Wakacje w Polsce dla dzieci polonijnych z dziewięciu krajów

Letnie wakacje w Polsce dla dzieci polonijnych.
Fot. Wojciech Wciseł, Centrum Polonijne KUL

Dzieci mówią rodzicom, że zajęcia przez nas oferowane bardzo im się podobają. To dla nas najlepsze potwierdzenie, że warto organizować takie wydarzenia - powiedział Family News Service zastępca dyrektora Centrum Polonijnego KUL dr Wojciech Wciseł. W ramach akcji „Lato z KUL” Uniwersytet zaprosił dzieci polonijne do Domu Pracy Twórczej KUL Rajchertówka w Kazimierzu Dolnym, gdzie przebywają w dniach 3-11 sierpnia br. To już trzecia edycja wydarzenia.

Do Kazimierza Dolnego przybyli młodzi Polacy z 9 krajów: Anglii, Szkocji, Belgii, Hiszpanii, Niemiec, Włoch, Węgier, Białorusi i Litwy. Jak podkreślił Wojciech Wciseł, spotkanie 25 młodych Polaków w Rajchertówce nie jest dodatkową porcją zajęć szkolnych, ale aktywnym wypoczynkiem wakacyjnym. „Dzieci mają wakacje. Nie chcemy im proponować kolejnych wykładów czy lekcji, ale żeby odpoczęły i owocnie spędziły ten czas” - zaznaczył. Uczelnia przygotowała dla młodych rodaków szereg atrakcji: warsztaty filmowe, dziennikarskie, fotograficzne i plastyczne, zajęcia sportowe, występy artystyczne, zwiedzanie KUL i Lublina. Każde z dzieci może znaleźć coś dla siebie.

Wyniki naboru do 6. edycji programu Polonista NAWA

Znamy wyniki naboru do 6. edycji programu Polonista NAWA. 41 osób z całego świata, w tym z Polski, otrzymało stypendium Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej.

Celem programu jest promowanie języka polskiego oraz popularyzacja studiów i badań polonistycznych na świecie poprzez umożliwienie obcokrajowcom zainteresowanym językiem i kulturą polską podjęcia studiów lub realizacji projektów badawczych w Polsce.

O stypendium NAWA w ramach Programu mogli ubiegać się zagraniczni studenci, doktoranci i naukowcy, których przedmiotem studiów lub badań jest język polski, polska kultura, sztuka, literatura i historia. Od roku 2023 o stypendium mogą starać się również naukowcy z Polski.

Konrad Rękas: Bunt zapomnianej Anglii

Uśmiechnięta Brytania lubi przedstawiać się jako otwarte społeczeństwo w państwie równych szans, w którym jedynie sporadycznie zdarzają się nieprzystosowani rasiści. Rzecz jasna jest całkiem przeciwnie, rasizm jest samym rdzeniem brytyjskiej państwowości i angielskiej tożsamości[i],  zaś multikulturalizm i inkluzywność to tylko neoliberalny lukier na narodzie o elitach cierpiących na nieuleczalną manię grandioso.

 

Burdy podczas manifestacji przeciw brytyjskiej polityce migracyjnej są faktem. Jeśli gdzieś do awantur nie dochodzi – policja, politycy i media starają się, aby doszło. Prawdą też jest, że UK nie ma wiele do zaoferowania ani potomkom imigrantów, ani zdeklasowanej ludności rodzimej. Alienacja obu tych grup rodzi naturalną agresję, a z punktu widzenia klas dominujących lepiej przecież mieć kontrolowaną wojnę domową zamiast rewolucji.

Sesja edukacyjna z Andrzejem Siedleckim

Uczestnicy spotkania z Andrzejem Siedleckim
Fot. R. Okagami Siedlecka

Już po raz drugi w tym roku Polski Konsulat w Sydney gościł grupę osób najbardziej zaangażowanych w nauczanie języka polskiego w naszych sobotnich szkołach. Organizatorem zarówno tej, jak i poprzedniej sesji edukacyjnej było Zrzeszenie Nauczycieli Polskich w Australii.                                                                                                      

Główną prezentację poprowadził Pan Andrzej Siedlecki, aktor, reżyser, dziennikarz, filmowiec i przede wszystkim edukator - były wykładowca Studiów Języka Polskiego na Macquarie University. Pan Siedlecki jest autorem wielu programów edukacyjnych – m. in. filmów o Wielkich Polakach, o polskich tradycjach i zwyczajach a także serii audio – wizualnych projekcji: Historia Polski w Utworach Literackich.

Prof. Bruno Drwęski: Ceremonia ku czci upadku cywilizacji

The U.S. Olympic Team’s boat cruises to dock
July 26 on the River Seine after the opening ceremonies.
Fot. Wikimedia commons

Oglądanie ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Paryżu było aktem skrajnego masochizmu. Niemniej był on jednak koniecznym, jeśli chcemy ocenić stan degeneracji francuskich i zachodnich elit politycznych.

Pomińmy fakt, że kraje zachodnie, po inwazjach na Afganistan, Irak i Libię oraz próbach inwazji na Syrię i Jemen, odmówiły rosyjskim i białoruskim sportowcom prawa do udziału w tym rzekomo pokojowym i apolitycznym wydarzeniu sportowym. Pomińmy fakt, że pani burmistrz Paryża oświadczyła, że sportowcy z tych dwóch krajów, którzy nie zgodzili się podpisać protestu przeciwko rosyjskiej polityce w Ukrainie, będą „niemile widziani we Francji”. Pomińmy też fakt, że izraelska drużyna, w skład której wchodziło kilku niedawnych zabójców Palestyńczyków oraz prezydent Izraela, który niedawno z radością podpisał się pod bombardowaniem Gazy, mieli prawo do zaszczytnej gościnności „ojczyzny praw człowieka”, a ich prezydent do uścisków prezydenta Macrona.