polish internet magazine in australia

Sponsors

NEWS: POLSKA: W związku z konfliktem na Ukrainie Ministerstwo Obrony Narodowej intensyfikuje przygotowania do planowanych manewrów wojskowych. Pod kierownictwem ministra Władysława Kosiniaka-Kamysza, rząd planuje podwojenie liczebności rezerwistów oraz wzmocnienie Wojsk Obrony Terytorialnej. Do odbycia ćwiczeń wojskowych w tym roku zostanie wezwanych do 200 tys. osób. Powołania mogą się spodziewać m.in. lekarze, kucharze, tłumacze, informatycy. Ćwiczenia potrwają do 3 miesięcy. Za odmowę wstwienia sie grozi kara 3 lat więzienia. Tymczasem z sondażu IBRiS przeprowadzonego na zlecenie „Rzeczpospolitej” wynika, że 74,8 proc. badanych nie chce, aby na Ukrainę zostali wysłani żołnierze polscy oraz z krajów NATO. Za takim rozwiązaniem jest tylko 10,2 proc. pytanych, a 15 proc. nie ma zdania. * * * AUSTRALIA: W Canberze doszło do spotkania australijskiej minister spraw zagranicznych Penny Wong z jej chińskim odpowiednikiem, Wang Yi. To pierwsze od kilku lat spotkanie przedstawicieli wysokiego szczebla Chin i Australii na kontynencie australijskim. Poprzednie miało miejsce w 2017 roku, kiedy to odbyło się spotkanie ówczesnych premierów obu państw: Li Keqianga (Chiny) oraz Malcolma Turnbulla (Australia).W listopadzie ubiegłego roku w Pekinie spotkał się premier Australii Anthony Albanese oraz prezydent Chin Xi Jinping. Wtedy Xi mówił, że kraje znajdują się w „nowym punkcie wyjścia” po latach bilateralnej dyplomatycznej posuchy. * * * SWIAT: Jeśli Ukraina otrzyma myśliwce F-16, nie zmieni to sytuacji na polu bitwy, Rosja zniszczy je tak samo jak inne samoloty i czołgi, powiedział Władimir Putin; Według raportu rosyjskiego Ministerstwa Obrony, ukraińskie wojska straciły w ciągu dnia łącznie do 680 osób we wszystkich kierunkach. * Trwają ostre protesty rolników w Brukseli: setki traktorów na ulicach miasta, obornik i siano wyrzucane są na drogi. Policja użyła gazu łzawiącego i armatek wodnych.
POLONIA INFO: Grzybobranie z Polską Szkołą w Randwick - Daly's Camping Area, Dalys Rd, Belnglo NSW, 7.04, godz. 10:00

środa, 6 marca 2019

Rozmowa z twórcą Muzeum Ikon w Warszawie

Niewielkie ikony malowane przez Michała Boguckiego
Fot. L.Wątróbski 
Od 2011 roku w Warszawie czynne jest niezwykle muzeum o charakterze ekumenicznym  - Muzeum Ikon*, gromadzące głównie ikony współczesne, ale też i stare.  Ma ponadto w swych zbiorach rysunki, starodruki , sprzęt liturgiczny i krzyże różnych tradycji chrześcijańskich. Z pośród zgromadzonych 200 egzemplarzy Biblii w różnych językach,  cennym i jednocześnie najstarszym eksponatem muzeum  jest  biblia krytyczna  Marcina Lutra z 1622 roku. Twórcy muzeum mają ambicje zebrać egzemplarze Biblii we wszystkich językach świata. Jest ich ponad 2000. 

Z Michałem Boguckim - twórcą i dyrektorem  Muzeum Ikon w Warszawie  oraz jego żoną Ładą rozmawia Leszek Wątróbski


-Jak wspomina Pan działania organizacyjne muzeum sprzed lat?                              
 
