Getto - 70. rocznica Powstania

War­szawa, Pol­ska, świat oddali hołd Boha­te­rom Getta.
Odda­li­śmy cześć naszym ziom­kom, któ­rzy, tak jak my, tutaj się uro­dzili, wycho­wali, współ­two­rzyli pol­skie pań­stwo, kul­turę, naukę, sztukę. Pol­skę, jaką zawsze była: wie­lo­na­ro­do­wo­ściową, zróż­ni­co­waną kul­tu­ral­nie, reli­gij­nie, nawet językowo.
 To nie tylko Polacy, też zresztą znacz­nie bar­dziej zróż­ni­co­wani niż można to wyczy­tać w popu­lar­nych pod­ręcz­ni­kach histo­rii, ukształ­to­wali to, czym jest dzi­siej­sza Pol­ska, ukształ­to­wali nas, dzi­siej­szych Pola­ków, nawet tych naj­po­dlej­szych, weszpo­la­ków. To ludzie ina­czej ubrani, ina­czej się modlący, ina­czej mówiący też. I to bardzo.
Ale cześć z nas, synów Rze­czy­po­spo­li­tej, pew­nego dnia Niemcy zebrali w czę­ści War­szawy, oto­czyli wyso­kim murem, jak 20 lat póź­niej Sowieci miesz­kań­ców wschod­niego Berlina.
I urzą­dzili getto, po to by tych wszyst­kich naszych braci wymor­do­wać… 19 kwiet­nia 1943 r. pol­scy Żydzi powstali. Nie mieli szans. Prze­grali, zostali wybici, ci, któ­rzy prze­trwali, zostali wymor­do­wani w obo­zach zagłady.
Mamy obo­wią­zek pamiętać.
Nasza chrze­ści­jań­ska, wywo­dząca się z juda­izmu reli­gia nakłada na nas też obo­wią­zek rachunku sumienia.

Rewolucja w strukturach Kościoła

Cza­sami oczy­wi­ste zda­nie, jeśli wypo­wie­dziane przez wła­ściwa osobę we wła­ści­wym momen­cie, ma moc zmie­nia­nia rze­czy­wi­sto­ści. Takim zda­niem mogą być słowa, wypo­wie­dziane przez papieża Fran­ciszka I w bazy­lice św. Pawła za Murami w Rzymie:
Nie­kon­se­kwen­cja czę­ści paste­rzy i wier­nych, nie­zgod­ność pomię­dzy tym, co mówią, a co robią, mię­dzy sło­wami a sty­lem życia pod­waża wia­ry­god­ność Kościoła.

„Dobrze to wszy­scy zapa­mię­tajmy: nie można gło­sić Ewan­ge­lii Jezusa bez kon­kret­nego świa­dec­twa życia. Ten, kto nas słu­cha i na nas patrzy, powi­nien móc odczy­tać w naszych dzia­ła­niach to, co sły­szy z naszych ust, i skła­dać dzięki Bogu!” – dodał papież Franciszek.
„W wiel­kim pla­nie Bożym każdy szcze­gół jest ważny, nawet moje czy twoje nie­po­zorne i pokorne świa­dec­two, także to ukryte, kogoś, kto w pro­sto­cie żyje swoją wiarą w codzien­no­ści rela­cji rodzin­nych, pracy, przy­jaźni” bo ist­nieją także ‘święci dnia powsze­dniego’, ‘święci ukryci’ czy, jak kto woli, ‘pewien rodzaj klasy śred­niej świę­to­ści’, do któ­rej wszy­scy mogą należeć”.
Czy te słowa będą miały moc ozdro­wień­czą dla Kościoła, dla Kościoła w Pol­sce zwłasz­cza, czas pokaże. Ale papież Fran­ci­szek swo­jego pon­ty­fi­katu nie ogra­ni­cza do słów. „Rewo­lu­cją” nazy­wają waty­ka­ni­ści decy­zję, jaką pod­jął w sobotę. Oto bowiem papież Fran­ci­szek powo­łał 8-osobowe ciało dorad­cze, które ma wspie­rać papieża w zarzą­dzie Kościoła. Speł­nił w ten spo­sób sobo­rowy – cho­dzi oczy­wi­ście o Sobór Waty­kań­ski II – postu­lat więk­szej kole­gial­no­ści w decy­zjach. Nie­któ­rzy nazy­wają wręcz 8 kapła­nów – po jed­nym z każ­dego kon­ty­nentu – „wice­pa­pie­żami”. Z pew­no­ścią jest to okre­śle­nie na wyrost, ale od soboty część wła­dzy abso­lut­nej następcy Pio­tro­wego została sce­do­wana na organ kolektywny.

