, brat słynnej siostry, sąsiad

Józef Wiłkomirski (15.05.1026 - 1.08.2020)

To smutna dla mnie wiadomość, w sobotę, 1 sierpnia zmarł, dożywszy sędziwego wieku - Józef Wiłkomirski, dyrygent, który był ponad 14 lat dyrektorem artystycznym szczecińskiej filharmonii.


Znałam Go osobiście, był moim sąsiadem, mieszkaliśmy w tej samej narożnej, trój-klatkowej kamienicy przy ul. Małopolskiej w Szczecinie, on w klatce schodowej od ul. Starzyńskiego, ja od Małopolskiej, spotykaliśmy się na podwórku przy wyrzucaniu śmieci  do tego samego śmietnika...

Zofia Bąbczyńska-Jelonek: Kierunek jasny, cała naprzód!

Nie zajmuję się z reguły tematami politycznymi dot. naszego kraju (poza meandrami polityki zagranicznej), a jeśli już, to w określonych, szczególnie ważnych dla Polski sytuacjach.
Tak jest i tym razem.

Nie jestem zdziwiona wynikami niedzielnych wyborów prezydenckich. Zupełnie. Efekt wyścigu do Urzędu Prezydenta RP był z góry do przewidzenia.

Nie mniej jednak, wynik Andrzeja Dudy, chociaż wygrał wybory -  jest słaby. 

A nawet bardzo słaby, zważywszy, że dysponował nieograniczonymi możliwościami promocji, finansami z publicznej kasy i całym aparatem administracji państwa, tudzież usługami państwowej telewizji i innych mediów związanych z PiS, ze wsparciem Kościoła Rzymskokatolickiego włącznie.

"Świat, na którym się pojawiłam — był w oparach wojny"

Radziecka i polska flaga nad Berlinem, maj 1945r.

Trwała II wojna światowa. ZSRR i Europa walczyły na wschodnim i zachodnim froncie z hitlerowską nawałnicą. Na północy Wielkiej Brytanii, w mglisty i wietrzny wczesny ranek 21 listopada 1943r. przyszła na świat polska dziewczynka. To byłam ja.

Na czas porodu mama opuściła Londyn, był zbyt niebezpieczny. Pojechała do Szkocji, do Edynburga, gdzie ordynowali polscy lekarze i nieopodal stacjonowali polscy lotnicy, koledzy i przyjaciele jej brata. Ojciec w tym czasie był poza domem, pływał w konwojach na polskich statkach handlowych, wcielonych do służby Jej Królewskiej Mości i w londyńskim domu był gościem.