Rosja vs Zachód. Dlaczego Zachód przecenił swoją przewagę?

Zazwyczaj wojnę przegrywa się już przed wojną. Tylko politycy nie zawsze zauważają fakt przegranej, a zauważywszy, nie każdy ma odwagę się do tego przyznać.

Z reguły wybuch działań wojennych jest aktem pośredniego rozpoznania strategicznych strat i późniejszej  próby sił zbrojnych na polu walki zmiany niekorzystnej sytuacji.

Prewencyjna wojna jest w celu strategicznego (politycznego, gospodarczego i dyplomatycznego) wygrania walki i ustanowienia korzystnej dla bezpieczeństwa państwa sytuacji. Dlatego Rosja przez dekady unikała prowokacji Zachodu by nie dać się wciągnąć do udziału w wielkim konflikcie militarnym i weszła w kolizję dopiero wtedy, gdy:

Po pierwsze ogólna sytuacja polityczna wymknęła się już spod kontroli i dokładne planowanie strategiczne dla Rosji stało się niemożliwe, gdyż nie wiadomo było, jakie siły i w ilu kierunkach przeciwnik zaatakuje jednocześnie, jeśli pozostawi się mu inicjatywę.

Nowy rząd Australii. Więcej kobiet, niż kiedykolwiek wcześniej

Nowi ministrowie rzadu Antoniego Albanese
z gubernatorem Australii Davidem Hurleyem.
Fot. printscreen ABCnewsYT

Zaprzysiężony dziś gabinet nowego premiera  Anthony'ego Albanese,  którego partia (Labour Party)  wygrała niedawne wybory zdobywając ponad połowę miejsc w parlamencie (77), wygląda jak żaden inny w historii australijskiej polityki. 13 z 30 ministrów zaprzysiężonych w środę w Canberze to kobiety. Po raz pierwszy ministerialne teki otrzymali też australijscy muzumanie. 

Niektóre twarze są znajome, jak minister spraw zagranicznych Penny Wong, minister środowiska i wody Tanya Plibersek i była szefowa ACT, obecnie minister finansów Katy Gallagher.

Inne są nowicjuszkami, jak Anika Wells, Kristy McBain i Anne Aly – wszystkie są w parlamencie od mniej niż pięciu lat.

Płk. R. Black: USA popychają świat do wojny nuklearnej

 Jestem bardzo proamerykański. Właściwie byłem częścią NATO i byłem gotowy umrzeć w Niemczech w obronie przed atakiem Związku Radzieckiego. - Płk. Richard Black

W rozmowie z Instytutem Schillera płk. Richard Black, weteran armii amerykańskiej na ważnych stanowiskach, obecnie na emeryturze, po ponad trzydziestu latach kariery i dlatego widział wszystkie barwy wojny, niemniej jednak wyraża swoje niezadowolenie, a czasami nawet prawdziwe przerażenie z powodu niebezpieczeństwa dryfu wybranego przez Amerykanów. Polityka zagraniczna, która bez żadnych skrupułów i ograniczeń realizuje swoje partykularne interesy wobec ludności cywilnej krajów, w których interweniuje i niebezpieczeństw, na jakie naraża własną ludność. Z jego słów wynika wiele ważnych świadectw dotyczących zarządzania wojną w Syrii i ostatnich wydarzeń na Ukrainie. Z pewnością ma o tym większe pojęcie niż Kaczyński, Duda i Morawiecki razem wzięci.

Poniżej znajduje się transkrypcja wywiadu. Trzeba go przeczytać uważnie bo okazuje się, że są jeszcze w USA ludzie rozsądni.
Zapraszamy do lektury.

BILLINGTON: Cześć, jestem Mike Billington z Executive  Intelligence Review  i  Instytutu Schillera . Jestem tu dzisiaj z pułkownikiem Richardem Blackiem, senatorem Richardem Blackiem, który po 31 latach służby w Marines i Armii, następnie służył w Izbie Delegatów Wirginii w latach 1998-2006 i Senacie Wirginii w latach 2012-2020. Ale opisanie swojej kariery wojskowej pozostawiam samemu pułkownikowi Blackowi.

Więc, pułkowniku Black, witaj. Toczącej się na Ukrainie wojnie zastępczej USA, Wielkiej Brytanii i NATO przeciwko Rosji oraz wojnie gospodarczej prowadzonej bezpośrednio przeciwko Rosji towarzyszyła wojna informacyjna, której celem było demonizowanie Rosji, a zwłaszcza prezydenta Władimira Putina. Powtarzającym się tematem jest to, że rosyjskie wojsko prowadzi bezlitosne kampanie zabójstw i niszczenia obszarów mieszkalnych, często odnosząc się do rosyjskich operacji wojskowych w Syrii, twierdząc, że zrobili to samo w Syrii, zwłaszcza przeciwko Aleppo. Powinny to być przykłady zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości.

Dzień Dziecka w Plumpton. Zaproszenie

Międzynarodowy Dzień Dziecka to święto każdego malucha. Tego dnia każde dziecko powinno poczuć się wyjątkowo i miło spędzić czas z najbliższymi. Na świecie Dzień Dziecka nie zawsze jest celebrowany w ten sam dzień i w ten sam sposób. W Polsce i innych krajach b. bloku socjalistycznego obchodzony jest niezmiennie 1 czerwca. 

Pierwsze wzmianki o Dniu Dziecka pojawiały się  ponad 100 lat temu. W 1924 roku obradująca w Genewie Liga Narodów przyjęła Deklarację Praw Dziecka, w której podkreślono, że każde dziecko ma prawo do normalnego rozwoju i opieki, a „ludzkość powinna dać dziecku wszystko, co posiada najlepszego”. Jednak Międzynarodowy Dzień Dziecka został ustanowiony dopiero 30 lat później.

Mateusz Piskorski: Polska. Zmierzch myślenia

Brama kampusu głównego Uniwersytetu Warszawskiego.
Fot. Minimus/Public domain

 Cenzura w polskich mediach, zorganizowane nagonki na wszystkich tych, którzy niewystarczająco entuzjastycznie popierają władze w Kijowie, to rzecz, do której zaczynamy powoli przywykać. Wydawało się jednak, że – jak to bywało w czasach minionych – ostoją obiektywizmu i oderwanej od politycznego dyktatu poprawności myśli pozostanie świat akademicki.

Tymczasem ostatnie tygodnie pokazują, że polskie uczelnie mają być w całym układzie elementem nie naukowym, lecz propagandowym.

Ducha nowych czasów doświadczają na własnej skórze kolejni wykładowcy, uczeni, analitycy. W polskiej nauce – brzmi to absurdalnie – zaczął obowiązywać całkowity zakaz myślenia.