Spotkanie Putina z Trumpem: Triumf iluzji nad rzeczywistością

O sytuacji geopolitycznej tuż przed historycznym spotkaniem prezydentow USA i Rosji Donaldem Trumpem i Władimirem Putinem na Alasce w sprawie zakończenia wojny na Ukrainie pisze Paul Craig Roberts.

Paul Craig Roberts jest amerykańskim ekonomistą i pisarzem. Wcześniej piastował urząd podgabinetowy w rządzie federalnym Stanów Zjednoczonych oraz wykładał na kilku amerykańskich uniwersytetach. Jest propagatorem ekonomii podaży i przeciwnikiem niedawnej polityki zagranicznej USA.

Paul Craig Roberts jest jednym z najbardziej szanowanych felietonistów w alternatywnych mediach. Jego artykuły można znaleźć na wielu wiodących alternatywnych portalach informacyjnych, w tym na Lew Rockwell, Infowars, Counterpunch, InformationClearingHouse i niezliczonych innych. Roberts zdobywa ogromne uznanie w dziale wiarygodności, będąc byłym szefem polityki w Departamencie Skarbu za prezydentury Reagana i redaktorem naczelnym Wall Street Journal.

Kilka dni temu Trump powiedział, że nie ma sensu spotykać się z Putinem, ale nagle nakazał swoim doradcom zorganizowanie spotkania z Putinem w ciągu tygodnia. Wyjaśnienie, jakie otrzymaliśmy, jest takie: Putin powiedział, że negocjator Trumpa - Witcoff przedstawił akceptowalną propozycję. Negocjator Putina Cyryl Dmitriew powiedział, że jest to „historyczne spotkanie, na którym dialog“ wygra. Jeden z marzycieli oświadczył, że Putin i Trump „mogą zmienić porządek świata“.

Te przedwczesne deklaracje porozumienia i sukcesu doprowadziły do powstania dalszych teorii romantycznych. Jeden z rosyjskich komentatorów stwierdził, że Alaska została wybrana na historyczne spotkanie, ponieważ „tak wyraźnie ucieleśnia ducha sąsiedztwa i wzajemnie korzystnej współpracy, który został utracony podczas zimnej wojny“. Rosyjscy atlantyści i działacze integracyjni, których serca i interesy są na Zachodzie, mają nadzieję, że ich deklaracje błogości, nawet jeśli wiążą się z kapitulacją Rosji, zwyciężą nad rosyjskim nacjonalizmem.

Na przykład negocjatorem Putina jest Cyryl Dmitriew, nominalnie Rosjanin, ale w rzeczywistości absolwent Uniwersytetu Stanforda i Harvard Business School – biletu do amerykańskiego establishmentu, który rozpoczął karierę w Goldman Sachs, instytucji członkowskiej establishmentu. Jest młodym światowym liderem Światowego Forum Ekonomicznego. Długą listę nagród i funkcji w rosyjskich firmach udostępnia WEF. Obecnie jest szefem Rosyjskiego Funduszu Inwestycji Bezpośrednich i Specjalnym Wysłannikiem Putina ds. Międzynarodowej Współpracy Gospodarczej i Inwestycyjnej. Czy Putin mógł wybrać bardziej skonfliktowaną osobę do negocjacji z Waszyngtonem?

Jaka jest rzeczywistość pomiędzy tymi a innymi bardzo pełnymi nadziei stwierdzeniami? Czy odpowiada wyrażonym oczekiwaniom?

Nie. O ile wiem, Trump zmierza w kierunku „historycznego spotkania“ ze swoim rosyjskim odpowiednikiem i nadal nie ma pojęcia, jakie jest stanowisko Putina. Trump ostatnio mówił o porozumieniu pokojowym opartym na „wymianie terytoriów“, które według europejskich zwolenników Zełenskiego musi być „wzajemne“. Zełenski stoi na stanowisku, że wszystkie terytoria muszą zostać zwrócone Ukrainie. Putin stoi na stanowisku, że wszystkie terytoria, które są obecnie częścią Federacji Rosyjskiej, muszą zostać uznane przez Ukrainę i Zachód za rosyjskie. W przeciwnym razie Rosja będzie musiała zaprzeczyć swojemu zwycięstwu militarnemu w wojnie sprowokowanej przez Waszyngton.

Jednak głównym problemem podejścia Trumpa jest to, że rozważa on spotkanie w bardzo ograniczonym kontekście zakończenia konfliktu zbrojnego poprzez wymianę terytorium, podczas gdy Putin chce porozumienia o wzajemnym bezpieczeństwie z Waszyngtonem i NATO, które usunie NATO z granic Rosji. Wojna, którą Putin chce zakończyć, to zachodnia wrogość wobec Moskwy. Rosja sama zajmie się wojną na Ukrainie.

Cel Putina jest wysoce pożądany, gdyż nasilające się prowokacje wobec Moskwy ostatecznie doprowadzą do wojny nuklearnej. Ale jak realistyczny jest cel Putina? Powiedziałbym, że to nierealne.

Po pierwsze, na przeszkodzie stoi doktryna Wolfowitza. Doktryna Wolfowitza głosi, że głównym celem amerykańskiej polityki zagranicznej jest zapobieganie powstawaniu jakiejkolwiek potęgi, która mogłaby ograniczyć amerykański unilateralizm. Neokonserwatyści, którzy stworzyli tę doktrynę, nadal mają ogromny wpływ w amerykańskich kręgach politycznych. Żaden prezydent ani sekretarz stanu USA nie odrzucił tej doktryny. Sam Trump niedawno stwierdził: „Rządzę Ameryką i światem.“ To stwierdzenie hegemoniczne.

