Rok 1939: Utracone szanse

Warta wojskowa  na Westerplatte podczas obchodów kolejnej
rocznicy ataku hitlerowskich Niemiec na Polskę.
Fot. P.Tracz/KPRM (domena publiczna)

Wydarzenia 1 września 1939 roku to tragiczna data w historii Europy i całego świata. Jest to także jeden z najczarniejszych dni w historii Polski, przecież to właśnie od pierwszych strzałów na Westerplatte, gdzie polscy obrońcy półwyspu przejawili niezwykłą odwagę i heroizm w nierównej walce z siłami Wehrmachtu, zaczęła się II wojna światowa. Wielu historyków zastanawia się nad czynnikami, które doprowadziły świat na skraj niesłychanej katastrofy.

Zdaniem moskiewskiego historyka, kawalera Krzyża Komandorskiego za zasługi dla Polski, profesora Rudolfa Pichoja jedną z głównych przyczyn dramatu był państwowy i narodowy egoizm wielu państw, kiedy każde z nich myślało przede wszystkim o własnych interesach. Właśnie tak postąpiły Wielka Brytania i Francja, które po doświadczeniach I wojny światowej pozwoliły łamać Hitlerowi Traktat wersalski i oddały mu "na pożarcie" Czechosłowację. Swoje cele realizowały również władze Związku Radzieckiego, kiedy podpisywały Pakt Ribbentrop-Mołotow. Wszyscy działali w myśl zasady „Ratuj się kto może!".

I dlatego 1 września 1939 roku przypomina nam o straconych szansach na wspólne powstrzymanie Hitlera, który rozpętał tę krwawą wojnę. W polskich mediach jak zawsze mówi się i pisze, że Pakt Ribbentrop-Mołotow z jego tajnymi protokołami był „nożem, wbitym w plecy Polski". A przecież takich ciosów Polska musiała przeżyć naprawdę wiele. O tym w wywiadzie z historykiem i niezależnym publicystą Bogdanem Piętką.

Amerykańska „partia wojny” straciła swojego lidera

John McCain (1936-2018) Fot. G.Skidmore
 (Flickr - CC BY-SA 2.0) 

25 sierpnia 2018 roku zmarł John McCain – wpływowy senator Partii Republikańskiej ze stanu Arizona (1987-2018), jej kandydat na prezydenta USA w 2008 roku, uczestnik wielu tajnych i jawnych misji politycznych, uważany za nieformalnego lidera amerykańskiej „partii wojny” lub po prostu „jastrzębia”, jak w USA określa się polityków reprezentujących skrajne siły polityczne.

 

Prezydent Andrzej Duda napisał, że jest głęboko poruszony „przedwczesnym odejściem senatora Johna McCaina” (przedwczesnym?, miał 82 lata). Prezydent Duda stwierdził również, że McCain „był bohaterem wojennym, prawdziwym mężem stanu i oddanym przyjacielem Polski”. W tym krótkim zdaniu są trzy zdumiewające stwierdzenia. Gloryfikacja udziału McCaina w wojnie wietnamskiej, przypisywanie mu cech wybitnego męża stanu oraz – co najbardziej zdumiewa – nazwanie go oddanym przyjacielem Polski, kiedy McCain nawoływał do sankcji przeciw rządowi PiS. Widocznie taki drobiazg dla prezydenta Dudy i obecnego obozu władzy nie ma znaczenia. Liczy się zapewne tylko to, że McCain śmiertelnie nienawidził Rosji. Także „Gazeta Polska” na swoim portalu napisała, że McCain był „oddanym przyjacielem Polski” oraz zacytowała słowa jego córki: „Był wielkim płomieniem, który świecił jasno, a my żyliśmy w jego świetle (…)”. Ten „wielki płomień” m.in. osobiście podpalał Ukrainę w 2014 roku. Do dzisiaj nie wiadomo kto ten pożar zgasi.

Bohdan Piętka: Kiedy myślę o Powstaniu Warszawskim...

Pomnik „Polegli Niepokonani” na Cmentarzu Powstańców
Warszawy. Spoczywa pod nim nawet do 12 ton ludzkich
prochów zebranych m.in. z miejsc straceń na Woli.
 Fot. J.Dyr - Wikipedia CC BY-SA 3.0

Kiedy myślę o Powstaniu Warszawskim, myślę o rzezi Woli – eksterminacji od 30 do 65 tys. mieszkańców tej dzielnicy w dniach 5-7 sierpnia 1944 roku. Pod względem barbarzyństwa mordu porównywalnej tylko z masakrą nankińską*. 