Wesoły wieżowiec Partii Dobrego Humoru stanął w Sydney

Wieżowiec Partii Dobrego Humoru w Sydney. Fot.K.Bajkowski

Właśnie stanął w Sydney najbardziej zwariowany wieżowiec na świecie - wesoły wieżowiec Partii Dobrego Humoru (Good Humor Party). Bumerang Polski postawił go wspólnie z tą najzabawniejszą organizacją świata, a teraz zaprasza do zabawy czytelników naszego portalu, którzy wysoko cenią uśmiech i dobry Humor.

Postawmy kolejne wieżowce w Australii, Nowej Zelandii i innych miejscach świata. Ty też możesz postawić w swoim mieście wesoły wieżowiec, możesz też zabrać go na wycieczkę czy wyjazd wakacyjny. Pstryknij kilka zdjęć (wieżowiec + jakiś ciekawy obiekt w tle) i wyślij e-mailem do nas: [email protected] lub do  twórcy PDH, znanego rysownika i satyryka Szczepana Sadurskiego: [email protected]. Każda osoba która to zrobi, otrzyma legitymację Partii Dobrego Humoru. Uwaga, nie może to być fotomontaż!
Model papierowego wieżowca jest do ściągnięcia ze strony: www.sadurski.com/Banery/pdh/szablon.jpg

O kolejnych "wieżowcach" będziemy informować, będzie też o nich pisać internetowy serwis partii.

Radosław Sikorski przybywa do Australii

Radoslaw Sikorski, szef polskiego MSZ.
Fot.A.Barabasz (cc)

Jak dowiaduje się Bumerang Polski od 1 do 6 maja w Australii i Nowej Zelandii przebywać będzie z oficjalną wizytą minister spraw zagranicznych RP, Radosław Sikorski. Szefowi polskiej dyplomacji towarzyszyć będzie małżonka Anna Applebaum, prominentna dziennikarka Washington Post.
 
Jak wynika z programu  wizyty, oprócz spotkań z politykami australijskimi, udziału w uroczystości z okazji Święta Konstytucji 3 Maja w Sydney, minister Sikorski będzie uczestniczył w  Polsko-Australijskim Forum Gospodarczym w Hotelu InterContinental w Sydney. Forum odbędzie się 6 maja o godz. 10:30.

RSVP (do 26 kwietnia):
  Ambasada RP w Canberze tel. (02) 6272 1000
e-mail: [email protected]

Oto program Forum:

Pogrzeb Żelaznej Damy

Po życiu w ogniu politycznych kontrowersji, odnalazła wreszcie spokój - mówił w kazaniu biskup Londynu Richard Chartres podczas uroczystości pogrzebowych najdłużej urzędującego premiera Wielkiej Brytanii w  XX w. -  Margaret Thatcher , jak to określił Newsweek - największej po Churchillu. 

 W  anglikańskiej katedrze Św.Pawła w nabożeństwie uczestniczyło 2,3 tys. gości, wśród nich królowa Elżbieta II i członkowie rządu a także  byli brytyjscy premierzy. Na pogrzeb do Londynu pojechali polscy politycy - premier Donald Tusk, szef MSZ Radosław Sikorski i Lech Wałęsa. Australię reprezentowal b. premir John Howard.
Trumna z ciałem byłej premier, przykryta była brytyjską flagą, spoczywała na lawecie armatniej. Kondukt żałobny, który przeszedl głównymi ulicami Londynu eskortowali ubrani w galowe mundury żołnierze i marynarze z jednostek uczestniczących w wojnie o Falklandy w 1982 roku. Orkiestra Royal Marines grała marsze żałobne Beethovena, Mendelssohna i Chopina. Byli też kawalerzyści w historycznych mundurach. Przemarszowi konduktu towarzyszyło bicie dzwonów i salwy armatnie, oddawane co minutę w Tower. Na trasie konduktu zebrały się tysiące ludzi. Wielu z nich biło brawo, ale słychać było też okrzyki i buczenie przeciwników "Żelaznej Damy".