Alexander Rahr: Będziecie musieli rozmawiać z Rosją

- Będzie źle, jeżeli nie dojdzie do zmian w stosunku Polski czy krajów bałtyckich wobec Rosji. Sytuacja jest dość absurdalna, bo przecież Polska ma z Rosją znacznie więcej wspólnego niż mogłoby się wydawać. - mówi Alexander Rahr  – niemiecki politolog i historyk, ekspert ds. polityki wschodniej w rozmowie z Mateuszem Piskorskim dla Mysli Polskiej.

Jak Pan myśli, o czym kanclerz Angela Merkel rozmawiała najpierw z prezydentem Władimirem Putinem, a następnie z prezydentem Aleksandrem Łukaszenką w związku z kryzysem na granicy polsko-białoruskiej?

– Są na ten temat różne wersje, pogłoski, ale też pewne wiarygodne informacje. Unia Europejska była zszokowana obrazkami z granicy polsko-białoruskiej. Początkowo nie wiedzieli, co robić. Inicjatywę wzięła w swoje ręce Polska, czego Niemcy nie do końca chciały. Merkel, będąc przywódcą Niemiec, ale i Europy, zareagowała na ten problem w inny sposób. Gdy zaczął się pierwszy kryzys imigracyjny w 2015 roku wypowiedziała słynne słowa, że za jej rządów nie powstanie w Europie żaden nowy mur berliński. Powiedziała to Węgrom, Chorwacji i innym krajom, które wtedy zaczęły wznosić na swoich granicach takie mury, jakie dziś buduje Polska na granicy z Białorusią, by zatrzymać tych nieszczęsnych imigrantów. Teraz zrozumiała, że to jej hasło legło w gruzach.

Pogranicze: Euroregion POMERANIA

Prezydent Euroregionu POMERANIA, Krzysztof
Soska  (fot. L. Wątróbski)

 W Polsce powstało 16  euroregionów - w tym 4 na granicy zachodniej. Jednym z nich jest Euroregion POMERANIA, który zbliża dwa graniczące ze sobą narody i buduje autentyczną solidarność. O Euroregionie POMERANIA Leszek Wątróbski rozmawia  z jego polskim prezydentem  Krzysztofem Soską*.

-Jest Pan prezydentem polskiej części Euroregionu Pomerania…

-…i prezesem Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Pomerania. Euroregion powstał po przemianach roku 1989. Jest to narzędzie integracji dobrze znane w rejonach granicznych.  Euroregion to wydzielona jednostka na obszarze minimum 2 państw, oparta na formie współpracy transgranicznej pomiędzy regionami państw członkowskich Unii Europejskiej. W tworzeniu euroregionu uczestniczą przedstawiciele lokalnych i regionalnych władz samorządowych.  

Co po Merkel?

Angela Merker - najdłuzej sprawujący wladzę
w RFN kanclerz odchodzi.
Fot. Wikimedia commons

Prawie cała generacja Niemców widziała w fotelu kanclerza tylko jedną osobę. 16 lat rządów Angeli Merkel to rekordowo długi okres sprawowania władzy przez jednego polityka w powojennej historii Niemiec. Ta epoka jednak się kończy.

Choć Merkel była tak długo u władzy, prawdopodobnie w Niemczech zapamiętana zostanie przede wszystkim ze swojej polityki otwartych granic w czasie kryzysu migracyjnego w 2015 roku. Od tego czasu jej poparcie znacznie spadło, szczególnie w Niemczech Wschodnich, w których masową imigrację postrzega się jako czynnik dezintegrujący społeczeństwo niemieckie. Do dziś jednak w niektórych, konsekwentnie proimigracyjnych środowiskach liberalnych Niemiec Zachodnich nawet polityka otwartych granic w wydaniu Merkel uznawana jest za rozwiązanie idące niedostatecznie daleko.

Polonia w Niemczech i 30 lat traktatu polsko-niemieckiego

Dzień Polonii w Berlinie

Jeszcze nie tak dawno byliśmy Polsce potrzebni, walczyliśmy o wolną i niepodległą wspomagając podziemne struktury w kraju. Jestem działaczem opozycji antysocjalistycznej, członkiem Solidarności Walczącej, przedstawicielem Centrum Informacji Akademickiej NZS na Zachodzie, Europejskim Koordynatorem Światowego Porozumienia Organizacji Wspierających Solidarność, niepotrzebnym już Polsce działaczem polonijnym, bo teraz to pan ambasador decyduje kto jest polskim patriotą a kto nie. - mówi Aleksander Zając, szef biura Polonii w Berlinie i przewodniczący Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech w rozmowie z Leszkiem Wątróbskim.

 

-Jesteś w Niemczech od końca 1981 roku...

-Razem z innymi działaczami niepodległościowymi założyliśmy wówczas Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler-Aachen e.V. Początki tej grupy sięgają roku 1982, kiedy nawiązano kontakty z Biurem „Solidarności” w Bremen i Arbeitsgruppe „Solidarność” w Berlinie Zachodnim. Nasza działalność koncentrowała się głównie na zbiórce i wysyłce lekarstw. Akcja ta nabierała rozpędu. Zaczęli nam pomagać koledzy i przyjaciele, włączyliśmy się do współpracy z innymi organizacjami prosolidarnościowymi i na początku 1983 roku zarejestrowaliśmy naszą samodzielną grupę.