Ireneusz T. Lisiak: Dokąd zmierzasz Unio?

Niedawno minęła 60. rocznica powstania Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, która miała stanowić pierwszy krok do pełniejszego zjednoczenia Europy. Głównym celem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej było przyczynienie się do harmonijnego rozwoju gospodarczego, podniesienie stopy życiowej obywateli oraz spójności ekonomicznej i społecznej Europy.

W Traktacie ustanawiającym EWG przewidziano utworzenie unii celnej, a następnie wspólnego rynku europejskiego. Ojcowie – założyciele EWG zakładali, że przyszłość Europy oparta będzie o wartości, które zbudowały cywilizację europejską. Przez te 60 lat Europa rozszerzała się o kolejne kraje, jednocześnie odchodząc od zamysłu ojców-założycieli, by rozwój Europy oprzeć o wartości chrześcijańskie, na których Europa się przez wieki rozwijała. Liderzy dzisiejszej Europy zaczęli opierać przyszłość Europy na abstrakcyjnych mrzonkach, wprowadzając niezdefiniowane pojęcia m.in. „europejskich wartości”. Pojawiło się także pojęcie „europeizm”, którego celem jest według obecnych standardów, stworzenie Europy zjednoczonej i wolnej: w tej Europie według koncepcji obecnych liderów Europy państwa członkowskie winny zrezygnować nie tylko z własnej waluty ale także, a może przede wszystkim z suwerenności terytorialnej.

Komisja senacka o Polonii: Finansowanie edukacji polonijnej

Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą
(fot. Łukasz Kamiński, Kancelaria Senatu)

Jak informuje Centrum Informacyjne Senatu, 24 listopada br. Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą zapoznała się z informacjami:  Ministerstwa Edukacji Narodowej o realizacji programów i dofinansowania zadań polonijnych w 2020 r. oraz Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” na temat działalności w zakresie wspierania Polonii i Polaków za granicą w 2019 i 2020 r.

 

Z informacji przedstawionej przez wiceministra edukacji narodowej Dariusza Piontkowskiego wynika, że główny obszar działania resortu w ramach zadań polonijnych obejmuje kształcenie dzieci obywateli polskich mieszkających za granicą. Szkoły polskie przy przedstawicielstwach dyplomatycznych, konsularnych, wojskowych poza granicami RP należą do struktury Ośrodka Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą (ORPEG). 

O Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO) w Londynie

Dr Agnieszka Szajner (fot. archiwum)

"Naszym priorytetowym kierunkiem jest nauczanie Języka i Kultury Polskiej skierowanego do nauczycieli szkół polskich." O Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO) w Londynie  - Leszek Wątróbski rozmawia z dr Agnieszką Szajner, prodziekanem Wydziału Humanistycznego.

-Do Londynu przyjechałaś z Grecji… 

-...zaraz po obronie pracy doktorskiej w Polsce w roku 2013 w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Wcześniej mieszkałam przez 15 lat w Atenach, gdzie prowadziłam Centrum Edukacji Zawodowej i Artystycznej, a także byłam nauczycielem muzyki w szkole polskiej im. Z. Mineyki przy Ambasadzie RP W Atenach. Kiedy podjęłam decyzję o przyjeździe do Londynu rozpoczęłam poszukiwania w internecie, gdzie dalej można byłoby kontynuować karierę naukową. W Polsce, po wieloletnich greckich doświadczeniach, nie widziałam miejsca dla siebie. Przeszkadzała mi polska nietolerancja i ksenofobia, które dotyczyły szczególnie wszystkiego, co wiąże się z obcokrajowcami. Ksenofobia staje się niestety wartością akceptowaną w wielu grupach społecznych dzisiejszej Polski. I może Grecja, która jest też pod pewnymi względami krajem ksenofobicznym, to jednak zdecydowanie bardziej od nas krajem multikulturowym. I ten multikulturalizm bardziej do mnie przemawia. I m.in. właśnie dlatego zdecydowałam się na wyjazd do Londynu.  

Proces norymberski. Prawda, którą próbuje się zacierać

Liderzy III Rzeszy podczas Międzynardowego
 Trybunału w Norymberdze. Listopad 1945.
Fot. Public domain

W historii narodu polskiego Norymberga jest wydarzeniem szczególnym. Nic więc dziwnego, że proces norymberski traktowano w Polsce jako akt sprawiedliwości, jako wymierzenie zasłużonej kary zbrodniarzom odpowiedzialnym za śmierć milionów Polaków. Obecnie tę oczywistą prawdę próbuje się zacierać.

Na temat procesu norymberskiego czytałem już w czasach młodości, w okresie PRL – były to popularne książki polskich korespondentów prasowych – Karola Małcużyńskiego i Mariana Podkowińskiego W tym okresie bardzo popularny był też spektakl Teatru Telewizji „Epilog Norymberski” (1969) z Andrzejem Łapickim jako narratorem. To pamiętam do dziś. Ale oczywiście jako historyk interesowałem się tym tematem także później, czytałem np. kontrowersyjną, choć ciekawą książkę Davida Irvinga „Norymberga – ostatnia bitwa”.

W Roku Góry Kościuszki: Ballady Marysi Thiele

Góra Kościuszki  w Alpach Australijskich. Najwyższy
szczyt kontynentu. Fot. T.Thomas (CC-BY-SA 3.0)

Trwa Rok Góry Kościuszki* noszącej imię Wielkiego Polaka, imię nadane najwyższemu szczytowi kontynentu australijskiego przez Pawła Edmunda Strzeleckiego. Tadeusz Kościuszko i Paweł Edmund Strzelecki inspirują wartościami nigdy nieprzemijającymi: umiłowaniem wolności, humanizmem i szlachetnością. Są to wartości ponadczasowe i ponadnarodowościowe w historii ludzkości i warto je pielęgnować w następnych pokoleniach. 

Postacie obu Polaków upamiętniłam w poematach opiewających ich życie, które w Roku Góry Kościuszki chcę przypomnieć.