16. edycja Konkursu Wieniawskiego w Poznaniu. Inauguracja

Poznań po raz kolejny stał się stolicą światowej wiolinistyki. Wszystko za sprawą Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego. Jego 16. edycję w dniu 7 października br. zainaugurował koncert w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przesłuchania konkursowe potrwają do 21 października. Patronat honorowy nad wydarzeniem objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.

 Do tej jednej z najpiękniejszych sal koncertowych Europy powróciła najpiękniejsza w dźwiękach swoich skrzypiec Veriko Tchumburidze – zwyciężczyni 15. edycji Konkursu Wieniawskiego. Wystąpiła z orkiestrą Filharmonii Narodowej prowadzoną przez batutę wrażliwości Andrzeja Boreyki.

To był koncert, w którym każdy mógł odnaleźć ojczyznę muzycznych marzeń, aspiracji oraz tego, co definiuje życiowy i twórczy stan pokoju. Wybrzmiał „Mazurek Dąbrowskiego”. Każda zagrana w nim nuta była jak kwiat – nie zasuszony  przez historię lecz świeży i pachnący – uzasadniający przekonanie, że muzyka może być pretekstem do odnalezienia nowego wymiaru patriotyzmu i europejskości. 

Byliśmy świadkami prapremierowego wykonania utworu „Nova” ukraińskiej kompozytorki, Victorii Polevej. Obecna na sali artystka nie kryła wzruszenia, gdy usłyszała brawa jako wyraz uznania dla utworu, w którym pragnęła przekazać emocje walki o pokój.                    Co więcej zilustrować odwagę swoich rodaków.

Następne ponad trzydzieści minut przeżyliśmy w tonacji a-moll – za sprawą koncertu skrzypcowego op. 53 A. Dvořáka. Wraz z wejściem na scenę Veriko Tchumburidze, powróciły wspomnienia z poprzedniej edycji konkursu, kiedy grała dla nas jako kandydatka do nagrody. Teraz jej smyczek w swoich gestach był nie tylko zdecydowany ale na swój sposób dumny – jakby z każdą kolejną nutą dawał świadectwo, że artysta jest ambasadorem istotnych idei. Nie gra wyłącznie dla samej prezentacji utworu, ale po to, żeby wyrazić miłość do kultury, ukazać jej znaczenie w kreowaniu życia poza scenicznego. Do tego potrzebny jest warsztat techniczny i to, co najważniejsze w spotkaniu z publiką – osobowość twórcza – autor tego artykułu starał się to wyczuć ale przede wszystkim osobiście dowiedział się od przewodniczącego jury – Augustina Dumay’a.

 7.10.2022 Veriko Tchumburidze
i Dominik Górny. Inauguracja
16 Konkursu Wieniawskiego
Aula UAM Poznań 

Tchumburidze, na szali przeżyć postawiła dwie wiodące emocje: żarliwość połączoną z entuzjazmem dla odkrywania w muzyce istoty wolności a także refleksyjność, która nie musi mówić językiem maestrii, aby być zrozumiana i uszanowana. Dało się to szczególnie usłyszeć podczas bisu, w którym Tchumburidze przykuła naszą uwagę ascetyczną formą dźwięków bliskich usłyszenia pulsacji serca. Zagrała „Requiem for Ukraine” autorstwa Igora Lobody. Każdy z oddechów wydobywanych z duszy skrzypiec Veriko Tchumburidze rezonował ze strunami uczuć słuchaczy.

Zaiste, w kręgu życia – smutki i radości dążą do odrodzenia, przyjęcia nowych form zgodnych z impulsem przyszłości. Udowodniła do brawurowa interpretacja Symfonii e-moll op. 7 M. Karłowicza. Naszym udziałem stało się prawdziwe „Odrodzenie” i to nie jedynie ze względu na tytuł symfonii. Interpretacja dzieła była wyważona, momentami nieco chłodna w odbiorze, co wzmagało zaciekawienie dla kolejnych sytuacji opowiadanych przez brzmienie instrumentów.

Ad vocem patrona konkursu – jak wiemy – Henryk Wieniawski w Poznaniu nie mieszkał. Jednak nie raz w nim dawał koncerty. Poświęcił nawet temu miastu utwór „Souvenir de Posen”. Jestem przekonany, że dla ducha Wieniawskiego, który – zapewniam – był obecny podczas koncertu – taka inauguracja była oddanym z wzajemnością suwenirem. Świadczy to o klasie współczesnych artystów jak i o randze oraz profesjonalizmie działania Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego.

Smyczki i ręce do oklasków czas podnieść! …bo oto rozpoczęła się 16. edycja Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego – jednego z najbardziej prestiżowych tego typu wydarzeń na świecie.

Dominik Górny

* * *

Koncert inauguracyjny. Transmisja  You Tube ( Wianiawski Society ) : 

* * * 

Poezja Dominika Górnego - z inspiracji przesłuchań Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego

KONCERT NA SKRZYPCE I ŻYCIE

 

I. Allegro moderato

Serce młodego skrzypka
nie jest młode
Skrywa w sobie pełnię
od debiutu fantazji
po horyzont wariacji

Poszukuje prawd
aby sale koncertowe
zapełnić ziarnami światła
chociaż częściej są to ludzie

Koncertuje

Rodzi kolejne wariacje
z których komponują się nowe serca

Tak tonacje
odnajdują narodowość
Tak pokolenia
przechodzą w tonacje

II. Znajdywanie rytmu

Smyczek – pędzel
który z dźwięków czyni obrazy

Gram czyli maluję
Maluję a więc słyszę

III. Tożsamość

Muzyka rodzi się w miejscu
gdzie nurt
łączy się ze źródłem 

 

IV. Twój bis moim finałem

Ruch smyczka
przecina oddech
na dwie ojczyzny –  
osobistego spełnienia
i uznania od publiczności
(tożsame pięciolinie?)

Talent – przewodniczący jury
Konkurs – Księżyc w kontrapunkcie

Emocje – konstelacje
z których odczytasz partytury

To co gwiazdom
daje światło
istnieje pomiędzy dźwiękami

V. Werdykt

Wyobraźnia
otwarta wiolinem 

Echo brawem nuty

Powietrze –
okno wybrzmiewa witrażem

VI. Miara artysty 

Głos pragnienia sławy
oddaję muzyce

Wydobywam maestrię
z interpretacji –
nie silę się na zastąpienie
własną ręką
smyczka 

VII. Osobowość

Każdy manifest to u źródła
gra o ciszę

Stradivarius –
pokój jako stan duszy oraz rzeźba
Bezcenny dla ogółu
Nieliczni potrafią go docenić

Wirtuozeria to nie prezentacja utworów
lecz idei uzasadniających
odwagę w walce

Struna
nurtem lub granicą

Zgoda na rolę solisty

Czynienie z charakteru
instrumentu

                autor poezji: Dominik Górny

 _________________

Dominik Górny – pomysłodawca i inicjator Światowego Projektu „Poezja dla Kultury Godności”. Autor 10 książek poetyckich, w tym „Poematu o moim Chopinie” zaliczonego do najważniejszych wydarzeń Roku Chopinowskiego na świecie. Jego twórczość przetłumaczono na 18 języków. Jest obecna w ponad 100 międzynarodowych wydawnictwach. Odznaczony m.in.: Brązowym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta RP i Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” MKiDN. Kawaler Orderu I klasy ze Złotą Gwiazdą na szarfie Królewskiego Orderu Św. Stanisława BM.