Krymska lekcja

Maciej Wiśniowski relacjonuje z Krymu

Zakończyło się referendum na Krymie. 95 proc. głosujących opowiedziało się za przyłączeniem Krymu do Rosji.

Czy jestem zdziwiony? Ani trochę. Wróciłem z Symferopola dokładnie tydzień temu i wiem jaka była atmosfera na ulicach i jakie były oczekiwania większości mieszkańców półwyspu. Pewnie, nie robiłem reprezentatywnej sondy ulicznej ale niewielu spotkałem takich, którzy deklarowali, że nie będą brali udziału w referendum. Znakomita większość chciała połączenia z Rosją. Warto sobie uświadomić dlaczego.

* * *

Z ostatniej chwili: Krym będzie domem dla wszystkich mieszkających tam narodów, ale nigdy nie będzie banderowski - oznajmił prezydent Rosji Władimir Putin we wtorkowym nadzwyczajnym orędziu na Kremlu w związku z wnioskami Krymu i Sewastopola o przyjęcie do Federacji Rosyjskiej.  Natychmiast po wygłoszeniu przez Putina przemówienia odbyła się ceremonia podpisania międzypaństwowego układu w sprawie włączenia Krymu do składu Federacji Rosyjskiej. Po 60 latach odkąd Krym został przyłączony do Ukraińskiej SRR przez Chruszczowa, a po rozpadzie ZSRR pozostał nadal w granicach Ukrainy pólwysep ten wraca ponownie do Rosji.
Zob: Całe orędzie Putina z polskim tłumaczeniem.

* * *

Po pierwsze Ukraina przez lata swojej niepodległości nie zrobiła prawie nic, by jej obywatelom żyło się lepiej. Dotyczyło to również Krymu. Dość powiedzieć, że do dzisiaj Ukraina nie osiągnęła poziomu dochodów z czasów, kiedy była republiką Związku Radzieckiego. Do tego trzeba dodać niesłychaną korupcję, dotykającą zwykłych ludzi na każdym kroku i niesłychaną arogancję władz każdego szczebla. Ludzie mieli dość. Samemu Krymowi na dodatek powoli i bez konsultacji z półwyspem Kijów odbierał nawet pozory samodzielności i doprowadził do tego, że słowo „autonomia” brzmiało jak ponury żart.

Konkurs dla dzieci i młodzieży: „Czym jest dla mnie Polska?”

Konsulat Generalny RP w Sydney ogłasza konkurs plastyczno-literacki dla dzieci i młodzieży pt. „Czym jest dla mnie Polska?”.

 Zachęcamy dzieci i młodzież w wieku 4-18 lat (mieszkających na terenie Australii, narodowości polskiej lub posiadających polskie korzenie) do wzięcia udziału w konkursie organizowanym przez Konsulat Generalny RP w Sydney. Konkurs składa się z dwóch części plastycznej i literackiej. Każdy uczestnik może wziąć udział zarówno w kategorii literackiej, jak i plastycznej konkursu, zgłaszając tylko jedną pracę w każdej kategorii.

Termin nadsyłania prac upływa dnia 30 kwietnia 2014 r. Dla zwycięzców przewidziano ciekawe nagrody, a wyróżnione prace zostaną zaprezentowane na pokonkursowej wystawie w siedzibie Konsulatu.

Regulamin konkursu znajduje się na stronie głównej Konsulatu Generalnego RP w Sydney www.sydney.msz.gov.pl

Prof. Davies: “Poland –God’s playground or the Lucky Country?”

Prof. Norman Davies. Fot. http://norman-davies.pl/

 Nie ma chyba  lepszego sposobu uczczenia 25 lat wolności w Polsce po upadku rządów komunistycznych 4 czerwca 1989r. jak wziąć udział w spotkaniu i wykładzie prof. Normana Daviesa, który przybywa do Australii z serią wykładów.  W Sydney wykład Profesora Normana Daviesa zatytułowany “Poland –God’s playground or the Lucky Country?”, odbędzie się w Konsulacie w sobotę 29 marca o godzinie 18.00. Dwa dni wcześniej na UWS odbędzie się wykład prof. Daviesa o Ukrainie.

