polish internet magazine in australia

Sponsors

NEWS: POLSKA: Prawie 15 mld zł ma kosztować Orlen ustawa przygotowana przez posłów KO i Polski 2050. Chodzi o sfinansowanie zamrożenia cen prądu, gazu i ciepła. Giełda zareagowała natychmiast. Akcje Orlenu spadły o 7,3 proc. Wartość rynkowa koncernu z 75,1 mld zł we wtorek, w środę wynosi już tylko 69,6 mld zł, czyli w kilka godzin od początku sesji giełdowej spadła o 5,5 mld zł. Nadal jest to najdroższa polska spółka giełdowa. W ciągu trzech kwartałów br. Orlen zarobił na czysto 17 mld zł. * * * AUSTRALIA: Prawie milion Australijczyków ma prawo ubiegać się o zwrot milionów dolarów nieodebranych świadczeń Medicare przed Świętami Bożego Narodzenia. Rząd federalny ogłosił, że 234 miliony dolarów z nieodebranych środków zostanie zwrócone osobom, których dane osobowe nie zostały zaktualizowane w serwisie myGov. Najwięcej niewypłaconych środków pieniężnych do odzyskania mają mieszkańcy Nowej Południowej Walii, a na dzień 31 października 284 000 obywateli posiadało 72,6 mln dolarów nieodebranych świadczeń. * * * SWIAT: W Dubaju rozpoczął się Światowy szczyt klimatyczny, w którym biorą udział przywódcy z ponad 140 krajów. Jako przewodniczący 28-j Konferencji stron Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (COP-28) i jeden z największych producentów ropy naftowej na świecie, Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) mają nadzieję przekonać społeczność międzynarodową, że niskoemisyjna przyszłość jest możliwa bez odchodzenia od paliw kopalnych. W ciągu pierwszych dwóch dni – głowy państw i rządów złożą oświadczenia narodowe, w których będą starali się przekazać stanowisko swoich krajów w kwestiach ochrony środowiska, bezpieczeństwa żywnościowego, zielonej energii, ochrony przed klęskami żywiołowymi oraz wsparcia finansowego dla krajów najsłabiej rozwiniętych.
POLONIA INFO: Polish Christmas Festival - Klub Polski w Bankstown, 10.12, godz. 13:00 - 18:00

czwartek, 14 stycznia 2021

Zmierzch Imperium. Odcinek kolejny

6 stycznia 2021 na Capitolu. Fot. Twitter
Nie samo „zdobycie” Kapitolu, ale to jak jest ono w Ameryce komentowane – świadczą o tym, że oglądamy właśnie następny symptom upadku światowego hegemona, jakim dotychczas były Stany Zjednoczone.

Tak naprawdę nie wiemy przecież czy faktycznie doszło do spontanicznej akcji zwolenników Trumpa, czy może ktoś to w jakiś sposób zaplanował i ze szczegółami przygotował. Istnieje co najmniej kilka wątpliwości co do istoty wydarzeń. Czy spolegliwość policji była wyłącznie efektem niechęci do brutalnego rozprawienia się z demonstrującymi? A może w resorcie siłowym trudno o lojalność wobec nadchodzącej administracji Bidena?

Groźny symbol

Sam szturm na Kapitol nie wywołał zresztą jakiegoś bezpośredniego trwałego efektu. Budynek został szybko odzyskany, a prezydentura Joe Bidena formalnie zatwierdzona.

Co więcej, nawet z niektórych Republikanów zeszło powietrze, gdy dotarło do nich, że sami aktywiści GOP nie bardzo wierzą już w praworządność państwa. Interwencja zakończyła się więc „sukcesem”, choć okupionym ofiarami śmiertelnymi. Łatwo sobie wyobrazić co byśmy na ten temat usłyszeli, gdyby stało się to np. w Rosji.

Ale i to sobie trudno wyobrazić. Ludzie włamujący się do Dumy i okupujący biura państwowych notabli? To chyba w każdym poważnym kraju jest nie do pomyślenia. Rangę tego wydarzenia nadaje właśnie to, że miało ono miejsce w strategicznym dla systemu politycznego budynku. To scena jak z Pałacu Zimowego albo z Bastylii. Właściwie tak wyglądają udane rebelie, że tłum zajmuje najważniejszą lub jedną z ważniejszych dla ustroju budowli. I z tego względu te sceny będą nam towarzyszyć jeszcze długo.