Rzeczywiście, obecny konflikt zbrojny na Ukrainie jest wynikiem hegemonicznej polityki zagranicznej Waszyngtonu. Waszyngton zorganizował „rewolucję na Majdanie“, aby obalić przyjazny Rosji demokratyczny rząd i zainstalować marionetkowy rząd wrogi Rosji. Następnie marionetkowy rząd zaatakował mieszkańców rosyjskich terytoriów na Ukrainie, zmuszając Rosję do interwencji po tym, jak Zachód oszukał Putina porozumieniem mińskim i odrzucił wniosek Kremla o zawarcie umowy o wzajemnym bezpieczeństwie w grudniu 2021 r. i lutym 2022 r. W tym momencie Putin został zmuszony do interwencji, aby zapobiec masakrze Rosjan w niepodległych republikach Donbasu przez dużą armię ukraińską wyszkoloną i wyposażoną przez Waszyngton. Gdyby Putin wykazał się dalekowzrocznością i przyjął prośbę republik Donbasu z 2014 r. o zjednoczenie się z Rosją, podobnie jak na Krymie, wojnie można by zapobiec. Jednak Putin, opierając się na złych radach, pomylił obronę narodu rosyjskiego z prowokacją Zachodu. W 2014 roku integratorzy Atlantydy, których interesy leżą na Zachodzie, a nie w Rosji, nadal chcieli, aby Kreml wpełzł na brzuch z powrotem do zachodniej akceptacji, będąc dobrym poddanym hegemonii Waszyngtonu.

Cały sens konfliktu na Ukrainie, który zorganizował Waszyngton, polegał na destabilizacji Rosji. Czy Waszyngton porzucił ten cel polityczny?

Po drugie, istnieją interesy amerykańskiego kompleksu wojskowo-bezpieczeństwa. Siła i zyski kompleksu wojskowo-bezpieczeństwa zależą od posiadania wrogów. Upadek Związku Radzieckiego doprowadził do powstania „zagrożenia muzułmańskiego“, które służy utrzymaniu zdobyczy i potęgi kompleksu wojskowo-bezpieczeństwa poprzez wojny Waszyngtonu w XXI wieku, które do tej pory zniszczyły pięć krajów muzułmańskich, za pomocą pieniędzy, broni i wsparcia dyplomatycznego wspierającego ludobójstwo Palestyny przez Izrael, a Waszyngton jednoczy się teraz z Izraelem, aby zniszczyć Iran. Kilka dni temu prezydent Trump przechwalał się, że wynegocjował z UE porozumienie w sprawie zakupu amerykańskiej broni o wartości setek miliardów dolarów, która ma zostać wysłana na Ukrainę. Co się stanie z tym porozumieniem, jeśli na Ukrainie zapanuje pokój? Jak kompleks militarno-bezpieczeństwa postrzega stratę rosyjskiego wroga? Czy Trump obiecał im wojnę z Iranem i/lub wojnę z Chinami jako rekompensatę?

Po trzecie, jeśli Trump opowiada się za pokojem z Rosją, dlaczego właśnie ponownie zainstalował w Europie amerykańskie rakiety nuklearne średniego zasięgu, które prezydent Reagan usunął, a ponadto rozmieścił dwa okręty podwodne z rakietami nuklearnymi bliżej Rosji?

Co ważniejsze, dlaczego Waszyngton nagle zadał potężny cios Rosji, Chinom i Iranowi na Kaukazie Południowym, przejmując na 99 lat korytarz Zangezur, biegnący wzdłuż północnych granic Iranu z Armenią i Azerbejdżanem? To posunięcie reżimu Trumpa jest ciosem dla serca chińskiego Nowego Jedwabnego Szlaku, BRICS i rosyjskich wpływów w byłych prowincjach sowieckich i kończy okrążenie Iranu przez Waszyngton. Waszyngton otwiera więcej punktów konfrontacji militarnej z Rosją i jej sojusznikami w miarę wycofywania się Rosji, zachęcając do dalszych prowokacji

Ten odważny atak Waszyngtonu na Rosję, Iran i Chiny powinien rozbić złudzenie Rosji, że możliwe jest osiągnięcie porozumienia o wzajemnym bezpieczeństwie z Waszyngtonem. Waszyngton podjął decydujący krok przeciwko trzem mocarstwom, co świadczy o jego poważnym zamiarze utrzymania hegemonii.

Rosyjscy komentatorzy bagatelizują utratę korytarza, starając się trzymać rzeczywistość z dala od nadziei, że Rosja stanie się częścią Zachodu.

Zanim Putin uda się na Alaskę, powinien zapytać Dmitrijewa, w jaki sposób przejęcie korytarza Zangezur przez Waszyngton łączy się z „akceptowalną propozycją USA“ dotyczącą Ukrainy.

A ktoś, jeśli taki istnieje, powinien zapytać Putina, Xi Jinpinga i Irańczyków, dlaczego znowu zasnęli.

Czy Putin również będzie spał na Alasce, uśpiony iluzorycznymi marzeniami ludzi takich jak Dmitriew?

W swoich dwóch arcydziełach historii, I wojnie światowej i początkach II wojny światowej, A. J. P. Taylor ukazuje triumf iluzji nad rzeczywistością, gdy rządy znajdują się w konflikcie. Teraz obserwujemy to samo w naszych czasach.

Putin’s Meeting with Trump: The Triumph of Delusion Over Reality wyszedł 11.8.2025 na paulcraigroberts.org.

Neon24