Australijczycy wyrzucili pralkę

Australia Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej zakończyła niestosownym incydentem. Z czwartku na piątek, podczas imprezy zakrapianej alkoholem, zorganizowanej przez australijskich lekkoatletów na koniec zmagań sportowych, z ósmego piętra rezydencji reprezentacji z Antypodów wyleciała pralka. Sportowcy wznosili też obraźliwe okrzyki pod adresem indyjskiego krykiecisty Sachila Tendulkary.

Indyjskie media skrytykowały 400 - osobową australijską reprezentację za nieobyczajne zachowania po alkoholu. Zdaniem miejscowych gazet sportowcy z Antypodów imprezowali przez kilka ostatnich dni Igrzysk, po tym jak zakończono rywalizację w większości z dyscyplin indywidualnych.

Więcej: Sport.pl

Zmienna Australia, czyli bezdroża, kowboje i polskie klimaty

W drodze

Po opuszczeniu Queensland motocykliści ORLEN Australia Tour rozpoczęli kolejny etap podróży z przygodami - do Melbourne.
Oto ciąg dalszy relacji Michała Fiałkowskiego:

Po przejechaniu przeszło trzech tysięcy kilometrów, stanowiących połowę z zaplanowanej trasy, Przemek Saleta, Adam Badziak i Jarek Stec opuścili Queensland i przez Nową Południową Walię dotarli do Południowego Stanu Australii.

Wraz z kolejnymi kilometrami nawiniętymi na koła ich motocykli Yamaha zmieniał się otaczający ich krajobraz. Zostawili za sobą tropikalną północ, deszczowe lasy i piękne plaże, pokonali puszcze, bezludzia i szutrowe trasy.
Gdy w Adelajdzie otoczyły ich ciągnące się po horyzont zielone łąki, przyjaciele poczuli się jak w domu. "Skończyły się piaszczyste bezdroża.
Wreszcie wróciliśmy do cywilizacji" - wyjaśnił Adam, a Przemek dodał - "Krajobraz przypomina Polskę, chociaż jest tu zdecydowanie cieplej!".

Prawie jak w Polsce

Weekend nie był jednak sielankowy, bowiem opuszczając Queensland, w ciągu zaledwie dwóch dni motocykliści przejechali grubo ponad tysiąc kilometrów po pustynnych bezdrożach i wąskich, bocznych, asfaltowych szlakach. "Dokładnie tego spodziewałem się po tej wyprawie - podkreślił Badziak, który na jednym postoju niemal potknął się o gigantycznego pytona. - Dziesięć godzin w
siodle i nic poza szumem w kasku i zmieniającym się krajobrazem. Musieliśmy jednak bardzo uważać, bo wbrew pozorom nie były to łatwe odcinki".

Na trasie motocykliści na swoich Super Tenere musieli się zmagać nie tylko ze zdradliwym popowodzowym terenem, ale też z wszędobylskimi kangurami, strusiami i owadami. Tych ostatnich jednego dnia było tak dużo, że przyjaciele na postojach ani na chwilę nie ściągnęli kasków.

Polacy i kowboje

"Mieszkańcy byli zszokowali, że zapuściliśmy się na takie odludzia, bo nigdy nie widzieli tutaj turystów" - dodali podróżnicy. Oczywiście w tak trudnych warunkach nie obyło się bez drobnych przygód. Jarek Stec jednego dnia przewrócił się aż dwa razy, ale choć nieco poobijał swoją Yamahę Super Tenere, jemu samemu nic się nie stało i mógł bez problemu kontynuować podróż. Wyjątkowo zadowolony z motocykla był z kolei Saleta, który podczas
ORLEN Australia Tour zrobił duże postępy w jeździe w terenie. "Kilka razy myślałem, że jestem w sytuacji bez wyjścia, ale Yamaha za każdym razem wychodziła z nich obronną ręką, wyjeżdżając z głębokich kolein czy grząskiego błota. Świetnie się przy tym bawiłem" - skomentował.