  -Wszystko zaczęło się przy polskojęzycznej kaplicy prawosławnej św. Grzegorza Peradze w Warszawie przy ul. Wilczej. To małe pomieszczenie, mogące pomieścić maksymalnie 30 osób zaczęło pękać w szwach. Na nasze nabożeństwa przychodziło sporo ponad 100 osób. Poszedłem wiec do Metropolity Sawy i powiedziałem mu, że mogę poszukać większego miejsca, ale potrzebna będzie papier z pieczątką Metropolii. I takie pismo otrzymałem. Metropolita powiedział mi wówczas, że lokal na muzeum ikon na pewno dostaniemy - zwłaszcza, że zostało ono już powołane i że nadal nie ma odpowiedniego pomieszczenia. Tak się zaczęły poszukiwania lokalu na nasze muzeum i przy okazji na kaplicę.  
 

-Co było dalej?                                                                                                                  
 
  -Pomysł znalezienie lokalu na muzeum zgłosiłem znajomym pracującym w „ważnych urzędach”.  Tak trafiłem do burmistrza Ochoty Wojciecha Maurycego Komorowskiego który zaproponował starą osiedlową  kotłownię, na ul. Lelechowskiej. Po wizji lokalnej zdecydowaliśmy się na jej remont, w który szybko włączył się nasz dobry znajomy i przyjaciel - architekt inż. Andrzej Markowski, (dziś autor projektu prawosławnej świątyni Mądrości Bożej przy ul. Puławskiej 568). Zainwestował w to także spore własne pieniądze i przeniósł tam swoją pracownię architektoniczną.
 
-A co stało się z kaplicą?                                                                                                   
 
Z chwilą podłączenia osiedla do centralnej sieci grzewczej kotłownia przestała pełnić swoją funkcję. Do czasu zostały jeszcze jakieś przepompownie czy wymienniki ciepła.     Pomieszczenia dawnej kotłowni zostały wyremontowane i uzdatnione według naszej wspólnej koncepcji. Sama kaplica natomiast została wykonana na podstawie mojego projektu. Ona też wraz z muzeum ikon, wzajemnie się uzupełniały.                                                                 
  Oficjalne otwarcie Muzeum Ikon odbyło się 19 listopada 2011 wieczorem. Jego otwarcia dokonał Prawosławny Metropolita Warszawski i całej Polski abp Sawa. Uroczystość poprzedził molebien „przed rozpoczęciem dobrego dzieła”, któremu przewodniczył ks. mitrat dr Henryk Paprocki, duszpasterz tutejszej parafii prawosławnej.                                                        
 
 -Kiedy i jak Wasze Muzeum zaczęło gromadzić swoje zbiory?
 
 -Jeśli chodzi o eksponaty, nie mieliśmy ich początkowo zbyt wiele. Było zaledwie kilka, może 7, może 8 ikon z XIX i XX wieku oraz księgi i nieużywane szaty liturgiczne, które przekazała Metropolia. Można śmiało powiedzieć, że zaczynaliśmy prawie od zera.     Podszedłem jednak do sprawy naszych zbiorów poważnie. Zacząłem zbierać nowe eksponaty. Pokaźna ich liczba pochodzi dzisiaj z mojej kolekcji. Reszta to dary różnych ludzi: osób zwiedzających, przyjaciół.      
 


 

 Nasze zbiory są bardzo cenne. Muzeum gromadzi głównie ikony współczesne, ale też i stare.  Ma ponadto w swych zbiorach rysunki,, starodruki i sprzęt liturgiczny. Najstarszym naszym eksponatem jest krytyczna biblia Marcina Lutra i jego współpracowników z 1622 roku - przekład z języków oryginalnych na język niemiecki. Pierwsze wydanie tej Biblii, Nowego Testamentu, ukazało się w roku 1522, całe zaś opublikowano 12 lat później. Luter w swym tłumaczeniu posługiwał się językiem dworskim Saksonii Elektorskiej, formą języka wczesno-nowo-wysoko-niemieckiego. Luter wzbogacił tekst o słownictwo używane przez lud. Jego tłumaczenie było więc zrozumiałe dla czytelników bez względu na ich status społeczny.    Muzeum ikon rozwija się nadal. Ludzie, którzy nas odwiedzają wspomagają nas i przynoszą swoje rzeczy, które po ich śmierci pewnie by przepadły. Zaczęliśmy się też zastanawiać się nad jego dalszym ekumenicznym rozwojem. Postanowiliśmy m.in., że chcemy zebrać Biblie we wszystkich językach świata. Zebraliśmy już ponad 200 różnych egzemplarzy. Brakuje nam jeszcze ok. 2000, bo na tyle języków została już ona  przetłumaczona.
 
