Pierwszy Mistrz – czyli kilka słów o twórczości Jana Kochanowskiego

Jan Kochanowski z Urszulką .Fot. Obraz
 Władysława Łuszczkiewicza (1828 - 1900)

Jan Kochanowski - najwybitniejszy, aż do czasów Mickiewicza i Słowackiego, poeta Polski stał się synonimem renesansu na terenach Rzeczpospolitej. Wg niego życie doczesne na ziemi nie jest tylko przystankiem przed wiecznością i nie należy uprawiać ascezy, a cieszyć się i radować teraźniejszością – z uwzględnieniem przewrotności losu i stoickim przyjęciem ewentualnych nieszczęść, jakie mogą na nas spaść. Ciekawej analizy twórczości Jana z Czarnolasu - autora słynnych fraszek, pieśni i trenów dokonała dla Bumeranga Polskiego Katarzyna Podjaska - nauczycielka języka polskiego z Wrocławia. 

Renesans to epoka, która nastała po czasach zwanych średniowieczem. Ten trwający kilka wieków okres charakteryzował się jednolitością kultury i sztuki – zwaną uniwersalizmem. Oczywiście, na przestrzeni wieków (w końcu średniowiecze to kilkaset lat) wzorce osobowe i kanony zachowań ulegały mniejszym lub większym zmianom – niemniej, jesteśmy w stanie wyodrębnić zjawiska typowe dla całej epoki średniowiecza, np. teocentryzm (stawianie Boga w centrum zainteresowań kultury), hagiografia (żywoty świętych) czy anonimowość tekstów. Tymczasem od ok. końca XIV w. we Włoszech zaczęła powoli kiełkować nowa formacja kulturowa ochrzczona mianem renesansu właśnie i powoli, powoli przez XV, XVI i początek XVII wieku przetoczyła się przez całą ówczesną Europę.

Szaleństwo dekomunizacji

21 marca, został zburzony Pomnik
Matki-Polki zw. Pomnikiem Zwycięstwa
lub Ofiar II Wojny Światowej stojący
 w parku, w centrum Sejn (woj. podlaskie).
Fot. Polimerek (Wikimedia commons) 

7 kwietnia 2018 roku miało miejsce spotkanie pracowników gdańskiego Oddziału IPN z mieszkańcami gminy Czarne w województwie pomorskim, którzy sprzeciwili się budowie pomnika „żołnierzy wyklętych”. Piotr Szubarczyk z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Gdańsku nie był w stanie zaakceptować, że mieszkańcy Czarnego podnosili kwestię zbrodni na ludności cywilnej dokonanych przez formację Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

W czasie spotkania Szubarczyk uniemożliwiał wypowiedzi mieszkańcom Czarnego, zachowywał się wulgarnie, m.in. krzycząc do Benedykta Lipskiego, emerytowanego nauczyciela historii – „Co pan za głupoty opowiada!”, „Pan łże! Łże jak pies!” oraz „Panie, przeczytaj pan ten rozkaz do cholery!”. Wykpiwał osoby zabierające głos, przerywał ich wypowiedzi śpiewaniem piosenek radzieckich oraz stwierdził, że Żydzi nie byli dla Polaków „bratnią krwią”, bo stanowili 50 proc. kadry UB (w rzeczywistości znacznie mniej).

Dziecięcy aktor „ataku chemicznego” ujawnia szczegóły

Hassan Diab z wideo "Białych Kasków" ujawnia szczególy
inscenizacji w szpitalu w Doumie gdzie miało jakoby
 dojść do ataku chemicznego

Syryjski chłopak Hassan Diab uczestniczący w inscenizacji Białych Hełmów jako ofiara ataku chemicznego w Dumie ujawnił szczegóły „pracy na planie zdjęciowym”.


„Byliśmy w piwnicy. Mama powiedziała mi, że dzisiaj nie ma nic do jedzenia, będziemy jeść dopiero jutro. Usłyszeliśmy krzyk na ulicy: „Chodźcie do szpitala”. Pobiegliśmy do szpitala i tuż po wejściu zostałem schwytany i zaczęto mnie polewać wodą. Następnie położyli nas do łóżka z innymi ludźmi” — powiedział chłopak na antenie telewizji Rossiya 24.

Porady zdrowotne Konrada Gacy: Dieta – 7 grzechów głównych (część I)

Co zrobić, by schudnąć? Pierwsza myśl większości osób to: „dieta”. Rzeczywiście – to, co jemy i w jakich ilościach może sprawić, że masa ciała będzie się zmniejszać. Są jednak czynniki, które sprawiają, że podejmowane działania są mało skuteczne (a nawet odnoszą odwrotny skutek!), szkodliwe dla organizmu lub dobre tylko na krótką metę.

Jeśli czytacie te słowa, oznacza to, że temat diety jest Wam bliski i macie nadzieję odchudzać się efektywniej i zdrowiej! Bardzo się z tego cieszę, a żeby pomóc w Waszych wysiłkach, przygotowałem listę siedmiu najczęściej występujących złych praktykach w odchudzaniu.

W kierunku konfliktu globalnego

Wojna w Syrii trwa już 7 lat. Powrót do zniszczonego miasta
 Homs. Fot. Chaoyue 超越 PAN 潘 - Flickr
(CC BY-NC-ND 2.0)

Wiosna 2018 roku przyniosła całkowitą klęskę militarną dżihadystów w Syrii i przyspieszyła tym samym koniec tzw. wojny domowej w tym kraju, czyli trwającej od 2011 roku agresji USA i ich zachodnioeuropejskich sojuszników, realizowanej rękami ekstremistów islamskich.

 

4 kwietnia w Ankarze spotkali się przywódcy Rosji, Iranu i Turcji (formalnego członka NATO), którzy zapewnili, że są zdecydowani przyspieszyć działania na rzecz „zaprowadzenia pokoju i stabilności w Syrii”. Prezydenci Putin, Rowhani i Erdogan uznali, że format astański (Moskwa, Teheran i Ankara) stanowi jedyną efektywną inicjatywę międzynarodową, która zmierza do zaprowadzenia pokoju w Syrii. Wypowiedzieli się też przeciwko separatyzmowi i tworzeniu w Syrii nowych formacji pod pretekstem walki z terroryzmem[1].