Zabawa w płeć i płcią czyli o normalności i inności

Ekspresja osobowości na Harajuku, Tokio. Fot. K.Bajkowski

Normalność i inność to pojęcia, które pozornie się wykluczają. Czy jednak na pewno? Skąd możemy wiedzieć, co jest normalne? Współczesny świat zdaje się coraz głośnieć krzyczeć: normalność jest nudna!

Normalna inność, inna normalność

Pojęcie normalności oraz inności są nie tylko krzywdzące, lecz także bardzo subiektywne. Co innego uznawane jest za normalne w Chinach, a co innego w Polsce. Współcześnie, coraz częściej możemy dostrzec bunt wobec normalności. Ludzie nie chcą już wyglądać lub zachowywać się normalnie, zwyczajnie lub jak wszyscy dokoła. Chcą być niczym kolorowe ptaki: oryginalni i wyjątkowi. Może właśnie to jest normalne?

Iwona Pruszyńska: Wolność słowa czy ochrona uczuć religijnych?

Rys. L.Clerc (screenshot from Instagram) 

W obliczu dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce w Paryżu w ostatnim tygodniu, rozpoczętych krwawym atakiem do jakiego doszło w redakcji magazynu „Charlie Hebdo”, społeczeństwa demokratyczne stają przed fundamentalnym pytaniem: czy wolność słowa należy uznać za podrzędną wobec  prawa do ochrony uczuć religinych?

Przedmiotem wolności słowa jest prawo do swobodnego wyrażania myśli. Wolność myśli definiujemy jako wolność wewnętrzną człowieka (libertas interna)[1]. To wolność posiadania poglądów na najrozmaitsze przejawy życia biologicznego i społecznego. Myśli nieuzewnętrznione podlegają bezwzględnej ochronie (cogitationis poenam nemo patitur) [2]. W tej sferze nie wolno stosować żadnego przymusu. Stosowanie go byłoby zresztą bezcelowe, bo myśl jest poza zasięgiem skutecznego oddziaływania zewnętrznego. Jest też niedostępna dla poznania wbrew woli tego, kto ją generuje.

"Pożyteczni idioci" vs. "pożyteczni mędrcy"

Prof. Roman Kuźniar. Fot. Silar/Wikipedia (cc)

Prof.  Roman Kuźniar, doradca prezydenta RP ds. międzynarodowych, usytuował prof. Grzegorza Kołodkę, ekonomistę o światowej renomie, b. wicepremiera i b. ministra finansów w kilku rządach RP, „w całkiem szerokim w Europie froncie osobistości, które twierdzą, że Rosji nie należy irytować, ani tym bardziej karać za politykę ostatnich kilkunastu miesięcy. Znajdujemy w tym froncie – stwierdza prezydencki doradca - różne środowiska, od „pożytecznych idiotów" Kremla, przez ignorantów, ludzi zalęknionych, aż po wielki biznes, który chciałby robić dobre interesy z każdym i bez względu na okoliczności”.

Prof. Kołodko w odpowiedzi: „Cóż, widocznie Roman Kuźniar zalicza sam siebie do wąskiego grona tych, którzy uważają, że Rosję należy irytować. To zapewne są ci „pożyteczni mędrcy”…

Po zamachach we Francji. Tanya Valko mówi o terroryźmie

Tanya Valko w Sydney. Fot.K.Bajkowski

We Francji w wielu miastach odbywają się wielotysięczne manifestacje solidarności z ofiarami ostatnich zamachów terrorystycznych. Nadal nie wiadomo kto jest ich sponsorem choć zamachowcy przed zabiciem ich przez policję przyznawali się do powiązań z Al-Kaidą i ISIS.
-Zabijanie islamskich terrorystów  nie jest rozwiazaniem – twierdzi pisarka i arabistka Tanya Valko. - Oni stają się w oczach świata Islamu męczennikami.  Potrzebna jest edukacja.
 Dziś w BP druga cześć nagrania ze spotkania z Tanyą Valko w Sydney.

Po środowym ataku na redakcję satyrycznego pisma  "Charlie Hebdo" w Paryżu, w ktorym zginęlo 12 osób, w całym kraju i poza Francją odbyły się manifestacje solidarności, których uczestnicy występowali pod hasłem "Jestem Charlie".

Na marginesie "Idy" - czytanie emocji

Kadr z filmu "Ida" Pawła Pawlikowskiego

Obsypana ponad trzydziestoma międzynarodowymi nagrodami „Ida” budzi w Polsce coraz większe zainteresowanie. Zainteresowanie i kontrowersje. Spór na linii „Holocaust bez Niemców” vs „stereotypy antysemickie”, „Żydokomuna” można w tym miejscu pominąć. Bo jak mówi reżyser, to nie stosunki polsko – żydowskie, ale …  ich wzajemna relacja to serce filmu. Relacje Wandy i Idy.

 Istotny dla percepcji filmu jest z pewnością spór dotyczący jego warstwy psychologicznej. Sprowadzający się do kwestii wiarygodność vs niewiarygodność głównych postaci. Wandy i Idy. Żadnych wątpliwości nie ma, na przykład, krytyczka filmowa Bożena Janicka. Jej zdaniem (* zob. rozmowę  radiową poniżej) to wiarygodność psychologiczna i uniwersalność obu bohaterek sprawia, że najlepsza publiczność kin światowych zobaczyła w „Idzie” film dla siebie.