Norman Davies jest brytyjskim historykiem, zamieszkalym w Krakowie, autorem slynnego "Bożego Igrzyska" opisującym w niekonwencjonalny sposób historię Polski. Książka ukazała się w 1989 r.
 

Ukraina – Kto jest agresorem, Rosja czy NATO?

Aby zrozumieć obecne wydarzenia na Ukrainie musimy cofnąć się trochę w czasie. Od czasu zakończenia drugiej wojny światowej świat był podzielony na 2 wrogie obozy. Z jednej strony mieliśmy USA oraz Europę Zachodnią formujące wspólny blok handlowy oraz NATO. Z drugiej strony mieliśmy natomiast ZSRR.

* * *

Kryzys ukraiński UPDATE: Kijowskie władze nie kontrolują sytuacji w kraju, dlatego Moskwa zastrzega sobie prawo do ochrony rodaków na Ukrainie – podało w piątek MSZ Rosji w związku z wydarzeniami w Doniecku 13 marca. „Wielokrotnie oświadczaliśmy, że osoby, które doszły do władzy w Kijowie, powinny rozbroić rebeliantów, zapewnić bezpieczeństwo ludności i przestrzegać zagwarantowanego ustawowo prawa obywateli do przeprowadzania wieców. Niestety, …tak się nie dzieje” – podkreślono w oświadczeniu zamieszczonym na stronie MSZ Rosji. 13 marca w Doniecku pokojowych demonstrantów, którzy nie akceptują nowych władz w Kijowie, zaatakowali prawicowi radykałowie z innych regionów kraju. Jedna osoba zginęła. Wiele zostało rannych.
Więcej: Wolne Media 

* * *

1. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku dawne kraje wchodzące w skład Układu Warszawskiego (NRD, Polska, Czechosłowacja, Bułgaria, Rumunia, Węgry) oraz Litwa, Łotwa i Estonia pozostawały poza bezpośrednią strefą wpływów nowo powstałej Federacji Rosyjskiej jak i NATO. Była to tzw. strefa buforowa. Jednocześnie wraz z militarnym przewrotem dokonanym przez Jelcyna doszło do zniszczenia gospodarki Rosji, ostatniego państwa, które mogło w przyszłości zagrozić hegemonii Stanów Zjednoczonych oraz NATO.

Polak na Krymie

Wylądowałem w Symferopolu. Wojna, jak bębnią polskie media, za progiem.
 

Jestem na to przygotowany: odzież na trudne czasy, dokumenty pod ręką, szczególnie ważna dziennikarska legitymacja, żeby móc ją okazać, kiedy patrole na ulicach będą mnie często sprawdzać. Bo to, że będą, nie mam wątpliwości, wszak Symferopol to miasto niemal frontowe. Oczekuję więc poważnej sytuacji, niebezpieczeństw i nieledwie zagrożenia życia.
Nic z tego!

Przy trapie jakaś młodziutka pracownica portu lotniczego i dziadek w roboczym kombinezonie. Dalej jakiś człowiek z obsługi. Z samolotu na piechotę przeszedłem do budynku dworca, o tej porze pustego i zimnego. Choć tutaj oczekiwałem drobiazgowej kontroli i ostrych pytań ludzi z bronią i w mundurach: kto, po co i dlaczego? Pies z kulawą nogą nie zwrócił na mnie uwagi. Żadnej kontroli bagażu, ani dokumentów. Na hali przylotów po chwili zostałem sam w oczekiwaniu na zamówiony transport. Po chwili wyszedłem przed budynek, żeby choć zobaczyć licznych uzbrojonych mężczyzn w mundurach bez dystynkcji. Nikogo. Jacyś faceci natrętnie oferujący usługi transportowe, zupełnie jak u nas w Warszawie na Okęciu. Poza tym żadnej broni, żadnych mundurów. Wróciłem do hali. Wreszcie doczekałem się zainteresowania: kwadratowy człowiek z czerwona opaską na rękawie szedł energicznie w moją stronę. Oho, myślę, zaraz będę miał kłopoty.