KUL zainaugurował działalność Studium dla Polonii i Polaków za granicą

Katolicki Uniwersytet Lubelski zainaugurował działalność Studium dla Polonii i Polaków za granicą. Chęć uczestnictwa zgłosiło ponad 300 osób z 11 krajów

Przez najbliższe sześć miesięcy profesorowie KUL, eksperci w poszczególnych dziedzinach poprowadzą kursy jakie przygotował uniwersytet w ramach działalności Studium KUL dla Polonii i Polaków za granicą. - Jesteśmy gotowi do podjęcia wyzwań naukowo- dydaktycznych - zapewnił uczestników studium rektor KUL, ks. prof. Mirosław Kalinowski.

Rektor KUL wyraził, że docenia gotowość Polonii do nauki oraz osobistego rozwoju. - Propozycja, z którą dotarliśmy do Państwa została przyjęta nie tylko z ogromną aprobatą, ale przede wszystkim z spotkała się z dużym zainteresowaniem. Jest nas ponad trzysta osób z 11 krajów - podkreślił ks. prof. Mirosław Kalinowski.

Ronald Lasecki: O żywej więzi z przodkami

 Pour nous, la Patrie, c‘est le sol et les ancêtres, c‘est la terre de nos morts.

(Maurice Barrès)

 Jeszcze kilkadziesiąt lat temu obchody Święta Zmarłych wiązały się na Mazowszu i Podlasiu z bogatą obrzędowością ludową, która była reliktem czasów przedchrześcijańskich. Dziś stopniowo stare zwyczaje wypierane są przez obrzędy kościelne, nabożeństwa i modły odprawiane przez księży na cmentarzach. Wśród nich popularne są na przykład tzw. „wypominki”, będące rodzajem odmawianej na cmentarzach modlitwy połączonej z wywoływaniem imion pochowanych tam zmarłych. Pojawiły się też składane na grobach wieńce i bukiety sztucznych kwiatów.

1. i 2. listopada cmentarze odwiedzane są przez tłumy ludzi, którzy starają się przynajmniej zatrzymać przy miejscach pochówku swych bliskich. Na tonących w kwiatach grobach płoną znicze. Zgodnie z polską tradycją, ich płomienie oświetlają też mogiły zapomniane i opuszczone których nie odwiedza już nikt z krewnych. Można je zobaczyć między innymi na licznych na Mazowszu bezimiennych leśnych i polnych mogiłach żołnierskich. Zaduszki są bowiem również dniem pamięci narodowej, kiedy zapalamy ognie na miejscach straceń, grobach powstańczych, kwaterach żołnierskich, przy tablicach pamiątkowych poświęconych pamięci poległych i pomordowanych podczas różnych wojen, a także na grobach osób zasłużonych dla Polski i na grobach twórców kultury.

Starosłowiańskie święto zbiorów w Adelajdzie

 W sercu miasta, na Victoria Square, adelaidzka Polonia celebrowała Święto Plonów 2022. Do starosłowiańskiej tradycji świętowania zbiorów powrócono w Polsce w XVI wieku, kontynuując tę tradycję do dnia dzisiejszego.

W deszczową niedzielę Polonia uczestniczyła we mszy św koncelebrowanej przez ks Michała Skibę w asyście krakowianek i krakowiaków z zespołu Tatry.

Czy, a jeśli, to jak istniejemy po śmierci?

 Zaduszki to także czas refleksji nad sobą, bo przecież wcześniej, czy później wszyscy umrzemy. Co nas może czekać po śmierci?

Zastanawiając się nad kwestią można skorzystać ze wskazań religijnych, ale też, wobec dostępu do informacji, nie tylko jednego źródła, także zaleceń religii innych systemów (cywilizacji), a także doświadczeń indywidualnych - choćby ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną.

Obraz jaki się kształtuje sugeruje, że religie nieco deformują tę przestrzeń próbując ją wykorzystać do realizacji własnych zamierzeń związanych z kontrolą "owieczek". Warto mieć to na uwadze.

Konrad Rękas: Rishi Sunak - premier kryzysu i premier wojny

 Rishi Sunak zdążył już porozmawiać z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, ale nie znalazł jeszcze czasu dla Mateusza Morawieckiego. Dobrze to oddaje niezmienne priorytety polityki brytyjskiej, jak i obecną pozycję międzynarodową III RP, a dokładniej nasze znalezienie się poza wszelkimi dyplomatycznymi klasyfikacjami. Co gorsza – na własne (?) życzenie.

 

Głupie Jaśki dyplomacji

Zjednoczone Królestwo nieodmiennie, pod kierunkiem trzeciego już premiera, zamierza odgrywać wiodącą rolę w organizowaniu euroatlantyckiej agresji przeciw Rosji i Białorusi. Ukraina w ramach tego planu jest zarówno polem bitwy, jak i pierwszym dostawcą siły żywej do zużycia w konflikcie. Polska natomiast wciąż czeka jako rezerwa drugiego rzutu, gdyby władzom w Kijowie skończyli się poborowi albo chęć do walki i bezdyskusyjnego słuchania Zachodu. Póki co nie ma więc o czym z Warszawą rozmawiać, tym bardziej, że przecież polscy politycy od lutego powtarzają ciągle to samo: że stoją jednoznacznie po stronie kijowskich władz, że domagają się kontynuowania wojny, zaostrzania sankcji wobec Rosji i natychmiastowego odejścia od wszelkich z nią stosunków gospodarczych, w tym kupowania surowców energetycznych. Polski rząd nie widzi przy tym możliwości żadnych rozmów z Rosją ani negocjacji pokojowych na żadnych właściwie warunkach poza rosyjską pełną kapitulacją. Nie tym więc nawet rzecz, że jest to stanowisko skrajnie nierealistyczne i w dodatku niezgodne z obiektywną polską racją stanu. Jeszcze gorzej na pozycję Warszawy wpływa, że ta zajmując tak nieprzejednane stanowisko – praktycznie sama wyeliminowała się z jakichkolwiek targów i rozgrywek dyplomatycznych.