„(Nie)śmiertelnie” Bogumiły Żongołłowicz i... Leonard Cohen

Autorka "(Nie)śmiertelnie" podczas prezentacji książki
w Konsulacie RP w Sydney. Fot. O.Nowicka

18 listopada 2016 roku w Konsulace RP w Sydney odbyła się promocja najnowszej książki Bogumiła Żongołłowicz zatytułowanej „(Nie)śmiertelnie”. Zaczęło się od framentu skrzypcowej wersji utworu Leonarda Cohena “Dance Me to the End of Love” w wykonaniu Agnieszki Rypel i utworu, który bohaterka wieczoru poświęciła pamięci niedawno zmarłego kanadyjskiego poety i piosenkarza. To jeden z jej najnowszych wierszy. Powstał już po wydaniu tomiku „(Nie)śmiertelnie”. Wcześniej powitała i przedstawiła autorkę konsul Regina Jurkowska.

Po wstępie goście obejrzeli fragmenty przedstawienia „Zaduszki poetyckie z Miłką Żongołłowicz” sprzed roku, w wykonaniu młodych adeptów sztuki teatralniej z jej rodzinnego miasta.

Przez cały wieczór skrzypce „przekomarzały się” ze słowami krótkich, lapidarnych utworów, z których większość kończy się puentą. W pewnym momencie widzowie poczuli się jak na pokazie. A to wtedy, gdy poetka wykonała „Rewię mody”.  Zareagowali śmiechem. Rozbawienie trwało jednak krótko, bo większość wierszy z tomiku „(Nie)śmiertelnie” traktuje o sprawach poważnych. Miejsce śmiechu zajęła melancholia i zaduma.

Pod koniec spotkania obecny na sali australijski aktor i reżyser, Warren Coleman, odczytał dwa teksty poetki w tłumaczeniu na język angielski. Było to pierwsza prezentacja jej utworów po angielsku ***(you must be crazy to immigrate, they say) i ***(the heros of my dreams), choć autorka mieszka w Australii od 25 lat.
 

Było prawdziwie zaduszkowo. Serwowane po promocji wino w kolorze jesiennej czerwieni pozwoliło zapomnieć tym, którzy przyszli na spotkanie z poezją o śmiertelnej teamtyce, że za oknem letnia aura antypodów.

iw/BumerangMedia
Zdjęcia: Olga Nowicka

* * *

Leonard Cohen (1934 - 2016) Fot. Rama (Wikimedia cc)

 

 

Bogumiła Żongołłowicz

 

pamięci Leonarda Cohena

 

* * *

nuta po nucie

słowo po słowie

coraz ich więcej

coraz im ciaśniej

szukają wyjścia

z kubatury na jednego

w martwej głowie

rodzą się nowe pomysły

które nie mają czym

 oddychać

chciałyby ulecieć

   do ludzi

dać im nową piosenkę

ale trumna bez dziurki

 od klucza

  * * *