Przemysław Piasta: A co jesli Putin nie wejdzie?

 Wojenna histeria nadwiślańskich mediów osiągnęła szczyt. Jako, że utrzymywanie napięcia wymaga ciągłej eskalacji wirtualnego zagrożenia, z dnia na dzień zalewa nas coraz głupszy i oderwany od rzeczywistości potok idiotyzmów.

Dla przykładu: od wczoraj jakieś panienki drążącym głosem donoszą, że Ukrainę opuszczają bezcenni Oligarchowie. Tylko w niedzielę z Kijowa wyleciało ok. 20 prywatnych i wyczarterowanych samolotów. W ślad za finansowymi wampirami z Kijowa wieją gdzie pieprz rośnie różne unijne i anglosaskie agendy, odpowiedzialne w znacznej mierze za obecny stan tego nieszczęsnego państwa. Jeśli to są dla Ukraińców złe wiadomości to trudno sobie wyobrazić jakie będą dobre. Gdyby tak jeszcze wspomniani uciekinierzy zabrali ze sobą naczelnych neonazistów spod znaku Stefana Bandery Ukraina w krótkim czasie mogłaby stać się względnie przyjaznym miejscem do życia. Nie liczyłbym jednak na to przesadnie.

Przemysław Piasta: Nie będę ginąć za Kijów

 W polskich mediach, także tych społecznościowych, w najlepsze trwa militarystyczna gorączka. Poszczególne redakcje, nawet te na co dzień zwaśnione, aż prześcigają się w podżeganiu do wojny. Nie ma granicy głupoty i zbydlęcenia byle tylko nie zohydzić jeszcze bardziej, nienawistnej Rosji i równie nienawistnego Putina.

Zachowanie polskich polityków, którzy już dawno porzucili wszelkie granice przyzwoitości, jest równie obmierzłe. Minister Błaszczak z dumą ogłosił, że to będzie wysyłać na Ukrainę broń. Jak obwiesił jeden z jego urzędników będzie to między innymi „amunicja defensywna”. Jako, że ludzkość nie znała do tej pory takiego rodzaju amunicji prawdopodobnie jest to innowacyjny wynalazek naszych tuzów z PiS-u.

Pandemia - wstępny bilans polskich strat

 Pomnik Mikołaja Kopernika w Toruniu w czasie
 pandemii COVID-19 w Polsce . Fot. A.Budz (cc)

 "Wprowadzenie restrykcji w listopadzie ubiegłego roku nie spowodowało, że było mniej zakażeń. Wiemy w tej chwili, że restrykcje są mało skutecznym środkiem zapobiegania pandemii.” – powiedział rozmowie z Robertem Mazurkiem minister zdrowia Adam Niedzielski. Minister był pytany o metody walki z kolejną (czwartą) falą pandemii koronawirusa.

Cieszy, że minister nareszcie zaczął wyciągać wnioski i nieco bardziej krytycznie oceniać kolejne sensacje ogłaszane przez egzaltowanych pandemicznych ekspertów. Jeszcze bardziej cieszy, że przekłada się to na konkretne działania, a w zasadzie brak działań polskiego rządu. Dzisiaj, pomimo pewnych irytujących czynników dyskomfortu (takich jak maseczki) i nachalnej proszczepienieowej agitacji, Polska pozostaje wyspą względnej normalności na tle pogrążającej się w odmętach szaleństwa Europy.

Przemysław Piasta: Gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta

Marszalek Senatu RP  St. Karczewski (PiS)
 u prezydenta Białorusi A. Łukaszenki w 2016 roku.
  Zdjecie archiwalne

Wiele wskazuje na to, że zakończyła się „gorąca” faza konfliktu polsko-białoruskiego. Imigranci, którzy od kilku tygodni koczowali w białoruskich lasach i regularnie szturmowali polską granicę, zostają powoli wycofywani, a być może i odprawiani do swoich państw macierzystych. Jest to więc dobry moment by przyjrzeć się rezultatom naszego nieprzyjemnego sąsiedzkiego sporu. W końcu żadna ze stron nie jest dziś w miejscu, w którym była półtorej roku wcześniej.

Zacznijmy od tych, którzy stracili. Przede wszystkim straciła Białoruś, w szczególności ekipa nią rządząca. Nawet jeśli administracja prezydenta Łukaszenki nie pogrzebała ostatecznie szansy na porozumienie z Polską to znacząco tą szansę zminimalizowała. Natomiast dobrosąsiedzkie relacje z Polską co najmniej z kilku przyczyn powinny być jednym z priorytetów białoruskiej polityki zagranicznej. Przede wszystkim Polska, jako część świata zachodniego stanowi dla Białorusi potencjalną przeciwwagę umożliwiającą prowadzenie rozgrywki politycznej z Rosją. Dzięki umiejętnemu lawirowaniu Białoruś przez dziesięciolecia unikała wchłonięcia czy choćby zdominowania przez znacznie silniejszego partnera ze wschodu.

Poważni ludzie rozmawiają. Dzieci siedzą w piaskownicy

W czasie gdy państwa niepoważne zajmują się niepoważnymi sprawami, poważni gracze porządkują za nich powstały w ten sposób chaos. Nic więc dziwnego, że wobec pata na polsko- białoruskiej (a zatem i europejsko-białoruskiej) granicy, do gry wkroczyły zainteresowane sprawą strony. 

Prezydent Francji Emanuel Macron odbył w tej sprawie rozmowę telefoniczną z prezydentem Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem. Natomiast ustępująca ze stanowiska, lecz wciąż cisząca się estymą, kanclerz Niemiec Angela Merkel rozmawiała z prezydentem Białorusi Aleksandrem Łukaszenką. Czy doszli do jakichś konkluzji – nie wiadomo. Nie temu zresztą służą tego typu rozmowy. W każdym razie zainteresowane strony zaczęły snuć nici koronkowych, dyplomatycznych rozgrywek. Zapewne dzięki temu zrealizują znaczną część swoich politycznych celów.