Co się dzieje w Ameryce?

Oddziały Specjalne  USA  pod Białym Domem
Fot. Mobilus in Mobili (Flickr)

To, co obserwujemy od zajścia na jednej z ulic, gdzie w trakcie interwencji patrolu Policji – doszło do dramatycznego zdarzenia, zakończonego śmiercią osoby zatrzymanej – to fascynująca dynamika zdarzeń. Pokazująca więcej o amerykańskiej specyfice i mechanice wewnętrznego życia publicznego, niż cokolwiek wcześniej. Jednak, nie przez to, że nagle widzimy coś „nowego”. Amerykański system zadziałał jak zwykle – zgodnie z modelem. Zaskoczeniem dla samych Amerykanów i dla świata jest to, z jaką prędkością to wszystko się potoczyło. Jeszcze tydzień protestów i mielibyśmy „Majdan” na Times Sqare.

 

Tło zjawiska jest głębokie i stare jak amerykańskie problemy z tożsamością i definiowaniem wolności jednostki w ramach zbiorowości. Stany Zjednoczone nie mają innej kultury, niż anglosaska. Nadbudową nad nią jest papka kulturowa – poczynając od kreskówek, a na zabawkach technologicznych – poprzez uprzemysłowienie seksu – kończąc. To spaja Amerykę i tworzy Amerykanów z ludzi, którzy tam przyjechali.

Adam Wielomski: Pedofile-księża i pedofile-celebryci

Pedophile-butterfly Fot. Wikimedia

Od dłuższego już czasu jesteśmy atakowani obrazami księży-pedofilów. Pod pretekstem pomocy Kościołowi w walce z „samooczyszczaniem”, liberalne media raczą nas kolejnymi reportażami na ten temat. Nie miejmy złudzeń: nie chodzi tutaj o deklarowaną chęć wsparcia Kościoła w walce z tym obrzydliwym nadużyciem, lecz o atak na katolicyzm. W całym tym zabiegu chodzi o stworzenie schematu „ksiądz to pedofil” i stworzenie w ludzkich umysłach stereotypu, że „księża to pedofile w sutannach”. Co więcej, kolejne rewelacje zwykle pojawiają się w tym względzie w przededniu wyborów, czyli sprawa ma charakter nie tylko wojny światopoglądowej, ale i partyjno-politycznej.

Żeby nie było nieporozumień: nie twierdzę, że nie ma księży-homoseksualistów i księży-pedofilów. Plotki o „lawendowej mafii” zdają się nie być wyssane z palca. Tacy duchowni zawsze byli, są i zapewne zawsze będą się zdarzać. Przyznać też trzeba, że hierarchia kościelna mało robi, aby zwalczyć to obrzydliwe nadużycie. Niestety, górę bierze tutaj klasyczna „lojalność korporacyjna”, znana we wszystkich profesjach świata. Podobnie dzieje się wśród prawników, lekarzy, naukowców. Wynika ta postawa z podstawowego impulsu naturalnego: gdy ktoś atakuje „naszych”, to „naszych” trzeba bronić za wszelką cenę. Dlatego biskup, usłyszawszy o podległym sobie księdzu-pedofilu, zamiast zgłosić sprawę do prokuratury a podejrzanego odsunąć od pracy z wiernymi w ogóle, a z dziećmi w szczególności, przenosi go na inną parafię. Tak jak gdyby przeprowadzka miała położyć kres temu grzechowi i przestępstwu w jednym. Podobnie jest z homoseksualistami. Oczywiście, biskup nie może w tym przypadku zgłosić sprawy do prokuratury, ale są jeszcze sądy kanoniczne, które mogą – w razie gdy podejrzenie się potwierdzi – usunąć taką osobę ze stanu duchownego. Tutaj przeprowadzka z jednej parafii do drugiej także niczego nie zmieni.

Protesty, koronawirus i podwójne standardy w Australii

Protest BLM w Sydney.  Fot. YT

Pomimo ostrzeżeń ze strony szefów służby zdrowia i premierów, wzywających ludzi do nieobecności na masowych zgromadzeniach podczas  wciąż panującego zagrożenia epidemicznego, tysiące ludzi wzięło udział w protestach ruchu  Black Lives Matter, które odbyły się w  miniony weekend w wielu miastach Australii.


Policja Wiktorii oskarżyła  organizatorów sobotniego protestu w Melbourne o złamanie prawa dotyczącego  zasad dystansowania społecznego podczas panującej epidemii Covid-19.

Ryszard Opara: AMEN - Co dalej?

Dylematy życia: Ewolucja - Dojrzewanie versus Plany i Przypadki losu. Zrozumienie - Zmiany versus Stabilizacja - Stagnacja. Umieranie. Podróż przez życie jest bazą wyjściową zrozumienia ludzi i samego siebie.
A kiedy to się dzieje i kiedy to się stanie - powstaje pytanie:Jak ja człowiek i My ludzie kreujemy własną - wspólną Przyszłość - Co stanowi naszą Przyszłość? 
AMEN - Autobiografia Naukowa Ryszarda Opary. Odcinek 65

Przejdźmy na kilka chwil - z realiów Naszej niby Rzeczy Pospolitej - w podróże do marzeń.
Moje - nasze podróże przez świat.

Konrad Rękas: Pewnego razu w Ameryce

Stolica USA podczas protestów 30 maja 2020.
 Fot. B.Weistain Wikmedia CC BY-SA 2.0

– Jak reagują Amerykanie?

– Normalnie, panikują i rabują sklepy…

Tekst z tego starego skeczu jest tyleż aktualny, co tradycyjny. Bo spójrzmy na kalendarium USA:

Dekada lat 60-tych zaczęła się od zamieszek w maju 1960 r. przed ratuszem w San Francisco, wijąc się przez walki z białymi segregacjonistami z jednej, a działaczami na rzecz równouprawnienia rasowego z drugiej, a począwszy od 1964 r., od zastrzelenia 15-letniego murzyna, Jamesa Powella przez białego policjanta – nie było już roku bez zajść ulicznych, walk, strzałów. Płonęły Harlem, Rochester, Jersey City, Dixmoor, Filadelfia. 

Potem było coraz gorzej, aż do Długiego Gorącego Lata 1967, kiedy wydawało się, że kraj rozpada się na dobre. W kolejnych miesiącach padały kolejne trupy, potem zginął King i okazało się, że może być jeszcze gorzej. Protesty obejmowały kolejne campusy uniwersyteckie, podczas konwencji Demokratów w 1968 r. prowokacje policji o mało nie rozwaliły Chicago. Trupy padały coraz gęściej – Gwardia Narodowa zmasakrowała przeciwników wojny w Wietnamie i Kambodży protestujących na Kent State University w maju 1970 r. A od lutego do maja 1973 r. było Wounded Knee…

Koniec wojny nie przyniósł uspokojenia. W latach 70-tych Ameryka płonęła jeszcze wielokrotnie: przeciw brutalności policji, w gniewie i rozpaczy przeciw biedzie, sąsiadującej wszak z rosnącym bogactwem elit.