Polska, Putin i amerykańskie wybory

Hillary Clinton vs. Donald Trump - Caricatures.
Ryc. DonkeyHotey (cc)

Skala zainteresowania procesem wyborczym w USA, chyba stopniowo dogania skalę zainteresowania wynikiem tych wyborów. Faktycznie, trzeba przyznać, że w jednym i drugim przypadku jest się czym interesować. Zwłaszcza dlatego ponieważ zarówno sam proces jak i jego wynik mają znaczenie dla świata.

Można powiedzieć nie bez pewnego zdumienia, że głównym bohaterem procesu wyborczego w USA stał się w tym roku pan Władimir Putin Prezydent Federacji Rosyjskiej. Zawdzięcza to kandydatce Demokratów, która uczyniła wszystko, żeby eksponować nieobecnego Prezydenta innego kraju w amerykańskiej kampanii wyborczej. W istocie jednak nie ma się z czego cieszyć, albowiem zachowanie pani Clinton pokazuje jak bardzo Amerykanie są zakompleksieni na punkcie Rosji i jak bardzo brakuje im wroga z dawnego układu bipolarnego. To żałosne, że Ameryka upadła tak bardzo, że w jej wyborach kandydaci straszą swoich wyborców Prezydentem innego supermocarstwa (o którym urzędujący Prezydent Obama mówił w kategoriach siły regionalnej), albo publikują pocztę elektroniczną, intencjonalnie wykradzioną i opublikowaną przez skonfliktowane ze sobą inne czynniki, prawdopodobnie ich własne służby specjalne. Jednakże to jest amerykańska rzeczywistość dzisiaj.

Magda Rudzka organizuje charytatywny rejs w Sydney

Magdalena Rudzka zaprasza na ekskluzywną imprezę
charytatywną. K.Bajkowski

Magdalena Rudzka, która w lipcu brała udział w sydnejskim międzynarodowym konkursie piękności jako Miss Poland organizuje 1 listopada ekskluzywną imprezę charytatywną podczas rejsu jachtem po Zatoce Sydnejskiej.  Pieniądze zebrane podczas rejsu przeznaczone będą dla „The Aussie Hands Fundation Inc.” zrzeszającej rodziny dzieci urodzonych z wadami rączek, dłoni i palców.

We wtorek, 1 listopada podczas  popołudniowego wydarzenia, które elektryzuje co roku Australijczyków – Melbourne Cup,   Magda organizuje na pokładzie jachtu  Aventi 100ft Princess, należacego do właściciela australijskiej firmy telekomunikacyjnej prestiżową imprezę charytatywną. 

Umiał łączyć to, co inni rozdzielają. Pożegnanie Andrzeja Wajdy

W krakowskim kościele oo. Dominikanów w środę odprawiona
została msza żałobna w intencji zmarłego Andrzeja Wajdy,
dzień wcześniej w Warszawie. Wybitny reżyser został
pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Fot. P. Drabik (Wikipedia - cc).

Po śmierci reżysera uświadomiłem sobie, że towarzyszył mi przez większość mego życia. Był obecny jak słońce i księżyc, domy przy ulicach i drzewa w lesie, stanowił oczywistość, której nie da się zaprzeczyć. Wajda był ważny tak, jak Wojtyła i Wałęsa, tworzył historię, chociaż był tylko artystą.

Każdy jego film obsesyjnie mówił o Polsce, o dobru i złu. Raz skłaniał nas do dumy, kiedy indziej do wstydu. Mimo że żył w czasach politycznej inżynierii dusz i zanurzony był w realiach PRL, nie uprawiał propagandy, umacniał naszą intelektualną i moralną suwerenność.

Obejrzałem teraz kilka jego filmów z nowych cyfrowych kopii, ale oglądanie ich w domowym zaciszu nie przywraca przeżyć, jakie dawały seanse w kinie. Z żalem za utraconym czasem i nie istniejącym już budynkiem wspominałem kino „Kosmos”, w którym oglądałem „Ziemię obiecaną”, „Wesele”, „Dyrygenta”, „Człowieka z marmuru”, „Człowieka z żelaza”, „Panny z Wilka”. Po 1989 roku „Pana Tadeusza” i „Zemstę” oglądałem jeszcze w tym samym, coraz bardziej starzejącym się kinie. Gdzieś tam nad miejscem, gdzie stał kiedyś „Kosmos” (ależ kapitalna nazwa dla kina), dokonuje się w mym wspomnieniu lot bociana nad rozległą doliną, bo wciąż trwa seans „Pana Tadeusza”, zachwyt i dziękczynienie za wolność, która wcale nie musiała się nam przydarzyć.

Konferencja dla nauczycieli szkół polonijnych w Canberze

Nauczyciele polonijni podczas konferencji w Canberze.

Pod nazwą „Nowoczesne techniki nauczania języka polskiego i wiedzy o Polsce w australijskiej szkole polonijnej” na przełomie września i października w Canberze  odbyła się trzydniowa konferencja, w której uczestniczyło 47 nauczycieli z 17 szkół polonijnych z Wiktorii, Nowej Południowej Walii, Queensland i Australijskiego Terytorium Stołecznego, o czym w swym reportażu pisze Joanna Fenik.

 

Jest piątek - wczesne popołudnie - wyruszamy z Sydney do Canberry. Od samego rana ostatnie przygotowania i telefony. Jeszcze tylko uściski od dzieci, mężów i w drogę. Jedziemy razem, we cztery w samochodzie - trzy nauczycielki z Polskiej Szkoły Sobotniej w Ashfield i pani Wiesława z polskiej szkoły średniej w Chatswood. Na miejsce mamy przyjechać ok. godz. 17.

Wojciech Smarzowski: Błahe filmy mnie nie interesują

Wojciech Smarzowski .
Fot. Zulicho (creative commons)

Chcę, żeby po wyjściu z kina każdy widz chciał przytulić swoje dzieci – mówi reżyser najnowszego polskiego filmu "Wołyń" w rozmowie z Tomaszem Moskalem.

Tomasz Moskal: Twój „Wołyń” dopiero co miał swoją oficjalną premierę, a już obrósł legendą i całą masą emocji oraz spekulacji.

 Wojciech Smarzowski: Myśleć o tym filmie zacząłem długo przed wydarzeniami na Majdanie. Początkowo, pisząc scenariusz, myślałem, że zrobię pół filmu. Drugą połowę miał nakręcić reżyser z Ukrainy. Z różnych względów ten pomysł upadł dość szybko, zrezygnowałem też z tego, by film kręcić za naszą wschodnią granicą. Nasz okres zdjęciowy trwa, z krótkimi przerwami cały rok. Nie czulibyśmy się tam bezpiecznie. A poza tym komuna do dziś jest tam widoczna – w sposobie myślenia, ale także architekturze itp.


Mówiłeś kiedyś, planując „Wołyń”, że to na Lubelszczyźnie znaleźć można sporo fajnych zdjęciowo i plenerowo miejsc.

Kiedy było już pewne, że film będę kręcił w Polsce, obejrzałem cztery skanseny. Lubelski był zdecydowanie najlepszy, dlatego to właśnie tam zrobiliśmy naszą bazę. W Lublinie znaleźliśmy obiekty, które występują w scenariuszu, ale też przestrzeń, w której mogły powstać filmowe zagrody wołyńskie. Część wołyńskiej wsi znaleźliśmy także w skansenie w Kolbuszowej. Zdjęcia kręciliśmy także w cerkwi w Sanoku.