Temat zagłady Woli i Ochoty został w moim odczuciu zmarginalizowany na ekspozycji w Muzeum Powstania Warszawskiego. Są tam co prawda eksponowane powojenne protokoły ekshumacyjne PCK, ale dokumenty te niewiele mówią osobie, która nie posiada wiedzy na temat zbrodni niemieckich popełnionych podczas tłumienia powstania. Nie sposób też dowiedzieć się czegokolwiek w tym muzeum o transportach warszawiaków z obozu przejściowego w Pruszkowie do KL Auschwitz i innych niemieckich obozów koncentracyjnych.

Yehuda Bauer o deklaracji Morawieckiego i Netanjahu

Yehuda Bauer. - profesor historii Uniwersytetu Hebrajskiego
 w Jerozolimie. Fot. H. Böll-Stiftung - Wikimedia (CC BY-SA 2.0) 

Yehuda Bauer – którego onet.pl przedstawia jako “jednego z najważniejszych na świecie badaczy Holokaustu” – stwierdził, że wspólna deklaracja Morawieckiego i Netanjahu “krzywdzi Żydów i pamięć o Holokauście”. Jego zdaniem Izrael akceptuje i “legitymizuje polską narrację” mimo że to “kompletnie zakłamana historia”. W swojej wypowiedzi Bauer podkreślił, że “wspólne oświadczenie to zdrada, zdrada, zdrada”.

Czy zatem zdaniem “jednego z najwybitniejszych na świecie badaczy Holokaustu” (profesora historii Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, pochodzącego z rodziny silnie zaangażowanej w ruch syjonistyczny) “polskie obozy koncentracyjne” naprawdę istniały? Tak by należało wnioskować, skoro uważa on, że Netanjahu dopuścił się “zdrady” podpisując deklarację historyczną z premierem Morawieckim. Bauerowi nie spodobał się fragment mówiący, że “w tamtym czasie niektórzy ludzie – niezależnie od pochodzenia, wyznania czy światopoglądu – ujawnili swe najciemniejsze oblicze”. Jego zdaniem jest “to kompletne kłamstwo” – “Co to znaczy »niezależnie od pochodzenia«? Urodzili się na Księżycu? To byli Polacy, i to nie jeden czy dwóch” – oświadczył Bauer.

Konsekwencje amerykańskiej ustawy 447 dla Polski. Refleksje

The U.S. Capitol.  Fot: Stephen Melkisethian
CC BY-NC-ND 2.0

24 kwietnia 2018 roku Izba Reprezentantów Kongresu USA przyjęła jednomyślnie, przez aklamację oraz w trybie nadzwyczajnym (tzn. bez zwyczajowej debaty) – “ustawę o sprawiedliwości dla ofiar, którym nie zadośćuczyniono” (Justice for Uncompensated Survivors Today – w skrócie JUST). Jest to bezprecedensowy w historii akt bezprawia oraz bezprecedensowa w historii próba grabieży.

 Polska nie jest w tej ustawie wymieniona jako państwo – dezinformuje onet.pl – ale przecież wszyscy wiedzą, że ustawa ta dotyczy Polski. Wszyscy też wiedzą, że wymuszenie przez USA realizacji postanowień tej ustawy – co nie będzie trudne – oznacza faktyczną likwidację Polski jako podmiotu politycznego i ekonomicznego. To nie w Dumie Państwowej Rosji, ale w Kongresie USA uchwalono tę ustawę. Co w tym czasie robił minister spraw zagranicznych Polski? Przebywał w Waszyngtonie i publicznie wzywał administrację USA do zablokowania budowy rosyjskiego gazociągu Nord Stream 2, ponieważ godzi on w interesy Ukrainy. W tym samym też czasie przebywający w Estonii marszałek polskiego Senatu oświadczył, że Władimir Putin jest oparciem dla wszelkich ekstremizmów oraz dzieli i skłóca narody Europy. Innych oświadczeń politycznych przedstawiciele najwyższych władz RP 24 kwietnia 2018 roku nie składali.