„Polska level wyżej”: Tajemnice Dusznik-Zdroju

Panorama Dusznik-Zdroju. Fot. Polska Level Wyżej

Kolejne niezwykłe miejsce, którym Polacy na całym świecie mogą się zainspirować w podróżach po Polsce, zostało odkryte! Tym razem projekt „Polska level wyżej” wyruszył na Dolny Śląsk, a dokładniej do Dusznik-Zdroju – miejscowości słynącej z wód o właściwościach uzdrowiskowych.

W czasie pobytu, w tym malowniczym miasteczku można zwiedzić m.in Muzeum Papiernictwa i wziąć udział w pokazie tradycji ręcznego czerpania papieru. Duszniki to również miejsce w Polsce silnie związane z Fryderykiem Chopinem. Wizyta w miasteczku jest świetną okazją do poszerzenia wiedzy o Ziemi Kłodzkiej i zapoznania się z niezwykłą historią regionu.

Premiera "Sobiboru" w Warszawie. Historia, która może się powtórzyć

W Warszawie odbyła się wczoraj światowa premiera długo oczekiwanego filmu "Sobibór" w reżyserii Konstantina Chabieńskiego. Konstanty Chabieński zadebiutował w nim jako reżyser i jednocześnie odtwórca głównej roli, Aleksandra Pieczierskiego, oficera Armii Radzieckiej, który ucieczkę z Sobiboru zaplanował.
 

Chabieński wybrał na światową premierę swego filmu Warszawę, ponieważ jak tłumaczył — To tu w Polsce miały miejsce wydarzenia, którym poświęcony jest ten film. Ale nie jest to też po prostu lokalna polska historia. To historia całej ludzkości. I jeśli z jakichś przyczyn pomyślimy, że taka historia nie może się powtórzyć, czy po prostu o tym zapomnimy, to pamiętajmy, że taka czy podobna historia może zdarzyć się w dowolnym momencie i w dowolnym miejscu planety. Tego jestem pewien.

Prof. A.Wielomski: Nadszedł czas, aby Zachód otworzył się na prawdę

Bp Georges Abou Khazen, wikariusz apostolski dla
 katolików obrządku łacińskiego w Aleppo: "Cała ta broń
 chemiczna to tylko pretekst, by zaatakować Syrię"
Fot. printscreenYT 
Salezjański Wolontariat Misyjny Młodzi Światu

— Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow udzielił wywiadu dyrektorowi generalnemu agencji „Rossiya Segodnya” Dmitrijowi Kisielowowi, w którym ponownie powrócił do ataków rakietowych USA, Wielkiej Brytanii i Francji na Syrię pod pretekstem użycia przez rząd Asada broni chemicznej. Szef rosyjskiego MSZ przytoczył dowody „ustawki” tej akcji, za którą stały wymienione powyżej kraje. I wyraził pewność, że rozumni ludzie zdają sobie sprawę, czyje argumenty są prawdziwe. (Rozmowa red. Leonida Sigana z Radia Sputnik z politologiem prof. Adamem Wielomskim)

 

I oto mam przed sobą tekst oświadczenia biskupa Georgesa Abou Khazena, wikariusza apostolskiego dla katolików obrządku łacińskiego w Aleppo, które złożył w rozmowie z Radiem Watykanu. „Cała ta broń chemiczna to tylko pretekst, by zaatakować Syrię. Nie wierzą nam. Ale to prawda” — powiedział hierarcha. Więc, jakie to daje rokowania dla Syrii? Pokój?