  Gromadzimy też kolekcję krzyży pochodzących z rożnych tradycji chrześcijańskich. Najstarsze z nich pochodzą z V, VI wieku. Mamy również krzyże współczesne. Są wreszcie w naszych zbiorach ikony, które gromadzi się najtrudniej. Jest ich na rynku bardzo dużo i można je tam kupować mając duże pieniądze. A z tym u nas krucho. Bywa na szczęście tak, że otrzymujemy je w darze, raz lepsze - raz gorsze. Ludzie dają nam, to co mają. Ostatnio starsza pani przyniosła małą ikonkę i powiedziała, że chce nam ją podarować, bo po jej śmierci syn albo ją zgubi, albo sprzeda. Na takich zasadach trafiają do nas różne przedmioty. Mamy też depozyty czasowe lub ikony do konserwacji,(ja się tym zajmuję),  które potem jakiś czas pozostają w Muzeum. Tak więc nasze zbiory, od kilku przedmiotów urosły obecnie do ponad 2 tysięcy eksponatów.    
 
Mamy też otrzymać ikony i dzieła sztuki wschodnio-chrześcijańskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, które obecnie znajdują się w magazynach. Jest to  rzadko eksponowany, cenny zbiór ikon, oraz obiekty sztuki wschodnio-chrześcijańskiej, m.in.  enkolpiony, czyli krzyże noszone na piersi przez dostojników kościelnych, utensylia, szaty liturgiczne.       
                                                                                                                                         Wystawom ikon w naszym Muzeum towarzyszą wykłady, warsztaty ikonograficzne i zajęcia dla najmłodszych. Nie chcemy ograniczać się jedynie do eksponowania kolekcji, przestrzeń muzealna będzie jedynie wprowadzeniem w pewną rzeczywistość. Ikona w Kościele prawosławnym jest teologią w kolorach, przekazującą za pomocą obrazu to, co Ewangelia głosi słowami. W odróżnieniu od Kościoła Katolickiego, w którym malarstwo sakralne ma znaczenie przede wszystkim estetyczne lub spełnia rolę „Biblii pauperum” wyznawcy Prawosławia czczą przedstawienia świętych, stanowiące materialny pomost do rzeczywistości boskiej.  Malarstwo ikonowe narodziło się w późnym antyku w Bizancjum. Wypracowany przed wiekami kanon obejmujący sposoby, w jaki ikonografowie mają przedstawiać święte treści, jest pielęgnowany w Kościele Prawosławnym  do dziś. Temat KANONU to długa rozmowa nie na dzisiaj, można tylko w skrócie powiedzieć, że  ikony przedstawiają wizerunki świętych i sceny biblijne. Najważniejsze dla ikonografów są twarze, które wykonuje się na końcu. Twarz wyobrażona na ikonie to tkwiący w nas obraz Boga., na którego podobieństwo zostaliśmy stworzeni. Moim zdaniem twórcy ikon mylnie postrzegający kanon często ograniczali się do powielania wzorców. Wyznaczonej przed wiekami reguły nie należy jednak traktować jako zespołu przepisów technologicznych, bo za ich pomocą można wszystko namalować: pejzaż i konia w galopie. 
       