Podróżnicy spędzili także interesujący wieczór w towarzystwie
najprawdziwszych, australijskich kowbojów, którzy nie mogli uwierzyć, z jak daleka przybyli motocykliści i ile osób mieszka w malutkiej według nich Polsce. "Pochodzimy z zupełnie innych światów, ale spędziliśmy wspólnie świetny wieczór" - podsumował spotkanie Jarek.

Po dotarciu do Adelajdy Przemek, Adam i Jarek postanowili zrobić dzień przerwy na zregenerowanie sił przed liczącą przeszło 1200 km trasą do Melbourne. Na miejsce muszą dotrzeć jeszcze w czwartek, bo od piątku czeka ich moc wrażeń na rundzie motocyklowych mistrzostw świata MotoGP na torze Phillip Island.

Michał Fiałkowski

Zdjęcia: Orlen Australia Tour



Spotkanie z pytonem



Pierwszy ślub na Harbour Bridge

W minioną niedzielę (10.10.10) podczas Breakfast on Harbour Bridge moja koleżanka Mira Brodka wyszła za mąż za Johna Goldbrough.

John zaskoczył Mirę kompletenie. Byli już wprawdzie zareczeni, ale o ślubie jakoś nie rozmawiali. Tydzień wcześniej John dostał 5 biletów na Breakfast at  Harbour Bridge  i wpadł na pomysł "suprise wedding". Mira do konca nic nie wiedziała. John wtajemniczył w swój plan tylko Miry syna i córkę oraz Miry przyjaciókę Grażynę Otrebską. Grażyna przygotowała piękny wianek, który nałożyła pannie modej na głowe zaraz po przyjsciu wedding celebrant.

John wtedy wstał i powiedział: Mira, we are getting married. Ona na to: When? John: teraz etc etc.

 A potem to juz był ślub, masa zdjęc, bo zebrali się wokół nich reporterzy z różnych mediów. W niedziele byli we wszysktich dziennikach, a w poniedzialek w SMH i w Daily Telegraph. Był to pierwszy ślub zawarty podczas Breakfast on Harbour Bridge.

Ela Chylewska

Więcej zdjęc: The Age

Obcisła lycra zniechęca do roweru?

Typowy wizerunek cyklisty, jako "faceta w rajtuzach" sprawia, że wiele osób rezygnuje z uprawiania tego sportu.

Fot: K.Bajkowski

Zachowanie cyklistów oraz ich wygląd może zachęcić lub zniechęcić do brania z nich przykładu u wybierania tego samego sposobu rekreacji i rozwoju fizycznego. Naukowcy z Uniwersytetu w Sydney przebadali sprawę, zwracając szczególną uwagę na to, co przyciąga ludzi to jeżdżenia na rowerze, a co ich zniechęca.

Dr Chris Rissel z Uniwersytetu w Sydney omówił problem: "Wielu respondentów jest przychylnych jeździe na rowerze, traktując ją, jako zdrowy i przyjemny sposób przemieszczania się. Jednakże wielu z nich zrugało niepoprawne zachowanie rowerzystów na drodze, dodatkowo stwierdzając, że nie czują "wspólnoty" z tego typu gronem ludzi. Wygląd kolarza jest na tyle specyficzny, że ludzie traktują ich, jako zamkniętą grupę".

Więcej: Google (PAP)

Wspomnienie o Joan Sutherland

Słynna australijska śpiewaczka operowa Joan Sutherland (sopran) zmarła w niedzielę po długiej chorobie w wieku 83 lat w swym domu w Szwajcarii - poinformowała w poniedziałek rodzina artystki.

Wspomnienie muzykolog Sabiny Skrzypczak - Full:

Sabina Skrzypczak-Full
i Joan Sutherland



Joan Sutherland urodziła się dnia 7 listopada roku 1926, a więc nie doczekaliśmy się jej 84 urodzin, chociaż mogliśmy jeszcze w zeszłym miesiacu świętowac 80 urodziny jej wiernego od 56 z górą lat męża: Richarda Bonynga.