 

— Zacznijmy może od kwestii samej broni chemicznej. Jako obserwator z Polski, który nie ma dostępu do żadnych tajnych danych wywiadowczych polskich, amerykańskich czy rosyjskich, nie jestem w stanie stwierdzić ze stuprocentową pewnością, jak sytuacja wyglądała. Odpowiem tylko, że moim zdaniem, użycie broni chemicznej przez wojska rządowe na tym etapie walk wydaje się zupełnie nieprawdopodobne dlatego, że wojna w Syrii wyraźnie sama z siebie się kończy. Strona rebeliancka, islamistyczna tę wojnę przegrywa i w tym momencie jakiekolwiek użycie broni chemicznej przez armię Assada i wywołanie interwencji międzynarodowej byłoby czymś tak bezsensownym, że trudno w coś takiego uwierzyć. Jeśli nastąpiłoby takie użycie, to mogłoby to się stać z inicjatywy jakiegoś lokalnego dowódcy.

Pierwszy Mistrz – czyli kilka słów o twórczości Jana Kochanowskiego

Jan Kochanowski z Urszulką .Fot. Obraz
 Władysława Łuszczkiewicza (1828 - 1900)

Jan Kochanowski - najwybitniejszy, aż do czasów Mickiewicza i Słowackiego, poeta Polski stał się synonimem renesansu na terenach Rzeczpospolitej. Wg niego życie doczesne na ziemi nie jest tylko przystankiem przed wiecznością i nie należy uprawiać ascezy, a cieszyć się i radować teraźniejszością – z uwzględnieniem przewrotności losu i stoickim przyjęciem ewentualnych nieszczęść, jakie mogą na nas spaść. Ciekawej analizy twórczości Jana z Czarnolasu - autora słynnych fraszek, pieśni i trenów dokonała dla Bumeranga Polskiego Katarzyna Podjaska - nauczycielka języka polskiego z Wrocławia. 

Renesans to epoka, która nastała po czasach zwanych średniowieczem. Ten trwający kilka wieków okres charakteryzował się jednolitością kultury i sztuki – zwaną uniwersalizmem. Oczywiście, na przestrzeni wieków (w końcu średniowiecze to kilkaset lat) wzorce osobowe i kanony zachowań ulegały mniejszym lub większym zmianom – niemniej, jesteśmy w stanie wyodrębnić zjawiska typowe dla całej epoki średniowiecza, np. teocentryzm (stawianie Boga w centrum zainteresowań kultury), hagiografia (żywoty świętych) czy anonimowość tekstów. Tymczasem od ok. końca XIV w. we Włoszech zaczęła powoli kiełkować nowa formacja kulturowa ochrzczona mianem renesansu właśnie i powoli, powoli przez XV, XVI i początek XVII wieku przetoczyła się przez całą ówczesną Europę.

Szaleństwo dekomunizacji

21 marca, został zburzony Pomnik
Matki-Polki zw. Pomnikiem Zwycięstwa
lub Ofiar II Wojny Światowej stojący
 w parku, w centrum Sejn (woj. podlaskie).
Fot. Polimerek (Wikimedia commons) 

7 kwietnia 2018 roku miało miejsce spotkanie pracowników gdańskiego Oddziału IPN z mieszkańcami gminy Czarne w województwie pomorskim, którzy sprzeciwili się budowie pomnika „żołnierzy wyklętych”. Piotr Szubarczyk z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Gdańsku nie był w stanie zaakceptować, że mieszkańcy Czarnego podnosili kwestię zbrodni na ludności cywilnej dokonanych przez formację Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

W czasie spotkania Szubarczyk uniemożliwiał wypowiedzi mieszkańcom Czarnego, zachowywał się wulgarnie, m.in. krzycząc do Benedykta Lipskiego, emerytowanego nauczyciela historii – „Co pan za głupoty opowiada!”, „Pan łże! Łże jak pies!” oraz „Panie, przeczytaj pan ten rozkaz do cholery!”. Wykpiwał osoby zabierające głos, przerywał ich wypowiedzi śpiewaniem piosenek radzieckich oraz stwierdził, że Żydzi nie byli dla Polaków „bratnią krwią”, bo stanowili 50 proc. kadry UB (w rzeczywistości znacznie mniej).