"DJ Wika! Jest moc!" - książka o najstarszej didżejce w Polsce

Wirginia Szmyt znana jako DJ Wika to społeczny fenomen. Jest najstarszą didżejką w Polsce, angażuje się w sprawy seniorów, inspiruje i łamie stereotypy, a jej dyskoteki łączą pokolenia. Inteligentna, skromna, z poczuciem humoru przyciąga tłumy i udowadnia, że wiek nie jest żadnym ograniczeniem. Teraz możemy lepiej poznać DJ Wikę – książka „DJ Wika. Jest moc!” ukazała się nakładem Burda Książki 13 stycznia br.

Oswajanie z popularnością jest pewnego rodzaju nauką, jak nie zatracić rozumu, jak nie zgubić samej siebie i nie popaść w euforię. Nie uwierzyć ślepo we własny sukces, bo on przecież nie będzie wieczny. Moja popularność jest przesłaniem dla wszystkich seniorów, inspiracją. To ważne, że mam szansę pokazać, że wiek nie jest przeszkodą w realizowaniu marzeń. /fragment książki/

Porady zdrowotne Konrada Gacy: Choroby związane z otyłością

Fot.Ohmega 1982 (FreeDigitalPhotos.net)

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wpisała otyłość na listę chorób. Zanim to nastąpiło, powszechnie znany był fakt, że nadwaga i otyłość sprzyjają rozwijaniu się innych schorzeń. Poza leczeniem farmakologicznym, zmiana stylu życiu bądź redukcja wagi z czasem powodują łagodzenie dolegliwości, a w wielu przypadkach pozwalają zupełnie je wyeliminować. To dobra wiadomość dla milionów ludzi, dlatego chętnie podpowiem, jak łatwo można zrobić coś dla siebie...

 Otyłość jest chorobą, która pociąga za sobą inne schorzenia związane z funkcjonowaniem układu ruchowego, układu krążenia, oddechowego, czasem także innych. W procesie odchudzania warto więc szczególnie zadbać o dopasowanie działań do stanu zdrowia. Ci z Was, którzy obecnie nie pracują nad spadkiem wagi, także mogą skorzystać z przedstawionych przeze mnie porad dotyczących najpopularniejszych dolegliwości – mam nadzieję, że zmobilizują Was one do podjęcia starań także o redukcję kilogramów.

Anna Maria Jopek wystąpiła w Sydney

Anna Maria Jopek w Sydney. Fot. T.Koprowski

Anna Maria Jopek – polska woklistka, kompozytorka i improwizatorka wystąpiła w ubiegły weekend przed polonijną publicznością w Sydney. Wraz z dwoma  doskonałymi instrumentalistami – Krzysztofem Herdzinem i  Robertem Kubiszynem  dała cztery koncerty  w  Bankstown, Marayong  i  w City.

W sume ponad 700 osób miało możliwość wysluchania na żywo koncertów Anny Marii Jopek, która dla polonijnej publicznosci przygotowała w większości  jazzowe interpretacje starych utworów ludowch niektórych pochodzących aż z  XIX wieku.  Artystka wystąpiła dwa razy w jazzowym klubie Foundry 616 na Ultimo w City prowadzonym przez Polaka,  Petera Rechniewskiego oraz w Polskim Klubie w Bankstown i  w Sali Jana Pawla II w Marayong. 

Nowy totalitaryzm

Przed nowymi rodzajami totalitaryzmu ostrzegają politolodzy i socjolodzy. Demokracja bowiem wcale nie jest nam dana raz na zawsze. Problem ten podejmowała w swoich pracach, zmarła niedawno, socjolog kultury, prof. Anna Pawełczyńska (1922-2014), uczennica prof. Stanisława Ossowskiego.

Już dziś można przyjąć, że „najsilniejsi zdobyli decydującą przewagę. Posiadają broń niosącą zagładę tym, którzy tą bronią nie dysponują. Nieliczna zbiorowość zwycięzców zapoczątkuje odmianę czy mutację ludzkiego gatunku. Oznaczałoby to, że dana człowiekowi wolność wyboru zostanie wykorzystana w innym niż dotąd celu. Postęp techniczny jest w swojej istocie neutralny moralnie. Służyć może zarówno dobru, jak i złu. W czasach moralnego zamętu obejmującego cały świat jest wykorzystywany jako samosterujące narzędzie bezprawia. Otwiera to drogę totalitarnej przemocy”.

Można widzieć problemy współczesności jeszcze inaczej.

PolArt 2015: Piknik teatralny

Na przełomie grudnia i stycznia  w Melbourne odbył się kolejny festiwal PolArt. W ciągu ośmiu festiwalowych dni tak wiele się wydarzyło, że przydała by się beczka atramentu aby to wszystko spisać. Niestety nie było mi dane uczestniczyć w większości zaplanowanych imprez, gdyż sam będąc małym trybikiem w tej skomplikowanej machinie, większość czasu spędziłem w tajemniczych podziemiach imponującego kompleksu Art Centre. Komitet Organizacyjny powierzył mi rolę opiekuna festiwalu teatralnego i był to bodajże najgorętszy czas w moim życiu. Nigdy bym nie przypuszczał, że w ciągu ośmiu dni może tak dużo się wydarzyć.  

Każdy mój dzień w majestatycznym Fairfax Studio rozpoczynał się o godzinie 7:30 i rzadko kończył się przed północą. Nie żałuję jednak ani minuty. Dla mnie festiwalowe dni to przede wszystkim okres pełen emocji i wzruszeń. Były sytuacje zabawne, czasami dramatyczne a nieczęsto również pełne łez.