Jak wspomina Joan, matka jej miała piękny głos mezzosopranowy i pobierała lekcje u uczennicy słynnej nauczycielki paryskiej Marchese, która utorowała karierę śpiewaczą Nelli Melbie (wcześniejszej słynnej  austraijskiej śpiewaczce).  Joan była przekonana, że również jak jej matka posiada głos mezzosopranowy i dopiero Richard Bonyng (pianista a potem dyrygent) po wielu trudach przekonał ją, że ukrywa wielkie rezerwy w górnym rejestrze i że idealnie nadaje się  do wykonywania ról ‘bel canto’: oper Belliniego i Donizettiego.

Tak wiec wywołała sensacje swoją interpretacją roli Lucji z Lammermoore dnia 17 kwietnia 1959 w Covent Garden.  Podziwiana była również jako Norma (Norma), Elvira (Il Puritani) i Amina (La Sonnambula).

Poza możliwością śledzenia bezpośrednich transmisji australijskiej telewizji (w latach 80-siątych) z wystepów Joan w towarzystwie jej przyjaciół a zarazem światowej sławy śpiewaków: Marilyn Horne i Luciano Pavarottiego, oraz w Wesołej Wdówce, osobiście mogłam być na widowni, kiedy Joan śpiewala tytułową rolę Lukrecji Borgii czy Alciny.

Kiedy na początku swojej kariery śpiewała role Alciny w roku 1960 w Wenecji w Teatro Fenice, rozentuzjazmowana publiczność nadała jej przydomek ‘La Stupenda’.

Po odstaniu, a raczej odleżeniu kilku godzin w kolejce po wymarzony billet wstepu, miałam również wielkie szczęście byc na widowni dnia 2 października 1990 roku, kiedy Joan rozstała się ze sceną operową śpiewając role Marguerite de Valois (Walezy) w Hugenotach.  Jak poniekad nakazuje tradycja zapoczątkowana przez Nelli Melbe, na pożegnanie Joan zaśpiewala piekną pieśń “Home, sweet home” (Dom rodzinny) i wzruszyła nas do łez.

Również moze idąc za przykładem Nelli Melby, która dawała kilka tzw. „ostatnich koncertow”, Joan – tym razem naprawdę - po raz ostatni śpiewała publicznie w Covent Garden w grudniu tego samego roku zupełnie niespodziewanie w Zemście Nietoperza w II akcie razem z Luciano Pavarottim, grając role “gosci” ksiecia Orlowskiego.

Jako miłosnik opery chętnie chodzę na opery w stylu ‘bel canto’, bo do tej pory dyrygował nimi Richard Bonyng i aż do roku 2007 na widowni można było zawsze zauważyć jego druga połowę, nieodłączną towarzyszkę jego sukcesów artystycznych. 

Sydnejski świat operowy rownież uczcił 80 urodziny wielkiej śpiewaczki koncertem w Sali Koncertowej Opery Sydnejskiej mieszczacej około 3 i pół tysiaca miejsc w roku 2006.  Ma się rozumiec sala była wypełniona po brzegi.  Wystąpiły gwiazdy takiej miary jak Yvonne Kenny, Emma Mathews, Peter Coleman-Wright i.t.d.  Na bis wszyscy zaśpiewaliśmy (w liczbie 3 i pół tysiaca osób) szanownej jubilatce “Happy Birthday”.  Była to niezapomniana okazja, ktora przeszła do historii życia muzycznego w Sydney i stosownie zarejestrowana elektronicznie na płycie DVD.

Joan Sutherland zachwycała swoim glosem najwybredniejszą publiczność w najwiekszych teatrach operowych na swiecie.  Gdyby nie jej sława kto wie czy budowe gmachu opery sydnejskiej rozpoczęto by w latach sześciesiatych i czy wybrano by tak wspaniałe miejsce na ten przybytek uczt duchowych jakim jest Bennelong Point ? 

Sabina Skrzypczak - Full

-