-Kto Was finansuje i wspomaga materialnie?      
Michal i Łada Boguccy
-Finansujemy się sami. Nie dostajemy żadnych stałych funduszy ani od Metropolii, ani od miasta. Dla tego moją prawą ręką jest moja żona Łada, ważną rolę w Muzeum spełnia też moja córka Maria Magdalena. Staramy się natomiast o granty. Dostaliśmy taki grant od ministerstwa kultury na remont w 2013 roku. Dzięki tym funduszom zrobiliśmy już sporo. I teraz mamy podobną szansę. Dostajemy też granty od miasta na konkretne zadania edukacyjne czy wydawnicze. Mam nadzieję, ż uda się nam doprowadzić nasze Muzeum do takiego stanu, aby nasze finanse zostały raz na zawsze ustabilizowane. Na dziś, gdybym nie potrafił malować, to mogłoby dojść do katastrofy i musielibyśmy je zamknąć. Na szczęście umiem malować. Ukończyłem warszawską ASP, co zresztą w malowaniu ikon nie jest pomocą. Wszystkie te niewielkie ikony malowane na kamieniach, które się tu znajdują, są moimi pracami.      
 Myślimy teraz o nowej organizacji Muzeum i wydaniu przewodnika. Część budynku, zawierająca Kaplicę i Muzeum wynajmowana jest przez Warszawską Metropolię Prawosławną.  Resztę budynku wynajmuje Fundacja Kultura, Tożsamość, Dialog, której jestem prezesem. Zarządzam więc dwoma rękoma całym budynkiem. Myślę, że jak niebawem będziemy mieli tu jeszcze drukarnię, otworzą się nowe możliwości. Będziemy wówczas mogli  przygotować kilka niezbędnych publikacji o muzeum i pomyśleć o jakimś poważnym przewodniku. Często bowiem odwiedzający nas ludzie proszą o jakiś folder. Wydane poprzednio szybko się nam rozeszły. Zmieniła się też trochę przestrzeń i nasza rzeczywistość. Potrzebny jest więc nowszy folder czy informator. Dla chcących nas wspomóc podaje konto bankowe: Muzeum Ikon w Warszawie ul. Lelechowska 5.  02-351 Warszawa konto nr: 93 1240 1095 1111 0010 2860 4753  
   - Prowadzicie też działalność wystawienniczą?      
  -Mamy dużą galerię, która mieście się nad kaplicą. Pomieszczenie to ma 6 metrów wysokości i powierzchnię 150 metrów kwadratowych. Mamy więc dużo potencjalnego miejsca, w którym możemy organizować jakieś ciekawe wydarzenia. Aktualnie mamy tam bardzo ciekawą wystawę retrospekcyjną Ecce homo - życie i męczeńska śmierć Jezusa Chrystusa polskiego rzeźbiarza ludowego Romana Śledzia. Eksponaty 150 rzeźb pochodzi ze kolekcji  pastora ewangelickiego Francka Klimka .                                                                                
   -Jest Pan absolwentem warszawskiej ASP... 
      -Tak.... moim drugim natomiast domem jest Gruzja, w której jestem zakochany po uszy. Mam tam dziesiątki przyjaciół. Wszystkich ludzi, których tam warto znać, to pewnie już poznałem. Ale  zapewne są tam jeszcze osoby, które też warto poznać.                                      
   W tym roku jestem np. umówiony na takie cenne dla mnie spotkanie z aktorem i śpiewakiem Vakhtangiem Kikabidze, który grał główną role w filmie pt. Mimino,  .  Znam też ponad połowę episkopatu Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego - od patriarchy w dół. Sam patriarcha Eliasz II (Irakli Guduszauri, oficjakny tytuł jaki nosi to Katolikos-Patriarcha Gruzji) to człowiek wyjątkowy, jest wybitnym kompozytorem i malarzem..                                    
-Dziękuję za rozmowę.
 
Rozmawiał Leszek Wątróbski
Zdjecia: L.Wątróbski

____________________
*Jest to pierwsza w Warszawie, a trzecia w Polsce po Sanoku i Supraślu, placówka muzealna tego typu. Muzeum jest Oddziałem Muzeum Warszawskiej Metropolii Prawosławnej. Powstało z inicjatywy prawosławnego Metropolity warszawskiego i całej Polski abpa Sawy  oraz znawcy kultury obrządków wschodnich Michała Boguckiego. Muzeum składa się z dwóch części. Pierwsza część to prawosławna kaplica, gdzie oprócz stałych elementów wystroju cerkiewnego na ścianach i ikonostasie, znajdują się ikony autorstwa Grzegorza Zinkiewicza, ikony ze Studium Ikonograficznego w Bielsku Podlaskim, reprodukcje fresków Jerzego Nowosielskiego, a także projekty witraży Adama Stalony-Dobrzańskiego. W drugiej części muzeum prezentowane są zbiory muzealne i oryginalne witraże Stalony-Dobrzańskiego. W podziemiach muzeum znalazła się dodatkowa prezentacja ikon będących w posiadaniu muzeum. W muzeum eksponowane są m.in. pracownia typograficzna,, kaplica poświęcona pamięci św. Gabriela Mscheteli oraz kaplica memorialna św. Grzegorza Peradze.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy