Kto „swołocz” i „świnia”, a kto „mołodziec”?

Stalin podczas podpisania paktu z III Rzeszą
Fot. Wikimedia commons
 

Niedawno prezydent Rosji, wydobył jakoby świeżo odkrytą, choć faktycznie powszechnie dostępną od ponad 50 lat, notatkę i poczynił zdumiewający wywód i ocenę mało znanej postaci ambasadora Lipskiego. Ale są też i inne notatki i relacje przedstawiające działania o wiele bardziej znaczących osób. I tak, Hans von Herwarth, osobisty sekretarz ambasadora Rzeszy w Moskwie, pochodzenia żydowskiego – po babce, napisał książkę o rokowaniach dotyczących paktu Ribbentrop-Mołotow.

Jest tam taki fragment: „rokowania prowadził osobiście Stalin, który nie taił przed Ribbentropem, że od dawna opowiadał się za zbliżeniem radziecko-niemieckim. Po ceremonii podpisania układu Stalin wzniósł toast za Hitlera mówiąc: „Niemcy kochają swojego Führera”. Nazwał też Hitlera „mołodiec”, co w rosyjskiej mowie potocznej znaczy „zuch”.[i]  Prezydent Rosji jest dziś wzburzony tym co kiedyś powiedział Lipski, a jaki jest jego stosunek do tego co powiedział Stalin o Hitlerze? Określenie „zuch”, pasuje do Hitlera?

Te

Polacy w Drużynowym Pucharze Świata w tenisie (ATP CUP) w Australii

Prezentacje  drużyn Polski i Argentyny  przed meczem.
 Fot.  E.McNaughton

W sobotę 4 stycznia w Sydney, przy 47-stopniowym upale,  polska reprezentacja rozpoczęła udział w premierowej edycji Pucharu ATP (Grupa E).  Format zawodów przewiduje dwa single i jedną grę deblową z każdą drużyną w wylosowanej grupie.

W pierwszym inauguracyjnym meczu Kamil Majchrzak uległ Guido Pella (2:6, 6:2, 2:6), a w drugim Hubert Hurkacz pokonał wyżej notowanego Diego Schwartzman (4:6, 6:2, 6:3) doprowadzając do remisu miedzy Polską a Argentyną.

Czekaliśmy z nadzieją na mecz deblistów, decydujący o wyniku całego spotkania, w którym  Łukasz Kubot i Hubert Hurkacz zmierzyli się z Maximo Gonzalezem i Andresem Moltenim. Niestety Polacy przegrali 2:6, 4:6, i całe spotkanie drużynowe Polska – Argentyna zakończyło się wynikiem 1:2.

Polska-Rosja: kto sieje wiatr, zbiera burzę

Nieoczekiwanie dla większości Polaków Władimir Putin dwukrotnie zaatakował Polskę w ostatniej dekadzie grudnia 2019 r. Przypominając nasz udział w rozbiorze Czechosłowacji w 1938 roku, zarzucił Polsce współodpowiedzialność za wybuch II wojny światowej. Natomiast piętnując ambasadora polskiego Józefa Lipskiego w Berlinie za jego notatkę z 20 września 1938 r. – w której tenże zapewnia, że Polska postawi pomnik Hitlerowi, jeśli Niemcy doprowadzą do wysiedlenia Żydów do Afryki – zarzucił nam antysemityzm. Dlaczego do tego doszło, skoro od rozpadu ZSRR aż do 2014 roku relacje polsko–rosyjskie  – mimo naszego wstąpienia do NATO i UE – były dobre? 

Dwa etapy relacji z Rosją po 1989 roku: współpraca i rusofobiczny konflikt

 Polityka historyczna przestawała wówczas  być przedmiotem ostrych sporów, m.in. dlatego że w 1993 roku Borys Jelcyn jako prezydent Federacji Rosyjskiej przeprosił za Katyń  – pod  krzyżem katyńskim na Cmentarzu Powązkowskim. Natomiast 26 listopada 2010 roku Duma Rosyjska potępiła mord katyński, przyjmując uchwałę, uznającą go za zbrodnię reżimu stalinowskiego – głosami 342 deputowanych; przeciwko było tylko 57 członków frakcji komunistycznej, nikt się nie wstrzymał. Podobnie została zarysowana droga do uznania przez stronę rosyjską paktu Ribbentrop-Mołotow za ostateczną przyczynę wybuchu drugiej wojny światowej. Wskazywała bowiem na to wypowiedź Władimira Putina, który w czasie obchodów w Gdańsku 2009 roku 70. rocznicy wybuchu tej wojny określił go jako niemoralny. Uznanie za niemoralny przez Dumę Rosyjską było całkowicie realne. Sprzyjał temu bowiem dialog polityczny polsko-rosyjski i atmosfera współpracy. Najważniejsze zaś było to, iż Polska, oczekując uznania w tym dialogu historycznej prawdy o naszych losach od 17 września 1939 do rozpadu ZSRR,  nie podejmowała wrogich działań wobec Rosji. Oczywiste bowiem było, że głoszeniu prawdy nie mogą towarzyszyć takie działania, nie może przyćmiewać jej również żadna forma rusofobii, a tym bardziej nienawiści.

Ryszard Opara: AMEN - Powrót do Polski, pierwsze interesy

Mój prawdziwy przyjaciel - to ten, który dał mi w prezencie cud życia, obudził oraz wyzwolił we mnie wszystkie możliwe energie giganta. Jak dotąd, prócz matki nie spotkałem w życiu takiego przyjaciela.

AMEN – Autobiografia Naukowa Ryszarda Opary Odc. 44

Powrót do początków powrotu do Polski - pierwsze Interesy - Inna Rzeczywistość.

Oczywiście nasz powrót do Polski nie ograniczał się do przyjemności, zabaw, hulanek i swawoli. Przez cały czas, myślałem o różnych interesach. Przed powrotem do kraju sprzedałem większość naszych aktywów w Australii, przywiozłem więc do Polski sporo gotówki - (kilkanaście mln $) - "na start". Niejednokrotnie z wielu ust słyszałem, że przywiozłem „tych zielonych” znacznie więcej. Stopniowo. I to była prawda - no bo przecież te oczy i te usta nie mogły kłamać.

Amerykanie zabili pogromcę ISIS

Prezydent USA tak po prostu kazał zabić gen. Kasema Sulejmaniego i oficjalnie się do tego przyznał. USA uprawiają terroryzm państwowy i twierdzą, że prowadzą „wojnę z terroryzmem”. Nie ulega wątpliwości, że ten akt terroryzmu państwowego USA dokonały w imieniu i interesie Izraela, dla którego Iran jest głównym wrogiem na Bliskim Wschodzie. Ale jest to także amerykańska zemsta za udział Sulejmaniego w wojnie syryjskiej i irackiej.

Kasem Sulejmani (1957-2020) był twórcą potęgi militarnej Iranu. Stworzył elitarną jednostkę Al-Kuds, działającą w strukturach Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Podczas wojny iracko-irańskiej (1980-1988) dowodził najpierw brygadą, a następnie dywizją. Kierował oblężeniem Basry. Nawiązał wówczas współpracę z szyicką Organizacją Badr, która wznieciła w 1991 r. powstanie szyickie w Iraku. Iran oficjalnie nie poparł tego powstania. Sulejmani szkolił bojowników Hezbollachu i Hamasu.