Mylenie skutku z przyczyną

Reakcja amerykańskiego establishmentu i wtórujących mu m.in. w Polsce klakierów, jest jednak czymś w rodzaju coming-outu. Oto publicyści i komentatorzy dają dowód na to, że nie rozumieją zupełnie tego, co się właśnie dzieje w Ameryce. Atakowany jest Trump i jego osobiste cechy, tak jakby był on przyczyną, a nie skutkiem całego zajścia. Nadmierna personalizacja zjawiska zawsze świadczy o tym, że badacz nie jest w stanie go zrozumieć.


 A rozłam w amerykańskim społeczeństwie nie jest efektem indywidualnych zachcianek odchodzącego prezydenta USA, a coraz bardziej bolesnego problemu „za krótkiej kołdry”, z którym zmaga się Waszyngton i który to problem będzie tylko narastać.

Masowe przenoszenie przemysłu do Chin przynosiło Ameryce ogromne zyski, które można było redystrybuować w kraju, dzięki czemu skutki tej polityki nie były odczuwalne. Ale co teraz, gdy Chińczycy nie potrzebują już amerykańskiej koncesji na wysokoprzetworzoną produkcję?

Amerykański kapitał popada w ruinę, a tracąca na tym w pierwszej kolejności biała klasa robotnicza domaga się jego powrotu do macierzy, wierząc że wystarczy na nowo produkować w USA i „będzie jak dawniej”. Demokraci z kolei nie mają odwagi powiedzieć ludziom, że sprawa jest przegrana, bo produkować owszem można, ale kto ten produkt kupi?

To oczywiście malutki wycinek rzeczywistości, ale wyraźnie widać, że amerykańska scena polityczna w swojej tradycyjnej konstrukcji, nie jest już w stanie dać przekonującej odpowiedzi, jaką dawała przez niemal całą swoją historię. Podział Demokraci-Republikanie świetnie się sprawdza, gdy można rozgrywać emocje elektoratu podług utartych schematów, ale przestaje ludziom wystarczać w momencie tąpnięcia pozycji USA na świecie, w czymś co czasami nazywamy „międzynarodowym podziałem dóbr”.


Ani się nie uspokoi, ani nie będzie już lepiej

Buntujący się przeciwko Donaldowi Trumpowi politycy Partii Republikańskiej zdecydowanie przeceniają własną sprawczość. To nie jest problem, który można sztucznie w społeczeństwie wywołać, a potem z radością ogłosić jego wygaszenie i nakazać wyborcom powrót do domu. No właśnie – „powrót do domu”. Ostatecznie zrobił to urzędujący prezydent, ale czy nie nadwątlił w ten sposób własnego autorytetu u demonstrujących?

Z pewnością i taka konstatacja się u nich pojawi. Ryzykowali zdrowie i życie tylko po to, by ich idol w kluczowym momencie się od nich odwrócił? Jeżeli Partia Republikańska i/lub Donald Trump otwarcie się od tych ludzi odetną, to stracą lwią część własnego elektoratu.

I tego by chyba chcieli Demokraci, by móc zaprowadzić nowoczesny „oświecony absolutyzm” w stylu Emmanuela Macrona.

Zostaliby w takim układzie hegemonem amerykańskiej sceny politycznej i dzięki zapewnieniu sobie spokoju wewnątrz kraju, spróbowaliby uratować pozycję „policjanta świata”, która to pozycja zapewniała Stanom Zjednoczonym ogromne dochody z uprawianego na każdym kontynencie łupiectwa.


 Kto jednak będzie teraz na poważnie traktował rytualne wezwania do „poszanowania woli ludu” przy okazji kolejnych „kolorowych rewolucji”, po tym gdy „Majdan” zawitał do samego Waszyngtonu? USA straciły właśnie potężny argument w międzynarodowych przetargach – wizerunek modelowej demokracji.

Rozwiązanie preferowane przez administrację Bidena byłoby zresztą i tak rozwiązaniem na krótką metę. Natura nie znosi próżni, więc prawicowi wyborcy rozczarowani Republikanami mogliby szybko wyłonić z siebie nowych liderów i nowe formacje. Pewnie niezdolne do przejęcia władzy, ale na pewno do trwałego zniszczenia dwupartyjnego systemu politycznego.

Nie należy też ignorować możliwości wybuchu nowej wojny domowej w USA. Skoro tłum jest w stanie zająć parlament, to niby dlaczego nie miałby chwycić za broń? Wszakże ma jej pod dostatkiem...


Tomasz Jankowski

Sputnik Polska 


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy